Bijna de hele week heb ik boofe op bed geslapen. Voor de gezelligheid. En ook voor mijn gefoel van feiligheid omdat er herriemannen in de straat waren. En het lukte ook omdat ik weer van die mobiele brokjes op had, tegen de artroosie.
Rust
Ik weet niet presies wat er is gebeurd maar de laatste dagen maken de mannen minder herrie. Misschien snappen ze eindelijk dat het niet hoort. Dus mijn gefoel is ook rustiger. En soms ga ik oferdag gewoon in de vensterbank, maar niet de hele tijd en alleen als er één man is. Dat kan ik nou.
Gloep
Gisterafond had ik als alteit de afondknuffel met kriebels op mijn buik, en liefe woordjes en een heel klein beetje kammen, en daarna ging ik niet naar boofe.
Ik stapte in mijn doos en daar lag ik zo warm en goed, daar ben ik bijna de hele nacht blijfen liggen en slapen. Alleen toen ik wist, ik moet ofergeefe, toen ging ik naar boofe. Daar deed ik GLOEP en het was eruit. Mijn vrouw ging mee naar beneden en we deden knuffels op het matje tot ik foelde ik kan weer ferder. Zij weer naar boofe en ik wilde weer in mijn doos dus dat deed ik.
Knuffels
Het werd ochtend, de dag begon en mijn vrouw kwam de huiskamer in. Dan krijg ik de ochtendknuffel, mijn snek met de pil tegen artroosie-pijn en mijn bord met eete om mee te beginnen. Ging helemaal goed.
Alleen erna zei mijn gefoel: je hebt keihard feel knuffels nodig en wel meteen.
Dus ik bij de werktafel van mijn vrouw staan. Knuffels.
Eefe later had ik weer knuffels nodig. Ik weer naar mijn vrouw. En het gebeurde de hele ochtend dat mijn gefoel zei van knuffels en nou meteen, ik werd moe van mezelf.
Mijn vrouw zei toen dat mijn batterij knuffels leeg was, ook door het GLOEP maar ik heb geeneens een batterij. Wel snap ik dat het te maake heeft met boven slaape. Dan heb ik gezelligheid en ik begin rustiger aan de dag. Alleen ik slaap in mijn doos zo fijn. En die hoort beneden.
Dus ik moet nou nadenken waar ik ga slaape, boofe of beneden, en ik weet het nog niet.
Ajoooo allemaal!
Welkom bij weer een niewe afleeffering fan Leootje en sijn interfiews met bewooners fan het Katshuisch!
Fandaag heb ik een prie-meur!
Ik interfiew een tweefoeter!
OmeJan
Hij heet Ome Jan en hij doet frijwilleg in se eige tijt werreke foor het Katshuisch.
Daar wou ik alles oofer weete en ik hat ook sin om op schoot te sitte en snoep te eete dus dat kwam goet uit!
Leo: Hoi Ome Jan
Jan: “Hé Leootje!!”
Leo:
Ik heb meteen me fraage dus ga lekker sitte, geef mij een snoepie en mag ik op sgoot?
Jan:
“Fijn, dank je wel dat ik mag gaan zitten en natuurlijk mag jij op schoot, graag zelfs.
Dat vind ik zo gezellig.
Kijk eens, ik heb speciaal voor jouw interview een zakje snoepjes gehaald.
Deze zijn extra lekker. Mick Jagger wilde ze ook voor zijn kat, maar kon ze niet kopen.
Heeft hij nog een hit over geschreven: ‘I can get no Catisfactions!’”
Leo:
Hoe lang ben u eeh jij bij het Katshuisch?
Jan:
“Sinds december 2023, bijna een half jaar.”
Leo:
Waaróm ben u bij het Katshuisch?
Jan:
“Ten eerste omdat ik heel veel van katten hou.
Maar ook omdat ik het zo prachtig vind dat katten met allerlei soorten handicaps daar een schitterend en veilig leven kunnen leiden.
Waarbij er alles aan wordt gedaan om ze zo min mogelijk last van die beperking te laten hebben.
Kijk Leootje, voor een gewoon gezonde kat als jij is er vaak een mooi huisje te vinden, maar voor een kat met een handicap is dat niet zo vanzelfsprekend.
Dan zeggen ze soms al snel, doe die maar een spui…, nou ja je begrijpt me wel.”
Leo: *slikt*
… Wat doet u bij het Katshuisch?
Jan:
“Ik volg al ruim een jaar het Katshuisch op Facebook en dan las ik wel eens dat de Moederpoes van alle katten daar, Arianne, weer plotseling (soms tijdens haar werk) op pad moest om met één van de katten naar een dokter of specialist te gaan.
Bijvoorbeeld Stan, je weet wel die ADHD-er van je vorige interview.
Die had dan weer het verband van zijn pootjes gesloopt.
Omdat ik van katten én autorijden hou, heb ik me daarom aangemeld als chauffeur om de katten weg te brengen naar afspraken waarbij de Moederpoes zelf niet aanwezig hoeft te zijn.
Zij heeft de naam ‘Rollercoasters Inc.’ voor mijn werkzaamheden bedacht.
En één van mijn collega-vrijwilligers noemt mijn auto de Catmobiel.
Niet verwarren met de Batmobiel, ik draag geen vleermuispak!”
Leo:
Wie sijn liefer, Tweefoeters of Katte en waarom fint u dat?
Jan:
“Oei, dat is een goede, maar ook moeilijke vraag.
Soms denk ik wel eens katten.
Maar dat is niet eerlijk voor alle lieve mensen die ik ken, zoals mijn lieve vrouw, familie, vrienden en last-but-not-least de super leuke collega-vrijwilligers bij het Katshuisch.
Maar het fijne van dieren, katten, is dat ze altijd eerlijk zijn in hun gedrag.
Als een kat op schoot wil (zoals jij nu) doet ie dat omdat hij dat wil, niet om te slijmen.
Dieren doen zich niet mooier voor dan ze zijn.
Nou ja, behalve prinses Henk misschien;
dat hoef ik je vast niet uit te leggen. Je bent nog aan het bijkomen van dat interview.”
Leo:
Wie is uw faaforiete kat of kan of mag u dat niet segge weeges dan worde de andere sjaloers?
Jan:
“Naast onze eigen poes Fleur, vind ik in het Katshuisch alle katten geweldig, maar Lobke is mijn favoriet. Daarvan zijn Lia (mijn vrouw) en ik dan ook suikertante en -oom.”
Leo: Hoefeel kattebakke staan der eigelek in het Katshuisch? Ik fraag het me ineene af!
Jan: “Ik heb het net nog even nagevraagd bij onze Moederpoes en het zijn er 16.”
Leo:
Wow wat feel!!! Mag ik nog een snoepie assebief?
Jan: “Ja natuurlijk Leootje, hier heb je het hele zakje, pak maar lekker hoor jongen, je moet er nog van groeien!”
Leo *kauwt op zijn snoepie*:
Wat foor eemoozie krijg u as u deese katte aan het hellepe ben?
Jan:
“Als je ziet dat alles wat ik samen met mijn collega-vrijwilligers doe,
dat we het mogelijk maken om zo’n 30 gehandicapte katten te helpen,
dan geeft dat een heel fijn warm gevoel.
Iets om trots op te zijn.
Ome Jan met Sigrid
En aan de andere kant:
Heel soms wordt een kat zo ziek, dat er niets anders op zit om hem of haar rustig in te laten slapen.
Dat doet mij en alle collega’s dan heel veel pijn en verdriet, maar we weten wel dat die kat dan tot dat moment een prachtig leven heeft gehad.”
Leo:
Waarom is het so belang-rijk dat heeel feel tweefoeters het Katshuisch hellepe door saksentjes te dooneere?
Jan:
“Omdat er in het Katshuisch allemaal katten wonen die door hun handicap van alles mankeren zal je begrijpen dat er heel, heel veel kosten zijn van dierenartsen en specialisten.
Ik zal je een voorbeeld geven:
Stan, Frank en Puck (K3 zoals ik ze noem) zijn geboren met heel kromme pootjes.
Als er niets wordt gedaan lopen ze op hun huid en niet op hun voetkussentjes en krijgen ze open wonden.
Nu gaan ze maandenlang elke week naar de specialist zodat de pootjes met spalken verband en operaties uiteindelijk recht(er) komen te staan.
Per kat kost dat tussen de 8.000 en 10.000 euro.
Dat kan alleen maar worden betaald als er heel veel lieve tweevoeters zijn die aan het Katshuisch doneren. Hoe meer giften, hoe meer gehandicapte katten we kunnen helpen!”
Leo: Liefe Tweefoeters! Klik op deese link om te hellepe!
https://www.katshuisch.nl/Steun-het-Katshuisch/
Leo:
Wat is het mooiste wat u heb meegemaak met een inwooner fan het Katshuisch?
Jan:
“In het afgelopen half jaar al heel veel.
Maar voor mij is het toch wel het herstel van de pootjes van Puck.
Al vanaf mijn eerste rit in december vorig jaar ging Puck mee naar specialist Bouvien Brocks om zijn kromme achterpootjes rechter te zetten.
Week in, week uit ging hij dapper mee voor het wisselen van het verband en het plaatsen van de spalk. En tot slot is er ook nog in 1 poot een plaatje gezet.
Als je dan ziet hoe Puck nu met vrijwel rechte pootjes en óp zijn kussentjes rondrent,
dan wordt je echt helemaal blij en ben je dankbaar dat je daaraan mee hebt geholpen!”
Leo:
Tenslotjes..
Wat is uw bootschap aan alle leesers fan dit interfiew?
Dat mag een leefensles sijn, een kwoot of een aanbefeeling.
Iets wat u heel belang-rijk fint dat iedereen dat weet en u mag dat nu segge.
Jan:
“Nou Leootje, dan wordt het een aanbeveling.
Lieve mensen neem eens een kijkje op onze website (https://www.katshuisch.nl/) voor meer informatie. En volg ons op Facebook (https://www.facebook.com/Katshuisch).
Dagelijks worden daar de mooiste, ontroerendste en grappigste belevenissen van alle Katshuischers beschreven door Moederpoes Arianne.
En kom eens naar een open dag van het Katshuisch.
Ontmoet de katten én de vrijwilligers waaronder de chauffeur van de Catmobiel oftewel de directeur van Rollercoasters Inc. oftewel ome Jan (ik dus).
Leo: En dan mag u ook nog segge wie ik hierna ga interfiewe.
Jan: “Ik kies voor een hele mooie maagdelijk witte hemels zachte kat. Ze heet Anna.”
Leo:
Liefe iedereen.
Ome Jan heef twee footoos meegegeefe foor bij dit interfiew.
Op de eene footo staat hij met Sigrid.
Sigrid is twee weeke naa die footo ingeslaape weeges se hat FIP en het genas niet.
Sigrid was, onder andere, foor mij en mijn tweefoeters de reede om het Katshuisch te wille steune.
Ome Jan met Eva
Op de andere footo staat Jan met Eva en Eva is nog niet so lang in het Katshuisch.
Ome Jan ik wil u eehhh jouw fan heel me hartje bedanke dat ik op schoot mogt sitte en dat ik snoepies kreeg en antwoorde op me fraage.
Nu moet ik nog wat segge naames me doofe broer Simon.
Simon sag een footoo fan Carolien en hij is nou flieft dus Simon seg PPRRROOOEEETT en het is foor Carolien, of u dat eefe kan doorgeefe assebief dankiewel en hebbu nog so een snoepie assebief?
Deese sijn lekker!
Jan:
“Ik heb Simon z’n PPRRROOOEEETT doorgegeven aan Carolien.
Ze was er verlegen van en geeft Simon een likje op zijn neus terug!
Fijn dat je de Catisfactions zo lekker vind, neem de rest maar lekker mee voor onderweg.
En bedankt voor je geweldige interview met heel mooie vragen!”
Liefe Leesers, dankiewel foor jullie aandagt en dankiewel foor jullie saksentjes die jullie geefe aan het Katshuisch.
Follegende week kom ik met spannent niews!
Steej tjoent!
Liefs fan Leootje!
Op een dag werd ik wakker van keiharde geluiden in de straat en ik wist: nou zijn er mannen. Weeges vrouwen maken andere geluiden. En ze hebben niet van die schreeuw-stemmen.
Met herrie in de straat durfde ik niet meer in de fensterbank. Ik dacht dan zien ze me en wat dan, het was een gefoel van bang van nog froeger toen ik op straat moest wonen, oude gefoelens kunnen heel lang er zijn, dat weet ik zelf.
Dus ik bleef in de kamer.
Het was ook erge herrie. Er kwamen steigers vlakbij het huis, hele hoge en mijn vrouw zei niet tegen ons huis maar ik wist het helemaal niet zo zeker.
Pas ’s avonds toen ze weg waren durfde ik te kijken. Aan de oferkant waren de auto’s weg en daar stond nou een huis dat hadden de mannen voor zichzelf gemaakt. Dus daar gingen ze nou elke dag in wonen.
Mijn vrouw ging met ze praten en over de mannen telefoneren en meelen en toen wist ze dit duurt lang en als het lange voorbij is dan gaan ze weer weg. Wanneer presies weet niemand.
De eerste dagen bleef ik bang echt waar. Al die herrie, dat was gewoon te moeiijk. Alleen ik wist wel, de straat is ook van mij en als er zon is dan wil ik ook in de fensterbank kunnen liggen.
En toen gebeurde het zomaar op een middag.
Bijna alle herriemannen waren weg, dat hoorde ik. Er was nog een man, die hoorde ik lopen. En ik wist opeens van binnen, nou moet ik flink zijn en dat was ik want ik sprong gewoon in de fensterbank, keek, daarna liep ik naar mijn kussen en toen ik er zat keek ik naar die man en toen mijn vrouw riep “Bertje wat goed” keek ik naar haar en zo kwam ik op de foto.
Ik ben nou dus aan het oefenen met flink zijn. Veel herriemannen tegelijk kan ik niet. Eentje wel en misschien twee ook, of drie. Mijn erfaring is dat flink zijn betekent dat je moet oefenen en ook dat je steun van thuis nodig hebt en dat heb ik ook.
Ajooo liefe allemaal!
Hier is Leootje weer fanuit de pragtege stat fan Den Haag!
De tweefoeters zijn druk geweest joh!
Se hebbe feel spulle in kratte meegenoome smorreges heul froeg en se kwaame sonder spulle en heelemaal moe laat in de middag weer terug!
Fre der kaamer is ook bijna heelemaal leeg!
Geen plestiek en eelastiek meer op de gront en geen auwe sok meer om mee te speele.
Wij finde het saai.
Fre is tros op der eige en de tweefoeter sijn ook tros op haar weeges der kaamer is op-geruimt.
Ik ben toen se allemaal so druk aan het loope waare lekker in een leege krat gaan sitte gewoon omdat het kan.
En Chester sat lekker hoog in de krappaal weeges hij was bang dat se ginge struikele oofer hem.
Balkon
En de tweefoeters hebbe ook nog gedaan wat of te dat ik fan se froeg:
Se hebbe fanaf beneede het keuke-balkon gefootoograa-feert weeges ik wau jullie laate sien hoe of te dat se dat in mekaar hebbe geset foor ons!
We kunne nu gewoon op allebij de balkons!
En bij het keukebalkon sijn de tuine dus daar loope beneede andere katte en er sijn onwijs feel foguls!
Soms sitte we der allefier, soms doen we omstebeurt.
Tiga en Simon sijn fan de in-spek-zie en die sijn altijt elleke dag eefe op het balkon weeges de konterolle.
Se sijn heel blij dermee en omdat we een ekstera stukje fan het huis derbij hebbe is het nau groter en kunne we weer niewe liefelings-plekke maake foor ons-zellef.
As de balkondeur oope is weeges het reegent en het waait niet dan sit Tiga het liefste daar buite.
Niet alleen de tweefoeters waare druk.
Ik was ook druk weeges ik hat een interfiew geplent met alweer een inwoner fan het Katshuisch!
Deese keer wilde ik de kleine grappege Stan interfiewe weeges hij heeft heele inter-res-sante pootjes!
En het is egt heus waar een heele liefe knul, der sit geen kwaat in egnie alleen…
Hij… is … een … beetje.. Alle..Dagen..Heul..Druk!!
Toen ik klaar was met me interfiew kon je me opfeege egt heus waar!
Hoe dat kwam leese jullie hieronder.
Pak je snek, pak er nog één en ga lekker sitte en fermaak je met soofeel onsguldige blijtsgap.
Hier is… Stan de Man!
Stan
Leo:
Ajooo liefe Stan de Man!
Ik heb heeeel feel fraage aan jou.
Ga lekker sitte.
Ik mogt snoepies meeneeme uit de snoepiestrommel fan Ome Joop de Koning.
Wil je er ook een paar?
Stan: “Ja ja ja ja ja ja, snoepjes, ja ja, snoe, ja ja jajajajajajjaja”
Leo: Assebief!
Stan: “…..” (mond vol)
Leo:
Mijn tweefoeters segge se hebbe je footoos gesien fan toen je nog heeeel klein was en in de kitten opfang sat.
Wil je daar iets oofer fertelle?
So as:
Waar was je met wie en en wat is der gebeurt dat je naar de kittenopfang moest?
Stan:
“Ik was net geboren, geboren, net echt, geboren dus.
En nog zo klein, megaklein, echt heel klein, zo klein zelfs dat ik nog niet eens bij mijn moeder had kunnen drinken.
Dus miste ik de eerste, het allereerste drupje, zo lekker drupje moedermelk die zo belangrijk is tegen ziektes.
Ziektes ja, van die enge dingen.
Ziek zijn.
Niet leuk.
Ziek zijn.
Gelukkig was mijn broertje er ook.
Broertje. Lief broertje. “
Leo:
Wat was jouw naam in de kitten opfang?
Stan:
“Sambal hahahhahah, Sambal…Sambabal, Sambaballie.
We hebben wat gelachen over mijn naam.
Leuke naam. Grappige naam. Die naam.”
Leo:
Wat weet je nog fan de kitten opfang?
Stan:
“Ik ben een vrolijk ventje hoor.
Mij krijg je niet klein.
Ik zing vaak.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit!
Hahahah.
Ken je dat liedje?
Is van Herman van Veen, van Alfred Jodocus Kwak.
Grappig die Kwak.
Alfred Jodocus Kwak.
Heel grappig. Zo vrolijk.
Echt heel vrolijk”
Leo:
….. ehm.. ok folleges mij dwaalt ie af..
Ehem. Stan, fent. Frientje.
Kijk eefe naar mij.
Hier ben ik. Ja goetso.
Follegende fraag:
Waarom ben je naar het Katshuisch gebrag?
Stan:
“Ik wil graag wereldkampioen op de 100 meter vrije muis worden, maar ik had kromme voorpootjes. Echt jongen, krom die van mij.
Niet normaal.
Krom als een rotonde.
Zo krom als een handboog.
Wil ik ook nog op; handboogmuizen.
En in het Katshuisch maken ze alles wat krom is weer recht.
Rechtdoor. Rechtop. Recht door zee.
Rechtsaf. Echt kei recht.”
Leo:
Weet je nog hoe dat ging?
Stan:
“Dat ging al best een tijdje hoor.
Eerst waren ze nog krom, lieten ze me slapen, stonden ze recht.
Bam! Ineens.
Keigaaf.
Maar mijn spieren, pezen en botten snapten nog niet echt wat er gebeurd was.
Die moesten nog wennen.
Zoals ik ook moest wennen.
Wennen duurt altijd veel te lang vind ik.
Wennen moeten ze eigenlijk verbieden.
Ja, verbieden dat wennen.
Ja. Nu zijn we een paar maanden verder en mag ik bijna in training voor het NK 100 meter muizen. Want eerst het NK, dan het EK en dan het WK.
Opbouwen noemen ze dat. Opbouwen duurt ook te lang.
Moeten ze ook verbieden. Ja. Verbieden.”
Leo:
Was je bang?
Stan:
“Ik heb het nu wel gehad hoor.
Dat mag ik je eerlijk zeggen. Ik ben altijd eerlijk trouwens.
Ik heb een hekel aan niet eerlijk. Eerlijk duurt het langst.
Maar mijn tweevoeter zegt dat ik nog heel even door moet zetten.
De laatste loodjes wegen het zwaarst zei ze me.
Nou, ook dat moeten ze verbieden; laatste loodjes.
Ik heb al een petitie online staan; No More Laatste Loodjes.
Tekenen zou ik zeggen. Met een handtekening.
Niet met een tekening van een boom of zo.
Of van een kat.
Hoewel ik plaatjes van katten altijd wel heel mooi vindt.
Wat vroeg je me ook alweer?
O ja. Klaar met mijn poten in het verband. Klaar.
Zoals een kip na twee uur in een braadpan. Klaar.”
Leo:
Folleges mij was tie niet bang, daar zei die niks oofer.
Het sal wel..
Nou heb ik trek in kip, potferdoorie..
Ennieweej.
Stan. Kijk me es aan, ja dat was een flinder.
Heel mooi.
Hier ben ik.
Folgende fraag kerel, we sijn bijna klaar.
Hoe hebbe se gesorreg dat jij je tuis-foelde?
Stan:
“Mijn tweevoeter is zo lief.
Ik ben op haar. En we knuffelen wat af hoor.
Heerlijk zoals ze door mijn haren strijkt.
Dat is dan ook het enige wat ze strijkt hhahahah.
Wat ben ik toch een grapjas.
Altijd alles van de zonnige kant in zien.
Zien is gaaf. Ben blij dat ik niet blind ben.
Mijn aangenomen broers en zus zijn dat wel.
Danny Blind, Yvonne Blind en Rob.
Zo blind als een vink. Of zijn die niet blind? hmmm…moeilijk moeilijk moeilijk.”
Leo:
Wie fan de bewooners sijn je beste friende en waarom?
Stan:
“Gaaf. Gaver. Gaafst.
Ik vind ze allemaal gaaf. Ik lig ook gewoon met iedereen.
IEDEREEN.
Maakt mij niets uit wat ze van me vinden.
Ik vind hen namelijk altijd geweldig.
Ik speel vaak met Puck. Of met Rob.
Of met eigenlijk iedereen die ik tegenkom.
Maar mijn tweevoeter, daar knuffel ik het vaakst mee.
Heerlijk knuffelen! Knuffelen is gaaf, gaver, gaafst.”
Leo:
Doe jij feel speele en wat speel je dan?
Stan:
“Hou op, schei af. Speel je feel?
Man, ik leef ervoor.
Ik ben in topconditie ondanks dat ik wel veel last heb van mijn neusje.
Gek ding hoor, ik nies wel eens wat bloed.
Daarom stopte de tweevoeter afgelopen week een staaf erin.
Zo. Bam. In mijn neus.
Ze draaide het rond en heeft het opgestuurd in een speciale zak.
Ze zei dat ze wil weten wat er in mijn neus zit.
Dat vond ik raar.
Dat doe ik toch ook niet bij haar.
Daarom lik ik haar wel heel veel af, en ook in haar neus.
Wat je zaait zal je oogsten.
Toch? In mijn neus.
Hahahah. Soms ziet ze ze echt vliegen.
Weet je trouwens wie ook heeft gevlogen?
Puck, mijn vriendje.
Echt jongen, vanuit Spanje.
Gewoon bovenin de lucht.
Kei hoog. Zo hoog, ik zag hem niet eens.
Kan je nagaan. Zo hoog.”
Leo:
Wat heb je tog om je poote sitte!
Stan:
”VERBAND!!!!
Dat van die laatste loodjes. Zei ik je net toch?
Niet geluisterd? Of wellicht niet gehoord?
Want horen kan totaal iets anders zijn dan luisteren.
Ik kan bijvoorbeeld horen dat ik die muis niet mag vangen.
Maar dan luister ik niet. Snap je? Heb je ‘m door?
Hahahaha.
Ik ben weer zo grappig.
De grappigste thuis.
Ik kom niet meer bij met mezelf. Hahhahahaha”
Simon
Leo:
Maar waarom is dat en wat kan je ermee doen?
Stan:
“Oke, ik leg het je uit. Luister je?
In dat verband zit een brace.
Dat heeft ervoor gezorgd de afgelopen maanden dat mijn pootjes niet weer krom kwamen te staan. Nu zijn ze allebei geopereerd en zit er eigenlijk alleen nog steunverbandje om heen.
Mijn chirurg vindt het doodeng om me los te laten.
Snap ik wel, vrolijke vent dat ik ben.
Ze vindt me nogal druk omdat ik nogal hard ren.
Ik ren naar hier, ik ren naar daar.
Altijd voor zessen klaar.
Hhahaha.
Maar ik moet natuurlijk wel fit blijven voor het NK 100 meter muizen.
Dus ren ik gewoon door.
Maakt me niet uit wat ze zeggen.
Ik hoor ze wel, maar ik luister niet hahahhahahah.”
Leo:
Wat doen de tweefoeters foor jou?
Stan:
“Alles! Nie normaal nie.
Alles.
Ze zegt het niet, maar ik denk dat ik al zeker 8000 euro heb gekost hahaha.
Lekker hoor.
Ik ben het waard.
Meer dan waard.
Waardevol.
Mega waardevol.”
Leo:
Mijn tweefoeters segge 8000 is egt seerieus heul feel.
Assie wil hellepe weeges der sijn der meer so as Stan dan mag je hier kijke waar je je saksentje kan geefe:
https://www.katshuisch.nl/Steun-het-Katshuisch/
Wil jij nog een snoepie Stan?
Hier neem er meteen seeven. Assebief!
Omdat je het waart ben!
Ik neem er ook een stuk of 10, ik begin een beetje moe te worde.
Jee wat is dat joch druk!
We sijn bijna klaar.
Stan, kijk me aan.
Ja ik sag dat fogultje ook!
Kijk me aan, de laatste fraage, hou fol.
Komen se:
Ga je in de toekomst met bloote poote leefen of blijf het so?
Tiga
Stan:
”Nee man, ik ben nu echt bijna klaar.
Nog een week of drie denk ik en dan zie je mij met blote poten door de tuin rennen.
Lekker rennen! Ik hou van rennen.
Kan ik mijn energie kwijt.
Ik heb ADHD.
Zeggen ze. Hhahahah…Ik? ADHD?
Ik dacht het niet he. ADHD is voor katten die heel druk zijn.
Nou kan je veel van mij zeggen, kei veel zelfs, maar druk ben ik niet.
Wacht … ik ga even een stukje rennen.”
Stan rent door de kaamer en hij rent nog harder dan me doofe broer Simon astie de zoemies heeft.
Hij maak alleen wat meer hobbeltjes.
Wooowww!
Wat knap Stan!
Hoe foelt dat nau?
Ik fint het sooo knap dat jij dermee loope kan!
Stan: (hijgt)
“Man, noem jij dat lopen?
Ik noem dat rennen!
Als de wind, als een speer, als een aal.
O nee, die zwemt. Dat vind ik niks.
Zwemmen, mijn vacht helemaal uit de plooi.
Nee geef mij maar rennen.
Rennen met een hoofdletter R.
O, maar dat staat er ook. Hahahahahhah”
Leo:
Follegende week ga ik jullie tweefoeter Jan interfiewe.
Stan, heb jij nog een fraag aan Jan die ik hem stellen kan?
Stan: “Jazeker, ome Jan, gaan we de volgende keer weer via de Mac naar huis??
Vind ik altijd zo gezellig ome Jan.
Met pootjes in vers verband lekker door de curry van muisnuggets.
Dan kom ik niet meer bij. Whoehahhahah.”
Leo:
Sins wanneer heeft de Mék muisnuggets?
Tiga staat daar tog niet in de keuke?
Nouja, dat is een ondersoek foor de follegende keer.
Terug naar Stan.
Hey Stan!
Sulle we foordat ik gaa saame een spelletje doen?
Jij mag segge wat we gaan doen!
Stan:
“Rennen!!!”
Leo:
Ik doe mee!
Chester
Stan:
“Ik versta je niet!! Ren eens door!”
Leo:
Wooooaoaoaaaaoooowwww dat was mijn interfiew met de snelle Stan de Man.
Soodeknetter wat is die gooser DRUK en snel afgeleit.
Ik ben kapot.
Ik kan niet eens meer me snoepie pakke.
Waar is me stoel.
Ik .. ga.. me.. wa… zzzzzzzzzzzz… rrRRrrr….
Zzzzzzzzzzz RRRRR zzzzzzzzzzzzzzzzzz RRRRRR zzzzzzzzzzzzzzzz RRRRRRR……
Hallo allemaal, Arme mevrouw Dorus is nog altijd ziek.. zooooo zielig. Gelukkig heeft ze veel hulp van Dorus en zijn manmeneer. Onze Dopey heeft de 1e keer zijn verhaal mogen doen.
Nu vonden wij, Tica en Izzy het tijd om ook eens iets te vertellen.
Kraak
Wij zijn de twee oudsten van het hele stel, 16 jaar oud en we schelen 10 dagen met elkaar. Ik, Tica ben 5 december 2008 en Izzy 26 december 2008 geboren. Nu zijn wij de rust zelf maar ooit zijn wij ook jong geweest en hebben we streken uitgehaald. Je zou het niet zeggen maar het is echt waar. Toen wij jong waren gingen we op dievenpad, hihihihihihi, bij de buren. Wij waren daar al eens geweest en hadden ontdekt dat zij dingetjes op de salontafel hadden staan die kraakten en dat was wel heel leuk
Dus die wilden we wel heel graag hebben.
In de tuin van mijn vrouw en de buren stond een schutting die aan de onderkant ver genoeg open was om doorheen te kruipen. Onze vrouw en de buren hadden het niet eens in de gaten.
Snoepje
Izzy
Onze vrouw vond in de woonkamer chocolaatjes, keurig netjes in papier verpakt. Het verschilde per keer, een merci chocolaatje, een kersenbonbon, een rittersport chocolaatje. Vrouw vond het wel raar want dit had ze helemaal niet in huis.
Maar ze kon ook niet ontdekken wie dat het daar neergelegd had. Zo slim waren we wel. En de buren vonden wel eens een snoepje op de grond want dat verloor Izzy onderweg, twee snoepjes meenemen was net iets te veel.
En de buurvrouw gaf de buurman de schuld ervan dus dat was handig.
Voor ons ging het heel gemakkelijk, hup onder de schutting door en dan liep Tica de woonkamer rond om te kijken of er niemand was en in de tussentijd sprong Izzy op de salontafel en jatte de snoepjes. Daarna snel naar huis om het in de woonkamer neer te leggen.
Tica
Betrapt
Maar zo slim als wij dachten te zijn waren we toch niet. We werden namelijk op heterdaad betrapt door de buren alleen wisten wij dat niet. Op een middag gingen we weer kijken of er iets te halen viel.
We hadden niet in de gaten dat de buren muisstil op de bank naar ons zaten te kijken.
En zo kwam dus een einde aan het verhaal van de verloren en gevonden snoepjes want meteen erna werd de onderkant van de schutting dicht gemaakt en konden we er niet meer onder door.
Nu is ons dieventijdperk voorbij en liggen we liever lekker rustig op ons dekentje in een stoel te dromen over de tijd dat we jong waren.
Een dikke knuffel voor jullie allemaal en we hopen dat mevrouw Dorus snel weer beter is.
Bijna de hele week heb ik boofe op bed geslapen. Voor de gezelligheid. En ook voor mijn gefoel van feiligheid omdat er herriemannen in de straat waren. En het lukte ook omdat ik weer van die mobiele brokjes op had, tegen de artroosie.
Ajoooo allemaal!
Mick Jagger wilde ze ook voor zijn kat, maar kon ze niet kopen.
Op een dag werd ik wakker van keiharde geluiden in de straat en ik wist: nou zijn er mannen. Weeges vrouwen maken andere geluiden. En ze hebben niet van die schreeuw-stemmen.
Ajooo liefe allemaal!
Balkon
Stan
Hallo allemaal, Arme mevrouw Dorus is nog altijd ziek.. zooooo zielig. Gelukkig heeft ze veel hulp van Dorus en zijn manmeneer. Onze Dopey heeft de 1e keer zijn verhaal mogen doen.
