Categorie archieven: Kever

Kever heeft een mening over lente in de herfst

voor Ollie

Na een heleboel dagen kau en reegen en wind schijnt ineens de zon weer in mijn tuin, ik ben meteen frolijk, net alsof het lente is, ik weet wel dat dat niet echt zo is, maar het foelt alsof het wél zo is, en weten jullie hoe dat komt?, door Ollie!, Ollie is een zwartwitte katerman en hij woont nau bij mevrouw Bert in huis, dat is keispannend en ook keimooi find ik, daarom zeg ik: Hoi Ollie, ik ben Kever, zullen we vrienden zijn?

Toen Bert een ster werd wist ik niet meer wat ik moest doen, niet alleen miste ik Bertje, maar ook alles om Bertje heen was weg, het foelde alsof de hele weereld die Bertje met zijn blog en feesboek had gemaakt instortte, die weereld van gefoeligheid en vriendschap, van de wijsheid van Bertje, van eerlijk kunnen zeggen dat je bang bent of iets niet snapt, van elkaar helpen en van met zijn allen feest fieren, het was een weereld waar katten hun ferhaal konden fertellen, en nau was dat allemaal foorbij.

Tuin

En tegelijk merkte ik dat de zomer foorbij begon te gaan, er was minder zon, oferal zaten spinnen in hun web, het was minder warm en ik zag steeds minder insektjes, gelukkig flogen er nog wel veel vlinders want de sterren blijfen altijd bij ons, maar ik wist dat het herfst begon te worden, dat find ik altijd een moeilijke tijd en nau zonder Bert was het nog erger.

In de herfst wordt alles in mijn tuin bruin, planten gaan kapoo of ferstoppen zich onder de grond, blaadjes dwarrelen van de bomen naar beneden, er zijn geen bloemen en mijn gras groeit niet meer, ik hoor bijna geen vogels want die zijn allemaal naar het zuiden geflogen folgens mijn vrouw, mijn tuin is bruin en nattig en druilerig, alsof hij nooit meer mooi en zonnig wordt, en daar word ik altijd een beetje somber van.

Als het dan eindelijk lente wordt lijkt het alsof alles helemaal opnieuw is begonnen, maar dat is niet zo want mijn tuin rust nu alleen maar uit, dat heb ik geleerd als tuinKever, de bloempjes en blaadjes die in de lente gaan groeien groeien op de planten en bomen die er al zijn, die lijken nu kaal maar onder de grond gaan ze gewoon ferder met leefen, en zo is het ook met de weereld van Bertje, die heeft niet stilgestaan maar is ferder gegroeid, naar een nieuwe blog die SAAME heet.

Saame

Nau zijn we SAAME met Ollie, en ik ben heel blij dat ik er weer bij mag zijn!, ik snap dat het nog best moeilijk is voor jau lieve Ollie, want ineens heb je een huis en een vrouw, dat is fantasties maar ook heel spannend, alles is nieuw en daarom soms ook grieselig, je moet oferal aan wennen en je hebt nog geen roetiene, maar ik weet zeker dat dat goed gaat komen!, je staat er niet alleen voor, je hebt natuurlijk je vrouw mevrouw Olliebert, en je hebt heeeeeeeel veel vrienden en vriendinnen hier op jauw blog, en met zijn allen gaan we zorgen dat alles goed gaat komen en dat we SAAME een hele nieuwe blog gaan maken.

Die nieuwe blog groeit ferder op de blog van Bertje en op alles wat Bertje ons heeft geleerd, en ook op onze sterrenvrienden Loes, mijn Brammievlinderleeuw, Oopa, Bolle, Oscar, Katrientje, Stokkie-Stefan en nog veel meer vrienden die nu aan de hemel twinkelen, we nemen ze mee in ons hart, en daar zijn ze feilig.

Het maakt me nau niet meer uit of de herfst komt met kau en reegen, ik hoef er niet meer somber van te worden want ik heb weer zon en vriendschap in mijn hart, ik ben klaar voor nieuwe afonturen, SAAME met Ollie en mijn vrienden!

***

Wat ik gewoon blijf doen is tetteren voor vreede, er is alleen maar meer ruusie gekomen dus het blijft noodig!!

Kever heeft een mening over roetiene

Nau het in mijn tuin zomer is heb ik een zomer-roetiene gekregen, ik hau altijd van roetienes omdat ik dan weet wat er wanneer en waar en hoe gebeurt, ik hoef niet te piekeren over wat er misschien gaat gebeuren, nee ik weet eigenlijk al hoe mijn dag gaat worden, daarom ben ik fen van roetiene, en in de zomer heb ik de allerallerallerfijnste roetiene.

Roetiene

Mijn zomerroetiene gaat zo: in de ochtend sta ik op als mijn vrouw opstaat, als eerste krijg ik knuffels en wat natvoer, en daarna gaat mijn vrouw mensendingen doen, zoals onder dat waater staan, haar tanden poetsen en dat fiese bruine waater maken dat ze Tee noemt, daarna gaan we met zijn tweetjes naar buiten, helemaal naar achteren mijn tuin in, daar is dan nog schaaduw en mijn gras is een beetje fochtig van de nacht, het is een heerlijk begin van mijn dag, en folgens mij findt mijn vrouw het ook fijn, ze roept nau heel hard JA!, dus ik denk van wel!

Buiten

Wat later komt mijn man efentjes naar ons toe, ik spring altijd meteen op om naar hem toe te gaan en natuurlijk krijg ik knuffels, daarna gaan mijn mensen naar binnen en ik blijf in mijn tuin om alles in de gaaten te hauden, als het héél warm is lig ik de hele dag op plekken waar schaaduw is, Mikkie ligt stiekem bij de buren onder de struiken die flakbij bij mijn gaaas staan, of hij ligt ferderop op het dak waar geen zon komt, mijn mensen hebben hem een eigen bakje met water gegeefen en brengen ons af en toe een klein beetje natvoer, of (het allerlekkerste!!) een slurpstik, die we dan deelen met zijn tweetjes, en met Pokon als hij er ook is.

Mijn mensen gaan hun eigen dingen doen, ze gaan soms weg, maar als ze gewoon thuis zijn kom ik tussendoor steeds toeteren voor knuffels, en een brokje lust ik ook altijd, En wel meer brokjes ook hè Keef! zegt mijn vrouw, daar heeft ze gelijk in, in de afond komen mijn mensen soms nog buiten zitten, zelf ben ik in ieder gefal in mijn tuin, net zolang totdat het helemaal donker en stil is, dan ga ik naar binnen om te kijken of mijn vrouw al naar bed gaat, want ik ga ALTIJD tegelijk met haar slapen, omdat ik eerst op het grote bed heel veel knuffels krijg van allebei mijn mensen, je snapt wel dat ik dat niet wil missen!, en zo is er weer een zomerdag foorbij.

Ferrassingen

Nou denk je misschien dat het saai is dat ik presies weet hoe mijn daagen gaan, maar saai find ik het nooit, elke dag zijn er toch kleine ferrassingen, de ene dag ren ik keihard rondjes over mijn gras, de andere dag speel ik met mijn man met een takje van de appeltjesboom, en de dag daarop speel ik met propjes die mijn vrouw gooit, en de dag daar weer na fang ik op het grote bed pluusjen muisjes, dus elke dag is toch weer helemaal anders, maar tegelijk gewoon en hetzelfde.

Gewoon

Zo veel dagen van gewoon, te veel om te tellen, het zijn daagen van zonneschijn en warm gras, van knuffels en me goed foelen, van fertrauwen en feiligheid, ooo het zau van mij wel eeuwig mogen duuren!, ik ferzamel zóveel geluk in mijn hart dat ik bijna niet meer weet waar ik het moet laaten, mijn hart zit te fol, en dat komt goed uit want nau kan ik Tica en Bertje geluk en gewoon en gezond sturen, ze zijn ziekies en kunnen het vast gebruiken, zodat ze weer terug kunnen naar hún roetiene van gewoon, naar gewoon dat eigenlijk juist heel biesonder is.

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik tetter door voor vreede!!!

Kever heeft een mening over ondersteboofen

Zooo heee, wat was het warm, het was gewoon troopies, ik lag de hele dag maar een beetje te soeselen, zo languit mogelijk, dan kon ik nog een beetje koelte foelen op mijn lijf, (maar ik lette er wel op dat ik netjes lag, Milamuisje!), een paar keer lag ik zelfs ondersteboofen, of boofenste-onder, dat is maar net hoe je het wilt noemen, en doordat ik zo lag zag ik niet alleen mijn tuin ineens helemaal anders, maar ook de binnenkant van mijn hoofd.

Biesonder

Daar moest ik over nadenken, mijn hersens stonden op hun kop, ik dacht dat ik alles wat in mijn hoofd zit wel kende, en nu leek het wel alsof ik allemaal nieuwe dingen zag, alleen waren ze niet echt nieuw maar stonden ze nu op een andere plek of zag ik ze van een andere kant, alles wat ik weet en zie en foel en denk was een beetje omgefallen, en alles wat ik in mijn tuin zag leek freemd en biesonder terwijl ik het al wel een miljoen keer heb gezien, maar nau ik ondersteboofen lag moest ik weer echt kijken, het PUNT waar ik vandaan keek was ineens helemaal nieuw.

Zelffertrauwen

Ik weet altijd heel goed wie ik ben: ik ben Kever!!, en als Kever kijk ik naar de weereld, eigenlijk denk ik van teforen al dat ik weet wat ik ga zien, en dat is jammer, want zo kijk ik niet meer ECHT naar wat er te zien is, mijn vrouw zei tegen me dat zij dat ook heeft, en mijn man ook, bijna iedereen, je kijkt met je eigen ideejen in je hoofd, en zo zie je vaak wat je wilt zien.
Mijn vrouw fertelde me dat mijn mensen dat hadden toen ik naar de dokter moest voor mijn tanden, en toen er hier nieuwe floerbedekking kwam, ze dachten dat ik heel bang zau zijn, dat ik me zau gaan ferstoppen en dat dat een tijd zau duren, maar ik deed heel anders: ik was keidapper en fertrauwde op mijn mensen, ik fond het allemaal wel heel spannend en moeilijk, maar ik kroop dicht tegen mijn mensen aan en wist dat ik feilig was.

Ik heb dus zelffertrauwen geleerd, dat is een nieuw standPUNT om naar naar de weereld te kijken, en mijn mensen hebben geleerd dat ik heel veel kan als ze maar bij me zijn en me helpen, we zagen elkaar ineens met frisse oogen, dat is heel biesonder, het is alsof je elkaar efentjes opnieuw leert kennen!

Het leefen

Zelf kijk ik nau anders naar Pokon, in het begin fond ik hem veels te druk en dacht ik dat hij wilde fechten, maar ik heb gemerkt dat hij heel lief is en dat als hij mij een kleine tik geeft het beteekent dat hij wil speelen, wanneer hij nau in mijn tuin komt laat ik hem gewoon zijn gang gaan en dan gaat hij na een tijdje vanzelf weer weg, en weeten jullie wat ook heel leuk is?, ik speel soms met Mikkie, door mijn gaaas heen, we tikken onze pooten steeds tegen elkaar, ik find het een keigaaf spel!
Ik ga foortaan vaker ondersteboofen liggen, zodat ik niet alleen vanaf mijn eigen standPUNT maar ook vanaf dat van iemand anders naar het leefen kan kijken, en ik raad iedereen aan om het ook eens te doen, je hoeft er niet voor in een tuin te zijn, het kan oferal, het is misschien efentjes een beetje moeilijk maar het is fooral leuk, want je gaat op afontuur in je eigen hoofd!

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik blijf ook ondersteboofen tetteren voor vreede!

Kever heeft een mening over tekorten

Als eerste wil ik mijn vrienden en vriendinnen bedanken voor hun fantasties lieve woorden van forige week, ik bewaar ze allemaal in mijn hart, en als ik ooit een keer ferdrietig ben denk ik aan jullie woorden en foel ik me meteen weer frolijk!

Zomer

De laatste tijd ben ik de hele tijd blij, dat is fanwege de zomer, folgende week wordt het zelfs troopies hoorde ik, nau, ik ben er klaar voor!, ik kan heel goed tegen de warmte, mijn mensen waren daar in het begin ferbaasd over, omdat ik zwarte haaren heb en best een beetje rond van form ben, maar ik find troopies heerlijk, fooral in de ochtend en de afond, zelfs de nacht is lekker warm, dat is heel biesonder en daarom zijn Mikkie en Pokon en ik elke afond laat nog met zijn drietjes buiten om er van te genieten.
Ik fermaak me prima in mijn tuin, het is het gezelligst als mijn mensen erbij komen zitten maar ook in mijn eentje ferfeel ik me niet, ik zie en hoor en ruik van alles, en als ik knuffels of brokjes wil zet ik mijn toeter aan en komen mijn mensen, dus dat is prima gereegeld.

Knuffels

Er is alleen één klein probleempje: als ik de hele dag in mijn tuin ben kan ik natuurlijk nooit zoveel knuffels krijgen als wanneer ik binnen ben, en zeker niet als ik onder de planten lig, daar kunnen mijn mensen niet eens bij, dus aan het einde van elke afond heb ik een aandagts- en een knuffeltekort, terwijl mijn mensen dan juist willen gaan slapen.
Om knuffels in te halen ga ik tegelijk met mijn vrouw slapen, ik ga op het stuk liggen waar mijn mensen met hun foeten liggen, (als ik op bed lig lig ik altijd daar) en ik word heeeeeeeel uitgebreid geknuffeld door allebei mijn mensen, ik krijg wel een miljoen kusjes en aaien en kriebels, net zolang tot ik helemaal op mijn rug lig en keihard mijn motor aanheb, en zo fal ik in slaap, op bed bij mijn mensen, maar ik heb dan toch nog niet genoeg knuffels gekregen voor mijn tekorten van die dag.

Aandagt

Ik kan natuurlijk spieraal gaan spelen, maar de laatste tijd worden mijn mensen daar niet altijd meer wakker van, ze zijn er IMMUUM voor geworden, mijn vrouw roept nau iets, maar ik weet echt zeker dat het zo heet, enniewee: ik heb wat nieuws bedacht en het gaat zo: ik kruip heel foorsichtig op mijn buik tussen mijn mensen in naar bofen, net zo lang tot ik bij hun hoofden ben, dan maak ik kleine geluidjes om te laten weeten dat er een heeeeeel zielig eenzaam klein Kevertje is dat nooit aandagt krijgt, folgens mijn vrouw klinkt het alsof er een klein grasmaaiertje of schuurmasjientje naar bofen komt, omdat ik zo hard spin zegt ze, maar ik heb altijd suukses, allebei mijn mensen worden wakker en ik krijg zoveel knuffels als ik wil, soms kruip ik tegen één van mijn mensen aan en slapen we efentjes, en dat is echt zooo fijn!

Ik durfde nooit zo dicht tegen mijn mensen aan te liggen in bed, alleen in de eerste nacht dat ik thuis was werd mijn vrouw wakker omdat ik in haar armen was gekropen, daarna heb ik dat nooit meer gedaan, en nu durf ik het ineens!, mijn mensen zijn er heel blij mee, alleen zeggen ze wel dat ik dat toch niet fier keer per nacht hoef te doen, jawel!, ik heb mijn knuffels noodig, daar kan ik toch niks aan doen?, maar nau zei mijn vrouw gisteren ineens dat ze omdat ik OP het bed slaap, misschien maar eens ONDER het bed spieraal gaat spelen om mij wakker te maken, dat geloof je toch niet?!, ooo als ze dat maar niet echt gaat doen…., goed slaapen is heel belangrijk voor mij!

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik tetter natuurlijk door voor vreede!!
En doen jullie allemaal foorsichtig met het troopies?

Kever heeft een mening over de tijd

Als het zomer is lijkt het alsof de tijd in mijn tuin stil staat, elke dag is hetzelfde: er is zon en het wordt lekker warm, daar ben ik blij mee want ik hau van zon en warmte, er gebeurt dan niet zoveel en iedereen doet het rustig aan, omdat het veels te warm is om druk te doen.

Ochtend

Zelf lig ik elke ochtend in mijn gras in de schaaduw, mijn vrouw komt er bij en ze leest de krant en drinkt dat fiese spul dat Tee heet, bah, in het zonlicht zie ik vlindertjes, ze zijn er in allemaal ferschillende kleuren maar ik let fooral op de witte, dat zijn Loes en Brammie, ze fladderen vlak bofen mijn neus en fraagen of ik mee kom, ja natuurlijk!, we dansen met zijn drietjes door mijn tuin, en efentjes is alles nog goed.
Als de zon recht bofen mijn tuin staat kruip ik onder de planten, daar is zwarte aarde en die is altijd lekker koel, ik denk na over het leefen, maar niet te veel, daar ben ik te soeselig voor, ik hoor bijtjes en hommels zoemen, ze kruipen in bloemetjes om hun eeten te zoeken, ferder ligt iedereen te dutten in de hitte, net als ik.

Gras

Ik lig bij de grafjes

Aan het einde van de middag ga ik terug naar mijn gras, daar is dan een beetje zon maar ook schaaduw, de warmte op mijn lijf maakt dat ik me helemaal zacht en slap foel, ik word steeds langer en langer, totdat ik een lange sliert in mijn gras ben, een sliert die ligt te genieten, en soms is het net alsof Brammie naast me ligt en we lekker met onze buiken in de zon liggen, o als mijn Milamuis dat maar niet ziet!

In de afond zit ik op mijn stoel, en denk aan Oscar en het Stoelendansfeest en hoe fijn dat was, of ik lig op de grafjes van Pop, Beer, Mol, Billy en Bolle, ik foel het ferleeden en de liefde die altijd blijft, en ik fergeet dat tijd bestaat, ik heb alleen maar rust in mijn hoofd.

Heemel

In mijn zomertuin foelt het alsof alles altijd zo geweest is en altijd zo zal zijn, om mij heen is een grote weereld met daarbofen de heemel, en op die grote weereld loopt een heel klein stipje, een klein Kevertje dat niets beteekent maar tegelijk juist alles, want ik ben dat kleine stipje!, het foelt niet grieselig dat ik maar zo klein ben, het foelt juist alsof ik presies op de goede tijd op goede plek ben, ik zau nergens anders willen zijn dan in mijn tuin, waar ik alle blaadjes en bloempjes ken, waar Mikkie en Pokon Hallo zeggen door mijn gaaas, waar mijn mensen zitten en waar ik alles begrijp.

Mevrouw Kim, van de poezendames Sam en Pom, heeft een gedigt voor mij gemaakt, het is een haajkoe, zo heet dat, folgens mijn vrouw schrijf je het anders maar ik heb het toch zeker gehoord dat je het zo zegt?!, ik froeg of ik het in mijn blog mocht zetten en dat mocht, dankuwel mevrouw Kim!, het is presies hoe ik me foel, hier komt het:

Keef danst door zijn tuin,
witte vlinders om hem heen.
Hij lacht, hij kent ze.

Alle tijden komen bij elkaar in het hart van dat kleine stipje dat Kever heet, mijn hart heeft heel veel ruimte voor mijn mensen en al mijn vrienden en alle sterren, en ik ben vol van geluk met alles wat in mijn hart zit, nu ben ik hier, froeger waren er andere katten, en laater weer nog andere katten, maar er blijft altijd iets achter, ook van mij; herinneringen, liefde, en vlinders.

***

Ik stuur iedereen die iemand mist zachte kopjes en ik tetter gewoon door voor vreede, ook in de zomer!
Let iedereen alsjeblieft goed op met de warmte?