Nu het feest van het jaar voorbij is, met al dat knallen, mag ik gewoon weer naar buiten. De ochtend na dat feest heb ik lekker op mijn terras gezeten en over mijn land uitgekeken.
En ik ben blij dat ik weer kan patroejeren in mijn tuin.
Ik ben een echte buitenkat. Maar de andere katten van de blog zijn binnenkatten.
Toen dacht ik ineens hoe zit dat nou precies, met binnen of buiten. En waarom zit dat zo.
Roepen
Ik mag zelf altijd naar buiten. Ik heb daar ook mijn eigen deurtje voor. Mijn mensen hebben mij nog nooit verboden naar buiten te gaan.
Met het feest van dat geknal blijf ik uit mezelf al binnen. Ik blijf eigenlijk ook altijd in mijn tuin. Of vlakbij, op het dak van het schuurtje.
En als mijn mensen me roepen, dan kom ik.
Het heeft wel even geduurd voordat ik snapte wat ze bedoelden. Dan hoorde ik mijn vrouw roepen of fluiten, en dan dacht ik “wat is er allemaal aan de hand?” Maar na een tijdje had ik door dat ze dan graag wilden dat ik naar ze toe kwam. Dus dat doe ik nu. Meestal.
Buiten
Ik ben geen kat die veel op avontuur gaat, dat vind ik veels te eng. En ik heb al genoeg avonturen beleefd toen ik nog buiten woonde.
Maar mijn mensen hebben gehoord dat als ik binnen moet blijven, ik de hele boel kapot maak. Dat ik dan een sloper word. Omdat ik bang ben dat ik gevangen word. En dat er iets gaat gebeuren. Iets engs, en iets met pijn.
Gelukkig dus maar dat ik bij mijn mensen altijd naar buiten mag!
Binnen
Popje en Molletje en GroteBeer, die nu prachtige sterren zijn, mochten ook bijna altijd naar buiten. Maar soms niet. Met storm, of met dat feest van dat het een jaar is, of als ze naar de dierendokter moesten en niks mochten eten, dan moesten ze binnen blijven.
Mijn mensen zeggen dat dat altijd een drama was.
Deurtje
Mol legde zich er wel bij neer. Maar ze was boos, en wilde geen knuffels van mijn mensen.
GroteBeer heeft een keer stilletjes het luikje open gepeuterd en was ineens verdwenen. Hij ging altijd overal krabbelen om een gaatje te vinden om toch naar buiten te kunnen.
Als ze ’s nachts binnen moesten blijven kon niemand slapen. Want Pop en Beer gingen de hele tijd mauwen en over het bed (en mijn mensen) heen lopen. En aan het deurtje krabbelen. En tegen het deurtje aantrappen. En aan de ramen peuteren. En aan mijn mensen peuteren.
Popje
En Popje, die arme Popje, die werd ZO vreselijk bang.
Popje was heel lief en knuffelig. Hij sliep met zijn voorpootjes om de nek van mijn vrouw heen, of bovenop mijn man. En het was een heel vrolijk ventje, zegt mijn vrouw.
Als hij maar gewoon naar buiten mocht. Dan kwam hij om het half uur even naar binnen om een knuffel te halen, en ging dan weer naar de tuin in.
Maar als hij binnen moest blijven, werd hij echt superSUPERbang. Hij kwijlde zich dan helemaal onder, liep met zijn tongetje naar buiten heel hard te hijgen en ging zich in hele kleine hoekjes verstoppen.
Hij was niet meer te bereiken, voor niemand. Hij was alleen maar één grote klomp angst.
Pop bleef de hele tijd dat hij binnen moest blijven zo bang. Dat was echt heel erg verdrietig, zeggen mijn mensen. Ze moesten er altijd stilletjes van huilen. En nu nog steeds, als ze er aan denken. Want dat wil je natuurlijk niet, dat iemand zo bang is!
Zelfs de dierendokter zei dat het niet goed was om Pop binnen te houden, als hij zo angstig was.
Met dat geknal moest het wel. Maar als hij ziekjes was, of pijn had, niet. En hij had best wel eens pijn, omdat hij niet zo handig was. En dus viel, of bleef haken aan iets. Mijn mensen noemden hem altijd een brokkenpiloot. Terwijl hij volgens mij helemaal geen vliegtuig had!
Straat
O ja, en ik snap best dat het ook belangrijk is waar je naar buiten gaat.
Ik kan hier de tuinen niet uit, dus ik kan gelukkig niet de straat op ofzo. Want dat is gevaarlijk, dat weet ik wel heel zeker.
Eigen verhaal
Ik denk dus dat het zó zit: voor veel katten is het binnen veilig, maar je hebt ook katten die zich alleen veilig voelen als ze naar buiten mogen. Sommige katten willen niet eens naar buiten, en andere katten niet naar binnen. Het komt denk ik door wat je gewend bent, als kat. Door wat je hebt meegemaakt in je leven.
En dat is voor elke kat weer anders.
Elke kat heeft een eigen verhaal.
En mijn verhaal is dat ik naar buiten wil. Maar niet als het regent!
Hallo Bolle,
Is helemaal niet moeilijk hoor dat jij het liefste ook naar buiten wil. Voor je bij jouw vrouw en man was jij een buitenkater en jij hebt toen je daar een beet niks meer aan vond besloten om eerst in de tuin en daarna ook naar binnen te gaan en het als jouw echte eigen huisje te gaan maken.
Je weet dat ik mijn eerste jaar op deze aardbol een buiten kat MOEST zijn, ga meer muizen vangen hadden de mensen gezegd. Nou als klein hummeltje van 8 weken en dan samen met je zusje Janneke zo in een schuurtje te moeten zitten en ons bed was een doek. Overdag naar buiten,, wat natuurlijk wel leuk was, want er was genoeg te beleven. Maar bolle wij waren duidelijk geen katten om zo te moeten leven, wij wilde naar binnen en hoe we ook smeekte altijd op de vensterbank, Nee gaan jullie maar doen waar je voor bent gekomen. Wij moesten toekijken hoe de hond door en door verwend werd en die had van die heerlijke zachte bedden en die wilde wij ook wel
Wel Bolle toen ik dan eindelijk( nadat Janneke dood was met een half jaar ) met mijn vrouwtje mee naar haar huis en bij Thomas en Brammetje gaan wonen. Nou daar was ij me toch welkom zeg, ze stonden mij met open pootjes op te wachten. Ze fluisterde in mijn flapjes dat ik hier wel geen tuin is, want wij wonen in een woontoren en 3 hoog, maar als troost we hebben een heel groot balkon en kunnen heel ver kijken de Uiterwaarden in en daar is me toch knap veel te zien.
Nou was in zo blij dat ik hier geen tuin had en dus ook niet op de echte bontmuisjes moest jagen, mijn speelmuizen zijn veel leuker hoor. Maar ik wilde en durfde ook niet naar buiten toe, want ik was zo bang dat vrouwtje dan de deur dicht zou doen en ik hier op dat balkon moest gaan wonen. Nu heb ik nog na haast 11 jaar hier wonen de angst dat in niet naar binnen mag. Vrouwtje moet altijd heel goed opletten als ze de deur dicht doet vanwege het weer dat ik weer naar binnen wil. Met mooi weer staat altijd de deur open. Er kan geen eigen deurtje in of eigenlijk wel maar het is een hele groet schuifdeur en dat gaat te duur worden zegt vrouwtje.
Dus Bolle ik ben een hele gelukkige Jip die als huiskater door zijn leventje gaat en ligt.
Geniet jij maar heel veel van jou mooie tuin hoor en je krijgt van vrouwtje heel veel knuffels en aaitjes.
Grote poot en kopje van je grote vriend Jip
Dag Jip, wat een geluk dat jij bij je vrouw terecht bent gekomen! As je alleen maar buiten moet wonen is dat niet fijn, zeker niet als je ziet dat iemand anders wél naar binnen mag. En wat zielig dat je zusje zo jong al een mooie ster werd.
Ik snap heel goed dat je nu nog steeds bang bent dat je niet meer naar binnen mag. Want dat blijft toch hangen, dat gevoel, ook al hoeft het niet meer.
Mijn mensen hebben een keer de deur van de slaapkamer dicht gedaan. Terwijl ik er lag te slapen! Ze merkten het pas na een tijdje, en toen was ik vreselijk bang geworden en ben keihard naar buiten gerend. Ik dacht dat ik weer opgelsoten werd!
Want je verleden neem je altijd mee, ook al wil je dat misschirn lidver niet.
Gelukkig dat we nu alletwee een fijn huisje hebben, Jip! En Bert ook, en Loesje, en Katrientje en Ollie en Kyana en Vlo. Hopelijk heeft op een dag iedere kat en iedere mens een fijn huisje!
Ik wens jou en je vrouw een hele fijne dag samen, en dat je misschien nog eventjes op het balkon naar de vogels kunt kijken!
Een lief kopje van je vriend Bolle.
Hoi bolle.
Ik heb een andere buiten dan jou. Ik mag,wanneer het niet te koud buiten is,op mijn balkon. Die is afgeschermd met kipjesgaas. Best stom waarom ze het zo noemen,want ik heb er nooit een kip aan gezien.
Ik ben 1 keer in een tuin geweest. Toen ik naar beneden was geval. Ik zeg het eerlijk…ik vond het daar reuze eng. Ik liep rondjes. Ik was ook blij dat ik weer in mijn huis was.
In de zomer mag ik van heel vroeg tot heel laat naar buiten. Dan ga ik naar vogels kijken,of de vis in het water beneden in mijn tuinen.
En dat vind ik al heel koel????
Kusje op je wang????
Dag Katrientje, misschien is het kipjesgaas wel om er voor te zorgen dat er geen kipjes op je balkon kunnen komen. En heb je ze daarom nooit gezien!
En het lijkt me supereng om naar beneden te vallen! Voordat ik hier woonde was een keer een jong poesje van helemaal boven in huis hier in de tuin gevallen. Mijn mensen zeggen dat ze heel erg schrokken en meteen naar buiten renden om het poesje op te tillen. De mensen van het poesje kwamen ook meteen naar beneden. Gelukkig was alles goed met haar!
En wat spannend dat je van je balkon een vis kunt zien! Is het een grote vis? En kijkt de vis ook naar boven, naar jou?
Een lief kopje van Bolle.
Ooooh ik heb even aan man gevraagd wat voor vis het zijn. Hij zei koooooikarp. Ze hebben vlekkies. En er zitten hele groot in hoor. Soms springen ze uit het water. Echt hoor. Dus dan zien ze mij kijk. Maar ik kan er niet bij???? oooooh zo stom.
Mijn vrouw zegt dat je kooooikarps ook kunt aaien. Misschien mag je dat een keertje doen?! Maar niet opeten hoor!
Een lief kopje van Bolle.
Dag Bolle,
Ik ben een binnenkater, maar de eerste 4 jaar van m’n leven ben ik ook een beetje buitenkater geweest. De mensen waarbij ik toen woonde hadden een klein flatje, en ze hadden vaak bezoek, en dat maakte naar mijn idee veel te veel lawaai. Ik sprong door het badkamerraam, via het balkon naar buiten en weer naar binnen. Op een dag ben ik verdwaald, en heb ik in een week half Leiden gezien. Gelukkig hebben mijn mensen alles gedaan om mij terug te vinden, dus ik kwam weer thuis, maar ik heb dingen meegemaakt waar ik liever niet over praat, en ik was daarna heel schuw! ik ging nog wel naar buiten, maar niet meer met zoveel plezier.
Toen één van mijn mensen ergens anders ging wonen, was mijn toenmalige vrouw bang dat ik door haar drukke baan teveel alleen zou zijn, en toen ben ik naar Rhenen verhuisd.
Mijn huidige vrouw heeft altijd binnenkatten, en ook een zwerver die bij mijn vrouw kwam wonen, en een buurpoes die in overleg hier introk, zijn nooit meer naar buiten geweest. het gekke was, dat we daar ook geen behoefte meer aan hadden. Dit huis zit heel gek in elkaar, met hoeken, gaten, en verdiepingen, daardoor lijkt het heel groot. Ik, en de poezen voor mij, mogen door het hele huis, en in de zomer staan er horren voor een paar ramen.
Bovendien, ik ben ook geen jager, het enige wat ik in Leiden ooit gevangen heb, was een kipfilet, waar ik heel trots mee thuis kwam. Mijn vrouw heeft daar gelukkig nooit over een ontsnapte kipfilet horen praten, want ze schaamde zich een beetje voor me. Ik zie niet in waarom!!!
Weet je wat zo gek is, Bolle, iedere keer als mijn vrouw een foto van jou ziet, begint ze daar net zo lief naar te kijken als naar mij. Toen ik bijna jaloers werd, nam ze me mee naar een foto, die aan de muur hangt hier, en ze vroeg: “Wie is dat Vlo?”. Ik wilde net mauwen “Bolle”. ,maar toen zag ik dat deze kat helemaal zwartwit gestreept was, en jij hebt mooie kleuren in je vacht! toen zag ik dat de omgeving ook helemaal zwartwit was. Ze vertelde me dat Plok, haar eerste kater was, ook wel bijgenaamd “de Bolle”, maar ja, dat zegt ze tegen mij soms ook, geen idee waarom!. Plok is over de Regenboogbrug gegaan toen toen mijn vrouw 15 was.
Er hangen nog veel meer poezen omheen, maar die hebben allemaal kleur. Ze zei tegen me, “Je waagt het niet om erbij te gaan hangen hoor, want het zijn allemaal Overderegenboogpoezen” Nou, ik was het niet van plan, ik geniet van het nu binnenkater zijn! Als ik binnen niet gelukkig zou zijn geweest, zou mijn vrouw wel een ren hebben laten maken ik de tuin hoor, maar ik vind het wel veilig zo!
Bolle, geniet jij maar lekker van het buiten en binnenleven hoor, fijn dat je nu weer naar buiten mag!
Kopje en poot,
Vlo.
Dag Vlo, het is vast iets engs geweest dat je hebt meegemaakt, toen je buiten was. En het is al soowiesoo eng dat je je huis niet meer kunt vinden. Dan snap ik heel goed dat je net zo lief binnen bent.
Ik vind het knap dat je een kipfilee hebt gevangen, dat is toch best groot.
Mijn Molletje, die nu een prachtige ster is, heeft een keer een biefstuk gepakt uit de keuken van de buren. En Popje nam altijd speelgoed van andere katten mee, en sokken, en sponsjes en kinderspeelgoed. Als je het eerlijk zelf gevangen hebt is het van jou, dat vind ik!
Wat grappig dat Plok en ik zo op elkaar lijken. O, en stel je toch voor dat je zwartwitte strepen zou hebben! Dat zou ik heel graag willen, want dan zou ik een katzeebraa zijn!
Bij ons hangen ook fotoos van Overderegenboogbrugkatten, net als bij jou thuis. Maar ik hang er gelukkig nog niet bij!
Waarom ik Bolle heet snap ik ook niet precies. Maar mijn vrouw zegt wel eens dat mijn mensen me toen ze me voor het eerst zagen De Potvis noemden. Terwijl ik zeker weten geen vis ben! Het zal wel door mijn gespierde buik komen, denk ik maar.
Een lief kopje voor jou, en een poot terug, van Bolle.
Hallo lieve Bolle,
wat een mooi verhaal weer van jou eigen binnen en buiten. En dat jij van jou eigen graag naar buiten wil omdat je ook jou eigen land heb. Oooh Bolle ik weet niet hoe dat voelt want ik ben me hele leven al binnen. En ik vin binnen fijn Bolle. Me eerste jaar woonde ik met 10 andere katten in me huis, ik was bang en ook onzeker van me eigen. We hadden geen buiten dus ik was toen al me eigen binnenpoes. Toen me vrouw mij vond was ik blij want zij heb ook geen buiten. Wij heb een balkon en heel soms ga ik daar even zitten. Dan doe ik me buitenmeedietaasie en dan ga ik weer naar binnen.
Als ik binnen ben voel ik me eigen veilig. Dat is belangrijk want assie nie veilig ben dan is het moeilijk.
Ik vin jou dapper Bolle, maar voor mij hoef het niet.
Ik wil binnen blijven en ik ben rustig van me eigen. Als ik binnen ben kan ik ook met me verkering Bert op me kompjuuter. Me vrouw heb buiten geen kompjuuter.
En me Bert zit ook altijd binnen van ze eigen, hij heb het nou heel goed.
Maar jij ben wie jij ben Bolle en jij ben een katermans van ze land en tuinen. Ik vind het wel mooi.
En ik ben ook blij dat jij nou weer naar jou buiten kan zonder ze harde knallen,
Liefs van Loesje
Dag Loesje, als je altijd binnen bent geweest is dat ook waar je je veilig voelt. En veilig is zeker weten belangrijk!
Het lijkt me dat het heel moeilijk was voor jou om met zoveel katten tegelijk te moeten wonen! Dan moet je duwen en vooraan gaan staan. En dat lukt niet iedereen, jij bent daar veels te gevoelig voor van je eige, denk ik. Ik kon dat ook niet toen ik buiten in de tuinen woonde. Ik wil niet duwen en vechten.
Op je balkon een buitenmeedietaasie doen, wat sjiek! Dat lijkt mij best spannend, een balkon. Ik sta altijd gewoon op de grond. En ik klim ook niet in bomen ofzo. Veels te eng!
En het is maar goed dat je binnen woont, vanwege die kompjoeter en vanwege je verkering Bert, daar heb je helemaal gelijk in!
Ik ben wel een kater met eigen land en tuin, maar mijn doet vrouw het onder-houd.
Ik doe de patroeje, of alles veilg is.
Loesje, ik hoop dat je mijn eigen beste wensen voor jou nog hebt gelezen!
Ik gen ook heel blij dat de knallen weer weg zijn (Floris ook, denk ik!) en dat alles weer gewoon is. Gewoon is toch het beste.
Een lief kopje van Bolle.
Hallo Ome Bolle want bent u toch een stoere kater. Wij zijn allemaal binnenkatten maar wij mogen wel naar buiten op het balkon. Dat heeft ons vrouwtje veilig gemaakt want de ene buur houdt niet van katten en ja dan gingen wij eronder kruipen. Nu is het aan beide kanten dicht en heeft ons vrouwtje er van de klimrozen voor gezet. De rand van het balkon is ook veilig gemaakt want mijn overgrootmoeder Kiara liep daar graag op kon ze bij de buren en wij wonen wat hoger dus ons vrouwtje was bang dat ze naar beneden zou vallen. Doet u wel voorzichtig Oom Bolle en niet de tuin uitgaan hoor want het kan altijd gevaarlijk zijn. Ik mag dit jaar ook naar buiten als het weer wat lekkerder is.
Dag lieve kleine Kyanapeuter! Wat gezellig dat je er weer bent!
Om heel eerlijkte zijn ben ik helemaal niet zo stoer hoor, maar dat hoeft niemand te weten toch?
Wat jammer dat jullie niet naar de buren mogen gaan! Mijn mensen vinden het altijd gezellig als er andere katten in de tuin komen, en ik ook wel. Dus jullie zouden allemaal bij ons mogen komen! Maar misschien is dat wel heel ver lopen voor jullie!d
Gelukkig dat het balkon goed veilig is, want vallen is niet fijn.
Ik ben benieuwd hoe je het vind, als je op het balkon mag!
En ik beloof je dat ik voorzichtig doe, want ik ben een hele voorzichtige kater. En ik denk altijd goed na voordat ik iets doe.
Dag lieve kleuterpeuter, doe maar goed groeien en spelen en slapen en eten en knuffelen en ontdekken!
Een lief kopje en een likje over je hoofdje van je Ome Bolle