Categorie archieven: interviews de poezenwereld

Interview met kater Vred

Vred Vredenburgh is een kater met een beroep. Hij woont in het Amsterdamse tehuis Vredenburgh en daar werkt hij dus in de zorg. Vorige maand was hij verdwenen. Nou is hij terug. Tijd voor een interview!!

Toen ik hem mailde, schreef hij terug : “Ha die Bertje! Wat leuk, daar wil ik wel aan  meewerken hoor.” Van dat lekkere vlotte, typisch Amsterdams.  Dan merk je ook meteen dat Vred wel wat aankan.  Hij zit de hele dag tussen de mensen. Dus hij is niet onzeker zoals ik dan weer ben.

Mijn eerste vraag is simpel Vred: hoe oud ben je?

Ik kan me niet precies herinneren hoe oud ik ben… Waarschijnlijk een jaar of 7 of 8.

O dan zijn we ongeveer even oud. Ja, soms weet je dat gewoon niet van jezelf. Je woont in een tehuis. Hoe is dat zo gekomen?

Ik heb vijf jaar geleden besloten dat Nieuw Vredenburgh een uitstekend huis is. Ik liep daar een paar weken lang gewoon af en toe naar binnen. Had wel wat honger af en toe. Ik kreeg daar toen zomaar hapjes! Je begrijpt dat ik daar wel wilde blijven.

Ja tuurlijk!! Maar voor mij zou het te druk zijn, daar ben ik eerlijk over. Al die mensen. Hoe gaat dat op een gewone dag?

Als ik niet zo’n ruige buitennacht heb gehad, zit ik vanaf een uur of 7 ’s ochtends op de tafel bij de voordeur. Dan zie ik iedereen binnenkomen en wensen ze me allemaal een fijne dag. Met een begeleidende aai natuurlijk. Dan krijg ik wat verse knabbels van de receptioniste en meestal ga ik daarna even naar buiten. Ik lig ook wel een paar uurtjes bij de fysiotherapie en meld me uiteraard iedere dag om 10 uur bij de koffietafel. Snoepjes! Ik slaap verder graag (en veel!) in de hal en op de piano en soms bij iemand op schoot in de hal. En ik speel ook veel buiten. Ik vind het ook altijd leuk om de boel bij de receptie op z’n kop te zetten. Op het toetsenbord of op de telefoon gaan liggen is altijd lollig.

Wat eet je nou graag, Vred?

Naast snoepjes, brokken en natvoer wil ik ook weleens iets wilds verorberen. Muizen, eenden, duiven, konijnen, vogeltjes, er loopt hier zoveel lekkers!

In het tehuis is iedereen heel erg aan je gehecht. En toch ging je er vorige maand opeens vandoor. Om wat te doen?

Dat is mijn geheimpje..

Even wat foto’s van je terugkeer.  Die zijn van de Dierenambulance. Kun je ook zien hoe blij iedereen was toen ze je weer zagen. En dat ze moesten huilen. Daarna stel ik nog een vraag!!

Nou Vred, daar houden ze van je!! Ga je nog nog een keer weglopen of blijf je in het tehuis?

De mensen vonden het geloof ik niet zo leuk dat ik weg was. Dus voorlopig heb ik geen vakantieplannen. Maar je weet nooit of en wanneer het instinct gaat kriebelen! Dat weet jij toch ook wel Bert?

Vred ik snap je helemaal. Maar ik blijf toch het liefste bij mijn vrouw. Dankjewel voor dit interview!!!

Interview met de grote witte dove Jolijn

Ze is groot, wit en doof. En Jolijn is een gelukkige poezevrouw, dat ook. Samen met Blue en Ivy heeft ze een Faceboek-pagina waarop ze haar leven deelt. Als huiskater wilde ik natuurlijk meer van haar weten. Dus ik vroeg om een interview.

Hoi Jolijn  fijn dat je meedoet!! Ik begin bij het begin. Hoe oud ben je en met wie woon je?

Ik ben 8 jaar geworden in maart en ik woon samen met twee tweebeners ( ééntje is altijd op pad met een truck) en met Blue en Ivy. Blue is een grijze Main Coon, zijn leeftijd weten we niet maar hij is op leeftijd en sinds een paar weken ook blind. Ivy is een ADHD Persje van drie jaar oud. En ik ben een Noorse boskat.

Noorse boskaters zijn heel groot! En jij eh… mag ik het zeggen tegen een poes?  Best heel erg groot.  Weet je hoeveel je weegt?

Ja, ik ben aan de grote kant voor een dame van dit ras. Ik weeg (hou je vast) zeveneneenhalve kilo. Volgens de dierenarts ben ik te zwaar maar ik slaap heel veel door mijn doofheid. Ik eet alles wat los en vast zit als ik de kans krijg. Overdag knabbelbrokjes en s`avonds een half zakje natte drap, ik heb een voorkeur voor vis.

Lekker, vis!! En dat eten kun je er misschien weer af gymmen met je twee huisgenoten.  Wat spelen jullie het liefste?

Als het even kan, spelen we buiten. We hebben een mandje vol speelgoed en mijn voorkeur is iets met Catnip. Ik lig ook heel graag binnen tussen de lamellen in de volle zon.

Buiten spelen als je doof bent, hoe is dat eigenlijk? 

Als ik wakker ben, zoek ik het hoogste punt op en hou alles in de peiling. Ik reageer ook op handgebaren van het personeel. Wanneer de tuindeur open is, voel ik dat door de luchtstroom. Ik ben ook heel gevoelig voor licht, ik ben gek op vuurwerk en van een flitscamera word ik ook wakker. Mijn reukorgaan is ook super ontwikkeld door mijn doofheid.

Dat wist ik allemaal niet. Je bent dus niet zielig omdat je doof bent.  Wanneer ben je het gelukkigste?

Op de bank, bij het vrouwtje op schoot. Ik kruip als het kan omhoog maar mijn gewicht is gauw te zwaar en dan moet ik het met haar schoot doen. En ik ben gelukkig als de klok naar vijf uur loopt in de middag want dan gaat het keukenkastje open voor onze bakjes. Ik ben doof maar ik sta er als eerste.

Hoop dat je hiermee iets kan en een beetje snapt hoe ik in elkaar zit.

Dankjewel Jolijn, en tot ziens op Facebook. De pagina van Jolijn, Blue & Ivy is hier.

 

Angie van het kattencafé in Hilversum

Straks heeft ook Hilversum een eigen kattencafé. Aan Angie van Eck zal het niet liggen. Ze is poezevrouwtje, taartenbakster en aanstaand docent Engels. En zij wilde altijd al een kattencafé beginnen!! Ik vroeg haar om een interview.

De meeste mensen die een kattencafé beginnen zijn veel ouder dan u. Iedereen gaat vast zeggen van kan zij het wel. Bent u straks de enige baas? En hoe weet u hoe alles moet?

Ik ben straks wel ‘de baas’ maar er komen ook andere mensen werken die veel  van katten weten! Ik weet straks hoe alles moet omdat ik geadviseerd zal worden door de mensen van het asiel, een kattengedragstherapeute, en ik heb ook vrijwilligers met veel ervaring met katten.

Dat klinkt heel goed. U heeft alleen nog geld nodig en dan kunt u beginnen. Wanneer gaat het open?

Dat is nog niet zeker. Op 1 september gaan we starten met geld inzamelen. Daar hebben we dan 90 dagen voor. Als het inderdaad lukt, gaan we zo snel mogelijk open. Maar dat zal wel pas volgend jaar zijn.

Dat duurt nog wel even. Dan kunt u  tot die tijd extra knuffelen met uw eigen katten. Want als het cafe open is, hoe moet het dan met Skye, Tommie en Daisy?

Haha goeie vraag! Ik zal niet 24/7 in het café zijn en ik ben altijd na openingstijd beschikbaar voor knuffels met mijn eigen katjes als ik thuis kom. Ze zullen me niet missen hoor! Nu ga ik ook nog elke dag naar school en stage en wachten ze ook totdat ik weer thuis ben, straks zal dat het café zijn.

Nou komt er een dieptevraag. Hoe heette de allereerste kat in uw leven en wat weet u daar nog van?

De allereerste kat heette Poelie. Ik weet daar nog veel van. Ik was dikke vriendinnen met haar. Ze lag altijd bij mij te slapen, zelfs toen ik nog een baby in de wieg was. Ze was een kleine Cyperse kat zonder staart (die was er afgebeten door een hond) maar wel de baas van de straat. Ze is uiteindelijk 21 geworden. Haar geest had nog wel langer gewild maar haar lichaampje was op. Ik mis haar nog steeds.

Poelie kijkt vast tevreden naar uw plannen. Misschien kunt u het café naar haar noemen: Café Poelie.
Ik heb nog een vraag. Wie was de allereerste poezevrouw in uw familie?

Goh, dat zou ik eigenlijk niet weten. Mijn familie hield altijd wel van dieren. Mijn grote zus is ook dierenactiviste. Maar ik denk dat ik specifiek de grootse kattenfan ben.

Dankuwel voor dit interview!! Iedereen die nou nieuwsgierig is, kan kijken op Facebook: klik hier. 

Op komst: Kattencafé PoesPas in Leeuwarden

Het ene kattencafé is er nog niet, of het andere is al in opkomst. In Leeuwarden werken ze nu aan de voorbereidingen van café Poespas. Verbouwen. Het zal net even anders zijn dan in de andere kattencafé’s.

Wat hetzelfde is, snapt iedereen: er zijn katten en je kunt wat drinken. Dat is de basis. Maar in Leeuwarden zijn ze wat preciezer.

Middenin de verbouwing zijn er al regels bekend: de katten moeten uit zichzelf naar je toekomen en ze mogen niet opgetild worden. Dan begrijp je meteen dat het niet de bedoeling is om de hele tijd “oehoe” te gaan roepen. Ze komen. Of niet. En daar doe je het dan mee.  Lukt dat niet, dan kun je beter gaan. In Leeuwarden zijn ze goed in duidelijkheid verschaffen.

Een kattencafé run je niet alleen. Er zijn twee initiatiefnemers, Menno Schilstra en Hadewych de Rijk, en zij werken met de verbouwing en straks met PoesPas samen met mensen die een beperking hebben. Dat gaat in overleg met zorgbedrijf Rondomzorg. Alles even zorgvuldig en aandachtig.

Op de site staat geen bericht over de openingsdag. Dat is helemaal niet gek. Het pand is af als het af is.  De mensen hebben hun werkplek gevonden. Dan komen katten die van knuffelen houden. Cizmo, een rode kater die een achterpoot mist, zal een van bewoners zijn. En pas als alles en iedereen in evenwicht is,  gaan de deuren open. Een Fries laat zich niet haasten.

Tip: bezoek de website van Poespas en klik hier.

Interview met kattencafé Poeslief

In Groningen zeggen ze niet veel. Dat is ook zo met poezevrouwtjes. Ik stuurde Karin en Laura (foto) van kattencafé Poeslief mijn vragen en ik kreeg een paar zinnen terug. En toch is het interessant. Ik volg ze op Facebook.

U moet wel weten, dat het in Groningen nou heel spannend is. Ze hebben er namelijk twee kattencafé’s. Mispoes zit binnenkort aan de Nieuweweg 14. En dan heb je Op z’n kop aan de Oude Ebbingestraat 57. In Groningen ligt de werkloosheid van katten laag.

Mijn eerste vraag ging natuurlijk over het tweede café.

Zijn er dan zoveel poezenmensen in Groningen?
Uit de vele reacties die wij krijgen blijkt dat er heel veel poezenmensen in Groningen wonen. Wij denken dat Groningen wel een tweede kattencafé kan gebruiken.

Poeslief heeft ook een eigen site: klik hier.  Daar las ik dat er tien katten gaan werken.Wie zijn dat en hoe kies je ze uit?
Er komen tien katten te wonen. We hebben samen met Wendie van Kattenopvang Bastet al zeven katten gevonden. Het is belangrijk dat de katten graag met andere katten zijn, maar ook met mensen. En ze vinden het fijn om binnen te zijn.

Op Facebook kwam ik al een paar katten tegen:

En ook een paar wat seniorachtigen daar stond geen naam bij:

 

 

 

 

 

Het lijken me hele bijzondere katten! Gaan julle van elke kat de verjaardag vieren?
Elke zaterdag is ‘caturday’! We weten helaas niet van alle katten wanneer zij geboren zijn.

Nou dat kun je een kat een eigen verjaardag geven, die kreeg ik ook toen ik bij mijn vrouw ging wonen. Zijn jullie ook echte poezevrouwtjes en hoe is dat gekomen?

Jazeker. Vroeger hadden we, bij onze ouders, al katten in huis en nu hebben we ook elk 1 als huisgenoot. We vinden zo leuk, dat we ook beide een ‘cattoo’ hebben (katten-tattoo).

Tot slot een persoonlijke vraag. Hebben jullie thuis eigen katten en hoe vinden die dat dat jullie naar andere katten ruiken?

In ons kattencafe wonen nu nog geen katten, want we zijn nog niet geopend. Maar als we van de kattenopvang komen, wordt er flink aan ons gesnuffeld door onze katten.

Dit was het. Dankjullie wel voor het interview!!