In mij zit een Bert-vormige ruimte, en daar leer ik nu mee leven. Ik hoop dat die ruimte straks vol stroomt met vreugde om alles wat er was tussen hem en mij, dus daarvoor moet ik de ruimte eerst leeg-huilen. Er is tot mijn verbazing iets van troost gekomen. Het leek wel of Bert een teken gaf. Dat ging zo.
Zacht
Ik liep op straat, gewoon in flink tempo als altijd, rechtdoor lopend, denkend aan de dingen van de dag en de kwesties uit het boek dat ik aan het schrijven ben, toen ik in mijn gang gestopt werd.
Er gebeurde iets, voelde ik van binnen, iets dat voor mij bedoeld is.
Dus ik stond stil.
Voor mijn oog dwarrelde van hoog boven naar beneden een klein zacht veertje, om en om de eigen as, langzaam-langzaam, ik zag het neerdalen, terwijl ik stilstond in die drukke winkelstraat.
Iets in mij gaf er antwoord op. Er kwamen tranen in mijn ogen, door het verdriet dat gemaakt is van gemis en verlangen – o, nog één keer mijn gezicht in zijn vacht te kunnen duwen, nog één keer zijn zachte knorren te horen, hem met liefde naar mij te kunnen kijken.
En ik ontwaarde in mij, terwijl dat veertje langzaam dichter bij me kwam, ook een nieuw gevoel. Er kwam iets van dankbaarheid om alles dat er was geweest, en misschien nog wel ergens bestond, in een andere dimensie. Dat veertje leek van Bert zelf afkomstig te zijn, een manier om me te laten weten dat hij er nog was, op een manier die ik nog niet kon begrijpen.
Het was nog steeds hij en ik, samen, maar anders.
Het veertje nam ik behoedzaam in mijn handen. Mee naar huis. Bewaren. Onthouden. Troost in vinden.
Troost
Pas later kon ik er wat over nadenken. Troost, jazeker. En ook de les dat ik moet leren loslaten. Want zo’n veertje gaat stuk als je het stevig vast houdt. Rustig op je hand laten liggen, open staan voor de kwetsbaarheid en de zachtheid ervan. Zo moet het.
We vergeten ze nooit
En Bert wilde laten weten dat ie over je waakt
En wilde Je laten weten dat ie dankbaar is voor alles wat je hem hebt gegeven de liefde en de goede zorg
Bert blijft toch altijd de controleur ook vanboven af
dat is een mooie gedachte, Bert als controleur maar nu van af een positie boven. Het is voor mijn verstand niet voorstelbaar, maar mijn gevoel weet: er bestaat meer dan dat ik kan begrijpen. En toen Tim indertijd een ster werd, had ik een waarneming van hem. Ook onbegrijpelijk- maar het was er.
🤍🧡🪶🧡🤍
Hoi Mevrouw Bert,
Dit is Bert zijn manier om te laten weten dat hij er nog is, en altijd over je zal waken.
Liefde is mooi en oneindig zeggen ze altijd en dat klopt ook!
Weet zeker dat Bert door middel van het veertje wilde laten weten dat het goed met hem gaat, en dat hij over je waakt.
Bert een mooie, lieve, zachtaardige, stoere, wijze katerman dankbaar dat jij hem gaf wat hij zo nodig had.
Liefde, rust, respect en er gewoon mogen zijn.
Pootje van Tommy!
Dankjewel Tommy, en dat gevoel had ik naderhandmin of meer ook-de band is er nog, alleen anders, dat moet ik nu gaan leren zien. Hiervoor had ik nooit veertjes gezien, die komen niet uit de lucht, ik zit in een stad, en toen opeens gebeurde het toch,
pootje van
mevrouw Bert
Wow wat bijzonder 💖 een koestermoment
Hoi mevrouw Bert,
Wat mooi…….ben er helemaal stil van 🤗
Dikke knuffel Ceciel
Het was ook een stilmakende ervaring, zomaar dat mee mogen maken.
Lieve mevrouw Bert,
Wat prachtig dat Bert liet weten dat hij er nog altijd is, alleen dan in een andere vorm.
Loslaten is zó moeilijk, maar het is op een gegeven moment de enige mogelijkheid. Door iemand los te laten geef je diegene de vrijheid. En jezelf uiteindelijk ook.
Het gemis blijft. Altijd. Alleen leer je er op den duur omheen te leven.
Maar ik heb zelf liever liefgehad en verloren, dan nooit te hebben liefgehad.
Sterkte en liefs,
Mevrouw Kever-etcetera.
Zeker is dat zo mevrouw Kever-etcetera, ik had Bert niet willen missen, dan maar nu leven met gebroken hart, al die jaren van liefde zijn het waard geweest. Ik zou het zo opnieuw doen, kreeg ik de keuze. Het is nu aan mij om ermee te leren leven, ik wil Ollie er niet mee belasten, hij vindt het moeilijk als ik verdriet heb, dat stuurt dus ook,
mevrouw Bert
Mevrouw Bert,
Wat mooi dat Bert u op deze manier troost wil bieden. Het is weet ik uit ervaring zo moeilijk om verder te gaan zonder je lieve kater waar je zo enorm veel van gehouden hebt. Maar het is inderdaad zo wat mevrouw Kever schrijft liever liefgehad en verloren te hebben dan nooit te hebben liefgehad.
Zo is het zeker mevrouw Figo, het moeilijke van het gewone dagelijkse leven en dan hem verwachten en het onee-opeens weer weten, ik ging de huiskamer wat herinrichten wat ik niet wilde maar waarvan ik toch wist het moet. Volop tegenstrijdigheden. Dat veertje betekende zo veel voor me.
mevrouw Bert
Wat een mooie, lieve en troostrijke ervaring moet dat geweest zijn. Ik kan mij dat zo goed voorstellen. Bert was echt een kater die, zoals mensen wel eens zeggen, een pootdruk op ieders hart achterliet. En loslaten kan zo enorm moeilijk zijn. Het gemis gaat nooit voorbij, maar gelukkig wordt de kijk daarop in de loop van de tijd wat minder emotioneel . Dat is tenminste mijn ervaring. Prachtig dat Bert een lief en zacht teken gaf. En ik kan me uit het boek van Tim herinneren dat hij dat ook deed
Veel sterktekopjes van Cindel, Jillie en Ferry en liefs van Marjoke.
Ja Tim deed het ook, maar anders: in een flits van een seconde liet hij zichzelf zien, dat hij nu gezond was en in het licht stond, en toen besefte ik: liever zie ik hem zo, dan ziek bij mij. En toen kon ik Tim loslaten – zonder hem kwijt te raken.
Lieve Mevr Bert, Bert heeft een teken gegeven wetende dat hij nooit vergeten zal worden, net zo min als zijn liefde. Ik ben van nature heel nuchter maar soms doen de katten meestal Jafita iets dat ik denk dit heeft ze van Zazu die ze nooit heeft gekend. Guillaime haar vader is de kater die voelt als er iets is, ook al wil ik dat niet laten blijken hij voelt het. Ik zeg dan ergens laten de sterren iets weten maar het verklaren ervan ik kan het niet uitleggen. Behalve dat de liefde van ze onvoorwaardelijk is en wederzijds.
Ja, zoiets is het: het gezond verstand vindt er van alles van rn toch is er dan een ervaring die zich niet weg laat redeneren. Of misschien in woorden kan laten vangen…
Lieve mevrouw Bert.
Als je zo’n veer krijgt,zegt men dat een engel langs is geweest.Ik denk dat Bert u een teken gaf,dat hij er is geweest,en er altijd zal zijn .
Dat hij zal waken.
Hoe,geen idee hoe het precies in elkaar zit.
Maar van alle 3 mijn voorgaande katjes heb ik wel een teken gekregen.Soms denk je bij jezelf:”doe niet zo gek,dat kan niet” maat toch zo voelt het wel.Bert was een gevoelige kater,en wist dat u nog een zetje nodig had om hem los te laten,maar ook om te laten weten dat hij waakt.U gaf hem precies datgene wat hij nodig had.In zijn leven en nu ook.
Koester het en verwerk het.
Soms heeft dat lang nodig,soms wat korter.Voor rouwen staat geen tijdslimiet.
Voor ik via via bij mijn boys uitkwam,was het ook totaal niet wat ik in mijn hoofd had.
Toch weet ik zeker dat mijn speciale Muzette er een pootje in gehad heeft,dat juist deze 2 katers onverwacht in mijn leven kwamen.
Ach tijdens haar leven was ze altijd al van mening dat zij alles het allerbeste wist,ook voor mij.
Koester dat veertje en weet Wat Tim en Bert nog altijd dichtbij zijn Alleen anders.
lieve mevrouw .Rannoch en Aiydan, dat is ook wat: de gedachte dat Muzette er een pootje in had voor juist deze twee. Laatst dacht ik, misschien dacht Bert wel dat ik juis teen drukke gevoelige jongen als Ollie nodig had, want anders lag ik tegen een poezenrug aan Bert te denken. Dat Bert op mij let, is een troost- en ik weet niet hoe het werkt, ik bergijp het evenmin, maar het raakte me en het kost me moeite om niet om meer te vragen. Dat lijkt me ongepast,
mevrouw Bert
Lieve Vilan, wat een mooie, hartverwarmende en liefdevolle ervaring, dat veertje wat zomaar van boven kwam. Ik denk ook dat het een boodschap van Bertje was om je te zeggen dat het goed is zo, dat het goed is met hem en dat hij dankbaar is voor de liefde die jij hem hebt gegeven, en voor alles wat jullie samen hadden. Loslaten is heel moeilijk, het is een dagelijkse worsteling waar ik ook nog steeds middenin zit. Uiteindelijk komt het goed.
Liefs van ons, ook voor Ollie.
Zo gaat het inderdaad, ook al weet ik Bert is een ster, toch heeft mijn gevoel een eigen en langzamere weg af te leggen. Dat veertje was mij tot grote troost, ik wist ook helemaal niet dat dit zou gebeuren.