Mijn vrouw froeg me of ik niet weer eens een keer iets moest schrijfen over mijn tuinvriend Mikkie, er is nameluk best veel gebeurd in de tijd dat er geen blog was, ik wil dat wel doen maar ik find het ook moeilijk, en dat snappen jullie vast wel als jullie mijn letters hebben geleezen.
Mikkie
Ongefeer een maand geleeden wilden mijn mensen weer eens probeeren of Mikkie misschien hier zau kunnen wonen, we hebben dat al eerder geprobeerd, en toen fond ik het heel moeilijk, ik werd er helemaal onzeeker van en ook een beetje jaloers.
Mikkie heeft gewoon een eigen huis hoor!, hij is geen zwefkat gelukkig, maar hij komt al bij mijn mensen vanaf dat Bolle hier woonde, dat komt omdat hij een zoon is van Bolle, en hij lag graag buiten in één mand met zijn papa, Mikkie zau het liefste hier wonen omdat zijn eigen huis erg druk is, daarom zit hij hier altijd op het dak of in de tuin van de buuren en gaat hij alleen in de nacht naar zijn eigen huis.
Iesooboks
Mikkie is ongefeer twaaluf jaaren, net als ik, hij is veel rustiger dan hij froeger was, en mijn mensen dachten dat ik nau stefig genoeg op mijn hoefjes sta om een “broertje” te kunnen krijgen, dus op een dag met veel zon tilden ze Mikkie van het dak, zo mijn tuin in, ze hadden een iesooboks neergezet voor hem, dat is een soort huisje waar zwerfkatten in kunnen slapen, het is lekker warm en Mikkie kent zoiets van froeger, toen hij met zijn hele famielie buiten woonde, in de tuinen.
Die middag lagen we SAAME in het zonnetje, Mikkie gaf me heeeeeeel veel kopjes, hij probeerde niet ons huis in te gaan, alles ging prima en in de nacht sliep Mikkie in zijn huisje, ik was ook de hele nacht buiten, ik moest steeds alles kontrooleeren, ik kwam pas heel froeg in de ochtend binnen, een beetje moe en kaud.
De folgende dag lag Mikkie vaak in zijn huisje omdat het kaud was en reegende, ikzelf bleef steeds opletten buiten, ik weet eigenlijk niet presies waarom, ook in de nacht was ik buiten, Mikkie lag in zijn huisje en kwam af en toe efentjes naar buiten, gaf mij een kopje en ferder gebeurde er niets.
Kramp
Op de derde dag kwam ik naar binnen, mijn vrouw was in de slaapkamer en ik wilde naar haar toe, maar ik kon niet meer loopen, ik probeerde te gaan zitten maar dat lukte ook niet, ik kon me niet meer beweegen omdat ik helemaal ferkrampt was, door de kau en omdat ik zo nerfeus was, ik ging maar een beetje liggen en ik wist het allemaal niet meer, ik had zoveel pijn en was helemaal in de war en ongelukkig.
Mijn mensen schrokken heel erg en ze wisten meteen dat het zo niet ferder kon, dat het geen goed plan was geweest, buiten reegende het keihard en ze wilden Mikkie niet in de reegen op het dak zetten, maar later op de afond toen het droog was heeft mijn man dat gedaan, hij had traanen en mijn vrouw ook want Mikkie kon er niets aan doen en deed zo zijn best om lief te zijn en zich goed te gedraagen.
De daagen daarop waren heel erg ferdrietig, mijn mensen foelden zich sguldig, mijn vrouw had buikpijn van alles, mijn man was helemaal van de leg, Mikkie snapte er niets van en wilde steeds naar beneeden komen, en ik?, ik had kramp, de hele tijd alleen maar kramp oferal.
Tuinvrienden
Inmiddels zijn we gelukkig weer een tijd ferder, we zijn allemaal weer gewend aan hoe het altijd was, Mikkie zit op het dak en krijgt daar knuffels en een snekkie, hij gaat gelukkig ook wat vaker naar zijn eigen huis, en mijn kramp is bijna weg, soms heb ik er daagen geen last meer van.
Mijn mensen finden het heel erg voor Mikkie en ook voor mij, ze zeggen dat ik het belangrijkste ben, dat mijn geluk foorop staat, en dat ze nau helemaal zeker weeten dat ik altijd eenigst kat blijf, ja dat wil ik het allerliefste!, we weeten ook weer dat de dingen soms niet gaan zoals je wilt, of dat je niet wilt hoe de dingen gaan, dat je het eigenlijk helemaal anders zau willen, maar ja: daar trekt het leefen zich niks van aan, en daarom zijn Mikkie en ik nau weer tuinvrienden, want dat kan ik wél.
***
Ik stuur heeeeeeeeeel veel sterkte kopjes aan Doerak, voor als hij naar de dokter moet voor zijn oogen, en ik stuur mevrouw Door heeeeeeeeel veel zachte kopjes, en natuurlijk tetter ik weer voor vreede!