In mij zit een Bert-vormige ruimte, en daar leer ik nu mee leven. Ik hoop dat die ruimte straks vol stroomt met vreugde om alles wat er was tussen hem en mij, dus daarvoor moet ik de ruimte eerst leeg-huilen. Er is tot mijn verbazing iets van troost gekomen. Het leek wel of Bert een teken gaf. Dat ging zo.
Zacht
Ik liep op straat, gewoon in flink tempo als altijd, rechtdoor lopend, denkend aan de dingen van de dag en de kwesties uit het boek dat ik aan het schrijven ben, toen ik in mijn gang gestopt werd.
Er gebeurde iets, voelde ik van binnen, iets dat voor mij bedoeld is.
Dus ik stond stil.
Voor mijn oog dwarrelde van hoog boven naar beneden een klein zacht veertje, om en om de eigen as, langzaam-langzaam, ik zag het neerdalen, terwijl ik stilstond in die drukke winkelstraat.
Iets in mij gaf er antwoord op. Er kwamen tranen in mijn ogen, door het verdriet dat gemaakt is van gemis en verlangen – o, nog één keer mijn gezicht in zijn vacht te kunnen duwen, nog één keer zijn zachte knorren te horen, hem met liefde naar mij te kunnen kijken.
En ik ontwaarde in mij, terwijl dat veertje langzaam dichter bij me kwam, ook een nieuw gevoel. Er kwam iets van dankbaarheid om alles dat er was geweest, en misschien nog wel ergens bestond, in een andere dimensie. Dat veertje leek van Bert zelf afkomstig te zijn, een manier om me te laten weten dat hij er nog was, op een manier die ik nog niet kon begrijpen.
Het was nog steeds hij en ik, samen, maar anders.
Het veertje nam ik behoedzaam in mijn handen. Mee naar huis. Bewaren. Onthouden. Troost in vinden.
Troost
Pas later kon ik er wat over nadenken. Troost, jazeker. En ook de les dat ik moet leren loslaten. Want zo’n veertje gaat stuk als je het stevig vast houdt. Rustig op je hand laten liggen, open staan voor de kwetsbaarheid en de zachtheid ervan. Zo moet het.
We vergeten ze nooit
En Bert wilde laten weten dat ie over je waakt
En wilde Je laten weten dat ie dankbaar is voor alles wat je hem hebt gegeven de liefde en de goede zorg
Bert blijft toch altijd de controleur ook vanboven af
dat is een mooie gedachte, Bert als controleur maar nu van af een positie boven. Het is voor mijn verstand niet voorstelbaar, maar mijn gevoel weet: er bestaat meer dan dat ik kan begrijpen. En toen Tim indertijd een ster werd, had ik een waarneming van hem. Ook onbegrijpelijk- maar het was er.
🤍🧡🪶🧡🤍
Hoi Mevrouw Bert,
Dit is Bert zijn manier om te laten weten dat hij er nog is, en altijd over je zal waken.
Liefde is mooi en oneindig zeggen ze altijd en dat klopt ook!
Weet zeker dat Bert door middel van het veertje wilde laten weten dat het goed met hem gaat, en dat hij over je waakt.
Bert een mooie, lieve, zachtaardige, stoere, wijze katerman dankbaar dat jij hem gaf wat hij zo nodig had.
Liefde, rust, respect en er gewoon mogen zijn.
Pootje van Tommy!
Dankjewel Tommy, en dat gevoel had ik naderhandmin of meer ook-de band is er nog, alleen anders, dat moet ik nu gaan leren zien. Hiervoor had ik nooit veertjes gezien, die komen niet uit de lucht, ik zit in een stad, en toen opeens gebeurde het toch,
pootje van
mevrouw Bert
Wow wat bijzonder 💖 een koestermoment
Hoi mevrouw Bert,
Wat mooi…….ben er helemaal stil van 🤗
Dikke knuffel Ceciel
Het was ook een stilmakende ervaring, zomaar dat mee mogen maken.
Lieve mevrouw Bert,
Wat prachtig dat Bert liet weten dat hij er nog altijd is, alleen dan in een andere vorm.
Loslaten is zó moeilijk, maar het is op een gegeven moment de enige mogelijkheid. Door iemand los te laten geef je diegene de vrijheid. En jezelf uiteindelijk ook.
Het gemis blijft. Altijd. Alleen leer je er op den duur omheen te leven.
Maar ik heb zelf liever liefgehad en verloren, dan nooit te hebben liefgehad.
Sterkte en liefs,
Mevrouw Kever-etcetera.
Zeker is dat zo mevrouw Kever-etcetera, ik had Bert niet willen missen, dan maar nu leven met gebroken hart, al die jaren van liefde zijn het waard geweest. Ik zou het zo opnieuw doen, kreeg ik de keuze. Het is nu aan mij om ermee te leren leven, ik wil Ollie er niet mee belasten, hij vindt het moeilijk als ik verdriet heb, dat stuurt dus ook,
mevrouw Bert
Mevrouw Bert,
Wat mooi dat Bert u op deze manier troost wil bieden. Het is weet ik uit ervaring zo moeilijk om verder te gaan zonder je lieve kater waar je zo enorm veel van gehouden hebt. Maar het is inderdaad zo wat mevrouw Kever schrijft liever liefgehad en verloren te hebben dan nooit te hebben liefgehad.
Zo is het zeker mevrouw Figo, het moeilijke van het gewone dagelijkse leven en dan hem verwachten en het onee-opeens weer weten, ik ging de huiskamer wat herinrichten wat ik niet wilde maar waarvan ik toch wist het moet. Volop tegenstrijdigheden. Dat veertje betekende zo veel voor me.
mevrouw Bert