Categorie archieven: interviews de poezenwereld

Vandaag in de spotlight: Olivia

olivia

Wat leuk dat ik de spot mag! Natuurlijk wil ik over mezelf vertellen. Als kitten ben ik gevonden door toeristen en die hebben me naar de kattenopvang in Turunc (Turkije) gebracht. Daar zorgen Lea en Jobey geheel belangeloos voor de straatkatten. Ik kreeg de naam Olivia naar de toerist die me gevonden heeft en denken ze dat ik geboren ben in Augustus van het jaar 2018.

Huisje

Mijn opvangouders hebben me naar de dierenarts gebracht voor controle en daar bleek dat ik een kreupel pootje met misvormd voetje te hebben. Waarschijnlijk ben ik aangereden of aangevallen door een ander dier. Ik weet het niet meer.
Hierdoor was het geen optie om mijn leven verder door te brengen in de opvang of weer op straat. Ik had een goed huisje nodig. Dus kwam er een oproep op Facebook.

oliviaEn jawel, mijn nu mensenmama las dit en wilde mij een goed en veilig plekje geven.
Toen woonde ik nog in Turkije. De eerste weken zag ik het niet zo zitten en heb de nodige weken in de keuken onder de kast gezeten en kwam alleen ‘s nachts tevoorschijn voor eten en de bak. Mijn mensenmama raakte er moedeloos van.
Maar na weken begon ik langzaamaan tevoorschijn te komen en ging het steeds beter. Ik genoot van het mooie weer en van zitten op het balkon. Vanaf daar kon alles in de tuin in de gaten houden.

Lange reis

Maar toen kwam het covid-virus.
Ik merkte dat mijn mensenfamilie zich zorgen maakte. Ik moest de reismand in en mee naar de witjas. Oh jee, wat nu weer?, dacht ik.
Ik kreeg een chip of zo iets zeiden ze. Dan kan ik niet verloren lopen. Nou ik kan mijn huis wel vinden. De witjas wilde wat van mijn bloed voor controle. Als bonus kreeg ik wel mijn eigen paspoort met foto! Gelukkig bleek ik goed gezond. Ik had ook niet anders verwacht mijn mensenfamilie zorgt goed voor me. Toen kwam de melding van mensenmama die zei: “Olivia we gaan een lange reis maken naar Nederland.” In de auto daarna het vliegtuig in en toen weer in een auto. Het was spannend en vermoeiend. We kwamen aan in een nieuw huisje en mensenmama zei toen: “Olivia dit word ons nieuw huisje.” Ik vond het best zolang mijn mensenmama er maar was.

Gewend

OliviaIntussen ben ik goed gewend hoor. Ik lig graag op de vensterbank, dan kan ik alles goed in de gaten houden. De vogels en de eendjes in het water en alle hondjes die voorbij wandelen. Soms zie ik ook een soortgenoot lopen en dan mauw ik even
Verder ben ik graag op het balkon maar dan moet het wel mooi weer zijn.
Verder doe ik rek en strekoefeningen op mijn krabplank ik moet wel in conditie blijven natuurlijk. ‘s Avonds lig ik het liefst op schoot en laat me dan kriebelen. Dan ronkt mijn motortje volop. Maar mijn grootste hobby ondanks mijn handicap is… pootballen! Ik heb veel balletjes waarmee ik wedstrijden speel en ik weet zeker dat ik in het eerste katelftal thuis hoor. Facebook heb ik nog niet en ik weet niet of ik het al kan en wil. Ik ben blij met mijn leven zoals het nu is.

Vele groetjes van Olivia, een poezemeisje uit Turkije

Oproep

Wil jij in de volgende spotlight?
Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Vandaag in de spotlight: Tommy

Tommy

Hoi Allemaal, mijn naam is Tommy, ik ben 11 jaar en ik woon ook al 11 jaar bij mijn manspersoon in huis en ben een echte binnen-katerman. Alleen als ik naar de dokter moet, dan kom ik wel eens buiten maar verder niet. Ik vind de buitenwereld ook veel te eng en te groot Ik bekijk het liever vanaf de vensterbank.

Mijn mama was een wilde poes. Toen mijn mama zwanger was van mij en mijn
broertjes kwam ze bij een mevrouw terecht die poezen en katers opvangt. De opvang is in Wapenveld. Hier ben ik op 19 maart 2010 geboren, met vier broertjes. Mijn vader
heb ik nooit gekend, dus echte stoere katerdingen probeerde ik wel te doen
met mijn broertjes ook al had ik geen papa als rolmodel.

Mijn man

TommyMijn manspersoon kwam kijken toen ik amper twee weken oud was. Ik was nog
blind en doof maar mijn manspersoon vond me meteen lief. Na vijf weken kwam mijn manspersoon weer naar mij kijken. En na zeven weken mocht ik al met mijn manspersoon mee naar zijn huis. Dit vond ik super leuk en spannend. Voor het eerst ging ik met de auto mee. De hele weg naar huis heb ik zitten miauwen van angst en van spanning want dit was nieuw voor me. Toen ik voor het eerst in het grote huis van mijn manspersoon kwam, moest ik erg wennen. Dat ging gelukkig snel.
Ben sinds lange tijd vegetariër en ik eet alleen brokjes met water, en een lekker snack felix Crispy’s met zalm en forel en rund en kipsmaak. Die zijn zo lekker, echt waar!
Nu ben ik alweer 11 jaar en ben ik een stuk aanhankelijker geworden naar mijn manspersoon, hij is alles voor mij.

Deeltijdvrouw

Wat mijn manspersoon ook doet, ik ben erbij om te kijken of het goed gaat. Sinds 9 jaar heeft mijn manspersoon een vriendin, die is best koel en ze mag mijn deeltijdvrouw zijn. Soms gaat mijn manspersoon een wiekent bij haar logeren en dan ben ik sjagarijnig omdat hij niet thuis is. Maar zodra hij er weer is, kruip ik lekker tegen mijn manspersoon aan. Dit voelt veilig voor mij. Mijn deeltijdvrouw komt ook wel eens een wiekent hier. Dat is super fijn want dan krijg ik altijd lekkere snacks omdat ik heel goed kan vragen met mijn ogen Tommywat zij bijna niet kan weerstaan.
Overdag doe ik niet zo heel veel eigenlijk: Ik slaap veel op bed, en soms jaag ik op vliegjes in huis als ze er zijn, ben nogal beschermend naar het personeel, Hihihi.
Wandel regelmatig door het huis om te kijken of er niks is veranderd, en er geen gekke dingen gebeuren. Dat er zijn geen vaste tijden zijn voor wandelen want je moet de vliegen en muizen niet op ideeën brengen. Dat ze zomaar naar binnen kunnen komen. Daar is dus over nagedacht door mij. Slim hé?

Hobby

Dit zijn mijn hobby’s: Op bed slapen, en dromen over mijn verkering Zwawi en Vlekje, de poezendames van tante Truke. Helaas is Vlekje over de Regenboogbrug gegaan, maar vergeten doe ik haar nooit ze zit voor alltijd in mijn hart. Met mijn manspersoon speel ik wel eens kiekeboe. Dan staat hij achter een muur, en hij kijkt dan om het hoekje en zegt dan kiekeboe! Ik lig dan plat op de grond en ineens ren ik naar mijn manspersoon, dit vind ik een super-koel spel. Maar het liefste lig ik toch op bed te slapen, te spinnen en om me heen te kijken wat er gebeurt in huis. Dit ben ik, Tommy, de katerman in het kort, nu weten jullie wie ik ben. Ik ben soms ook op Facebook.
Pootje van Tommy!

Oproep

Wil jij in de volgende spotlight? Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Vandaag in de spotlight: Firfirikos

Firfirikos

Hoi ik ben Firfirikos maar omdat best een moeilijke naam is noemt mijn personeel me altijd Firikos.

Athene

Ik kom uit Griekenland en wat ik er nog van weet is dat ik op een plein in de stad Athene woonde met veel andere katten en en honden. Voor die honden moest je oppassen die wilden je altijd te grazen nemen, ik kan dus erg goed rennen en als ik een hond hoor blaffen dan ben ik gelijk alert.
Ik ben op een gegeven moment bij mijn oppas personeel in Griekenland terecht gekomen, Fontini Zagoudi en zij heeft me van straat gehaald. Via mirtos (www.mirtos.nu) werd ik aangeboden voor een veilig thuis maar omdat ik al wat ouder ben, ik ben pas 11 jaar hoor, duurde het even voordat zich er iemand voor me melde. Uiteindelijk ben ik begin juni 2019 op het vliegtuig gestapt en naar Amsterdam gevlogen waar mijn nieuwe personeel me heeft opgehaald.

FirfirikosDen Haag

Nu woon ik dus al weer twee jaar in Den Haag , ik moest in het begin wel even wennen, ik mauwde alleen Grieks maar inmiddels kan ik een aardig woordje Haags mauwen.
Ik heb inmiddels uitgebreid kennis gemaakt met de wittejas (dierenkliniekmakker.nl ) ik kreeg last van allergische reactie op mijn huid en moest allerlei vieze drankjes en pillen slikken maar dat gaat de laatste tijd erg goed.

Witte Jas

Eind 2020 kreeg ik een rare bobbel op mijn staart en de wittejas dacht dat het een ontsteking was dus moest ik weer vieze pillen slikken maar het ging niet over het werd zelfs erger. De wittejas vertelde dat ze de wond wilde opereren maar dat ze het niet durfde omdat ik een rare hartslag heb, dus toch maar doorgaan met pillen.
Uiteindelijk moest het toch gebeuren, een operaazie. De uitkomst weten jullie inmiddels ik heb het erg goed gedaan maar helaas moest mijn staart eraf, de wittejas zij dat het die enge ziekte was, begint met een k.
Gisteren heeft de wittejas haar borduursel verwijdert en was erg tevreden, en ik ook ben ik eindelijk verlost van die nare toeter om mijn hoofd.

FirfirikosPensioen

Nu ik in Den Haag woon ben ik officieel met pensioen, dat betekent dat ik zoveel mag slapen als ik wil, het liefst doe ik dat in mijn penthouse zodat ik ook toezicht kan houden op de straat als ik niet slaap. Verder slaap ik graag op schoot bij mijn personeel.
In de zomer zit ik graag op het balkon naar de tuin te kijken, daar lopen drie katten die ik in de gaten moet houden.
Ik heb inmiddels ook een pootvriendin, Chatti, zij woont bij een tante van mijn personeel. Ze woont de helft van het jaar in Frankrijk op een grote boerderij en de andere helft hier in Nederland. Ik ben ook vrienden geworden met Foppe en Cato van de Blij beesten Boel en Luna op de Boerderij in het oosten langs de aaaaeeeen.

Opgeven

Wil jij in de volgende spotlight?
Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Vandaag in de spotlight: Jip en Janneke

Jip Janneke

Hoi allemaal, wij mogen vandaag in de spotlight staan en dat vinden we best wel spannend want we zijn nog maar heel klein, we zijn net de zes weken voorbij en weten nog niet zo goed wat dat precies is en zijn nog niet eens eerder echt op Facebook geweest.

Meisjes

Onze man en vrouwtje wisten niet zo goed hoe ze ons zouden noemen maar ze zijn eruit hoor: Jip en Janneke. We zijn (denken ze toch ????) twee meisjes. Deze week gaan we naar de witte jas (geen idee wat ze bedoelen want daar zijn we nog nooit geweest) voor een prikje om gezond te blijven en dan kijken ze ook meteen of we echt twee dametjes zijn maar dat is vast wel zo. Er is een klein probleempje: ze kunnen ons nog niet zo goed uit elkaar houden maar ook dat komt wel in orde. Jip heeft een grote donkere streep op de rug die Janneke niet heeft.

Hoe zijn we hier terechtgekomen?

Jip JannekeWe willen eerst graag aan jullie vertellen waarom we hier wonen. Eerst woonden er twee konijntjes samen in dit verblijf. Het waren zusjes en ze waren heel erg aan elkaar gehecht want ze waren altijd samen. Nu gebeurde er pas geleden iets ergs want toen baasje een keertje voer kwam brengen, was konijntje Mel plotseling een sterretje geworden. Toen was konijntje Kim heel erg eenzaam en hebben ze besloten ons te gaan halen, dus wonen wij nu ook hier. We denken dat Kim het wel erg gezellig vindt samen met ons want eerst deed ze haar snuit over ons heen en toen begon ze onze oren te wassen. Ze houdt ons goed in de gaten hoor en we kunnen nu heel veel van haar leren omdat zij al groot is.

Waar wonen we?

Wij wonen samen in een groot en warm binnenhok met veel stro en zaagsel want dat ligt lekker zacht. Trouwens, stro kun je ook prima eten als je dat wilt als konijn. Het is wel hard maar smaakt oké. We krijgen lekkere brokjes, veel hooi en hebben al een boterham mogen Jip Jannekeproeven. Dat was heel speciaal en ze hebben gezegd dat we nog meer lekkers krijgen binnenkort. Aan het binnenhuis zit een trap waarover je in een ren kunt komen. Die lijkt ene beetje eng maar wij zijn al dapper en rennen al hard naar binnen, naar buiten en weer terug. Buiten zitten we graag want dan kun je veel zien en als het warmer wordt, komt er nog een extra stuk aan zodat we meer plek hebben en mogen we ook los in de tuin rennen. Daar zijn we nu nog te klein voor hoor. In het mensenhuis dat erbij hoort wonen ook drie katten. Daar zijn we niet bang voor want die doen ons niks en kunnen ook niet in het hok hoor. Misschien kennen jullie ze wel want het zijn Molly, Dropje en Lucky (Roodmans).

Knuffel

Bijna vergeten te zeggen, waar we eerst woonden kregen we veel aaitjes en hier gelukkig ook weer. Daarom zijn we dus helemaal niet bang en als onze man of vrouw het deurtje opendoen komen we meteen kijken. Wie weet wat voor lekkers ze dan weer meebrengen. Zo, dit was het wel een beetje. Dikke knuffel en heel veel neusjes van Jip en Janneke.

PS Als we straks wat groter zijn gaan we nog eens op de foto hoor. Kunnen jullie ook zien of we gegroeid zijn.

Wil jij in de volgende spotlight?
Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan, en wat maak je mee in je leven.

Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Vandaag in de spotlight: Muzette

Muzette

Vandaag mag ik in de spotlight staan en ik vind dat een eer. Mijn leeftijd is nu 14 jaar, in Juni word ik 15 jaar. Ik heb een dubbele handicap.

Ik ben geboren ergens op een boerderij in Groningen samen met mijn zusje. We zijn allebei te vroeg van onze mama verdwaald geraakt. Daarna zijn we naar een opvang gebracht, maar omdat we allebei zo ziek werden, gingen we verhuizen naar een opvang die veel ervaring heeft met zieke kittens en katten. Daar zijn we beter gaan worden voor zover het lukte want we waren echt heel ziek.

MuzetteSlim

Doordat ik in het verleden epilepsie heb gekregen, botste ik overal tegen aan of viel ik overal vanaf. Mijn ogen zijn super slecht geworden en mijn rechter achterpoot is wat zwakker. Hierin heb ik een dubbele handicap. Ik doe alles op reuk, gehoor, gevoel en geheugen. Gelukkig ben ik slim! Vanuit de opvang ben ik samen met mijn zusje (ze kreeg van mijn vrouw de naam Sparkle) naar Amsterdam verhuisd. In het begin was het best moeilijk om weer ergens anders te wonen. Nu weet ik waar de waterfontein staat en waar de andere bakjes voor water en brokjes zijn. Het speelgoed kan ik vinden en ook weet ik waar de meubels staan.

Een stukje uit mijn verleden

Ik was ongeveer zeven maanden toen het allemaal gebeurde. Doordat ik van de vensterbank viel, brak ik mijn linkerpoot. Dit kwam door een epileptische aanval. Ik wil graag uitleggen wat epilepsie is en hoe je het kan zien.

Er gebeurt iets in mijn kop met mijn hersenen. Het is een storing. Dat in mijn kop niet alles gaat zoals het hoor te gaan. Wat ga ik doen: Ik ga grommen en er komt speeksel uit mijn bek. Dan gaan al mijn spieren samentrekken. Ik heb nergens controle over. Daarna ga ik rondrennen en plof ik ergens neer. Mijn vrouw pakte me me dan en zegt steeds mijn naam zodat ik weet waar ik ben als ik bijkom. Van een aanval zelf voel ik niks, ik wordt wakker met honger en dat ik moe ben. Soms kan ik ook was plas laten lopen. Dan schaam ik me heel erg want ik ben een hele keurige poesedame en ik kan er niks aan doen dat het gebeurd. Nu gebruik al jaren twee keer per dag een pilletje, en als mijn kop druk wordt ruik ik aan een flesje met homeopathisch spul. Dat stopt meestal een aanval. Vroeger had ik veel aanvallen maar nu niet meer. Mijn vrouw let erop dat er geen rozemarijn in het eten zit want daar wordt mijn kop druk van.

Mantelpoes

MuzetteIk ben eigenwijs, vasthoudend en netjes van mezelf. Ook al heb ik een handicap, ik doe alles. Mijn hobby’s zijn: pootballen, klimmen, springen, bakken (in de zon) en ik ben op facebook. Mijn vrouw is wel voorzichtig in dat ik me geen pijn kan doen en dat alles veilig is. Afgelopen jaar was moeilijk als mantelpoes. Eerst ging mijn broer Fynn (die kwam later via de straat bij ons wonen) naar regenboogland en vier en halve maand later mijn zus Sparkle. Fynn had een tumor in zijn poot en in zijn borst. Ik heb goed opgepast bij Fynn en Sparkle en ging steeds even kijken hoe het met hun was. Sparkle had jaren diabetes en kreeg insuline toen het dieet niet meer hielp. Ze had een tumor in haar kop die de diabetes in de war maakte en ook een tumor in haar lever die ervoor zorgde dat ze een buik vol vocht had, het ging ook in haar longen.
Mijn vrouw en ik zorgen voor elkaar, dat we samen ons verdriet van mijn broer en zus kunnen verwerken. We missen hen nog steeds elke dag.

Nu heb ik mijn verhaal verteld over dat een dubbele handicap geen probleem hoeft te zijn als je het maar samen doet.

Muzette

Wil jij in de volgende spotlight?

Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!