Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijn wiekent hebben. Nu is het overal weer normaal. De vakantie is voorbij en het hete is weg. Er is nu al een week regen en het waait best wel flink.
Avond-klok
Het lijkt een beetje op de herfst want buiten wordt het ook eerder donker. Mijn avond-klok is afgelopen week van start gegaan. Dat betekent dat ik om 6 uur in de avond na het eten naar binnen moet. Dat zijn de regels van hier. En ik vind dat fijn want dan weet ik dat ik veilig ben en dat mijn vrouw op me let. Ik woon al 11 jaar bij mijn vrouw. Waar ik vandaan kom ga ik jullie vertellen en laten zien want mijn vrouw heeft foto’s gemaakt.
Beebie
Ik was een beebie-kitten van bijna 5 maanden toen ik gevonden werd door de mensen van de dierenambulance. Een ambulance is een grote auto waar hokjes in zijn en waar plankjes zijn voor de spulletjes op de leggen. Ik zat in zo’n hokje toen ik meegenomen werd. Dat hokje heeft een deurtje en er lag toen een warm dekentje in voor mij. Dat vond ik wel fijn. Toen wist ik nog niet wat er allemaal ging gebeuren. Ik had er werkelijk geen idee van. Ik weet nog dat ik het koud had en dat ik best honger had. Niet zo gek denk ik nu.
Opvang
Als beebie-kitten speel je heel veel en dan moet je ook gewoon veel eten. Gelukkig kreeg ik dat daar ook meteen. En met daar bedoel ik het dierenopvangcentrum. Zo heet dat waar de ambulance mij naar toe bracht. Daar werd ik overgezet in een veel grotere hok waarin ik kon rondlopen.
Ik kreeg warme dekens zodat ik me lekker warm kon instoppen. Er werden twee schaaltjes neer gezet en een bakje. Op een van die schaaltjes lagen beebie brokjes, van die kleine lekkere kraak brokjes. En op het andere schaaltje lag vlees. Ik wist toen niet meer wat voor vlees dat was maar het was zo op. Ik weet nog heel goed dat ik gek was op dat vlees. Later leerde ik van mijn vrouw dat het moes was, van gourmet. En in dat bakje zat vers water. Er werdt ook een grotere bak neergezet met grit. Dat was voor als ik moest plassen. Oja, en toen kreeg ik ook nog speeltjes in mijn eigen hokje.
Kwarantenne
Na een tijdje mocht ik daar weg. Mijn vrouw vertelde me dat ik daar ongeveer twee weken heb gewoond voordat ik naar de grote kamers mocht. Dat hokje waar ik in zat, dat heet kwarantenne. Daar wacht je dus eigenlijk om te zien of je ziek bent en of dat je al een vrouw of man hebt waar je toe kan. Als je dus niemand hebt, dan mag je naar de grote kamers. En daar mocht ik ook heen! Het dierenopvangcentrum is kei-groot dus alle deuren van de kamers hebben nummers. Ik zat in kamer 32. Daar woon je dan tot dat iemand jou komt halen.
Huiskamer
Soms blijven poesen en katers daar wonen omdat ze het daar fijner vinden. Want eigenlijk is het ook een soort huiskamer. Er zijn genoeg bedden voor iedereen. Dus slapen doe je in je eigen bed. Je hebt daar verschillende krabpalen en speeltjes maar die moet je wel samen delen. Ook staan er overal schaaltjes met brokjes en water. Dus iedereen krijgt het zelfde te eten. En de bak voor je behoefte moet je ook delen. Maar dit wordt elke dag schoongemaakt en je krijgt er bijna elke dag snoep, sneks en knuffels. Ik woonde daar 7 dagen in kamer 32 met andere kittens toen mijn vrouw mij kwam halen. En vanaf die dag woon ik al bij haar. Dat is best lang want dat is nu 11 jaar geleden.
Bram
PS Zie jij me op de foto boven? Dat was de allereerste foto bij mijn vrouw. Toen was ik nog een beebie-kitten.
Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijn wiekent hebben. Ik ben zelf heel blij dat de weer-meneer overal onweer heeft gegeven zodat het overal wat koeler werdt.
En toen ik op mijn krabpaal lag te snoffen, zag ik ineens dat het raam aan de voorkant open stond. Eerlijk waar, ik wist geeneens dat daar een raam zat dat open kan. Je snapt wel dat ik dan meteen op inspeksie moest. Dus ik hup, van de krabpaal af en naar de raam toe. Oja, hoe kan ik op de vensterbank komen want er staan allemaal kleine plantjes op. Dat maakt het een beetje lastig voor mij.
Er staan allemaal bomen en ik zie ook een weg. Er staan ook een paar auto’s maar die doen niks, die staan stil. En ik heb ook een voortuintje. Dat zie ik ook. Daar wil ik in. Maar het lukt me niet. Ik kan niet vooruit maar ik kan ook niet terug. Nu zit ik klem in de luuksefleks. Ik kan mijn poten niet optillen en ik kan niet draaien met mijn lijf.
Hoi allemaal, ik hoop dat jullie toch een fijn wiekent hebben na deze hitte. Het is buiten kei-heet geweest. En de zon heeft volgens mij in de plenning dat hij nog veel langer wil blijven, ook na de regen.
De tuinkontroole gaat zo. Eerst ga ik kijken of ik nog water kan drinken uit het zwembad maar meestal ligt het zeil er dan al op. Dat is zodat er geen beestjes en blaadjes inkomen, zegt mijn vrouw. Op het zeil kan ik ook staan. Dat is nieuw en dat heb ik pas ontdekt.
In de zomer mag ik langer opblijven en buiten zijn dan anders. In de herst en winter heb ik een speesjaale tijd. Dan moet ik voor het donker al naar binnen. En dat is best vroeg. Volgens mijn klokje zou het dan al 6 uur zijn in de avond en niet 8 uur.
Wanneer ik naar binnen moet, zeur ik eerst om een snek. Want ik vind dat gewoon lekker als ik van buiten af kom. Meestal krijg ik een snek voor de tanden met kipsmaak van Dentalife. Lekker spul hoor. Daar voel ik me gewoon fijner bij. Dat is een roetiene-gefoel denk ik.
In mijn tuintje is het nu heel fijn. Het zwembad is er met lekker water. Het water is niet heel erg koud meer maar een beetje lauw en dat vind ik lekker smaken. Ik klim graag op de rand om wat te drinken. Mijn vrouw is er bij want ze denkt dat ik soms in het water kan vallen. Dat kan, dat kan ook van niet. Ik weet het niet. Ik heb geen zwemdiploma dus ik vind het fijn als mijn vrouw erbij is. Dan weet ik zeker dat er niks gebeurt.
Mijn kop was ineens niet meer bij de foguls maar bij dat verschrikkelijke herrie ding. Mijn hart klopte ineens sneller dan normaal en mijn oren waren gespitst en alert. Met mijn grote oog keek ik naar waar het vandaan kwam. Wil ik hier iets mee? vroeg ik mezelf. Nee. Dit is eng en ik moet weg. Mijn lijf en ik zijn best geschrokken van dat rijdend monster. Mijn poote zijn heel snel en rennen meteen weg van waar ik zat. Ik spot een paar stoelen en rees daar meteen heen. Daar ben ik veilig! Mijn poote trillen een beetje en mijn rug haren staan overeind. Wat een kabaal maakt dat monster zeg! Ik voel me alles behalve veilig.
Gelukkig zie ik mijn vrouw die naar me toegelopen komt. Dan wordt het iets veiliger maar ik blijf zitten waar ik zit. Als het monster langs onze schutting staat pakt hij zo’n grote bak op en schud hij het drie keer zodat de bak helemaal leeg is. Nou ik kan je zeggen, ik maak niet zo’n rommel en ik eet mijn eten netjes op zodat er geen restjes over zijn. Misschien moet mijn vrouw dat ook maar doen. Dan hoeft dat monster ook niet langs te komen.
Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijne vakanzie hebben. Het is nog steeds de grote zomervakanzie. Iedereen is of gaat weg. Wij niet.
Als ik eerlijk ben van mezelf dan kan ik gerust zeggen dat ik een snoepkont ben. Ik lust heel veel en vooral als het met kipsmaak is. Of het nou voor speesjaal voor katten is of niet dat maar niet uit. Met sneks ben ik niet moeilijk en ik wil best altijd snektester zijn. Dat lijkt me echt heel koel. Dat je gewoon alle sneks gratis mag uitproberen en dat je dan je mening mag geven of je het lekker vindt of niet. Nou, zo’n droombaan wil ik wel. Volgens mij is daar een naam voor, namelijk boergondies. Als je boergondies bent wil dat zeggen dat je gewoon alles lekker vindt en dat je ook echt geniet van je eten. Eerlijk is eerlijk, ik ben boergondies! Zoals ik al zei vooral kipsmaak maar ik vind zoete joggurt ook erg lekker. Zeker als er een sausje bij zit van aardbeien, die zijn het lekkerst.
Maar ik was nog niet alles kwijt. Ik dacht van wel maar dat was niet zo. Ik had gewoon even iets langer op de bak moeten wachten. Nu lag er een spoor door de huiskamer heen en mijn billen waren vies. Ik voelde me alles behalve een katermans. Dit had ik nog nooit eerder meegemaakt en ik vond het niet leuk. Wat moest ik nu doen? Ik had geen zin om mijn achterwerk te poetsen. Dat stonk nog steeds naar Brammiegeur. Misschien moet ik maar gewoon wachten dan gaat het vanzelf wel weg. Natuurlijk kreeg ik daar de kans niet voor want mijn vrouw was er ook. Die was in de keuken bezig toen het allemaal gebeurde. Ik hoorde haar iets zeggen over dat het niet erg is en dat we mijn billen wel even gaan doen. De spoor in de kamer ging heel makkelijk weg. Dat was een doekje en schoonmaakmiddel. Daarmee veegde ze de spoor weg. En daarna maakte ze de vloer nog een keertje schoon met een sterkere schoonmaak zodat er geen restjes achterbleven.
Toen dat dus klaar was, was ik aan de beurt. Ik moest naar boven naar de badkamer. Nou ik kan je zeggen, ik ben heel erg boos geweest op haar. Ze zette me in de douche neer en deed de deur dicht. Ze pakte me vervolgens op en zette me op de wastafel. Daar ging de warmwater kraan open. Dat is niet de kant van waar ik normaal water drink. Ik drink altijd van de koudewater kant. Ze pakte een wasdoekje en maakte die onder de kraan nat. Daarna, eerlijk waar, ging ze met dat doekje naar mijn achterwerk! Nou ja zeg. Ik schaamde me al genoeg en nu zat ze aan mijn billen. Ik weet dat ik alles kan bespreken in de blog maar dit wordt toch lastig. Ze zat gewoon aan mijn katermans billen. En toen kwam het. Ik ging blazen en grommen want ik was gewoon boos. Dit is alles behalve leuk. Ik wilde van de wastafel af maar ze pakte me nog beet ook. Ze had me met haar hand vast in mijn nek. En ik kon gewoon nergens heen terwijl ze dat doekje heen en weer wreef.