Zelf heb ik mijn hele gebit nog, voor zover ik weet. Ik hoop ook dat ik al mijn tanden houd, want ik wil geen kunstgebit. Maar ik weet dat een kat ook zonder tanden en kiezen prima kat kan zijn. Mijn grote liefde Molly had namelijk in totaal nog maar 4 of 5 tandjes en kiesjes.
Eerste keer
En toch wist ik de eerste keer dat ik haar zag meteen dat ze voor mij de vrouw van mijn leven was.
Ik woonde toen buiten, en werd samen met een grote groep katten gevoerd. In een huis wonen durfde ik niet.
Tot ik Mol zag, en wist dat ik altijd bij haar wilde zijn.
Ik ging elke nacht haar huis in. (En at haar eten op, maar dat terzijde).
In het begin werd Mol razend als ze door had dat ik er was, en sloeg ze me volkomen in elkaar. Dan moesten Molletjes mensen, die nu ook mijn mensen zijn, mij komen helpen.
Nou, toen wist ik het natuurlijk helemáál zeker! Zo’n vrouw, die zo mooi en zo stoer is, die vind je nooit meer.
Tijger
Dus ik bleef volhouden en uiteindelijk legde Mol zich er bij neer dat ik binnen kwam. Ik mocht niks van haar: niet op bed, niet op de vensterbank, niet op de bank. En ik mocht niet door het huis rennen, want daar hield ze niet van. Dus dat deed ik allemaal niet, want ik wilde dat ze me lief vond.
Ik liep haar overal achterna en ging altijd met haar mee. Waar Mol was, was ik.
Mol was tien jaar ouder dan ik, doof, kon niet meer zo goed zien, en was een beetje in de war. Maar toch respecteerden alle katten in de buurt haar. En terecht, want als ze boos was was ze een tijger.
Een tijger zonder tanden, maar rennen en krijsen dat ze kon!
Trots
Als ze een kat uit de tuin joeg ging ik altijd snel op een tuinstoel zitten, want ik vond het een beetje eng. Na afloop ging ik dan naast haar zitten, en gaf kopjes en kusjes. Wat was ik dan trots op haar!
Ook zonder kiesjes en tandjes at Mol gewoon alles wat ze voor die tijd ook at. Als we runderhart kregen, of vers vlees, duwde ze mij bij mijn bakje weg en at eerst dat leeg en dan pas haar eigen bakje. Dat liet ik altijd toe, want ze moest goed eten om sterk te blijven.
Stel
Bijna een half jaar waren mijn Molletje en ik een stel. Ik was zo gelukkig met haar, en zij uiteindelijk ook met mij.
Toen werd ze nog zieker, en ging ze voor altijd slapen. Zonder mij.
Ik heb haar een jaar lang gezocht en mis haar nog steeds.
Stoer
Mol liet zien dat je ook zonder gebit stoer kunt zijn. Dat stoerheid in jezelf zit, en niet in hoe je eruit ziet. Als je denkt dat je stoer bent, en mooi, en lief, en je zo gedraagt dan ben je dat ook.
Maar met dat stoerzijn moet ik nog oefenen, zo zonder Mol.
Oooh lieve bolle
Eens zie je je geliefde molly weer terug hoor.
Maar dat zal nog heeeeel lang duren. Want jij hebt nog taakjes hier te doen. Namelijk mooie blogjes schrijven. Oooh bolle….je liet me even huilen. Want ikjes weet ook wat missen is.
Molly zal altijd in je hartje blijven.
Liefs en een kusje op je wang
Dank je wel voor je mooie woorden, prinses Katrientje! Verdrietig is dat hè, als je iemand mist? Ik vind het erg dat je even moest huilen. Ik hoop maar dat je soms ook met veel vreugde kan terugdenken aan diegene(n) die je mist. Want als je van iemand houdt kan dat soms verdrietig zijn, maar vooral ook heel mooi en bijzonder. Een lief kopje voor jou, van Bolle.
Hallo Bolle,
Nou jij had wel heel veel vlinders in je buik als je zo vol kon houden om Mollie haar hartje te veroveren. Weet je wat mijn vrouwtje zegt: Liefde gaat door de maag. Nou die liefde heb jij aan Mollie gegeven door ze steeds je bord leeg te laten eten.
Nee ze was geen dame om zonder katerslofjes aan te pakken, maar dat kwam vast ook dat ze niet meer kon horen, dan voel je je natuurlijk ook zwakker dan een die wel hoort. Nou ze had het goed aangepakt hoor en liet even duidelijk weten wie de baas was en jou heeft ze uiteindelijk toch haar poezenhart gegeven. Wel heel erg dat ze na een half jaar is gaan slapen voor altijd en een prachtige ster aan de lucht is geworden die iedere nacht naar jou komt kijken. Ze zorgt vast en zeker heel goed voor jou en je baasjes.
Bolle ik zelf heb ook veel vriendjes zien gaan over de regenboogbrug en dat was best vaak kort achter elkaar. Ik en vrouwtje hadden daar altijd heel veel verdriet om. Mijn laatste grote vriend daar heb ik meer dan 8 maanden verdriet om gehad en liep ik miauwende door het huis te zoeken en miste hem heel erg. Ik ben nu ook alleen met vrouwtje en wil geen nieuw maatje meer hebben.
Bolle bedankt voor je mooie verhaal wat toch ook niet gemakkelijk is om dit te schrijven.
Vrouwtje wil jou heel veel knufjes sturen en krijg je een stevige poot en kopstoot van een grote vriend Jip.
Dag lieve Jip, en ook je vrouw, wat mooi geschreven van een ster in de lucht! Ik denk dat mijn Mol wel zorgt dat iedereen zich netjes gedraagt over de regenboogbrug! Zo is ze altijd geweest! Haar twee “broers” (niet echt familie, maar toch ook weer wel) mochten van haar ook niet rennen of stoeien! En nu nog steeds niet, denk ik, nu ze alweer een tijdje bij elkaar zijn.
Wat erg Jip, dat jij en je vrouw zoveel vriendjes hebben verloren. Dat is heel erg verdrietig. En je blijft ze altijd missen.
Ik kan me goed voorstellen dat je nu geen nieuw vriendje meer wilt hebben. Want je hart is nog vol van de vriendjes die je hebt gehad.
Ik denk ook niet dat ik ooit nog een vriend of vriendin wil. Want er is maar één Molletje. Ik ben wel lief tegen katten in de tuin, maar ze mogen niet bij mij en mijn mensen in huis wonen, vind ik.
Een voorzichtig knufje terug voor je vrouw en en lieve kopstoot voor jou van Bollr.
Hallo Bolle wat een mooi verhaal van jou.en Molly. Ik weet zeker dat Molly in de poezenhemel jou in de gaten houdt en dat ze geduldig wacht op jou maar dat dit nog heel veeeeeeel jaren mag duren. Het is altijd erg als je een maatje moet missen. Super dat je nu ook aan het schrijven bent geslagen. We hopen dat je nog vaker zult schrijven. Hier krijgen wij een snack en moeten we gaan slapen. Ons vrouwtje zegt dat ze moe is en we moeten haar bed verwarmen en als ze lekker slaapt gaan wij nog even spelen hoor
Dank jullie wel voor de complimenten, ik word er verlegen van!
Ik denk ook dat Mol mij kan zien vanuit de poezenhemel en daarom ren ik nog steeds bijna nooit in huis! En als ik soms wél ren stop ik ineens en dan kijk ik naar de tafel waar ze altijd onder lag.
Wat gezeliig dat jullie het bed verwarmen! Ik doe dat nu ook, maar als mijn mensen gaan slapen ga ik er vanaf. Want dat vind ik nog steeds een beetje eng.
Een lief kopje van Bolle.
Oooh Bolle,
wat een mooi roomanties verhaal van jou eigen en je grote liefde Molly. Ik vind verkering mooi van ze eigen en ik voel dat jij en Molly nog steeds verkering hebben. Dat Molly er nu niet meer is, hier beneden bij ons allemaal heb er niets mee te maken. Verkering, liefde zit in je hart Bolle. Waar de ander dan is van ze eigen maakt niets uit. Maar ik snap wel dat je je verkering mist, dat ze niet meer om je heen is Bolle. Als me Bert te lang niks van ze eigen laat horen omdat hij moet werken op ze vensterbank, dan ben ik ook van me slag. Maar ik weet, liefde gaat nooit over van ze eigen. En jij hebt zo mooi geschreven Bolle. Ik denk dat Molly zo trots is op jou. Ze is voor altijd van jou eigen…
Loesje
Dag Loesje, ik denk dat je gelijk hebt en dat Mol en ik nog steeds verkering hebben. Daar ben ik heel blij mee dat je dat hebt geschreven!
Ik vind het mooi dat jij en Bert verkering hebben. En ik kan goed begrijpen dat je je soms zorgen maakt. Zoals nu met zijn tanden. Want als je verkering hebt wil je graag dat je vriend of vriendin gelukkig en gezond is. Zodat je ook samen gelukkig kunt zijn.
Ik hoop dat je nog heel lang gelukkig bent met Bertje! Een kopje van Bolle.