Ze lijken net broertjes, maar ze zijn het niet. Rechts de kleine Unagi. Links Suzume. U weet door die namen al waar we zijn: inderdaad, in Japan.
Dit is een heerlijk fijn-gevoel-verhaal, juist omdat het echt is gebeurd.
Zoefff… we gaan naar kattenland nummer één.
Katertje
In het plaatsje Yamaguci zat een jong katertje in het asiel. Hij had twee parmantige oortjes, mooie streepjes in zijn vacht en prachtige hagelwitte pootjes. Een van de bezoeksters aan het asiel kon haar ogen niet van hem afhouden: hij leek wel een jonger broertje van de kater Suzume die ze thuis had. En ze wist, dat het katertje nog maar een week de tijd had in dit asiel. Anders, nou ja. Daar wilde ze niet aan denken. Op de laatste dag nam de vrouw van Suzume vrij en haalde het jonge katertje op.
Dierenarts
Ze gingen eerst naar de dierenarts. Unagi – zoals hij nu heette – bleek 860 gram te wegen en zo’n 2.5 maand oud te zijn. Zijn gezondheid leek in orde te zijn. Toen kon hij naar zijn aanstaande grote broer, die ook ex-asielkat was.
Wennen
Hoe zou het gaan tussen die twee? Net is het huis, miauwde Unagi. Meteen rende Suzume naar de plaats van het geluid. Op gepaste afstand stopte hij. Ze keken naar elkaar.
In de dagen erna kregen beide katten de tijd en de ruimte om aan elkaar te wennen. Elk had een eigen kamer, dus een eigen territorium om zich in terug te trekken. Dat voelde veilig. Suzume kwam af en toe kijken naar de nieuwkomer, en die vond dat goed. Zo raakten ze langzaam en zeker aan elkaars geur in huis gewend. Omdat hun mensen geduld hadden.
Samen
En nu zijn Onagi en Suzume de hele tijd samen. Het kleine broertje is onder de indruk van de grote kater en wil graag bij hem zijn. Samen slapen is een groot geluk. Door hem gewassen worden ook.
Waar Suzume is, daar wil Onagi ook zijn, maakt niet uit of er veel of weinig plaats is.
Suzume vindt het best. En zelfs fijn, want met een kameraadje is het leven voor hem ook gezelliger geworden.
(bron: Lovemeow)
Hallo Bert,
Wat leven wij toch in een mooi land, want als je hier door omstandigheden in het asiel komt en je heel lang soms jaren moet wachten op een gouden mandje dan mag je blijven en niet over de regenboogbrug. Ja vroeger was dat hier ook zo hoor, maar dat vergeet ik maar vlug. Als dat zo zijn gegaan dan was Joeri hier ook nooit kunnen komen, want hij heeft haast 2 jaar moeten wachten een hij een warm huisje kreeg bij vrouwtje en mij.
Maar geweldig voor deze Onagi dat de vrouw net op tijd was en nu samen met zijn broer een heel fijn leven mag hebben. Ook heel goed hoe het vrouwtje het heeft aangepakt toen kleine Onagi en Suzume aan elkaar konden wennen. Ja zomaar een vreemde in je huisje dat kan wel eens helemaal verkeerd uitpakken. Vrouwtje maakte ook altijd een poezenkamertje klaar voor een nieuw vriendje en de andere en later ik mochten dan iedere keer even op bezoek gaan. Nou waren mijn vrienden voor mij en ik heel gemakkelijk als er een nieuw vriendje kwam. Wij miauwde altijd hoe meer snuiten zielen hoe meer plezier. Vrouwtje heeft ook heel veel jaren een logeerkater gehad en dat ging ook altijd erg goed.
Zo jij moet nu weer vlug verder gaan met jouw feestje, want 1,5 jaar verkering met Loesje moet wel gevierd worden hoor. Fijne dag met vrouwtje en heerlijk warm samen binnen zijn. Veel groetjes voor jou vrouwtje en knuffels voor jou. Van mij kopjes en pootjes.
Je vriend Jip.
hoi Jip, een logeerkater lijkt me best spannend. Maar dan moet je wel meer kamers hebben en bij mij thuis hebben we niks over. Mijn vrouw heeft het soms over een ander huis en dat zoiets nog lang kan duren. Nou ik wil hier niet weg. Trouwens ook erg van Joeri dat hij zo lang moest wachten maar ja toen had hij ook wel een supermandje!! Poot van Bert