Hoi lieve allemaal, het is zomer. De zon schijnt de hele dag en het is echt al kei warm buiten. Doen jullie allemaal voorzichtig met dees warmte. Dat je genoeg poeselimonade drinkt, veel dutjes doet binnen waar het koel is en niet te veel aktief bezig bent? Bertje’s poeselimonade is poesesoep of saus met ekstra water. Dit kan je dan gewoon lekker drinken. Het is ook voor de moeilijke drinkers onder ons. Soms wil ik ook niet drinken met dees heet weer en dan is Bertje’s limonade een goede oplossing want dan lust ik het wel.

Naar buiten

‘s Morgens is het nog lekker fris buiten en dan mag ik meestal in de tuin. Dan kan ik me helemaal uitleven voordat het te heet wordt. Uitleven wil zeggen dat ik dan gek doe. Ik ga rennen en springen met meestal wat mauwtjes. Ook doe ik Mila vervelen. Het is plagen maar niet gemeen. Zij plaagt mij ook dus ik mag ook een beetje plagen. Afgelopen week, ik weet niet meer welke dag het was maar toen mocht ik ook naar buiten en toen wilde ik me ook uitleven. Alsof ik een kriebel in mijn billen had. Dat heb je soms wanneer je van de bak af komt. Dat je iets voelt aan je billen, of je denkt dat je iets aan je billen voelt waardoor je ineens van de bak af wilt springen en dan even moet rennen. Sommige noemen het ook wel eens de gloeiende vijf. Waarbij je vijf minuute lang even springt en gek doet als je van de bak komt.

Struik

Dit had ik ook toen ik op die ochtend buiten was. Alleen had ik geen kriebel in mijn billen, ik wilde gewoon gek doen van binnen in mijn lijf. Het oer-gevoel was er weer. En nu wilde ik ook lekker oer doen. Ik was buiten en ik voelde van binnen dat ik iets nieuws en iets stoers wilde doen. Iets wat ik nog niet eerder gedaan heb. Ergens in klimmen. Nu heb ik binnen een krabpaal waar ik in kan klimmen dus klimmen kan ik maar ik heb het nog nooit buiten gedaan. En buiten heb ik geen krabpaal maar wat boome en struiken. Vlak bij mijn bak heb ik een struik staan. Normaal komen daar keiveel bloeme in maar mijn vrouw heeft de struik geknipt. Nu heeft de struik alleen maar blaadjes. De struik is niet zo groot dus ik kan er makkelijk in. Dus dat is op de plenning. Ik ben oer en ik ga die struik in. Vanaf de achterdeur ren ik naar de struik toe om in een keer erin te springen. Maar voor de struik ga ik vol in de rem. Met mijn kop raak ik de struik aan. Ik ga eerst een kijken hoe ik er in moet. Het is namelijk een struik met keiveel blaadjes.

Proberen

Mijn kop steek ik langs de blaadjes af de struik in om te zien waar de takjes zijn. Dan volgt mijn lijf. Mijn voorpoten zet ik als eerst op een takje maar dan. Hoe krijg ik mijn kont omhoog. Terwijl ik zo sta te denken krijg ik een idee. Ik kan springen. Dus ik hup mijn kont in de wiebel houding. Ik schud mijn billen van links naar rechts en terug. En dan richt ik op waar ik moet komen. Een, twee, hoppa! Ik spring en ik hang half in de struik want mijn achterpoote zijn vergeten om de tak te pakken terwijl mijn voorpoote al verder zijn. Ik probeer met mijn achterpoote bij te krabbelen maar het lukt niet. Mijn billen zijn te zwaar. Dus ik laat me zakken. Dan ga ik het nog maar een keer proberen want nu lukt het wel. Dat moet gewoon. Dus ik maak me klaar. Zet mijn billen in de houding en wiebel een paar keer tot ik durf te springen, en dan, hoppa! Weer een sprong en nu hang ik weer half in de struik. Folgens mij spring ik niet hard genoeg. Maar mijn voorpoote hebben een tak vast en nu krabbel ik met mijn achterpoote al wat ik kan de tak op.

In de struik

Na een paar minuute klimmen is het me gelukt. Ik sta in de struik en ik ben zo blij en trots dat het me gelukt is dat ik ineens gewoon een keiharde mauw los laat. Dees komt van diep van binnen, dat iedereen weet: Brammie is oer en het is hem gelukt! Trots ben ik zeker en ik blijf even trots in mijn struikje zitten totdat ik er genoeg van heb. Daarna ben ik naar binnen gegaan om te dutten want klimmen is best zwaar werk. Zeker in een struikje.

Hoi lieve allemaal, het is buiten al gewoon zomer geworden. De zon schijnt de hele dag en het is echt al kei warm buiten. De bloeme zijn al kei mooi aan het worden. Sommige zijn wit van kleur en we hebben ook paarse en roze bloeme. Van mij vrouw mag ik daar nu niet meer op liggen. Eerst deed ik dat wel. Toen waren dees bloeme nog klein en een zaadje in de grond. Want ik was toen een Brammiekip omdat ik dees bloeme warm wilde houden maar nu doet de zon dat.

Eigen gras

In mijn tuintje heb heel veel bloeme en bomen. En ik heb ook weer gras. Mijn eigen gras waar ik van eet. Dees gras is goed voor als je last hebt van haarballen. Het is gras die alleen voor poese en katers is, dus niet voor mensen. Je manspersoon of vrouw kan heel ziek worden als ze gras eten. Maar ik vind het lekker. ’s Morgens als ik wakker ben en mijn vrouw is ook wakker, dan mag ik meteen naar buiten. In de winter mag dat niet maar nu wel omdat het warm is. Dan ga ik eerst even alles kontrooleere. Dat hoort zo. Dat is mijn roetiene die ik al heel lang heb. En ik vind het fijn.

Saame

Nu dat Mila ook buiten durft te zijn, doen we saame spelen. Soms tik ik haar aan met mijn poot en dan ren ik kei hard weg. Maar zij doet dat ook. Dan tikt ze mij aan en dan rent ze hard weg. We doen ook wel eens verstoppen. Dan gaat een van ons achter een struik zitten en dan gaat de ander zoeken. Maar je mag niet mauwen waar je zit. Anders ben je te snel gefonde. En als een van ons dan langs de struik komt, spring je als een groote leeuw boven op de ander. Het gebeurt ook wel eens dat ik dan oer wordt en dat ik dan Mila doe bijten. Niet hard hoor maar gewoon omdat ik oer ben. Zij krijst dan kei hard omdat ze schrikt. Dan vind ze het spelen niet meer leuk.

Bam

Mijn vrouw deed laatst ook mee spelen. Zij pakt dan een grasje van mijn grasplek en dan zwiept ze die rond. Dan moet ik gewoon dat grasje hebben. Het is van mijn grasplek en dan wil ik gewoon aan dat grasje knabbelen. Mijn vrouw zwiept het van links naar rechts en van onder naar boven zodat ik het moet fange. Saame spelen is het leukst en ik doe graag mee. Met mijn oog probeer ik het grasje te folge en met mijn lijf zit ik stil. Mijn achterwerk staat in pooziezie klaar. Dat wil zeggen klaar voor aksie. Mijn kop denkt alleen maar aan dat grasje. Het grasje komt nog eens langs mijn kop af. Van links naar rechts en weer terug. En nog een keertje komt het grasje langs en nu ben ik er klaar voor.

Bam! Met mijn poot tik ik kei hard tegen het grasje maar het was mis. Nu komt het grasje weer langs maar nu ben ik slimmer. Met mijn voorpoot tik ik tegen mijn vrouws hand en ik doe een klein beetje nagel gebruiken. Dan kan haar hand niet weg maar het grasje ook niet.

Bam! Hebben. Ik heb haar hand gefange en het grasje. Nu kan ik het grasje opknabbelen. Trekt mijn vrouw zomaar ineens haar hand terug toen ik niet deed opletten en nu was ik het grasje kwijt. Ik keek om me heen maar ik zag het nergens meer. Opeens voelde ik iets op mijn kop. Ik schudde mijn kop en boog mijn kop naar voren. En toen zag ik het. Daar was het grasje wat ik had gefange van mijn vrouws hand.
Nu ga ik het grasje wel opeten want ik heb het verdient want ik heb het goed gefange.

Hoi lieve allemaal, het saame poote wassen is bij heel veel goed gegaan. Sommige kwamen een beetje in de knoop maar ik denk dat dees poese en katers misschien een beetje ongeduldig waren. Maar iedereen heeft het kei-goed gedaan! Misschien doen we een keertje poote wassen voor erfare poese en katers. Maar dan moet ik zelf eerst erfare worden. Want nu doe ik alleen nog beginners poote wassen.

In mijn tuintje

Afgelopen week kwam de zon ineens keiveel in de lucht staan en het was overal best warm. Dan ben ik het liefst in mijn tuintje aan het rommelen. Dan loop ik rond in de tuin en dan tjek ik of alles goed is. Ik was al bij de aardbeien geweest en ik wilde naar de vlinderstruik toen ik een stokje zag liggen. Het is van bomen gemaakt. Mijn vrouw was er ook en die zag ook dat er een rood puntje aan het stokje zit. Toen heeft mijn vrouw het stokje opgeraapt en het bolletje eraf gebroken. ‘Zo Brammie, dat bolletje is gevaarlijk, daar kan je vuur mee maken’. Nou, dan snap ik wel waarom ze dat bolletje eraf brak. Ik wist niet eens dat stokjes vuur konden maken. Ik ben dan ook een tuinkater en geen dafinsie. Mijn vrouw rolde het stokje terug op de grond en toen rolde het verder. Mijn kop en lijf kwamen meteen in aksie. Met mijn lijf sprong ik keihoog in de lucht en toen bam! Bovenop het stokje met beide poote. Nu had ik het stokje gefange.

Stil staan

Heel even stond ik stil op het stokje om te kijken of mijn vrouw gezien heeft dat ik het stokje meteen had gefange. En dat heeft ze want ze zei meteen: ‘Goed zo Bram, die heb je snel gevangen.’ En dat had ik ook. Daarna foelde ik in mijn lijf dat ik verder wilde spelen. Het is een beetje oer maar toch ook weer niet. Ik moest gewoon met mijn poot tegen het stokje tikken om te zien wat het deed. Mijn zusje Mila was er inmiddels ook bij komen staan want ook zij heeft nog nooit een stokje gezien die eerst kon branden en toen niet meer toen mijn vrouw dat bolletje eraf haalde.

Het stokje bewoog een beetje. Het deed niet rollen maar schuiven. Dat is wanneer het glijd en niet rolt. Ik tikte nog een keertje met mijn poot tegen het stokje aan, en weer schoof het een beetje verder. Misschien tikte ik niet goed en dat het daarom niet rolt. Mijn kop had een goed iedee. Wat nou als je de andere poot probeert. Dus ik hoppa met de andere poot tikken maar ook hier schoof het weer. Waarom rolt het nou niet. Het is toch een stokje. In mijn kop was ik even in de war want normaal rolt het toch als je er tegen aan tikt. Ik dacht bij mezelf, ik geef niet op, ik ga nog een keertje tikken, en nog een keer. Net zolang totdat het rolt. Maar na zo’n vijf keer tikken deed het nog niet rollen.

Mila keek ook

Toen ging ik zitten en denke. Denke over hoe dit nu moet. Ik wil spelen en ik heb een stokje maar hoe ik wil spelen lukt me niet. Mila wist het ook niet. Zij zat ook te kijken en te denke. Toen ben ik naar mijn vrouw gegaan en heb ik gevraagd waarom het zo lastig is om te spelen met het stokje. Ik leerde van mijn vrouw dat het een luusiefer houtje is en dat dees vierkant zijn. Het heeft kanten en daarom kan het moeilijk of niet rollen. Ik wist eerst niet eens wat een luusiefer houtje is maar nu wel. Je kan er vuur mee maken als het rode bolletje erop zit. Eerlijk is eerlijk, ik hoopte van dat houtje dat het meer deed alleen maar schuiven. Het had moeten rollen zodat ik erachter aan kon rennen en dan kon ik het fange als een echte prooi. Maar dees hout mag van mij een luusiefer blijfe. Ik ga nu lekker in de zon dutten. Fijn wiekent allemaal.

Hoi lieve allemaal, gelukkig heeft ons saame zijn en denke aan andere geholpen want iedereen voelt zich al heel wat beter. Dat maakt me blij en ik foel me ook stukken fijner nu dat iedereen weer beter wordt.

En er waren ook reejaksies over de blog die ik eigenlijk eerst wilde maken. Het ging over poote wassen. Maar nu heb ik iets heel spannends ontdekt in mijn tuin en misschien kennen jullie het maar misschien ook niet. En ik foel dat ik dees eerst wil delen en dan komt de poote blog een andere keer.

Plestiek

Ik was in mijn tuin toen mijn vrouw er ook was. Ik weet niet meer welke dag het was want ik ben heel vaak in mijn tuin, ook als mijn vrouw er niet is. Op deze dag waren we saame in de tuin. Zij deed kontroole met de bloeme. Het zijn aardbeienbloeme. Daar komen beestjes op af die de pollen willen hebben. Van mij mogen ze want als ik aan de bloem snof, moet ik vaak niezen. En nu was dat ook zo. Een bak van de aardbeienbloeme hangt laag aan een hek. Ik kan er makkelijk bij. Dus ik moet snoffen en kijken wat het is. Toen ik wilde snoffen zag ik ineens iets bij de tafel staan. Natuurlijk moet ik op inspeksie en kijken wat het is. Het is plestiek! Dat ken ik. Plestiek heb ik eerder gehad. Toen was het een zakje. Nu is het iets anders. Mijn vrouw zag dat ik met mijn kop langs het plestiek afwreef en zei tegen me; Brammie, dat is een emmer. Oh? Dacht ik bij mezelf. Een emmer.

Iedee

Met mijn kop moest ik even ruiken. Het rook naar aarde. Dat spul waar de bloeme en boome inzitten. Ik gebruik het ook voor mijn buitenbak. En toen ik mijn kop in de emmer wilde duwen verschoof er iets. Een platte schijf die er presies op past. Het kan ook beweege. Het kan maar een klein beetje naar beneden als ik mijn kop in de emmer duw. Vanzelf gebeurt er niks met de schijf. Ik snoof nog een keertje en toen rook ik water. Het was water van de wolken. Daar wilde ik wel wat van drinken. Alleen kon ik met mijn kop er niet helemaal bij. De schijf zat in de weg. Dan maar iets anders proberen. Dus ik hup met mijn kop eruit en even denken hoe ik water ga drinken uit de emmer.
Mijn kop kreeg een iedee. Ik kan met mijn poot in de emmer, dan kan ik water vissen. Dat is wanneer je je poot onder water duwt en dan het water oplikt van je poot. Zo heb ik dat vissen genoemd. Je vist naar water en het werkt. Mijn poot duwt de schijf aan de kant en vist voor water. Het water is koud aan mijn teene. Maar ik vind het lekker om het van mijn poot te likken. Ik proef het en het proeft nat. Ik weet niet of dat dat een smaak is maar het is geen kipsmaak want die ken ik. Ik proef eigenlijk geen andere smaken als alleen dat het nat is.

Fieloosoofie

Ik leerde later van mijn vrouw dat de schijf een deksel is. Het hoort ook op de emmer te passen. Dat is voor wanneer je iets wilt bewaren en er mag niks anders bij. Met een deksel kan er niks anders vanzelf bij totdat je zelf de deksel eraf haalt. Dees deksel zat los en daarom kon er water in druppelen van de wolken. Ik vind dat niet zo erg want ik vind water van de wolken lekker om te drinken. Net als het water uit mijn eigen drinkbak binnen.
Hoewel ik wel denk dat het water uit de wolken toch echt veel verser is dan het water wat door de kraan komt. Omdat de wolken het water vers maken en het meteen laten vallen. Een kraan moet je eerst opendraaien en wolken niet. Misschien is dit ook wel een fieloosoofiese fraag voor een andere keer. Fijne zaterdag allemaal.

Hoi lieve allemaal, dees week zijn er veel gebeurd. Bij mij maar ook bij andere poesen en katers. In mijn kop had ik een hele mooie blog klaar. Het zou gaan over poote en hoe je die wast. Mijn vrouw had de kaamura klaar toen ik met mijn poot bezig was. Er is zelfs een foto van mijn tong en op mijn tong zitten allemaal kleine haartjes, dat wist ik niet eens.

Berichtjes

Maar toen ik over de blog aan het denken was, kwamen er allemaal spannende en soms verdrietige berichtjes van onze vrienden. Ik wil ze graag delen want ik vind het heel moeilijk als er iemand ziek is of zich niet lekker voelt. Van mezelf ben ik gefoelig en dan wil ik het deele zodat er misschien andere gefoelige katers of poesen zijn die dan denken, hoe doet Bram al die moeilijke dingen? Ik schrijf er over en deel het met jullie.
Allereerst kreeg Bertje een operaazie aan zijn bek. Dat was niet eens de bedoeling. Bertje ging naar de witte jas voor zijn buik. De witte jas ging met een apparaat in zijn buik kijken omdat Bertje niet goed at. En bij de kontroole van Bertje zag de witte jas dat zijn bekje niet goed was. Zijn kiezen moesten eruit en toen die eruit waren voelde hij zich eerst helemaal niet lekker. Hij was misselijk. Toen kreeg Bertje iets zodat hij niet meer misselijk is. En hij kreeg ander voer. Nou eet Bertje gelukkig wel weer. Maar een bek operaazie is nooit leuk. Bertje heeft ook angstklachten dus dit was dubbel zo spannend voor hem. Ik las dat hij voor het eerst weer straat-kontroole deed. Dus gelukkig gaat het steeds beter met hem. Zijn vrouw helpt heel goed mee. Ze doen veel saame. Dat heeft Bertje ook nodig. En ik ben heel blij voor Bertje en zijn vrouw dat het steeds een beetje beter gaat. Van mij krijg je een onzichtbare zacht kopje Bertje, zodat je weet dat het er is maar niet voelt. Ik ben nog steeds bang dat ik je pijn doe.

Eten

Daarna kwam er bericht over Bjarne van mevrouw van de Bende van 6. Bjarne voelde zich helemaal niet lekker en kreeg ook een operaazie. Dees is aan zijn schildklier. Waar die zit weet ik niet maar het klinkt heel erg. Bjarne voelde zich echt ziek want hij wou niet eens eten en deed heel veel spugen. Hij kreeg meediesijnen voor het spugen en ook zodat hij weer gaat eten. En hij is ook best lang bij de witte jas geweest. Van mij krijg je een onzichtbaar snekje Bjarne. Eentje die je beter maakt. Je proeft het niet, je wordt er niet misselijk van maar het maakt je wel beter. Ik hoop dat je opknapt Bjarne en dat je je snel weer fijn voelt.

Wonderzalf

De mama van Lucky Roodmans, Molly, heeft iets heel vervelends. Zij heeft een ontsteking onder haar staart en hiervoor moet zij naar de witte jas. De eerste keer toen de witte jas dat zag, deed Molly keihard krijsen omdat het zo pijn deed. Maar vrijdag gaat ze weer naar de witte jas en dan krijg ze narekoos. Dat is wanneer je mag gaan slapen en dan voel je niks als de witte jas iets doet. Zo kunnen ze haar wond onderop de staart goed schoonmaken en verzorgen met zalf. Van mij krijg je wonderzalf Molly, die voel je niet maar het werkt heel goed tegen angst. Zodat je niet meer bang bent en je wond kan genezen. Ik vind het heel erg dat je pijn hebt.

Voor alle vrienden die zich niet lekker voelen of naar de witte jas moeten, thuis draaien we poote voor jullie allemaal, voor de poese en katers maar ook de vrouwen en manspersonen zodat niemand alleen is en jij je weer snel beter gaat foelen.

Heel veel onzichtbare liefe kopjes van mij, Bram