Toen ik forige keer fertelde dat ik moeilijke dagen had gehad kreeg ik zoooooveel lieve woorden van iedereen, ik foelde ze in mijn hart, mijn hart werd helemaal fol en warm en daardoor was ik meteen weer frolijker, hoe kan je nau ferdrietig en sipjes blijfen als je zulke lieve vrienden hebt?, en zo ben ik nau weer Kever zoals ik altijd ben: een frolijke jongen met een goede toeter.

Feestkever

Omdat ik heel stilletjes was geweest en veel had liggen te liggen werd ik forige week, toen ik me beeter foelde, ineens keidruk, ik werd een feestKever!!, ik rende door het huis, ik pakte mijn pluusjen muisjes en gooide ze in de lucht, ik toeterde keihard en ik krabte oferal waar ik bij kon, behalfe natuurlijk aan mijn eigen krabspulletjes want dan worden ze lelijk en dat zau ik jammer finden.

Zin in

Ik heb heel veel met de veer gespeeld, SAAME met mijn vrouw, en ik was zo antoesjast dat ik één naagel helemaal in haar finger sloeg, per ongeloos, ze moest hem er wel zelf uithalen want ik zat een beetje vast met die poot, zo diep was mijn naagel gegaan, geeft niets zei mijn vrouw en we speelden meteen weer ferder, zooo heee ik heb die veer laten zien wie de baas is en dat ben ik dus!!
Mijn mensen moesten heel erg lachen dat ik zo druk was, ze zeiden steeds Wie is dat toch? als ik langs kwam rennen, dat was een grapje hoor, dat zeiden ze omdat ik meestal niet zo druk ben, maar ik foelde ineens dat ik zooo een zin had in het leefen en dat heb ik gefierd!
Ik rende van binnen naar buiten en van buiten naar binnen, ik ging met mijn voorpoten aan de bank hangen en trok me omhoog, ik scheurde zo hard als ik kon door de slaapkamer – je hoorde me gewoon rennen!, ik trappelde tegen mijn speelgoed als ik het had gefangen en ik beet het ook nog, ik fing balletjes in de tuin, ik sprong op mijn stoelen en er weer af, en in de afond sprong ik over het bed om de hand van mijn vrouw onder het dekbed te pakken.

Rustig

Toen kwam de dag dat mijn vrouw haar hand bewoog onder het dekbed en ik er naar keek en bleef zitten, ze gooide een muisje in de lucht en ik deed niets, mijn man rolde een balletje over de floer, het rolde tegen de muur aan en bleef daar liggen, dat kwam omdat feestKever weer weg was en gewone Kever weer terug, de Kever die fooral knuffels wil, heeeeeeel veel knuffels, en die gelukkig ook al die knuffels krijgt.
Ik denk dat ik eigenlijk toch meer een rustige Kever ben, zo een feestKever zijn is leuk voor af en toe, maar ik was in de nacht zó moe dat ik de hele nacht sliep, nu ik weer gewoon Kever ben maak ik elke nacht een paar keer muziek op de spieraal, dat is leuker voor mijn mensen denk ik, anders liggen ze maar de hele nacht te slaapen, daar is toch niets aan?

Elke dag speel ik nog efentjes, maar niet te veel, Misschien een half minuutje hè Keef?! roept mijn vrouw, ja inderdaad, alles is gewoon weer zoals het hoort te zijn en dat find ik toch het fijnste.

***

Ik tetter gewoon door voor vreede, oferal op de weereld, en ik geef het nooit op want ik geloof echt dat het kan!!

Zelf find ik dat ik een hele slimme jongen ben, een katerjongen die ALLES snapt, maar folgens mijn mensen zijn er best veel dingen die ik NIET snap, en dat geeft helemaal niets zeggen ze, ze finden mij presies goed zoals ik ben, en ikzelf find dat eigenlijk ook wel, bofendien kan ik sommige dingen niet feranderen want ik ben en blijf nau eenmaal altijd Kever.

Ferdrietig

De weereld is soms voor mij te snel en te veel, ik begrijp dan niet meer wat er gebeurt en ik kan het niet meer bijhauden, dat zijn de moomenten dat ik merk dat ik anders ben dan andere katten en daar foel ik me ferdrietig en onzeeker over, mijn mensen merken dat ik me zo foel omdat ik op zo een mooment op de grond ga liggen, met mijn hoofd naar beneeden.

Het is best moeilijk om dit zo te fertellen, maar ik wil eerlijk zijn in mijn blogs, misschien dat andere katten er ook iets aan hebben, want we zijn SAAME, niet alleen als alles goed gaat maar ook juist als het niet zo goed gaat.

De afgeloopen week was er weer zo een tijd dat ik het allemal niet meer kon snappen, Pokon werd me ineens te veel, hij kwam steeds maar binnen en krabte oferal en maakte mijn speelgoed kapoo, hij is zo snel en kan alles en durft alles, ik kon het niet meer hendelen en ging daarom maar op de grond liggen, ik wist het niet meer en ik was helemaal van mijn slag, gelukkig zagen mijn mensen dat meteen, en tilde mijn vrouw Pokon op en zette hem weer op het dak, dat moest ze nog twee keer doen en toen bleef hij weg.

Mijn beenen

Ik kreeg heeeeeeel veel knuffels en kusjes van mijn mensen, maar mijn motor was kapoo, en die ging nog meer kapoo toen ik de folgende dag pijn kreeg in mijn linkerbeen, mijn been deed ZO een pijn dat ik ging grommen toen mijn vrouw het aanraakte, ze schrok er van en vroeg aan mijn man om me op te tillen zodat ze kon kijken of ik gewond was maar dat was niet zo.

Het kwam weer doordat dat mijn beenen ferkeerd aan mijn lijf zitten, ze zitten scheef, dat had Bolle ook, en als je auder wordt ga je steeds meer scheef loopen en dat doet dan af en toe pijn, dat hebben mijn mensen me uitgelegd want zelf wist ik niet dat mijn beenen anders zijn dan bij andere katten, ik heb ze altijd zo gehad, voor mij zijn ze heel normaal en daarom snap ik niet waarom ik ineens pijn heb.

En daarbij was het ook nog steeds aan het reegnenen, nau ja!!, ik fond er allemaal niets meer aan, ik was er zelfs een beetje deeprosief van, mijn mensen maakten zich zorgen, maar we kennen elkaar heel goed en ze snapten dat ik me klein en eenzaam foelde en dat het me allemaal bij elkaar tefeel was geworden.

Felletje

Ik heb pillies tegen de pijn gekregen, en na een half uurtje ging ik weer spinnen en foelde me een stuk beeter, maar nog niet helemaal, het is niet meteen foorbij, zoiets blijft altijd een beetje hangen bij mij, het waren dus niet zo een fijne daagen, ik bleef een beetje sip en mopperig, niet de hele tijd hoor, maar ik zat niet lekker in mijn felletje, zo noemt mijn man dat, en daarom heb ik ekstraveel knuffels en kusjes gekregen, mijn mensen hebben me heel veel geborsteld want daar hau ik van, en we hebben binnen gespeeld met pluusjen muisjes en de feeren, en daardoor foelde ik me weer beeter.

Mijn vrouw zegt dat ik best af en toe een beetje mag mopperen, dat doet zij ook wel eens, en dat find ik ook, niemand kan tenslotte de hele tijd frolijk zijn, het is niet altijd feest, en zelfs als het wél altijd feest zau zijn zau je dat niet meer merken, het hoort bij het leefen dat je je weleens ferdrietig of niet fijn foelt, gelukkig foel ik me alweer Kever die bijna alles snapt, en als jullie dit leezen ben ik hopelijk gewoon weer Kever die ALLES snapt, en Kever die frolijk is, dat gaat wel lukken hoor, ik ben toch Kever!!

***

En ik tetter gewoon door voor vreede, ook als het reegent of als mijn been pijn doet!!

Ik ben een rustige katerjongen van 12 jaaren, ik hau er van als alles altijd hetzelfde is, als er iets nieuws is doe ik vaak alsof ik het niet zie want anders word ik misschien nerfeus en dat wil ik niet, als ik speel speel ik maar kort en het liefste kijk ik gewoon om me heen of word ik geknuffeld door mijn mensen, ik moet er NIET aan denken om mijn tuin uit te gaan, veels te grieselig!, ik ken mijn tuin goed maar andere tuinen niet, waarom zau ik in een tuin willen komen waar ik nooit ben geweest?, bofendien kan ik me niet foorstellen dat een andere tuin mooier is dan de mijne.

ik leef mijn leefen zoals ik find dat het hoort, ik ben helemaal gelukkig met hoe alles is en meer wil ik niet, mijn leefen is perfekt, folgens mij kan het niet NOG beeter worden, nau ja… misschien als ik meer knuffels zau krijgen en als het altijd zomer zau zijn, maar ferder ben ik kompleet tefreeden.
Froeger dacht ik dat elke kat zo was maar dat is dus niet waar, dat heb ik geleerd sinds Pokon hier ferderop kwam wonen, al fanaf het begin ging hij bij alle huizen naar binnen, hij keek in alle schuurtjes, hij klom in alle bomen en hij ontmoette alle katten uit de tuinen, als ik in mijn tuin lag zag ik hem foorbij komen rennen naar weer een nieuw afontuur, en ik werd al moe en bang als ik naar hem keek.

Pootje

Pokon komt bijna elke dag bij mij op bezoek in mijn tuin en in mijn huis, hij zegt mij altijd gedag met een hoge PRRRRT en een kopje, dat find ik netjes van hem, daarna eet hij mijn eeten op, speelt met mijn speelgoed of krabt aan mijn krabspullen, en als mijn mensen prooberen

hem naar buiten te brengen ferstopt hij zich onder de bank of achter het buroo omdat mijn mensen daar niet bij kunnen, en dat durfen ze ook niet: Pokon krabt en bijt best heel hard als hij iets niet wil!
Zelf kijk ik alleen maar, ik loop hem achterna om te zien waar hij is, HEEL soms geef ik hem een tik, en weet je wat hij dan doet?, hij geeft mij ook een tik!, ja dan weet ik het dus niet meer, daarom laat ik het maar zo, wat zau ik trauwens nog meer kunnen doen?, ik fertrauw er op dat mijn mensen het wel reegelen, en dat doen ze door net te doen alsof Pokon er niet is, dat findt hij niet leuk en dan gaat hij vanzelf weer weg.
Maar Pokon en ik speelen ook met zijn tweetjes, pas lag hij ONDER mijn krabfootuil (hoe dat past weet ik niet!) en ben ik op mijn rug er voor gaan liggen en zo probeerden we elkaar te tikken, het was echt heel leuk, in de tuin rennen we elkaar achterna, dan rent hij mij achterna en ineens draait ik me om en ga hem achterna rennen, dat is keispannend!

Weereld

Wanneer mijn mensen Pokon op het dak van het schuurtje zetten is hij meestal binnen een minuut weer terug, mijn vrouw zegt dat hij een lefgozertje is, ze moet altijd om hem lachen, ik weet alleen dat Pokon een jong katerjongetje is, dat hij niet gemeen doet tegen mij, en dat ik zelf ook ooit jong was, dus ik find het best dat hij in mijn tuin en huis komt.
Pokon durft ALLES, hij klimt zó de ladder naar het schuurtje op en af, echt waar hoor!, als mijn mensen mijn deurtjes dicht doen gaat hij er tegenaan tikken met een pootje, zo van Ik ben hier en ik wil naar binnen, hij is altijd onderweg naar nieuwe afonturen, terwijl ik altijd thuis ben, hij is een wijdeweereldkater en ik ben een huis-, tuin- en keukenkater.
Mijn weereld is klein en daar ben ik blij mee, dat wil ik zo hauden, de weereld van Pokon is groot en daar is hij blij mee, zo hebben we allebei onze eigen weereld en soms komen die twee weerelden elkaar tegen in mijn huis, Pokon denkt dat het afontuur ergens fer weg ligt, ergens waar hij nog niet is geweest, maar ik weet dat de grootste afonturen ook heel dichtbij kunnen zijn, en dat het grootste geluk thuis is, waar liefde is.

***

Nau tetter ik al zooooo lang voor vreede, maar nog steeds is er geen vreede, hoe kan dat nau toch?!, zau ik iets faut doen?, ik froeg het aan mijn vrouw en zei zij dat het niet aan mij lag, maar aan mensen oferal, en dat mensen weleens een foorbeeld zauden kunnen nemen aan katten, omdat die veel minder ruusie maken!

Mijn zomer is al weer een tijdje foorbij, na mijn zomer komt de herfst, die is er nu, herfst is met veel reegen en ook kau, de daagen zijn korter en de afonden langer omdat het steeds froeger donker is, dat heb ik al een paar keer meegemaakt in mijn tuin!, ik weet ook dat mijn tuin elke keer weer anders is, het is altijd afwachten wat ik zie als ik naar buiten ga.

Flokken

Zo lagen er een paar daagen geleeden ineens allemaal witte flokken, de hele lucht was fol van die flokken, ze fielen naar beneeden met zijn miljoenen, ze foelden kaud aan maar ook zacht, als ze op mijn haaren fielen werden ze waater, ik maakte een geluid als ik op mijn gras liep, het ging van krrt krrt krrt, en als ik achterom keek zag ik allemaal afdrukjes van mijn voeten, omdat de flokken waren gesmolten waar ik gelopen had.

Ferwerken

Ik herkende die witte flokken meteen, mijn mensen noemen die flokken SNEEJW, ze gaan buiten kijken en roepen dat het oferal wit is, ja dat ziet toch iedereen?, wat kunnen mensen toch raar zijn!, ikzelf liep door die flokken en dacht aan de eerste tijd dat ik hier woonde, er was ook van dat witte spul en ik snapte er helemaal niets van, ik mocht pas een klein stukje de tuin in en ik fond het allemaal maar raar en grieselig, het was helemaal nieuw voor me, ik keek efentjes rond en ging maar snel weer naar binnen, het was te veel om te ferwerken.

En nau zie ik die flokken en denk bij mezelf O ja!, ik heb er herinneringen aan, ik ben een echte huis-tuin en keukenKever geworden, zo heet dat, ik weet dat alles komt en dat het ook weer gaat; mijn zomer is heerlijk en zau van mij wel altijd mogen blijfen, maar ik weet dat mijn zomer weg gaat en dat er herfst komt, daar hau ik niet zo van, ik weet dat de herfst ook weer weggaat en dat er dan winter komt, waar ik NOG minder van hau, maar die gaat ook weer weg en dan komt er lente, en lente is de aanloop naar mijn zomer!, zo gaat het steeds maar door, elke keer weer opnieuw.

Het leefen

En toen moest ik ineens denken aan al mijn sterrenvrienden, eerst waren ze hier op aarde en waren we SAAME, totdat ze een ster werden en alles feranderde, maar als alles terug komt komen mijn vrienden dan ook weer terug?!!, o dat zau fantasties zijn!!

ik heb er heel lang over gedacht en wist nog steeds het antwoord niet, daarom ging ik naar mijn vrouw en froeg het aan haar, zij zei dat ik mijn vrienden wel terug zie, maar dat ze liefer heeft dat ik daar nog een tijd mee wacht, en ze legde me uit dat het net als met de zomer is: je kunt wel willen dat iets altijd blijft, maar zo is het leefen niet, het leefen gaat zijn eigen gang en wij moeten mee, of we nau willen of niet, en dat snapte ik.

De ene keer kan je ergens voor kiezen en de andere keer gebeurt iets zonder dat je er iets over te zeggen hebt, ik kan kiezen of ik naar buiten wil om door die flokken heen te lopen, maar ik kan er niet voor kiezen of de flokken er zijn of niet, en zo is het ook met mijn sterrenvrienden, ik kan kiezen om aan ze te denken en naar ze te zwaaien, maar ik kan niet kiezen om ze nu weer kan zien, ik begrijp dat, dat is omdat ik weet hoe alles komt en gaat, en hoe alles gaat en weer terug komt, op een dag is mijn zomer er weer en zie ik mijn sterrenvrienden terug, maar nu nog niet, ik moet nog wachten, dat is moeilijk maar ik kan het, omdat ik erfaaring heb en steeds meer begrijp van het leefen.

****

En ik tetter natuurlijk weer voor vreede, ik blijf net zo lang doorgaan als het noodig is!!, ik stuur Doerak zachte kopjes en mevrouw Doorie ook!