Hoi allemaal, het is al Oktober en ik vind het fijn om elke avond thuis en binnen te zijn. Omdat ik al zo vroeg binnen ben, help ik mijn vrouw met haar taken.
Sokken
Ik vind het gezellig en leuk. Mijn vrouw zegt dat ze het ook gezellig vind. Soms doen we de was en dan tjek ik of ik alle sokken kan vinden. Ik ga dan bij de wasmand zitten en kijk er in. Als ik dan twee dezelfde zie dan til ik mijn voorpoot op en dan ziet mijn vrouw wat ik bedoel. Meestal vind ik de sokken wel.
Maar als er geen sokken in de was zitten, val ik ook wel eens in slaap tijden een tjek. Mijn vrouw verteld me namelijk niet of er sokken inzitten. Dus dan zit ik te wachten en te kijken naar de wasmand en daar word ik heel moe van. Met als reesultaat dat ik in slaap val.
De tjek
Afgelopen week, ik weet niet meer op welke dag het was, had mijn vrouw mijn hulp nodig voor een tjek. Het was nog geeneens avond. Het was in de middag toen ze me riep. Ik was zoals gewoonlijk lekker in mijn tuintje aan het kontrooleeren op beestjes. Want dat kan ik het beste. Maar als mijn vrouw me roept, dan loop ik naar haar toe.
Ik wil altijd weten wat ze wil. Misschien heeft ze een snek en soms krijg ik ook wel eens een knuffel. Het gebeurt ook dat ik gewoon naar binnen moet omdat zij dan van huis gaat. Maar dat was dit keer niet zo. De buitendeur bleef openstaan en mijn zusje Mila was ook nog buiten. Nu had mijn vrouw me nodig voor heel iets anders. Een speesjaale tjek. Eentje die ik nog niet eerder gedaan heb. Kontroole van eten. Van mezelf hou ik van kipsmaak-brokjes, dat weten folgens mij al mijn vrienden wel. Dus toen ik in de keuken stond, wilde ik graag mijn nieuwe kipsmaak-brokjes testen. Alleen kreeg ik ze niet, want die hebben we niet.
Mijn vrouw tilde me op en zette me op het keukenblad neer: “Vandaag ga je me helpen met eten maken.” Thuis doe ik best veel samen maar eten maken is best moeilijk.
Eten maken
Dit is mijn eerste keer. Daar sta ik dan stil te staan. Ik wist niet wat ik moest doen of hoe mijn lijf zich voelde. Mijn kop had echt tijd nodig om te bedenken wat ik ga doen. Op het keukenblad zag ik best veel liggen. Wit zacht spul en een groote voerbak met een deken erop en er stonden ook wat flessen. Mijn vrouw vertelde me dat we deeg gaan maken. Eerlijk is eerlijk. Mijn lijf deed niks en mijn kop snofte wat. Ik leerde dat er bloem lag, dat is witte poederspul waarmee je deeg maakt. Het rook nergens naar, niet eens naar bloemen. Door het opsnoffen van het bloem moest ik ineens kei-hard niessen. Mijn vrouw vroeg aan mij wat ik van de bol deeg vindt. Nou eigenlijk helemaal niks. En op het keukenblad staan vind ik maar raar. Normaal mag ik hier niet opstaan dus mijn lijf en kop waren een beetje in de war.
Terug naar buiten
Ik bekeek de bol nog eens goed en ik wist wat ik wilde. Niet op het keukenblad staan. Eten maken is niks voor mij. Ik heb het liefst dat ik gewoon elke dag mijn eigen kipsmaak-brokjes krijg. Dat ken ik en dat vind ik lekker. Misschien durf ik een volgende keer wel meer maar voor nu vindt ik het maar vreemd en genoeg. Ik sprong van het keukenblad af en ging weer terug naar buiten. Naar mijn struik waar ik kontroole doe van de beestjes. Doen jullie wel eens samen eten maken en hoe ging dat? Ik ben heel nieuwsgierig naar wat jullie te vertellen hebben.
Nu dat het eerder donkerder wordt weten jullie dat mijn avondklok in is gegaan. Dat heeft mijn vrouw zo gedaan omdat ze wil dat ik veilig thuis ben wanneer het echt donker is. Prima voor mij hoor. Ik kan nog steeds in mijn tuinje. Daar doe ik nog steeds alles tjekken.
Fieloosoofies
En toen kwam het, bam! Een idee. Kan ik ook in de kast? Dat heb ik nog nooit gedaan. Niet in deze kast. Ja, dit ga ik doen. Ik foel me heel dapper en ik wil de kast in.
Daar ben ik dan, in de kast! Het is me gelukt. Ooo, maar dit is een prima dut-plek. Het is klein, donker en er liggen zachte vachtjes in. Heerlijk. Misschien doe ik straks hier wel dutten. Even kijken hoe het is vanuit de kast. Nou zie ik veel meer. Ik zie een raam en door de raam zie ik een grote boom en ik zie wolken in de lucht. Mijn lijf reejageert meteen. Ik ben kei-blij! Mijn staartje bibbert en mijn poote trappelen zachtjes. Er komt zelfs een oer mauw. Deze klinkt diep en kort. Dat je weet, Bram is dapper. Dit is leuk. Ik kan iets nieuws. Het is me gelukt om zelf de kast in te springen. Op het tweede plankje nog wel. En die is best hoog.
Gefoelig is dat je vatbaar bent voor indrukken. Het maakt niet uit waar ze vandaan komen. Je kop zal het weten en verwerken en je lijf zal reejageren. Ik ga proberen een voorbeeld te geven. Als iemand een lief woordje tegen je fluistert. Ik ben heel gefoelig voor dit soort dingen dus mijn kop reejageert meteen. Die wil meer. Mijn oren blijven omhoog staan maar mijn oog wordt iets kleiner. Dit vindt ik fijn. Mijn lichaam wordt dan ontspannen. Mijn poten staan niet meer zo sterk en zo strak. Meestal ga ik er dan bij liggen zodat ik niet ineens omval. Want dat kan ook gebeuren.
In de avond, met donker weer, hebben mijn vrouw en ik een speesjaale plenning. Deze plenning is ook elke keer anders. In de zomer, wanneer de dagen lang licht zijn, mag ik veel langer buiten blijven. Maar nu gaat dat niet. Dus doen mijn vrouw en ik elke avond iets leuks voor ons zelf. Hier heb ik dan meestal gelijk omdat ik gewoon weet wat leuk is om te doen. De meeste van jullie weten wel dat ik een gefoelige katermans ben die van zachte dingen houdt. Zoals het voorlezen van mijn vrouw. Dan zitten we in bed onder de dekens en dan heeft mijn vrouw een boek voor haar. Ik kruip dan tussen haar en haar boek in en dan doet ze zachtjes hardop lezen. Het is dan een beetje een gefluister maar dan een klein beetje harder. En ze doet dan ook friemelen aan mijn lijfje en dat vind ik ook heel erg fijn.
Eerst ga ik een lekker dut-plekje zoeken op bed. Dat je met je poten voelt van ja daar kan ik wat mee. Dan volgt natuurlijk mijn getrappel want ik vind wel dat ik dan lekker moet liggen. Dat is wanneer je met je poten genoeg getrappelt hebt zodat je meteen om kunt vallen en kunt slapen.
Dit spelletje doen we een keer of drie. Dat is genoeg voor mij.