Categorie archieven: Lucky

Lucky staat op de film

Hoi lieve allemaal, vorige keer wilde ik een blog maken over eten en zo maar toen had mijn man een filmpje gemaakt maar dat was nog niet helemaal klaar. Nu is het filmpje wel klaar zodat jullie ook eens bewegende beelden van mij kunnen zien en deze hebben met eten te maken. Jullie weten wel dat ik niet bepaald de kleinste kater ben en dat ik erg veel van eten houd. Dat heeft volgens mij mensen nog steeds te maken met dat ik honger had als kitten maar ze geven me ook steeds zulk lekker voer en snekkies, daaraan kun je dan als kater toch niet weerstaan zeker?

Film

Maar goed, onze mensen bestellen regelmatig voer, snekkies en soms speelgoed bij die winkel die dozen stuurt met pootjes erop en waar zo’n herkenbare groene band omheen zit. Als we die dozen zien, weten we dus ook meteen dat er spulletjes voor ons in zitten of voor andere poezelvriendjes. Als ze veel eten bestellen, kunnen ze puntjes sparen. Geen idee want dat nu eigenlijk precies betekent want daar houd ik me als katermans niet echt mee bezig. Veel puntjes betekent echter dat ze cadeautjes mogen uitzoeken. Dat zijn dan uiteraard cadeautjes voor katten en soms kiezen ze ook wat voor konijntje Jip. Ze hadden al snoepjes en liquid snacks uitgekozen maar omdat ze heel veel puntjes hadden verzameld, hebben ze ook een soort speelgoed gekozen.
Het heet met een moeilijk woord een Activity Centre maar wij noemen het gewoon een snekkies puzzel.
Op het filmpje kunnen jullie zien hoe ik de snoepjes eruit haal. Ik was er als ware verkenner natuurlijk als de kippen, huh katten bij om te zien wat er nu toch weer uit die grote doos tevoorschijn gekomen was. Het is een groot bord met daarop verschillende vakjes waar snoepjes in kunnen. Ik zorg er uiteraard zeker voor dat mijn mensen het bord met grote regelmaat bijvullen want er moet natuurlijk wel wat te snekken blijven. Aan de kant waar ik sta op het filmpje, is het het meest ingewikkeld om er snoepjes uit te halen. Helemaal aan de andere kant is het makkelijker maar ja, jullie snappen dan ook wel dat de snoepjes daar het eerste op zijn want daar kunnen we met onze snuit bij en hoeven we niet te hengelen met de pootjes. Eerst snapte ik die kleine bolletjes niet zo goed en dacht ik dat de snoepjes aan de buitenkant lagen maar ze zitten er heus in. Als je dan een pootje erin steekt, kun je ze er zo uithalen maar dat behoeft wel wat oefening natuurlijk.

(tekst loopt door onder de video)

Emmer

Inmiddels ben ik er aardig bedreven in en mijn broer Moos ook. Ik heb hem laten zien hoe het moet en hij kan het nu zelf ook. Dropje snapt het ook goed maar haar hoefde ik het niet uit te leggen want zij wist prima zelf hoe het werkte. Het is natuurlijk niet alleen belangrijk dat er altijd voldoende snoepjes in zitten maar je moet er als kater ook voor zorgen dat het de juiste snekkies zijn. Dat wil zeggen dat het snoepjes zijn die je heel erg lekker vindt! Dat is erg voornaam om te onthouden, mochten jullie ook een voerpuzzel krijgen. Ik kan het wel aanraden want ermee spelen en dan beloond worden is altijd leuk.

Er is ook nog wat gebeurd dat in ons andere huis ook wel eens voorkwam. Mijn man ging de emmer met brokjes vullen en daarvoor moest hij een nieuwe zak open maken. Die brokjes zijn altijd super lekker en vers dus ik begin dan zo snel mogelijk met eten. Bij voorkeur uit de emmer natuurlijk.
Ik ben blij dat dit in Krullieland ook kan en we hebben nog altijd dezelfde brokjes als eerst dus die smaken gewoon goed. Zo is dezelfde dingen hebben en krijgen nog altijd het fijnste. En kan ik daarna als een ware prins op de erwt gaan slapen op mijn zachte dekens en lekker dromen over van alles en nog wat.

Knuffels en veel kopjes van Lucky

PS Moos vond het erg leuk dat er zoveel mensen ook hem geschreven hebben nadat hij vorige keer meegeholpen had met bloggen!

Lucky laat Moos ook wat zeggen

Hoi lieve allemaal, hier zijn we weer met een nieuwe blog. Ik zeg expres we want ook Moos heeft deze keer meegeholpen. Zoals ik al gezegd heb krijgen Moos en ik dit jaar en dat duurt nog maar een paar maandjes, allebei dubbele cijfers want we worden dus allebei 10 jaar. Moos is als eerste jarig, in de maand maart. Het is als jullie dit lezen al de maand februari en mijn vrouw heeft verteld dat het de kortste maand van het hele jaar is. Niet dat wij ons daar nu veel van aantrekken hoe lang een maand duurt maar als het zo is dat er minder dagen in deze maand zitten dan in een andere, dan vind ik dat eigenlijk niet zo erg want dat betekent dan misschien ook dat het minder lang koud of nat is en dat we sneller voorjaar krijgen? Of zou dat zo niet werken denken jullie?

Maar goed, zijn verjaardag is niet het enige jubileum dat Moos viert want het was gisteren precies een jaar geleden dat hij bij ons is komen wonen! Dat lezen jullie denk ik eens wel bij meer poezels en dat is dan toch een beetje een speciale dag. We hebben ook extra snoepjes gekregen want Moos mocht iets lekkers en speciaals uit de voorraadkast uitzoeken en daarin mochten wij ook mee delen met hem. Moos wil zelf ook wel graag iets vertellen voor de mensen en poezelvrienden die hem misschien nog niet zo goed kennen. Nu maakt Moos dus deze keer ook even een stukje van de blog.

Moos

Hoi allemaal, ik ben Moos. Ik ben een rood met witte kater en woon bij Lucky, Molly, Dropje, konijntje Jip en onze mensen. Ik woonde eerst ook in het andere huis in Nederland maar daar zat ik vaak onder de bank omdat Dropje en ik elkaar niet altijd even leuk vonden. Dat heb je nu eenmaal wel eens. Toen we naar Krullieland verhuisden, kreeg ik mijn eigen kamer maar om eerlijk te zijn had ik het daar zo bekeken want het was er niet zo heel groot en ik zag mijn mensen niet de hele tijd. Dus mocht ik verhuizen naar de rest van de benedenverdieping en intussen heb ik het hele huis gewoon al helemaal verkend natuurlijk. Drop en ik kunnen nu al een beetje beter samen en zij komt ook gewoon in de kamer als ik daar ergens lig. Ik ben zeker niet meer bang voor haar nu maar we proberen gewoon zoveel mogelijk ons eigen ding te doen, zoals de mensen dat dan noemen en dat gaat het wel oké hoor. En ach, soms kun je toch wel eens niet zulke goede vrienden met elkaar zijn, dat hoort er dan ook bij.
Ik ben een flinke katermans, niet zo flink als bijvoorbeeld Keef maar ik mag er wel zijn en mijn mensen denken dat ik hier wel een beetje flinker geworden ben maar ik lust dan ook graag alles wat ze me voorschotelen en meer nog. Ik zat eerst met twee andere poezels in het asiel maar die hadden al een eigen huisje gevonden. Mijn mensen hadden me op Beestboek gezien en toen hebben ze voor mij gebeld en zijn ze komen kijken. Ik mocht meteen mee. Waarom ik niet eerder een huisje gevonden heb, weten ze niet zo goed maar ze denken misschien dat het komt omdat ik niet zo goed hoor. Dat is helemaal niet erg zeggen ze hier en ik hoor wel wat hoor, maar lang niet alles. Dat is nu eenmaal zo en dat hoort gewoon bij mij. Ze hadden ook gezegd dat ik niet zo goed at, maar dat is niet bepaald waar. Ik eet echt alles en ook in grote hoeveelheden ook als het ff kan.
Ik vind het hier heel prettig wonen, ik onderneem ook steeds meer en doe alles wat mijn broer doet en voordoet. Dat weten mijn mensen niet maar Lucky vertelt me dingen die ik kan doen zoals op het bureau liggen, bij je mensen op de bank kruipen en aaitjes halen, mijn kopje scheef houden zodat ik wat lekkers krijg en dat soort dingen. Dat leer ik allemaal van hem. Hij heeft me bijvoorbeeld ook laten zien dat je op de aanrecht kunt springen en dan vogel TV kunt kijken. Dat doe ik dagelijks en ik lig ook vrijwel altijd op het bureau als mijn vrouw aan de laptop zit. Ik kan nu bijvoorbeeld ook snoepjes van een speciale plaat afhalen waarbij ze in de gaatjes verstopt zitten. Dat heeft Lucky mij laten zien en dat doe ik nu ook. Hierover vertelt Lucky de volgende keer meer trouwens. Hij gaat me binnenkort ook laten zien wat er buiten allemaal te beleven valt, dus dat lijkt me wel wat.

Lucky

Hier Lucky nog even…Moos en ik verkennen regelmatig het huis. Soms alleen, vaak ook samen. We gaan zeker minstens eenmaal op een dag samen de kelder in om daar eens goed rond te snuffelen. Omdat er veel water gevallen is komt er water in de put in de kelder omhoog. Dat is heel spannend hoor maar nu spring ik er niet in. Voor mij geen natte pootjes hoor. Er zit een pomp in de put zodat het water er ook weer uit kan. Ik moet wel zeggen dat we samen sterk staan en dat we elkaar goed aanvullen als het om ontdekken gaat. Hij ontdekt vaak speelgoed dat we dan ook krijgen als we het eenmaal gevonden hebben, zodat we er lekker mee rond kunnen rennen. En ik zorg er dan weer voor dat werkelijk alle plekjes in huis besnuffeld en ontdekt worden. Zoals je op de foto kunt zien onder de trap…hoe ik daar gekomen ben weet mijn man niet maar hij vond het wel bijzonder dus ik mocht meteen weer op de foto.

Knuffels en kopjes van Lucky en Moos (en natuurlijk ook van de rest) vanuit een wit Krullieland. Er is geen sneeuw nu of een wit gordijn maar het is heel koud geweest vannacht (de maan en alle sterren waren goed te zien dus we hebben flink gezwaaid naar alle sterrenvriendjes) en nu is de tuin helemaal wit.

Lucky en de vogel-tv in Krullieland

Lieve allemaal, hier ben ik weer vanuit een niet al te zonnig en vooral nogal koud Krullieland. Ik kom momenteel niet veel in de tuin want soms is het echt veel te koud daarvoor (eigenlijk alle dagen wel) en eerder deze week was het toch echt zo raar. Je kon amper meer de tuin aan het einde zien of eigenlijk helemaal niet als ik eerlijk ben. Net alsof ze een wit gordijn hadden dichtgetrokken en onze tuin ineens veel kleiner geworden was. Dat noemen ze nu mist zei mijn vrouw maar echt, ik vond het maar heel raar en was blij dat het later weg was hoor. Het kan toch niet zomaar dat ze je tuin dan ineens een stuk kleiner maken denk ik dan maar weer.

Sneeuw

Anyway (dat heb ik van Molly geleerd want zij is een halve Britse korthaar en praat soms Engelands), ik slaap de laatste tijd nogal veel maar dat neemt niet weg dat ik toch wel wat te vertellen heb. Mijn vrouw heeft verteld dat er hier aan het begin van de straat een poezenbeest woont. Een cypers met witte zei ze en die zit vaak voor het raam naar buiten te kijken. Ik weet niet of deze poezel ook buiten komt trouwens maar dat zou kunnen. Ze kwam een paar dagen geleden enthousiast thuis met de mededeling dat daar, in datzelfde huis, ook een zwart witte poezel woont, een heel grote. Dus ik miauw terug: nou, ik denk dat die af en toe bij ons in de tuin te zien is.
Vorige week, toen er weer een mooi laagje witte vlokken op het gras achter was gevallen, zat ik lekker boven de warme plaat op een zacht kleedje naar buiten te kijken. Zie ik me daar toch ineens een andere kattenmans in de tuin verschijnen. Het was een cypers witte maar met niet zoveel wit als de kat die mijn vrouw beschreef en die vooraan in de straat woont. En omdat zij hem ook zag, bedacht ze wel dat dit een andere was. De kat zat heel stil naar een grote struik in onze tuin te staren. En maar te staren en te staren zodat we toch echt begonnen te denken dat er iets aan de poot was daar. Toen de kat een stukje begon te lopen, kwam ineens een groot zwart wit exemplaar uit de struik gewandeld en toen begon het mooiste: ze gingen achter elkaar aan rennen!

Moos

Dat was toch echt een prachtig stukje kattentelevisie om te kijken moet ik zeggen. Ik kijk ook dagelijks naar vogel-tv hier maar dit was heel bijzonder en jullie snappen wel dat ik alles goed in de gaten gehouden heb. Toen beide poezels verdwenen waren, wilde ik ondanks de witte koude laag op het gras toch even naar buiten toe om te inspekdingesen of alles veilig was en ze weer naar hun eigen huisje vertrokken waren. Ik heb een hele poos sporen staan besnuffelen en goed gezocht maar ze waren er niet meer. Dat is niet erg hoor want ik vond het wel leuk ze te zien.
Ik denk dat het misschien net een beetje is zoals bij Kever, die ook in de blog over zijn tuinvrienden schrijft. Hij wil ook liever niet dat ze binnen komen en van zijn brokjes eten en ik denk dat zoiets voor mij ook niet per se hoeft.
Ik vind het leuk dat ze er zijn maar wel een beetje op afstand en misschien kunnen wij dan ook een soort tuinvrienden worden. Niet dat ze hier trouwens echt uit de lucht kwamen vallen zoals Mikkie bij Keef doet hoor. Ik denk dat ze via het weiland hierachter komen maar zover ben ik nog niet geweest. Daarmee wacht ik wel tot het beter weer wordt.
Heb trouwens pas toen er sneeuw was ook muisjes gezien. Nu ja, zeg maar muizen want ze leken me erg groot in vergelijking met de muisjes die ik in onze vorige tuin wel eens zag. Ik zag er pas eentje heel hard rennen door de tuin en hij stak meteen de stoep ook maar over. Ik ga Dropje eens vragen of zij mee wil naar buiten zodat we samen op jacht kunnen gaan. Zij kan dat namelijk heel goed en zo’n grote muis moeten we misschien beter eens met zijn tweetjes opsporen. Zij komt tegenwoordig veel meer beneden dan eerst en ik denk dat ze met zonnig weer wel samen met mij naar buiten wil.
Misschien nemen we Moos dan ook mee. Die kan ik nog veel uitleggen want de laatste weken doet hij echt allerlei dingen die ik allang doe en ik kan hem buiten meteen wegwijs maken. Dat lijkt me een gezellig en goed plan ook. Wat denken jullie?

Knuffels van Lucky en de rest

Lucky over cijfers, Moos en sneeuw

Hoi lieve allemaal, om te beginnen willen we iedereen natuurlijk alle goeds wensen voor het nieuwe jaar! Dat het zo mag worden zoals jullie wensen maar vooral ook dat alle dromen uit mogen komen en dat jullie veel liefde, plezier en (ik denk zeker wat alle katjes betreft) de nodige rust en knuffels krijgen! We hebben hier een niet al te vervelende (en gelukkig erg rustige) jaarwisseling achter de rug en nu we in het andere jaar zijn, heeft dat ook nieuwe cijfers gekregen. Daar heb ik als katermans helemaal niks mee om eerlijk te zijn, maar ik geloof het wel als mijn mensen zeggen dat ik dit jaar al 10 ga worden. Ik voel me niet oud, maar dubbele cijfers klinkt wel best gewichtig moet ik zeggen.

Slaap-plekje

Ik ben hier overigens nog altijd de jongste want mijn broer Moos is een maandje ouder. Dat scheelt niet veel natuurlijk maar hij blijft gewoon net even een beetje ouder want hij is al eerste jarig. Hij wordt dus dit jaar ook al 10 en dan zijn we met allemaal seniortjes in huis maar dat geeft toch helemaal niks. Het maakt niet uit hoe oud of jong je bent, het is gewoon het belangrijkste dat je happy bent en lekker kunt doen wat jij het fijnste vindt als poes of kater. En dat is niet voor iedereen hetzelfde maar dat maakt ook niks uit. Lief zijn voor elkaar en door blijven tetteren voor vrede horen er zeker bij!
Maar goed, ik had het dus vorige keer (toen het nog het andere jaar was maar dat is nog maar kort geleden natuurlijk) over fijne plekjes om te liggen en te slapen. Nou, daar is niet zoveel aan veranderd maar ik heb wel op zolder een nieuwe slaapplek gevonden. Dit is achter een doosje, precies in een hoekje. Daar is het stil maar kan ik ook lekker warm en rustig slapen. Mijn man heeft er een handdoek neergelegd zodat ik er nog wat zachter lig maar ik vind het wel prima daar. Ik ga ’s morgens als mijn mensen er zijn vaak een poosje bij hen liggen en daarna lekker boven. Daar zijn mamapoes Molly en mijn zus Dropje dan meestal ook.

Moos

Moos heeft ondertussen wat nieuws ontdekt maar ik denk eigenlijk dat hij het van mij afgekeken heeft. Hij ligt nu namelijk ook graag op het bureau als mijn vrouw aan de laptop zit. Kijk, ik lag daar eigenlijk altijd al als het erover gaat. Maar nu doet Moos dat dus ook. De eerste keer dat ik het zag, vond ik het wel een beetje moeilijk want het was anders dan anders en daar heb ik wel eens wat moeite mee. Ik ben redelijk flexibel als kater zijnde maar ik houd ook erg van alle dagen dezelfde dingen. Dat vind ik belangrijk.
Maar goed, Moos lag dus bij mijn vrouw op het bureau en ik heb de sprong toch maar gewaagd (letterlijk en figuurlijk) om erbij te gaan liggen. Eerst was het heel dicht bij elkaar maar dat vonden we allebei nog even wat te ingewikkeld dus nu hebben we het anders opgelost. Moos ligt op een bureaulegger naast mijn vrouw en ik zit of op de vensterbank of gewoon tegen mijn vrouw aan. En als het te spannend wordt, dan gaan we met de billen naar elkaar liggen. Dat kan altijd wel.

Huisje

Mijn mensen zijn nu erg trots op ons dat we dit doen en ze vinden het ook super gezellig dat het zo kan! Ach ja, Moos en ik kennen elkaar nu al een tijdje en het is prima zo. Hij leert wel wat kattenkwaad van mij want ik ben natuurlijk niet de beroerdste als het om streken en ondeugende dingen doen en leren gaat. Hij mag als het mooier weer wordt ook mee naar buiten, dan kan ik hem daar ook alles laten zien en leren wat je daar kunt doen. Dat zie ik wel zitten eigenlijk.
Heb nog wel een nieuwtje met betrekking tot Jip het konijntje. Ze heeft een ander huisje gekregen! En nee, niet schrikken want ze woont nog altijd gewoon bij ons hoor. Ze heeft alleen een nieuw verblijf. Ze heeft het al helemaal afgesnuffeld maar ze vindt het trapje naar beneden nog een beetje eng. Misschien kan ik haar helpen en het voordoen want je hoeft echt niet per se een konijn te zijn om in het verblijf te passen. Ik bied graag een helpende poot als dat nodig is. Als het warmer weer wordt, krijgt ze ook nog een ren erbij waarin ze veel plek heeft en super veel kan rennen. Ik ken die ren nog wel, daar pas ik dan weer goed bovenop zodat we dicht bij elkaar kunnen zijn als het zonnetje schijnt.

Veel knuffels van Lucky en de rest

PS
Vanmorgen toen we wakker werden, was de tuin ineens veranderd in een winterwonderland, want we hebben weer sneeuw!

Lucky en zijn nieuwe ferhaal over Krullieland

Hoi lieve allemaal, deze keer heb ik niet super veel spannende dingen meegemaakt in de tuin want ik ben niet zo vaak buiten geweest. Daarvoor was wel een reden natuurlijk. Het is niet dat ik niet naar buiten mocht, maar ik wilde het liever niet. Kijk, ik ben natuurlijk een kat en de meeste katten, daar ben ik geen uitzondering op, houden van warmte. Ik ben zeker wel te porren voor een warm mandje of een zachte plaid waar je jezelf helemaal in kunt rollen zodat je het lekker warm krijgt en ook warm blijft.

Warm

Sterker nog, mijn vrouw heeft zo’n blinkend ding met een dop erop en daar doet ze soms warm water in. Zachte zak erom en het is me toch lekker warm om daar tegenaan te gaan liggen. Eigenlijk is het ding voor haar maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het niet gebruiken kan. We delen het gewoon, dat is prima. Zij aan de ene kant er tegenaan en ik aan de andere kant.

Tuin

Maar goed, op de dag voordat ik de vorige blog had geschreven en deze naar mevrouw Olliebert verstuurde, zag mijn tuin er ’s morgens ineens heel anders uit dan anders. Ik vond dat best wel vreemd om eerlijk te zijn want dat hadden we hier nog niet eerder meegemaakt. Het is zoiets als Kever pas ook vertelde: de seizoenen komen en gaan en dan verandert er steeds wat. Toen we hier in Krullieland kwamen wonen, was het warm en scheen de zon veel. Er waren toen nog veel bloemen en blaadjes aan alle bomen en struiken maar ook die verdwenen langzaamaan toen het herfst werd. Dat kende ik nog wel van waar we eerst woonden natuurlijk. Er was hier zelfs een dag een super harde woei (nou denk ik dat ze die Bert noemden toen maar dat was beslist toch niet mijn sterrenvriendje Bert zeker die hard zat te blazen?) en toen vielen er super veel blaadjes naar beneden. Het sneeuwde blaadjes noemde mijn vrouw dat. Bij mijn blogvriend Japie was er ook al zo’n storm op visite gekomen maar die had weer een andere naam.
Maar wat later viel er andere sneeuw. Echte sneeuw dus. In de nacht was er al aardig wat gevallen maar ik slaap eigenlijk altijd op zolder in een mandje en had dat nog niet gezien. Toen ik ’s morgens naar beneden kwam, was heel mijn tuin wit. Echt helemaal dus. Alle struiken, het lekkere gras, de stoep…echt alles zag er ineens heel anders uit. Dat was heel mooi en bijzonder om te zien maar ik ging niet naar buiten hoor. Mij niet gezien want dan krijg je ijskoude pootjes. Mijn vrouw moest die dag brokjes gaan verdienen en had heel dikke sokken aangedaan en nog extra meegenomen. Dan weten jullie dus wel hoe koud het is.

Binnen

Ik heb, samen met de rest want die bleven ook lekker bij de warme plaat liggen, eieren voor mijn geld gekozen en ben binnen gebleven. Toen alle witte vlokken weer weg waren, leek het trouwens ineens wel lente want toen waren er een paar super warme dagen. Soms snap ik er niet veel meer van maar toen ging ik wel weer buiten. Even kletsen met konijntje Jip en het spoor volgen van mijn nieuw verworven kattenvriendje dat steeds in de tuin komt. Dat is ook belangrijk om te doen. Uiteraard sla ik geen enkele keer een bezoek aan de buurman over want zijn tuin is ook interessant. Een beetje stout ben ik wel een keertje geweest. Mijn mensen stonden op het punt om te gaan en ik zat op de trap. Toen deed mijn man de voordeur open en schoot ik naar buiten. Meteen weg natuurlijk. Dat zal ze leren om weg te gaan zeg. Ik was wel snel weer thuis en omdat ze blij waren dat ik zelf teruggekomen was, kreeg ik ook lekkers. Dat is toch een prima deal zeker?
Hier in de straat komen steeds meer lichtjes bij alle huizen en ook in de tuin. Dat heeft te maken met dat het over een paar weken al Kerst is maar ik moet zeggen dat ik dat zeer gezellig vind en alles ziet er nu beter uit met al die lampjes. Ik heb intussen ook een nieuwe slaapplek gevonden op de bank. Daar liggen veel kussens en een warm deken waar ik lekker in, op of zelfs onder kan gaan liggen. Ik raad het iedereen aan om dat te doen. En zeker samen met je mens of mensen. Dat is ook nog veel gezelliger ook!

Knuffels van Lucky
PS bij de volgende blog is het al bijna kerst. Ik hoop dat iedereen dan lief voor elkaar is, maar dat kan en mag nu natuurlijk ook al want dat is heel erg belangrijk!