Nog maar 7 weken geleden werd ‘t ineens stil. Geen wekelijkse blog meer bij Bert om te mauwen, geen dagelijkse verhalen meer van vrienden en vriendinnen. Bert had met de laatste letters voor z’n vertrek over de Regenboogbrug zijn blog afgesloten, het was een hele mooie tijd geweest…
Kriebelen
En toen kreeg ik ineens een mailtje van mevrouw Bert, vorig weekend. Of ik het leuk zou vinden om weer te komen bloggen op de nieuwe site van Ollie, de huiskater die nu bij haar woont. Want Ollie had haar laten weten dat hij ook letters wilde maken, en z’n eerste blog was al klaar.
Het begon weer te kriebelen bij mij. Ik had zoooveel verhalen in m’n kop, dat ik gewoon niet zo goed wist waar ik moest beginnen.
En zou dit dan weer m’n eerste blog worden, of zou ik door mogen tellen en deze m’n vierentwintigste mogen noemen? Of toch m’n drieëntwintigste, omdat ik m’n allerlaatste blog aan Bert nooit op zijn site heb geschreven maar als afscheid en eerbetoon aan hem op m’n eigen FB pagina heb gezet?
Hoe dan ook, ik ben heel blij dat Ollie bij mevrouw Bert heeft aangegeven dat hij ook letters wil gaan maken en katkatkat, hij is een natuurtalent dat ons weer allemaal samen brengt op z’n nieuwe site.
Kouder
Inmiddels is volgens m’n personeel de herfst al begonnen en zijn de blaadjes aan m’n kersenboom rood aan het kleuren. De bruine blaadjes van andere bomen in de buurt waaien door m’n tuin heen en over ‘t achterpad, en ik heb er bijna een dagtaak aan om die allemaal te vangen. Ze maken ook zo’n leuk geluid als ik ze te pakken heb, precies als één van m’n speelgoedmuizen binnen, als ik daarmee in gevecht ben. Of zoals ‘t matje op de armleuning van de bank, als ik daar op spring.
Er is zóveel te ontdekken nu, ‘t is ook pas m’n allereerste herfst buiten. Want vorig jaar om deze tijd was ik nog maar een kitten van een half jaar jong en bekeek ik de wereld vanaf de vensterbank binnen. ‘k Had ook helemaal geen tijd om me bezig te houden met wat er buiten allemaal gebeurde, want ik was té druk bezig met spelen, eten en slapen. En alle hoekjes van m’n eigen huis te ontdekken, te knuffelen met m’n personeel en groter en sterker te worden. Maar ik geloof dat me dat allemaal toch wel aardig gelukt is.
Nadeel van de herfst is dat ‘t nu ook best kouder wordt, vooral ‘s nachts. En als ik ergens een hekel aan heb dan is ‘t wel aan koude pootjes. En wind. Ik denk dat ik meer een lente- en zomerkat ben, hoewel ‘t begin van de herfst toch ook best wel leuk is. Maar als straks de kachel weer aan gaat dan wordt ‘t toch hoog tijd dat ik m’n kleedje boven de verwarming weer ga opzoeken.
Eerste zomer
M’n eerste zomer buiten is ook eigenlijk best wel een succes te noemen. Ik leerde de buurkatten kennen, heb de buurt aan de achter- én voorkant van m’n huis verkend en kennis gemaakt met de grote en kleine tweevoeters die in m’n huizenblok wonen. Maar het allerlekkerste van de zomer vond ik ‘t toch om de hele dag buiten in de zon te liggen. En als me dat te warm werd, lekker onder de hortensia’s een plekje in de schaduw te zoeken. ‘s Avonds en ‘s nachts bleef ik ‘t liefst in de tuinstoel op ‘t kussen naar de sterren te kijken. Heel eerlijk gemauwd, ik kwam weken lang alleen maar binnen als ik hoorde dat m’n voorraadkast open ging. Want ik had al snel door dat het drinken wél, maar het eten níet op het terras geserveerd werd. Dat is trouwens nog wel even een dingetje om volgend voorjaar toch ‘s over te hebben met m’n personeel, want die service is best wel voor verbetering vatbaar…
Zelfs het knuffelen en spelen met m’n personeel gebeurde van de zomer buiten, want ook zij waren elk moment dat ze maar even konden in de tuin te vinden. En da’s altijd wel lekker, als je weet waar je personeel uithangt.
Binnen
Nu de dagen korter en de nachten langer worden loop ik m’n straatcontroles meestal alleen, en er valt eerlijk gemauwd weinig te beleven. M’n buurkatten zitten bijna allemaal alweer binnen als ‘t regent en de tuinen zijn leeg, want ook de tweebeners hebben hun tafels, stoelen en de barbecues alweer in de schuur gezet. En dat is best wel even wennen, zo zonder die gezellige drukte langs ‘t achterpad.
Gelukkig was er deze week naast alle nattigheid ook nog wat zon, en dan leek het weer even zomer. Tot de volgende bui weer losbrak en de temperatuur flink daalde. Brrr… Dan denk ik er toch hard over om ook maar weer lekker huiskater te worden.
Stevige poot en zachte kopjes,
Joep