Wat leuk dat ik de spot mag! Natuurlijk wil ik over mezelf vertellen. Als kitten ben ik gevonden door toeristen en die hebben me naar de kattenopvang in Turunc (Turkije) gebracht. Daar zorgen Lea en Jobey geheel belangeloos voor de straatkatten. Ik kreeg de naam Olivia naar de toerist die me gevonden heeft en denken ze dat ik geboren ben in Augustus van het jaar 2018.
Huisje
Mijn opvangouders hebben me naar de dierenarts gebracht voor controle en daar bleek dat ik een kreupel pootje met misvormd voetje te hebben. Waarschijnlijk ben ik aangereden of aangevallen door een ander dier. Ik weet het niet meer.
Hierdoor was het geen optie om mijn leven verder door te brengen in de opvang of weer op straat. Ik had een goed huisje nodig. Dus kwam er een oproep op Facebook.
En jawel, mijn nu mensenmama las dit en wilde mij een goed en veilig plekje geven.
Toen woonde ik nog in Turkije. De eerste weken zag ik het niet zo zitten en heb de nodige weken in de keuken onder de kast gezeten en kwam alleen ‘s nachts tevoorschijn voor eten en de bak. Mijn mensenmama raakte er moedeloos van.
Maar na weken begon ik langzaamaan tevoorschijn te komen en ging het steeds beter. Ik genoot van het mooie weer en van zitten op het balkon. Vanaf daar kon alles in de tuin in de gaten houden.
Lange reis
Maar toen kwam het covid-virus.
Ik merkte dat mijn mensenfamilie zich zorgen maakte. Ik moest de reismand in en mee naar de witjas. Oh jee, wat nu weer?, dacht ik.
Ik kreeg een chip of zo iets zeiden ze. Dan kan ik niet verloren lopen. Nou ik kan mijn huis wel vinden. De witjas wilde wat van mijn bloed voor controle. Als bonus kreeg ik wel mijn eigen paspoort met foto! Gelukkig bleek ik goed gezond. Ik had ook niet anders verwacht mijn mensenfamilie zorgt goed voor me. Toen kwam de melding van mensenmama die zei: “Olivia we gaan een lange reis maken naar Nederland.” In de auto daarna het vliegtuig in en toen weer in een auto. Het was spannend en vermoeiend. We kwamen aan in een nieuw huisje en mensenmama zei toen: “Olivia dit word ons nieuw huisje.” Ik vond het best zolang mijn mensenmama er maar was.
Gewend
Intussen ben ik goed gewend hoor. Ik lig graag op de vensterbank, dan kan ik alles goed in de gaten houden. De vogels en de eendjes in het water en alle hondjes die voorbij wandelen. Soms zie ik ook een soortgenoot lopen en dan mauw ik even
Verder ben ik graag op het balkon maar dan moet het wel mooi weer zijn.
Verder doe ik rek en strekoefeningen op mijn krabplank ik moet wel in conditie blijven natuurlijk. ‘s Avonds lig ik het liefst op schoot en laat me dan kriebelen. Dan ronkt mijn motortje volop. Maar mijn grootste hobby ondanks mijn handicap is… pootballen! Ik heb veel balletjes waarmee ik wedstrijden speel en ik weet zeker dat ik in het eerste katelftal thuis hoor. Facebook heb ik nog niet en ik weet niet of ik het al kan en wil. Ik ben blij met mijn leven zoals het nu is.
Vele groetjes van Olivia, een poezemeisje uit Turkije
Oproep
Wil jij in de volgende spotlight?
Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!