Net als ik denk, nou snappen we elkaar helemaal en dat blijft voor altijd zo, dan gebeurt er weer iets waardoor ik weet: ik moet thuis nog veel uitleggen.
Sinds het fierus er is, komen er thuis meer pakjes. Dat vind ik niks. Er is gedoe aan de voordeur, meestal net als ik wil gaan slapen en dan komen er ook nog eens vreemde luchten naar binnen, die moet ik dan onderzoeken en ik weet nooit wat het presies in maar als huiskater zijnde moet ik dat weten dus ik heb pas rust na onderzoek.
Leuk
En nou het stomste. De pakjes zitten in een doos. Meestal klein dus dan vouwt mijn vrouw die op en ze brengt ze ergens heen. Maar soms is er een grote doos. En dan weet ik al wat er gaat gebeuren. Ze hoopt dat ik er in ga zitten.
Omdat andere katten het ook doen.
Dus ze zegt dat het leuk is.
Voor mij.
Meening
Dit is net als met denkspeelgoed: het is helemaal niet echt voor katten bedoeld. Het is voor mensen bedoeld. Die vinden dat leuk. Dus dat er weer een doos is dat is voor mijn vrouw leuk. Ze legde eerst de doos helemaal plat op het tapijt dan moest ik eraan wennen.
Maar Bertje is niet gek.
Dus ik liep er langs en ik keek alle kanten op behalve naar de doos want wat je niet ziet dat is er niet. En toen ze begon te roepen en op de doos tikte, toen ging ik op de bank liggen met mijn ogen dicht.
Je moet laten merken wat je meening is, dat is mijn meening.
Weg
En ja hoor, mijn vrouw bracht ook deze doos weg, ergens naar buiten het huis, naar een plaats waar ik nooit heen ga. Toen kreeg ik knuffels en die waren fijn, dus dat gefoel was helemaal in orde, gelukkig. Ik hoop dat er nooit meer een doos in huis komt, maar zeker weten doe ik het niet.