Vandaag mag ik, Izzy, weer een verhaal doen. Jullie hebben al eerder gelezen dat ik samen met Tica op pad ging om lekkere snoepjes bij de buren te scoren.
Tica vond het daarna niet meer zo leuk om samen met mij op pad te gaan dus vanaf die tijd doe ik het alleen. En neeeee, ik ga niet meer naar de buren want dichterbij, hier in huis, valt genoeg stiekem te halen.
Bietser
Mijn vrouw noemt mij dan ook Izzy de bietser.
Ik doe altijd maar alsof ik het niet hoor want wie wil er nou zo genoemd worden? Mijn vrouw heeft weer lange tijd niet in de gaten gehad wie het flikte want als ze het opmerkte lag ieder van ons gewoon lekker te slapen.
Het begon met gehakt dat ze in plastic en papier op het aanrecht had laten liggen en nog even snel een boodschap was gaan doen.
Toen ze thuis kwam lag het gehakt mooi uit plastic en papier gehaald op de keukenvloer en veel was er niet meer over. Iedereen had daar wel even goed aan geproefd natuurlijk.
Daarna lag er een broodje gehakt in verpakking op het aanrecht. Toen het tijd was om te eten was het gehakt van het broodje weg en het blaadje sla lag op het aanrecht. Sla is natuurlijk iets voor een konijn of kip. En ook eten wat op het fornuis staat wil ik graag proeven, het maakt echt niet uit wat. Ik haal eruit wat ik lekker vindt en wat ik niet lekker vind dat spuug ik op het aanrecht uit.
Zo maakt frauw macaroni en dan schept ze op maar vergeet het deksel op de ketel te doen. Ik wacht totdat ze de kamer in gaat en spring snel op het aanrecht. Prik met mijn poot, lees nageltje, in de macaroni en dan smullen maar. Totdat ze op een keer sneller dan ik dacht terug kwam naar de keuken en me betrapte.
Oei, oei, oei jullie willen niet weten wat ze allemaal tegen me zei.
Dus sindsdien gaat de deksel op de ketel en heet ik Izzy, de bietser.
Gehakt
Het lukt nu niet meer zo vaak als voorheen maar soms grijp ik nog mijn kans zoals een tijdje geleden.
Vrouw had gebraden gehakt gemaakt en heel slim in de ijskast gezet.
De dag erna sneed ze 2 plakjes af en zette dat op een bordje op de keukentafel samen met een kop koffie. En toen ging de bel.
Ik zag mijn kans schoon om een lekkere plak gehakt te eten maar echt waar het was helemaal niet lekker. Frauw komt terug en zegt nog: ‘Izzy, dat was een groot stuk, dalijk moet je overgeven.’
Nee hoor frauw, het was me te gepeperd dus heb ik het verstopt. En toen gebeurde het.
Vrouw dronk aan haar koffie en taaadaaaaa daar waren alle stukjes gehakt. Ik zal jullie maar niet vertellen wat ze zei want dat kan ik niet herhalen. Maar ik blijf proberen om frauw te verrassen want dat is wel zo leuk.
Kip is lekker, helemaal als je graag kip eet en dat doe ik. Daarom dacht ik nou ik als infloe-enzer zijnde alles mag uitkiezen nou kies ik kip.
Stukken
Toen het in huis kwam, mocht ik het meteen proberen. Maar eerst moest mijn vrouw de kip-snek uit de verpakking halen. Er zaten vier grote stukken in. Grote stukken echt waar. Ik wist meteen dat krijg ik nooit op weeges ik heb nou nog vier tanden en daar kan ik goed mee eten echt waar, ook brokjes, maar die zijn kleiner dan een groot stuk kip. Misschien is dit leuk foor als je een jonge kater of poes bent, dat je een stuk kip in je poote hebt om mee te rollen en aan te bijten, dan beleef je het meer, dat kan best.
Maar ik ben nou 17 jaar en rollen doe ik alleen als ik wiew heb dat ik het in mijn kop superfijn heb.
Mijn vrouw sneed een stuk kip in kleinere stukjes en ze bracht het op een bord naar de huiskamer. Toen bleef ze staan en keek van lust Bert het.
Nou Bertje hier kon meteen niks meer eete weeges dat ik de spanning foelde. Dus ik liep weg en ik ging eefe wat anders doen en mijn vrouw dacht hij lust het niet en zij ging ook wat anders doen.
Ruiken
Eefe later was ik toch benieuwd. Het rook interessant. Ik kreeg een brokje op mijn matje en daar heb ik toen aan gesnuffeld.
Het was kip, zeker weete.
Maar kip is elke keer anders, in je snek of in je afondeete, of van de winkel dat je vrouw het eerst moet koken.
Die avond toen mijn vrouw in de keuken stond heb ik van de snek gegeten. Het was best lekker. Door die kleine stukjes kon ik het ook eten, het was wel stevig gelukkig had ik dus mijn tanden. Ik find, een andere smaak kip bij je gewone smaken kip is belangrijk dus ik wil het nog een keer eeten, en dan in alle rust dat er niemand staat te kijken.
Bijna de hele week heb ik boofe op bed geslapen. Voor de gezelligheid. En ook voor mijn gefoel van feiligheid omdat er herriemannen in de straat waren. En het lukte ook omdat ik weer van die mobiele brokjes op had, tegen de artroosie.
Rust
Ik weet niet presies wat er is gebeurd maar de laatste dagen maken de mannen minder herrie. Misschien snappen ze eindelijk dat het niet hoort. Dus mijn gefoel is ook rustiger. En soms ga ik oferdag gewoon in de vensterbank, maar niet de hele tijd en alleen als er één man is. Dat kan ik nou.
Gloep
Gisterafond had ik als alteit de afondknuffel met kriebels op mijn buik, en liefe woordjes en een heel klein beetje kammen, en daarna ging ik niet naar boofe.
Ik stapte in mijn doos en daar lag ik zo warm en goed, daar ben ik bijna de hele nacht blijfen liggen en slapen. Alleen toen ik wist, ik moet ofergeefe, toen ging ik naar boofe. Daar deed ik GLOEP en het was eruit. Mijn vrouw ging mee naar beneden en we deden knuffels op het matje tot ik foelde ik kan weer ferder. Zij weer naar boofe en ik wilde weer in mijn doos dus dat deed ik.
Knuffels
Het werd ochtend, de dag begon en mijn vrouw kwam de huiskamer in. Dan krijg ik de ochtendknuffel, mijn snek met de pil tegen artroosie-pijn en mijn bord met eete om mee te beginnen. Ging helemaal goed.
Alleen erna zei mijn gefoel: je hebt keihard feel knuffels nodig en wel meteen.
Dus ik bij de werktafel van mijn vrouw staan. Knuffels.
Eefe later had ik weer knuffels nodig. Ik weer naar mijn vrouw. En het gebeurde de hele ochtend dat mijn gefoel zei van knuffels en nou meteen, ik werd moe van mezelf.
Mijn vrouw zei toen dat mijn batterij knuffels leeg was, ook door het GLOEP maar ik heb geeneens een batterij. Wel snap ik dat het te maake heeft met boven slaape. Dan heb ik gezelligheid en ik begin rustiger aan de dag. Alleen ik slaap in mijn doos zo fijn. En die hoort beneden.
Dus ik moet nou nadenken waar ik ga slaape, boofe of beneden, en ik weet het nog niet.
Ajoooo allemaal!
Welkom bij weer een niewe afleeffering fan Leootje en sijn interfiews met bewooners fan het Katshuisch!
Fandaag heb ik een prie-meur!
Ik interfiew een tweefoeter!
OmeJan
Hij heet Ome Jan en hij doet frijwilleg in se eige tijt werreke foor het Katshuisch.
Daar wou ik alles oofer weete en ik hat ook sin om op schoot te sitte en snoep te eete dus dat kwam goet uit!
Leo: Hoi Ome Jan
Jan: “Hé Leootje!!”
Leo:
Ik heb meteen me fraage dus ga lekker sitte, geef mij een snoepie en mag ik op sgoot?
Jan:
“Fijn, dank je wel dat ik mag gaan zitten en natuurlijk mag jij op schoot, graag zelfs.
Dat vind ik zo gezellig.
Kijk eens, ik heb speciaal voor jouw interview een zakje snoepjes gehaald.
Deze zijn extra lekker. Mick Jagger wilde ze ook voor zijn kat, maar kon ze niet kopen.
Heeft hij nog een hit over geschreven: ‘I can get no Catisfactions!’”
Leo:
Hoe lang ben u eeh jij bij het Katshuisch?
Jan:
“Sinds december 2023, bijna een half jaar.”
Leo:
Waaróm ben u bij het Katshuisch?
Jan:
“Ten eerste omdat ik heel veel van katten hou.
Maar ook omdat ik het zo prachtig vind dat katten met allerlei soorten handicaps daar een schitterend en veilig leven kunnen leiden.
Waarbij er alles aan wordt gedaan om ze zo min mogelijk last van die beperking te laten hebben.
Kijk Leootje, voor een gewoon gezonde kat als jij is er vaak een mooi huisje te vinden, maar voor een kat met een handicap is dat niet zo vanzelfsprekend.
Dan zeggen ze soms al snel, doe die maar een spui…, nou ja je begrijpt me wel.”
Leo: *slikt*
… Wat doet u bij het Katshuisch?
Jan:
“Ik volg al ruim een jaar het Katshuisch op Facebook en dan las ik wel eens dat de Moederpoes van alle katten daar, Arianne, weer plotseling (soms tijdens haar werk) op pad moest om met één van de katten naar een dokter of specialist te gaan.
Bijvoorbeeld Stan, je weet wel die ADHD-er van je vorige interview.
Die had dan weer het verband van zijn pootjes gesloopt.
Omdat ik van katten én autorijden hou, heb ik me daarom aangemeld als chauffeur om de katten weg te brengen naar afspraken waarbij de Moederpoes zelf niet aanwezig hoeft te zijn.
Zij heeft de naam ‘Rollercoasters Inc.’ voor mijn werkzaamheden bedacht.
En één van mijn collega-vrijwilligers noemt mijn auto de Catmobiel.
Niet verwarren met de Batmobiel, ik draag geen vleermuispak!”
Leo:
Wie sijn liefer, Tweefoeters of Katte en waarom fint u dat?
Jan:
“Oei, dat is een goede, maar ook moeilijke vraag.
Soms denk ik wel eens katten.
Maar dat is niet eerlijk voor alle lieve mensen die ik ken, zoals mijn lieve vrouw, familie, vrienden en last-but-not-least de super leuke collega-vrijwilligers bij het Katshuisch.
Maar het fijne van dieren, katten, is dat ze altijd eerlijk zijn in hun gedrag.
Als een kat op schoot wil (zoals jij nu) doet ie dat omdat hij dat wil, niet om te slijmen.
Dieren doen zich niet mooier voor dan ze zijn.
Nou ja, behalve prinses Henk misschien;
dat hoef ik je vast niet uit te leggen. Je bent nog aan het bijkomen van dat interview.”
Leo:
Wie is uw faaforiete kat of kan of mag u dat niet segge weeges dan worde de andere sjaloers?
Jan:
“Naast onze eigen poes Fleur, vind ik in het Katshuisch alle katten geweldig, maar Lobke is mijn favoriet. Daarvan zijn Lia (mijn vrouw) en ik dan ook suikertante en -oom.”
Leo: Hoefeel kattebakke staan der eigelek in het Katshuisch? Ik fraag het me ineene af!
Jan: “Ik heb het net nog even nagevraagd bij onze Moederpoes en het zijn er 16.”
Leo:
Wow wat feel!!! Mag ik nog een snoepie assebief?
Jan: “Ja natuurlijk Leootje, hier heb je het hele zakje, pak maar lekker hoor jongen, je moet er nog van groeien!”
Leo *kauwt op zijn snoepie*:
Wat foor eemoozie krijg u as u deese katte aan het hellepe ben?
Jan:
“Als je ziet dat alles wat ik samen met mijn collega-vrijwilligers doe,
dat we het mogelijk maken om zo’n 30 gehandicapte katten te helpen,
dan geeft dat een heel fijn warm gevoel.
Iets om trots op te zijn.
Ome Jan met Sigrid
En aan de andere kant:
Heel soms wordt een kat zo ziek, dat er niets anders op zit om hem of haar rustig in te laten slapen.
Dat doet mij en alle collega’s dan heel veel pijn en verdriet, maar we weten wel dat die kat dan tot dat moment een prachtig leven heeft gehad.”
Leo:
Waarom is het so belang-rijk dat heeel feel tweefoeters het Katshuisch hellepe door saksentjes te dooneere?
Jan:
“Omdat er in het Katshuisch allemaal katten wonen die door hun handicap van alles mankeren zal je begrijpen dat er heel, heel veel kosten zijn van dierenartsen en specialisten.
Ik zal je een voorbeeld geven:
Stan, Frank en Puck (K3 zoals ik ze noem) zijn geboren met heel kromme pootjes.
Als er niets wordt gedaan lopen ze op hun huid en niet op hun voetkussentjes en krijgen ze open wonden.
Nu gaan ze maandenlang elke week naar de specialist zodat de pootjes met spalken verband en operaties uiteindelijk recht(er) komen te staan.
Per kat kost dat tussen de 8.000 en 10.000 euro.
Dat kan alleen maar worden betaald als er heel veel lieve tweevoeters zijn die aan het Katshuisch doneren. Hoe meer giften, hoe meer gehandicapte katten we kunnen helpen!”
Leo: Liefe Tweefoeters! Klik op deese link om te hellepe!
https://www.katshuisch.nl/Steun-het-Katshuisch/
Leo:
Wat is het mooiste wat u heb meegemaak met een inwooner fan het Katshuisch?
Jan:
“In het afgelopen half jaar al heel veel.
Maar voor mij is het toch wel het herstel van de pootjes van Puck.
Al vanaf mijn eerste rit in december vorig jaar ging Puck mee naar specialist Bouvien Brocks om zijn kromme achterpootjes rechter te zetten.
Week in, week uit ging hij dapper mee voor het wisselen van het verband en het plaatsen van de spalk. En tot slot is er ook nog in 1 poot een plaatje gezet.
Als je dan ziet hoe Puck nu met vrijwel rechte pootjes en óp zijn kussentjes rondrent,
dan wordt je echt helemaal blij en ben je dankbaar dat je daaraan mee hebt geholpen!”
Leo:
Tenslotjes..
Wat is uw bootschap aan alle leesers fan dit interfiew?
Dat mag een leefensles sijn, een kwoot of een aanbefeeling.
Iets wat u heel belang-rijk fint dat iedereen dat weet en u mag dat nu segge.
Jan:
“Nou Leootje, dan wordt het een aanbeveling.
Lieve mensen neem eens een kijkje op onze website (https://www.katshuisch.nl/) voor meer informatie. En volg ons op Facebook (https://www.facebook.com/Katshuisch).
Dagelijks worden daar de mooiste, ontroerendste en grappigste belevenissen van alle Katshuischers beschreven door Moederpoes Arianne.
En kom eens naar een open dag van het Katshuisch.
Ontmoet de katten én de vrijwilligers waaronder de chauffeur van de Catmobiel oftewel de directeur van Rollercoasters Inc. oftewel ome Jan (ik dus).
Leo: En dan mag u ook nog segge wie ik hierna ga interfiewe.
Jan: “Ik kies voor een hele mooie maagdelijk witte hemels zachte kat. Ze heet Anna.”
Leo:
Liefe iedereen.
Ome Jan heef twee footoos meegegeefe foor bij dit interfiew.
Op de eene footo staat hij met Sigrid.
Sigrid is twee weeke naa die footo ingeslaape weeges se hat FIP en het genas niet.
Sigrid was, onder andere, foor mij en mijn tweefoeters de reede om het Katshuisch te wille steune.
Ome Jan met Eva
Op de andere footo staat Jan met Eva en Eva is nog niet so lang in het Katshuisch.
Ome Jan ik wil u eehhh jouw fan heel me hartje bedanke dat ik op schoot mogt sitte en dat ik snoepies kreeg en antwoorde op me fraage.
Nu moet ik nog wat segge naames me doofe broer Simon.
Simon sag een footoo fan Carolien en hij is nou flieft dus Simon seg PPRRROOOEEETT en het is foor Carolien, of u dat eefe kan doorgeefe assebief dankiewel en hebbu nog so een snoepie assebief?
Deese sijn lekker!
Jan:
“Ik heb Simon z’n PPRRROOOEEETT doorgegeven aan Carolien.
Ze was er verlegen van en geeft Simon een likje op zijn neus terug!
Fijn dat je de Catisfactions zo lekker vind, neem de rest maar lekker mee voor onderweg.
En bedankt voor je geweldige interview met heel mooie vragen!”
Liefe Leesers, dankiewel foor jullie aandagt en dankiewel foor jullie saksentjes die jullie geefe aan het Katshuisch.
Follegende week kom ik met spannent niews!
Steej tjoent!
Liefs fan Leootje!
Op een dag werd ik wakker van keiharde geluiden in de straat en ik wist: nou zijn er mannen. Weeges vrouwen maken andere geluiden. En ze hebben niet van die schreeuw-stemmen.
Met herrie in de straat durfde ik niet meer in de fensterbank. Ik dacht dan zien ze me en wat dan, het was een gefoel van bang van nog froeger toen ik op straat moest wonen, oude gefoelens kunnen heel lang er zijn, dat weet ik zelf.
Dus ik bleef in de kamer.
Het was ook erge herrie. Er kwamen steigers vlakbij het huis, hele hoge en mijn vrouw zei niet tegen ons huis maar ik wist het helemaal niet zo zeker.
Pas ’s avonds toen ze weg waren durfde ik te kijken. Aan de oferkant waren de auto’s weg en daar stond nou een huis dat hadden de mannen voor zichzelf gemaakt. Dus daar gingen ze nou elke dag in wonen.
Mijn vrouw ging met ze praten en over de mannen telefoneren en meelen en toen wist ze dit duurt lang en als het lange voorbij is dan gaan ze weer weg. Wanneer presies weet niemand.
De eerste dagen bleef ik bang echt waar. Al die herrie, dat was gewoon te moeiijk. Alleen ik wist wel, de straat is ook van mij en als er zon is dan wil ik ook in de fensterbank kunnen liggen.
En toen gebeurde het zomaar op een middag.
Bijna alle herriemannen waren weg, dat hoorde ik. Er was nog een man, die hoorde ik lopen. En ik wist opeens van binnen, nou moet ik flink zijn en dat was ik want ik sprong gewoon in de fensterbank, keek, daarna liep ik naar mijn kussen en toen ik er zat keek ik naar die man en toen mijn vrouw riep “Bertje wat goed” keek ik naar haar en zo kwam ik op de foto.
Ik ben nou dus aan het oefenen met flink zijn. Veel herriemannen tegelijk kan ik niet. Eentje wel en misschien twee ook, of drie. Mijn erfaring is dat flink zijn betekent dat je moet oefenen en ook dat je steun van thuis nodig hebt en dat heb ik ook.
Vandaag mag ik, Izzy, weer een verhaal doen. Jullie hebben al eerder gelezen dat ik samen met Tica op pad ging om lekkere snoepjes bij de buren te scoren.
En ook eten wat op het fornuis staat wil ik graag proeven, het maakt echt niet uit wat. Ik haal eruit wat ik lekker vindt en wat ik niet lekker vind dat spuug ik op het aanrecht uit.
Kip is lekker, helemaal als je graag kip eet en dat doe ik. Daarom dacht ik nou ik als infloe-enzer zijnde alles mag uitkiezen nou kies ik kip.
Grote stukken echt waar. Ik wist meteen dat krijg ik nooit op weeges ik heb nou nog vier tanden en daar kan ik goed mee eten echt waar, ook brokjes, maar die zijn kleiner dan een groot stuk kip. Misschien is dit leuk foor als je een jonge kater of poes bent, dat je een stuk kip in je poote hebt om mee te rollen en aan te bijten, dan beleef je het meer, dat kan best.
Wat het is
Bijna de hele week heb ik boofe op bed geslapen. Voor de gezelligheid. En ook voor mijn gefoel van feiligheid omdat er herriemannen in de straat waren. En het lukte ook omdat ik weer van die mobiele brokjes op had, tegen de artroosie.
Ajoooo allemaal!
Mick Jagger wilde ze ook voor zijn kat, maar kon ze niet kopen.
Op een dag werd ik wakker van keiharde geluiden in de straat en ik wist: nou zijn er mannen. Weeges vrouwen maken andere geluiden. En ze hebben niet van die schreeuw-stemmen.