Ook twee weken geleden bleek weer dat je samen meer weet.  Mevrouw Ttjes wilde toen weten wat ze kon doen om Tjilla minder schrikkerig te laten worden. Er kwamen veel goede en handige tips binnen.
Heel fijn dat zoveel mensen en katten hun kennis delen!
Over een tijdje neem ik weer contact op met mevrouw Ttjes, om te horen hoe het gaat met Tjilla en haar schrikkerigheid.
En ik zal over een tijdje ook laten weten hoe het met Kever en zijn buik gaat.

Mevrouw Sam

Deze keer heeft Mevrouw Sam een vraag.
Sam is een mooie zwarte poes. Ze komt van de Poezenboot in Amsterdam en haar leeftijd is geschat op 13.
Sam is gezond op wat restverschijnselen van een vroeger doorgemaakte ziekte na. Dat houdt in dat ze af en toe zachtjes niest, en soms klinkt alsof ze een verstopte neus heeft.

Een paar weken geleden begon Sam zich anders dan anders te gedragen.
Ze wilde de hele dag eten. Ze liep voortdurend achter Mevrouw Sam aan, terwijl ze dat nooit deed. Sam heeft normaalgesproken een hekel aan kammen. Liep altijd weg als Mevrouw Sam de kam pakte, maar blijft nu gewoon zitten en vindt alles goed. Spelen vond ze ineens niet meer interessant. Na een minuut was ze er weer klaar mee. Tewijl ze achter een lichtje aanrennen altijd geweldig vond.
De dierenarts van Sam is trouwens op de hoogte van het wel en wee van Sam.
Door die veranderingen vroeg Mevrouw Sam zich af hoe je kunt merken of een kat aan het dementeren is.

Onderzoek

Het moeilijke van dementie bij katten is dat de ziekte alleen na de dood van een kat 100% zeker kan worden vastgesteld, door hersenonderzoek.
Voor die tijd kan de diagnose dementie alleen met waarschijnlijkheid worden gesteld.
Als je het vermoeden hebt dat je kat dementeert wordt eerst eigenlijk altijd eerst gekeken of je kat nierklachten of een te snel werkende schildklier heeft. De symptomen daarvan lijken namelijk heel erg op die van dementie. Als er niks met de nieren of de schildklier is zou het dus dementie kunnen zijn.

Dementie bij katten is vergelijkbaar met Alzheimer bij mensen. En de symptomen lijken daar ook op.
De belangrijkste symptomen zijn:

•  (nachtelijke)onrust
•  veranderd waak/slaapritme
•  veel en/of hard miauwen
•  onzindelijkheid (doordat de kat zich niet meer kan herinneren waar de kattenbak is)
•  verwarring
• minder eetlust
• agressie, of juist meer (heel erg) aanhankelijk zijn
• de kat verdwaalt op plekken die hij/zij kent, bijvoorbeeld in zijn of haar eigen huis of
  tuin
•  doelloos gedrag, een wezenloze blik hebben, voor zich uit zitten staren.

Volgens een aantal bekende dierenziekenhuizen heeft ruim 50% van de katten boven de 15 gedragsveranderingen. En dat begint vaak al als ze rond de 13 zijn.
Het is mij niet duidelijk of ze daarmee bedoelen dat dat tekenen van dementie zijn. Het lijkt mij logisch dat oudere katten zich anders gedragen dan jonge katten. En 50 % lijkt mij erg hoog. Maar goed, dat zijn de cijfers die ik heb gelezen.

Gemakkelijk maken

Er is geen behandeling voor dementie bij katten. Het is een voortschrijdende ziekte, waardoor het geheugen steeds meer wordt aangetast. En die aantasting is niet meer ongedaan te maken.
Maar er zijn een heleboel dingen die je kunt doen om het leven zo fijn en makkelijk mogelijk te maken voor een demente kat.
Het belangrijkste is om in huis alles zoveel mogelijk hetzelfde te houden. En om een regelmaat te hebben, zodat je kat zoveel mogelijk zekerheid heeft.
Meerdere kattenbakken kunnen helpen bij onzindelijkheid.
Je kat ‘s nachts bij je in bed nemen, als je dat al niet deed ;-), helpt tegen nachtelijke angst. Een nachtlampje is prettig voor je kat, want demente katten zijn vaak bang in het donker.
Demente katten kunnen in paniek raken omdat ze niet meer snappen waar ze zijn, en waarom ze daar zijn. Door veel tegen ze te praten en ze veel te knuffelen hebben ze een soort houvast.

Molly

Onze oude dame Molly was in haar laatste jaren dement. Dat begon toen ze bijna 17 was. Daarbij had ze ook nog nierproblemen, een te hard werkende schildklier, werd doof en slechtziend.
Voor haar nieren en schildklier kreeg ze medicatie. Maar aan het doof worden, het slechte zien en de dementie was medisch gezien niks te doen.
Mol was haar hele leven gewend vrij naar buiten te mogen, maar dat hebben we moeten beperken tot alleen onze tuin. Doof en dement zijn is geen ideale combinatie met op schuurtjes lopen. Daar legde ze zich gelukkig vrij makkelijk bij neer.

Wij merkten dat Mol dement werd doordat ze ineens de ‘normaalste’ dingen niet meer snapte. Bijvoorbeeld hoe ze de kattenbak in moest, of er juist weer uit. Dan stond ze in paniek te miauwen in de kattenbak. Dus hebben we de kap er af gehaald.
Verder zat ze vaak zomaar voor zich uit te staren, zonder dat ze iets leek te zien.
Elke nacht raakte ze totaal in paniek en stond te loeien naast het bed, om te vragen waar iedereen gebleven was. Dan tilden we haar in bed en kwam ze weer tot rust.
Ze wekte soms de indruk dat ze niet meer wist wat ze nou eigenlijk wilde; naar buiten gaan of binnen blijven bijvoorbeeld. Dan stond ze in de stromende regen in de tuin te mauwen, haalden wij haar naar binnen en stond ze er een kwartier later weer.
Ze begon ook meer te miauwen, maar dat kan zowel door de dementie als door haar te snel werkende schildklier komen.

Mol is in totaal waarschijnlijk zo’n anderhalf jaar dement geweest.
Het was zeker niet altijd makkelijk. Maar het hoort erbij, vind ik.
Behalve moeilijk en verdrietig was het ook heel bijzonder om te zien dat Mol, die altijd zo bang was geweest voor andere mensen, zich ineens liet aaien door vrienden en bekenden. Ze werd ook in het algemeen minder schrikkerig. Het was mooi om te merken dat ze op ons durfde te leunen, terwijl ze juist altijd heel stoer en onafhankelijk was geweest.
Onze lieve kater Bolle, die aan kwam lopen in de tijd dat Mol dement werd, heeft haar heel erg geholpen. Hij begeleidde haar overal naar toe en paste op haar. Dat heeft het voor ons makkelijker gemaakt om Mol nog een fijn leven te geven.

Oopa Floris

Hier op de blog schrijft Oopa Floris, een demente kater met een respectabele leeftijd. Die nog graag knuffelt en slaapt en met Loes samen bij zijn vrouw op schoot ligt. Loes is mantelpoes voor Floris.
Katten worden door goede verzorging steeds ouder, en dementie zal dus ook meer vóór gaan komen.

Tabletten

Voor Sam is het misschien een idee om te beginnen met Cholodin-tabletten. Dat is een voedingssupplement dat kan helpen tegen allerlei ouderdomskwalen. Ook tegen geheugenproblemen. Het geneest niet, maar kan het verouderingsproces iets vertragen. Ik zou wel eerst de dierenarts vragen of Sam het mag hebben.
Verder raadde onze dierenarts visolie aan. Schijnt ook nog heel goed te zijn voor de nieren, voor de vacht en wat al niet, en mag zonder recept gegeven worden. Al onze katten weigerden natuurlijk meteen hun eten als er ook maar een druppel visolie doorheen ging. Want je bent kat of je bent het niet!

Ik ben benieuwd wat anderen weten over dementie bij katten, wie er ervaring mee heeft, en wie er tips heeft voor Sam. En hopelijk zit er iets tussen waar Sam iets aan heeft!

Mevrouw Kever

Ook een vraag?
Ook een vraag om tips en advies? Mail de vraag naar huiskaterbert@xs4all.nl, dan maakt mevrouw Kever er een mooi stuk van voor op het blog.

Wat een feest heb ik gehad, vorige week, het was helemaal top!, ik had nog nooit zo een groot feest gevierd, en ik vond het heel gaaf ook al was het nieuw voor me, nieuwe dingen zijn best heel spannend, soms word ik er een beetje bang van, fooral als ik ze niet snap, dan raak ik wel eens over mijn stuur, daarom wil ik liever geen nieuwe moeilijke dingen leren en ik vind dat ook niet meer nodig, want als je negen jaren bent geworden weet je eigenlijk alles wat je als katerman moet weten, PUNT uit.

Mijn luikjes

Maar mijn man zei Keef, je bent nooit te aud om te leren!, hij vindt dat ik moet proberen om zelf door mijn luikjes te gaan, ik heb er twee in twee grote deuren, ze staan al heel lang omhoog op elastieken, ik kan door de gaten heen en weer, in het begin vond ik het eng en nu niet meer, prima toch?, alleen zegt mijn man dat ik ZELF de deurtjes open moet duwen, nau ja, dat kan toch helemaal niet?!?, jawel zegt mijn man, je duwt met je neus of met je hoofd of met je poot dat deurtje omhoog en dan kan je door het gat, mijn vrouw zegt niks want ze vindt het sielig voor mij, ze weet dat ik het moeilijk vind, mijn man en vrouw zijn het niet eens op dit PUNT.

Moeilijk

Mijn luikje naar de woonkamer is in de afond dicht omdat het anders veels te kaud wordt in huis, als ik er doorheen wil ga ik tetteren en doet mijn vrouw de grote deur voor me open, eerlijk is eerlijk: als mijn vrouw er niet is doet mijn man het, maar hij wil toch ook dat ik ga oefenen, daarom had hij vorige week toen ik in de tuin was het deurtje een klein beetje laten zakken, het stond niet meer helemaal open, zooo heee en dat was moeilijk!, ik wist niet wat ik moest doen om binnen te komen, ik moest er van tetteren, mijn mensen zaten binnen op de floer en riepen Kom maar Keef!, en na een tijdje deed ik dat, ik foelde het deurtje op mijn rug en ik snapte het PUNT er niet van.

Toen ik weer naar buiten wilde begreep ik het helemaal niet meer, mijn deurtje was een beetje dicht en dan kan ik er toch niet doorheen?, ik heb overal gekeken en gesnuffeld maar ik wist echt niet hoe het werkte, gelukkig heeft mijn man me toen toch geholpen, hij tilde het deurtje verder op en liet me door het gat, ik durfde wel zelf weer naar binnen te komen uit de tuin, mijn man zei dat ik het prima deed, maar ik vond het veeeeeeeeels te moeilijk, dus als ik nau door mijn luikjes naar buiten wil en het deurtje hangt een beetje omlaag ga ik naar mijn vrouw en geef haar kopjes en tetter zachtjes, mijn vrouw weet wat ik bedoel en staat op en doet de grote deur voor me open, PUNTjevoor Kever.

Wat ik leerde

Mijn man had wel gelijk dat je nooit te aud bent om te leren, want mijn vrouw is veeeeeeel auder dan negen en ze snapte meteen wat ik wilde, ikzelf heb geleerd dat mijn man heel trots op me is als ik iets moeilijks probeer, en ik heb ook nog geleerd dat ik het beste naar mijn vrouw kan gaan als ik iets wil, dat is omdat ze minder streng is, nau moet mijn man nog iets leren, of zau hij daar toch te aud voor zijn?, eerst dacht ik van wel maar gisteren hoorde ik hem tegen mijn vrouw zeggen: ik denk dat Kever nooit zelf dat luikje open gaat doen, dan is mijn man toch best slim want op dat PUNT moet ik hem gelijk geven.

Mijn vrouw heeft me uitgelegd wat een verjaar-dag betekent, dat iedereen op een dag is geboren en als er dan presies een mensenjaar bij is gekomen ben je jaar-ig, en die dag heet je verjaar-dag, eigenlijk best logies, je begint te tellen als je net gebooren bent als beebie en er komt steeds een jaar bij, tenminste… als alles goed gaat, dat weet je nooit zeker, soms stoppen je jaren ineens en zet je een PUNT achter je leven op aarde.

Uit het asiel

Niemand weet meer presies wanneer ik als beebie gebooren ben, ik zelf ook niet want ik was toen heeeeeeel erg klein, ik had mijn oogjes nog dicht en kon nog helemaal niks in mijn eentje!, daarom kan ik me dat niet meer herinneren, mijn mensen kenden mij toen nog niet en die weten dus ook niet wanneer dat was, maar ze hebben een andere dag gekozen voor mijn verjaar-dag, en dat is de dag dat ze me uit het asiel op hebben gehaald, want voor ons drietjes was dat het beginPUNT.

Nau is het bijna zover dat ik jaar-ig ben!, op 25 oktoober, (dat is een mensenmanier van tellen) ben ik een jaar bij mijn mensen!, en dan ben ik ook een jaar auder, dat betekent dat ik 9 jaren ben zegt mijn vrouw, zooo heee ik vind 9 mooi, dat wil ik best zijn, als ik hard werk kan ik dat sijfer ook voor mijn buik krijgen, maar dat vinden mijn mensen niet zo een goed PUNT.

Toen ik net uit het asiel was gekomen was het best wennen aan een huis en aan vreemde mensen, ik moest heel veel tetteren en ik was een beetje ziek aan mijn buik geworden, ik durfde niet te slapen en was de hele tijd wakker, ik liep mijn mensen de hele tijd achterna want ik was bang dat ze weg zauden gaan, ik beet en ik krabde steeds als ze me wat langer aaiden, en ik legde steeds de arm van mijn vrouw neer en klom er dan bovenop, dat was een beetje een moeilijk PUNT.

Nau ben ik Kever

Nau bijt en krab ik noooooit meer hoor, en dat met die arm is al heeeeeel lang voorbij, mijn stem is veel kleiner geworden en mijn buik veel groter, grappig hè?, ik weet nau dat ik thuis ben en mijn mensen weten dat ook, we horen bij elkaar, mijn mensen zeggen vaak dat Bolle mij goed uitgekozen heeft, en dat is zo, eerst woonde ik op straat en was ik bang en heeeeeeel dun, toen kwam ik zomaar in een asiel en was ik zo bang dat ik alleen maar onder de kooien lag en er niet onder vandaan kwam en nau ben ik Kever geworden, ik tetter en ik knuffel en ik kan echt heel erg goed lepels vangen, en op een dag ook balletjes misschien, of misschien ook niet zeggen mijn mensen, maar dat geeft niks want ik ben voor altijd hun Keef, en dat is het belangrijkste PUNT.

Feest

Maandag hebben we thuis een feestje, en nau is het nog veeeeel meer een feest geworden, ik heb zo een grote doos gekregen, er zaten wel een miljoen kaarten voor mij in, mijn mensen hebben ze allemaal aan me laten zien, ik was verlegen ervan, maar vooral heel erg blij, er zaten ook een miljoen kouwstiks in, en heerlijke snekkies voor mijn mensen, zooo heee het was helemaal top!, mijn vrouw moest huilen omdat ze zo blij was, nau ja!!, mijn man zei de hele tijd dat hij sprakeloos was (dat kan toch niet?!) en ik mocht steeds kouwstikkies proefen, ik proefde liefde en geluk en vriendsgap, het was heel biesonder, we willen iedereen heeeeeeeel veel dankjewel zeggen!, we vinden het een grandiejoos kadoo, en daarom stuur ik iedereen een miljoen kopjes en tettertjes, met een hele rij streepPUNTen!!!!

Bert heeft een keer geschreven dat hij zichzelf ziet als hij in de spiegel kijkt, toen ik dat las was ik verbaasd want ik wist helemaal niet dat dat kon!, wij hebben ook spiegels en ik kijk er nooit in, dat is omdat ik in de spiegel van alles zie bewegen en dat vind ik grieselig, in de slaapkamer is een klerenkast met een grote spiegel en daar was ik bang voor, daarom hingen mijn mensen er een doek overheen, intussen ben ik er aan gewend en kijk ik er gewoon niet meer in, maar één keer toen ik dat toch deed zag ik een kater die op mij lijkt, alleen dan andersom!, hij keek naar mij en ik schrok zo dat ik meteen mijn haren tot aan het PUNTje van mijn staart omhoog zette.

Jezelf zien

Mijn vrouw legde me uit dat een spiegel gemaakt is om jezelf te kunnen zien, en dat ikzelf die kater in de spiegel was, maar dat is natuurlijk niet waar, ik weet echt wel wie ik ben, ik ben Kever, ik ben altijd in mijn huis of in mijn tuin en ik heb zwart met witte haren, ik tetter en ik kan goed lepels en dobbelstenen vangen, om dat te weten hoef ik geen spiegel te hebben die rare dingen laat zien, en ook al zegt mijn vrouw dat je spiegelbeeld niet echt is en dat het alleen maar zo lijkt alsof je er eventjes twee keer bent, ik weet best dat het niet kan, want er is maar één Kever, en dat ben ik toefallig en ik ben hier, met zo een streeppPUNT!

Mijn vrouw heeft wel eens voor de spiegel van de klerenkast gezeten, samen met mij, ze zei Kijk Keef, dat zijn wij, maar ik keek meteen naar mijn vrouw en zij zat gewoon naast mij op de grond, bovendien, stel dat ik in die spiegel zau kijken en mezelf zau zien dan weet ik meteen dat dat helemaal niet klopt, want ik heb wel eens aan de klerenkast gesnuffeld maar ik ben er nog nooit in geweest, dus als de spiegel zegt dat ik in de klerenkast ben liegt hij!, en dat mag niet, liegen is dat je niet eerlijk bent en daar hau ik niet van, enniewee ik snap niet wat het PUNT nau presies is van zo een spiegel.

Doos

Sinds een tijdje heb ik een kartonnen doos, aan de voorkant is een stuk weg zodat ik er makkelijk in en uit kan, en aan de zijkanten heeft mijn vrouw ronde gaten geknipt, soms komt een veer door dat gat en die vang ik, maar op een dag keek ineens iemand naar mij door dat gat, zooo heee ik werd helemaal bang, ik ging blazen en grommen, mijn vrouw keek boven de doos uit en ik herkende haar meteen, ze moest dat een heleboel keren doen voordat ik snapte dat zij het ook was die door dat gat keek, toen hebben we een spel gespeeld, mijn vrouw keek door het gat en zei Hoi Keef, en dan knipperde ik naar haar, ik stak mijn poot door het gat om haar aan te raken, en ik tetterde ook tegen haar, dat ik wist dat het een spelletje was, soms stak ik ook zelf de PUNT van mijn neus door het gat.

Toen we uitgespeeld waren ging ik kopjes geven aan mijn vrouw, en natte neusjes, dat kan ik heel goed folgens mijn mensen, en mijn vrouw zei tegen me dat hoe ze mij ook ziet, op zijn kop of andersom of door een gat, dat ik altijd de liefste Kever ben, dat ze heus wel weet dat er maar één Kever is, en zelfs al zauden er meer zijn, dat ik dan de allerallerallerliefste enige echte Kever ben voor mijn mensen, en dat vind ik een goed PUNT!