Lieve allemaal, hier ben ik weer op Brammie-Zaterdag. Het is al herfst op mijn kaalender maar ik kon nog steeds naar buiten. Dat was vorige week ook zo. De zoomer wil gewoon niet naar huis gaan.

Ik vind het niet erg want ik vind buiten zijn fijn. En al helemaal wanneer de zon nog warm is. Dan foel ik me warm van binnen en van buiten. De flinders willen ook nog niet winterslaape want ze fladderen gewoon rond en de hommels ook. Er komt al wel stees een beetje meer reegen maar dat is goed voor de planten. Als het kei droog is dan is dat ook niet goed. Ik was afgelopen week in mijn tuintje. Daar ben ik altijd wel te finde. Meestal doe ik gluure zoals de vorige keer. Toen was mijn manspersoon erbij en dat was saame echt heel leuk. Soms doet mijn vrouw ook mee. Nu was er ook iets en mijn vrouw was er dees keer ook bij. Ook al heeft mijn vrouw een eigen huis, ze komt altijd bij mij. Zo gaat dat als je saame bent maar op afstand. En nu ben ik het gewend en is het mijn nieuwe gewoon.

Gluure

Dees keer vroeg ik mijn vrouw om mee te gaan gluure want de vorige keer met mijn manspersoon was echt super kei gezellig! En mijn vrouw doet dan ook nog een kriebelen tussendoor. Dan maakt het helemaal perfekt in saame gluure. Ik mauwde buiten al dat ik haar zag toen de naar buiten gelopen kwam. Ik mauwde en liep op haar af.
‘Heee kereltje van me’ hoorde ik van haar. Mijn lijf ging meteen in de ‘zachte-moodus’. Dat wil zeggen: een zachte mauw zo van ‘miew’ in plaats van ‘oerrrr maaauuww’, mijn lijf ging stil staan en mijn voor poote gingen trappelen. Mijn staart ging meteen recht omhoog bibberen omdat ik dan zo blij ben dat ik haar zie. Ik weet dat heel veel poese en katers dit doen maar ik weet niet hoe het heet. Ik noem het altijd van blijheid bibberstaartje. Ik kreeg meteen kriebels en kusjes want zo doen wij elkaar begroetten.

Oer

‘Kom’ mauwde ik en ik liep richtig de poort. Mijn vrouw liep met me mee naar de poort toe. En toen gebeurde er iets. Ik rook een andere geur en ik fertroude het niet. Eerst deed ik kijke of ik een verdwaald beestje zag want dat kan ook gebeuren in mij tuintje. Dat was niet zo het geval. Mijn lijf werd een beetje oer en ik ging ineens heel laag zitten met mijn lijf. Zo zakte ik zachtjes door mijn voor en achter poote heen om foorzichtig rond te kijken. Mijn ademhaling was heel zachtjes en langzaam. Mijn vrouw zag dit van mij en zij stond ook ineens stil. Zij weet presies hoe ze oer moet zijn met mij. Als ik ineens stil ben, doet zij dat ook. Soms denk ik dat zij in een forige leefe ook een katermans was. Toen ging zij ook door haar poote heen en bukken. Nou zaten we allebei laag en kei stil vlak bij de poort.

Staart

‘Daar!!’ gromde ik ineens naar mijn vrouw. Ik spurtte naar de poort en stak mijn kop er half onderdoor wat eigenlijk niet eens kon. Daar zag ik hem, een vreemde katermans die naar me keek vanaf de parkeerplaats. Zijn ooge ware heel groot en hijzelf was een katermans met een grijs/blauwe facht. Hij siste heel erg naar me en hij maakte een ‘maaaauuuuuwwwww’ geluid wat heel diep was. Zijn lijf stond op zijn teene met zijn rug krom en zijn staart in pluumoo-moodus. Iets fertelde me dat dees jonge niet blij was maar ik ook niet. In de sekonde dat hij een oermauw maakte, werd ik een Brammiesaurus! Mijn facht ging ineens fluffy worden. Ik kreeg stekels op mijn rug zoals een echte dinosaurus en mijn staart kreeg ook de pluumoo-moodus.
Daar zat ik, opgeblazen en wel te kijken naar een vreemde katermans. Mijn vrouw bleef op afstand want als katermans is het mijn taak dat ik haar bescherm tegen vreemde katermansen. Mijn staart zwiepte heen en weer en ik mauwde: ‘scheer je weg! Dit is mijn tuin en mijn vrouw.’
De katermans keek me aan en mauwde terug: ‘Ik woon in de tuin naast jou!’.
Ik gromde van ongeloof, heb ik een buurman? Ik mauwde: ‘Ben jij mij nieuwe buurman geworre? En sins wanneer?’.
De katermans werd al minder boos en liep naar zijn tuin. ‘Hier woon ik nu een tijdje maar ik blijf hier niet, ik ga naar een ander huisje binnenkort’ mauwde hij terug.
Dat is mooi dacht ik want dan wordt het weer rustig in de straat. Ik wilde nog wat na mauwen toen mijn vrouw mij onderbrak. ‘Brammie kereltje, kom maak je niet zo druk. Deze jongen zie je toch niet meer. Kom gaan we een snek halen.’ Daar ben ik altijd voor in. Ik zuchtte nog een keertje na en liep daarna mijn vrouw achterna naar de keuken. Daar liggen de sneks! Van me eigen moet ik nu eefe bijkoome van dees afontuur. Ik schrok ineens keihard dat ik een pluumoo werd. Mijn vrouw en ik hebben eefe gepraat ofer dees afontuur. We deden kriebelen en knuffelen en toen was alles weer normaal. Ik was geen pluumoo meer en ik had heerlijke kipssmaak sneks op!

Kopje

Eigenlijk had ik lief moete doen maar ik schrok. Ik wil nog stees voor freede tetteren en sorry mauwe voor de katermans. Fanavond doe ik ekstra swaaie voor alle sterren en ik geef iedereen een zacht kopje.

Lieve allemaal, ik ben het, Milamuis op woensdag die ik deel. Pas geleden was het dierendag en dan worden we allemaal in het zonnetje gezet, prrrrr. Mijn poesehartje gaat er van spinnen. Ik vind altijd dat we alles saame moeten delen, ook met dierendag. Wij, alle poese en katers, woefen, kleine twee en viervoeters, maar ook die fliege en die kruipe. Alle dieren. Ook die in regenboogland zijn. Prrr… allemaal saame! Op deze dag vind ik het als poesedame heel belangrijk dat we aan alle dieren denken. Echt aan alle dieren. Want iedereen telt mee. Het is zo dat ik ook een ferhaal van me eigen heb waarom ik dit allemaal zo belangrijk vind. Naast de taaie mossel die ik kreeg maar dat lees je zo.

Begin

Mijn verhaal begint in de zomer van 2012. Het is halverwege augustus en het is lekker weer. De zon schijnt zachtjes. Ik ben helemaal alleen. Het enige wat ik zie, zijn de bladeren onder mijn pootjes en boven mijn kopje. Als de wind waait en er een zonnestraal op mijn neusje komt, snuif ik even. Misschien ruik ik waar mijn mama is. Want ik mis haar en ik wil bij haar zijn. Ik wil tegen haar buik aan liggen en melk drinken.

Miew

Ze is weg. Ik roep haar: “Miew, miew!” Misschien hoort ze mij en komt ze, want ik weet niet waar ik ben. De zonnestraal op mijn neusje wordt kouder. Hoe lang ben ik hier? Mist mama mij? Mijn buikje gromt van de honger. Zo hard als ik durf, roep ik nog een keer: “Miew, miew.” Weer geen mama. Wat is dat? Er komen grote benen naar me toe. Misschien hebben zij mijn mama. “Miew, miew” roep ik naar de benen. Een vrouw pakt me op en aait me met warme handen. Ze ruikt niet als mijn mama. Ik vind haar toch lief. Misschien heeft ze iets te eten. Ik ben zo moe dat ik in slaap val. Als ik wakker word, ben ik in een huis en ik ruik heerlijk eten. Ik val meteen aan, want ik heb honger. Dan ga ik mezelf wassen en weer slapen.

In huis

Zo ben ik hier in huis gekomen. Langzaam maakte ik kennis met mijn broers Toby en Bram. Toby deed mij altijd kusjes geven en Bram deed mij wassen. Nu ben ik een echt poesemeisje en wil ik niet meer gewassen worden, bah! Dat kan ik best zelf. Toen mijn vrouw mij in het bos vond, zei ze dat ik ongeveer acht weken oud was. We hebben samen terug geteld en bedacht dat ik geboren ben op dertien juni 2012. Ik ben bij de witte jassen geweest en in mijn paspoort staat dat ik gezond ben. Ik heb niet alleen broers gekregen. Op Feesboek vond ik veel vriendjes en een mama. Lieve LoesjeHuispoes is mijn trappelmama. Zij heeft moedervoelens voor mij en ik mamavoelens voor haar. Samen doen we trappelen. Ik help mijn vrouw mee als ze wiewzakjes maakt. Dan lig ik erbij want ik vind dat lekker ruiken. Oh, en wat ik ook lekker vind is eten. Ik hou van eten en veel eten en van vis en tonijn. En ik vind iedereen heel erg lief. Prrrrr. Dit ferhaal staat ook in Bertje’s vriendenboek onder het kopje ‘onze eboeken voor iedereen’.

Mijn broer

Voor mij is dierendag belangrijk. Als mijn vrouw er niet was, waar was ik dan? Nu heb ik heel veel geluk van me eigen. En zo wil ik aan iedereen denken en zeggen dat ik om iedereen geef waar je ook bent. Voor mij ben je belangrijk. Maar nu even terug naar de vis uit het ferhaal. Ik vind vis nog steeds kei erg lekker. Iedereen weet misschien al dat ik net als MamaLoes een leefeswerk wil. Een prachtige volle ronde buik. Met dierendag kreeg ik vis. Nou ja om presies te zijn, een taaie mossel. Het rook kei lekker en dan wil mijn bek dat meteen hebben. Bram wilde deze keer ook de mossel proberen maar hij is niet zo van deluukse vis assorties. Hij vind het te moeilijk. Nou mijn bek en buik niet hoor. We kregen witte vis en mossels. Ik lust ze allebei! Eerst kregen we de vis in kleine stukjes. Dat hapt makkelijker weg. Een poesedame moet tenslotte toch oplette met netjes eete. Mijn broer maakt dat niet uit, die schrokt het gewoon op. De vis was lekker vers en ik had best veel gekregen. Toen kwam de mossel.
Mijn broer deed weer eens moeilijk met dat ding. Eerst kauwen en kwijlen en daarna uitspugen om het vervolgens weer op te eten. Ik heb eerst gekeke hoe hij dat deed. Hij snapte er niks van. Bij de tweede keer kon ik het niet meer aanzien. Ik ritste vlug de mossel onder zijn neus weg en pakte het met mijn bek op. Na eefe kauwen, uitspugen en opeten lukte het mij om dat taaie ding weg te krijgen. Ik slikte het gewoon door. Dat deed ik de vorige keer ook zo en toen lukte het ook. Ik had een heerlijke dierendag buufet. En de mossel was goed van smaak ook al was het een beetje taai. Misschien krijg ik de volgende keer ‘kallemaaris’ van mijn vrouw. Ze zeg: ‘Mila ik denk dat jij inkfis super lekker gaat vinden’. Nou we gaan het meemaake.

Kopje

Vandaag wil ik iedereen een lief kopje geefe wegens dierendag ook al is die geweest. We heb elkaar altijd nodig. Wees lief en eerlijk en doe altijd saame deele. Ik geef mijn Kevertje ekstra kopjes wegens de misschien artroosie en iedereen die het nodig heeft. Tot de volgende keer.

Lieve allemaal, hier ben ik weer op Brammie-Zaterdag. En afgelope week op woensdag was het dierendag. Zo zie ik het helemaal niet. Ik zie het als een dag waarin Brammie gewoon weer wat lekkers of iets nieuws krijgt. Ik ben dan gewoon nog een keer jarig. Mijn echte verjaardag is in de zomer in Juli. Als ik jarig ben krijg ik meer cadeautjes van mijn vrouw en natuurlijk ook van ooma en mijn manspersoon. Met dierendag krijg ik ook wat alleen niet zoveel.

Boofe

Ik was woensdag op de zolder thuis toen mijn vrouw langs kwam. Ze kwam op bezoek. Dat doet ze altijd en dat vind ik fijn. Ik was boven aan het dutten in de stoel. Mijn ooma heeft daar een heel fijne stoel staan waar ik dan in ga liggen als zij er niet inzit. De stoel is een geemstoel van mijn manspersoon. Omdat hij een nieuwe gekocht heeft kreeg ooma dees stoel. Eerst dacht ik dat de stoel van plestiek was maar ik leerde later van mijn manspersoon dat het ‘leer’ is. Ik vind het een fijne stoel want mijn billen en poten blijven warm. En soms doet ooma er een dekentje op voor mij zodat ik ook nog eens zacht lig.
Als ik denk aan ooma’s deken dan moet ik gewoon ineens gaape van me eigen. Ik slaap daar heel graag zo warm en knus. Dat is het, knus. En toen kwam er een geluid van beneden. ‘Brammie… Waar ben je kereltje?’ Het was de stem van mijn vrouw. Ik lag nog lekker en ik deed nog gaape voordat ik de stoel uit wilde gaan. Toen kwam de stem dichterbij ‘Brammie?’
Mijn vrouw was onderweg naar de zolder. Als zij naar boven komt, dan ben in nieuwsgierig. Ik ging mijn lijf eens wakker maken door te zitten. Er kwam nog een gaap en toen zag ik mijn vrouw. Daarna ging het vanzelf. Mijn poote rekte zich uit zodat ik stond en mijn staart ging omhoog omdat ik zo blij was om haar te zien. Ik zag dat ze iets in haar handen had, maar eerst deden we kusjes want zo hoort dat bij ons.

Muis

Ze had iets geels bij en niet zomaar geel. Nee, dit was echt knal-kei-super-geel. Mijn vrouw zei: ‘Het heet neon’. Je zegt het als neejon en dat betekent dat het zo fel is van kleur dat je bijna een zonnebril nodig hebt. Mijn vrouw bewoog haar hand waar het in zat en toen rammelde het. Ik wist meteen wat het was. Een muis! Een super knal gele neejon muis! Die had ik nog niet.
Mijn vrouw rammelde nog een beetje meer en toen vloog de muis de zolder over. Ik had geen gaap meer, mijn lijf was meteen van de aksie. Ik ging vollop in oer-modus. Als een leeuw sprong ik van de stoel af en stormde ik zo op de muis af. ‘Daar ben je gele muis!, ik zie je heus wel!’. Met mijn rechterpoot, die al klaar was voor de aanval, tikte ik de muis zo tegen zijn billen en staart aan. TIK TIK TIK ging het met mijn poot tegen de muis. En toen kwam mijn andere poot ook nog eens, TIK! En daar ging de muis.

Tijger

De muis vloog de zolder over en rolde alle kanten uit. En ik ging er in mijn oer bui achteraan. De muis was net geland en ik hield hem in de gaate. Eerst ging ik heel stil staan, daarna zakte ik een beetje door mijn voorpoote heen en wiebelde ik met mijn achterste. Klaar voor de aanval. Even meten, denken en een mauw en daar ging ik! Met al mijn poote de lucht in maakte ik een heuse tijger sprong zo BAM!, op de muis! JA, gefange!!! Ik had de muis gefange en ik pakte hem in mijn bek op. Ook al was hij een neejon muis, ik beet er gewoon in! HAP! Ik spuugde hem uit en gaf hem nog een tik. Ik tikte zo hard dat hij van de trap naar beneden rolde.
Ik wou er achteraan rennen toen mijn vrouw mij oppakte en kusjes plante op mijn kop. ‘Stoere tijger ben je Brammie’ zei ze tegen mij. Nou dan word ik heel zacht van binnen hoor. Ik vind het fijn als ze kompliementen doet. Toen mijn vrouw weer naar haar eigen huis ging, heb ik nog eefe met de muis gespeeld. Daarna ben ik weer gaan dutten in de stoel.

Ik hoop dat jullie fijne dierendag hebben gevierd en dat er overal liefde is. Ook waar het nu oorlog is en waar er dieren het moeilijk hebben. Saame deele is belangrijk. Als ik teveel muise heb, dan doen we dees altijd naar een asiel brengen. Dan hebben zij ook speeltjes. Fanavond doe ik swaaien naar onze sterren en tetter ik mee voor freede en dat er overal liefde is. Ik geef iedereen een zacht kopje alvast.

Lieve allemaal, hier ben ik weer op Brammie-Zaterdag. En folgens mij kaalender is het herfst, folgens mij billen niet.

Het is gewoon warm weer en ik ga gewoon nog naar buiten. Ik heb nog geen avond-klok dus dan is het nog zoomer voor mij. Al zie ik wel dat het stees een beetje donkerder wordt buiten in de lucht. De sterren straale nu ook feller omdat het donkerder wordt. Maar ik ga gewoon nog naar buiten.

Tuin

De zon was er maar scheen niet heel erg fel. Soms hoeft dat ook niet van mij. Zonnebaade is lekker maar ik hoef geen andere fagt kleur. Ik ben gewoon Bram, siepers met wit. Zo heet dat. Ik was weer in mijn tuintje want ik wil gewoon alles weten.
Het is eefe geleden dat ik in mijn tuin was. Dat komt omdat mijn manspersoon en mijn vrouw de zijkanten van de schutting moesten maken. Er waren overal openingen en ik kon overal heen kruipen. En ze dachten dat ze alle gaate hadden gedicht. En toen ik in de tuin was en wist te ontsnappen… Zagen ze natuurlijk presies waar dat dat was. Dat gat is ook dicht. Omdat er aan de andere kant van de schutting een weg is met auto’s, is het te gefaarlijk voor mij om daar te zijn. Maar nu dat alles dicht is, kon ik weer naar buiten!

Oer

Mijn vrouw maakte de deur open en ik kon me niet meer inhouden met mauwen. Ik wilde zo graag naar buiten. Er kwamen van allerhande mauwtjes naar buiten. Een zachte, zo van: ‘mag ik?’ en er kwam een diepe die zei ‘ik foel me oer en ik wil de tuin in!’. Mijn staart ging mee bibberen, van start tot punt. Bij de eerste opening schoot ik naar buiten. Mijn lijf en kop gingen niet saame. Mijn lijf ging vooruit en mijn kop wilde naar mijn faavoriete plek waar ik de tuin uit kon. Je weet wel, dat ene plekje wat nu dus dicht is. Daar stond ik eefe in het midden van de tuin.

Staart omhoog

Wat gaan we doen Bram, vroeg ik mezelf. En toen kwam mijn manspersoon naar buiten, ‘Ga je mee gluren?’. Oooo dat was ik helemaal fergeete! Ik kan weer gluren. Het klinkt raar maar dat is het niet. Gluren wil zeggen dat ik onder de poort door doe kijken om te zien of er iets gebeurt. Of er iets spannends is. Je snapt wel dat mijn staart weer omhoog stond want dit is super leuk! Mijn manspersoon gaat mee gluren.
Saame lope we naar de poort. Mijn staart blijft omhoog omdat ik zo blij ben. Dit doen we niet zo vaak saame dus dan is het speesjaal en leuk. Mijn manspersoon loopt helemaal naar de poort en ik tijger achter hem aan. Ik foel me oer van binnen en blij. Oer omdat we saame gaan gluren en blij omdat we dat saame doen.

Kopje

Mijn manspersoon gaat door de knieën zitten zodat hij kan gluren maar ik ben te ongeduldig. Ik loop eerst op en neer langs zijn benen af. Dan geef ik hem een kopje. Gewoon zomaar. En dan wil ik gluren. Ik laat hem zien hoe je moet gluren door heel laag bij de grond te zijn en er onder door te kijken. Ik doe het voor en sta dan weer op. Ik loop een rondje om mijn manspersoon heen en mauw zodat hij weet van: zo doe je dat! Ik geef weer een kopje omdat ik blij ben dat we dit saame doen. Dan buk ik weer en laat ik hem zien hoe het moet. ‘Ja ja Bram, ik weet het’ hoor ik als ik weer opsta en om hem heen loop. Voor de zekerheid geef ik hem nog een kopje.

Saame

‘Wat zie je allemaal jongen?’ vraagt mijn manspersoon als ik laag ben en onder de poort door kijk. Ik zie van alles, echt waar!, mauw ik. Er is een auto en nog een. En er zijn bloeme en planten en mensen die fietsen of wandelen. Blaadjes die dwarrelen of gewoon liggen. Ik zie geen verdwaalde dieren of kleine beestjes. Misschien is dat omdat ik te vlug kijk en te blij ben.
Wat is dit leuk zo saame mauw ik. Mijn manspersoon kriebelt mijn rug en ik laat een blije mauw ontsnappen. Dit kan ik zo wel heel erg lang volhouden. Mijn manspersoon geeft me een kus op mijn kop en gaat daarna opstaan, ‘Doe nog maar lekker gluren jongen, ga ik koffie drinken’. Als hij naar binnen gaat, ga ik nog eefe gluren tot ik moe word en naar binnen ga. Ik vond het heel fijn dat mijn manspersoon er was. Dat mag vaker zo.

Ik hoop dat jullie ook zo’n fijn wiekent hebben met een mooie dag saame. Ik geef zachte kopjes voor wie het nodig heeft, en ik tetter mee voor freede!

Lieve allemaal, dit is mijn eerste blog na de wetstrijd die Oopa won. Het is nu een beetje raar maar het wordt gewoon. Daar heeft mijn Kevertje wel gelijk in. Alles wordt opnieuw gewoon. Net zoals toen ik een thuis kreeg of toen ik furkeer kreeg. Nu is het mijn nieuwe gewoon.

Toch wil ik mamavoelens, zus en mevrouw loes ekstra lieve kopjes doen. En voor de hoedjessjow wil ik kopjes doen aan Dorus, Bertje, Loes en mevrouw Loes. De hoedjessjow was prachtig! Ik heb iedereen voorbij zien komen en ze hadden de mooiste hoedjes op. Het was een heel mooi tradiezie feest met veel emoozies en liefde, maar het was de mooiste!! Ik heb er van genoten.
Daarna moest ik zo bijkomen van alles.

Wiew

Mijn vrouw doet wiewzakjes maken voor de andere poese en katers die nog geen huis hebben en in een asiel wonen. In mijn poesehoofd had ik best een emoozie dag en had ik veel traane. Meestal ga ik dan even naar mijn vrouw om te kletsen. Ik mauw dan over wat ik mee heb gemaakt en dat er traane zijn. Maar zij was bezig achter de zakjesmaker. Ze was wiewzakjes aan het maken toen ik aan kwam lopen. Het zijn de wiew zakjes waar mijn broer Bram wel eens over mauwt. Ik wist niet of ze tijd had maar dat had ze.

Prrrrr

Tijdens dat ik naar mijn vrouw liep, mauwde ik al. Er kwamen hele lange zinnen. Zinnen zoals: ‘iedereen was zo mooi ferkleed met een hoedje’ en ‘Trudi was er ook! En Freek en Kevin en Michel en allemaal andere friende’. Ik mauwde verder: ‘En iedereen was zo vol liefde en traane en mij hoofd heeft ook traane en nou weet ik het niet meer want ik foel van alles’…
Toen onderbrak mijn vrouw mij ‘Och mijn lief Milaameisje, wat heb je een verhalen. Kom maar eens hier’ Ze pakte me op en hield me vast. ‘Prrrrrrr’ ging het ineens. Mijn motortje ging draaien. Ze had me stevig vast en planten kusjes op mijn hoofd. Dat deed ze heel veel en zachtjes. ‘Klein knuffelbeertje van me, blijf maar fijn bij mij’ fluisterde ze zachtjes toen ze kusjes gaf.

Zacht

Mijn neusje rook wat anders en ik was een beetje afgeleid van het knuffelen. Normaal gesproken knuffel ik heel erg lang door want ik hou van knuffelen. Ik knuffel het liefst de hele dag door. Vooral mijn nekje vind ik super lekker. Maar nu rook ik iets zachts en fijns.
Het was de wiew van de zakjes die mijn vrouw maakte. Mijn neusje bewoog op en neer en mijn vrouw zag dat. Ze zette mij op tafel neer ‘Ga maar eens kijken wat hier ligt’. Bij de eerste goede snof aan een wiew zakje, werd ik nog zachter. Mijn hoofd werd leeg en zacht tegelijk. Ik wilde kriebelen en knuffelen, en nog eens kriebelen. Ik liet me omvallen op de wiewzakjes. ‘Prrrrrr prrrrrrr ‘ ging mijn motortje. Ik foelde me zacht zonder traane en zacht met traane. Dat je blij bent en liefde foelt en dat emoozie gewoon is. Net zoals mijn Kevertje het tettert. Dit is nu gewoon. Emoozie is gewoon.

Intiem

Daar lag ik heerlijk tussen de wiew kussentjes en mijn motortje bleef draaien. En elke keer als mijn vrouw mijn buikje aaide ging mijn motortje een klein beetje harder. Daarna ging ze met haar hoofd naar mijn buik toe en gaf kusjes. Dat is zo intiem en liefde maar heel zacht en fijn van binnen. Dan weet je dat alles goed komt en alles is zoals het hoort. Op een dag word ik ook een mooie ster maar nu nog niet. Maar als het zover is, dan ga ik ook straale. Dat is dan het nieuwe gewoon. Maar voor nu lig ik nog even fijn bij mijn vrouw in haar armen op de tafel tussen de wiew.

Liefde

Ik foel me feilig, warm en heel veel liefde. Als ik aan jullie denk dat hoop ik dat jullie allemaal deze liefde kunnen voelen. Misschien helpt het als je zelf ook een beetje wiew hebt thuis. Voor de poese en katers die niet van wiew houden geef ik een heel lang zacht neusje.. dat je weet, Milamuis vind je lief. Mijn hoofd ging van vol mauwend naar zacht wiewend doordat ik hulp heb gevraagd aan mijn vrouw. Ik wist het even niet meer en nu weer wel.
Het is fijn om emoozies te delen want zo kun je elkaar helpen. En de wiew, die maakte me helemaal zacht van binnen waardoor ik kon foelen van: ‘ja, zo is het goed. Er was emoozie en nu weer liefde’. Lieve allemaal ik wens jullie een mooie dag met mooie dingen, ik tetter mee voor freede en geef ekstra zachte kopjes…tot de volgende keer.