Hoi lieve allemaal, afgelopen week was een hele mooie week maar het maakte me ook moe. Afgelopen Dinsdag was er op de feesboek van Loesje de Hoedjessjoow van Loesje, Bertje en Dorus. Dees hoedjesjoow is voor iedereen die wil swaaie naar een ster of alle sterren.

Als een van onze friende zijn of haar koffertje pakt naar Regenboogland, dan wordt hij of zij een ster aan de hemel. Met dees sjow worden onze sterren nooit vergeten. Ze krijgen de mooiste hoedjes op en komen dan op een foto die op feesboek wordt geplaatst. Dan kan iedereen de ster zien en kei hard swaaie zodat hij of zij het kan zien. Folgens mij is dit ook elk jaar.

Poesedame

Dees jaar waren alle sterren even mooi. Sommige sterren hadden een hoge hoed op en andere weer een lage hoed. Er waren ook gekleurde hoedjes en ook in alle maten. Zo was er voor de grotere maatje meer poes of kater een kei mooie hoed, maar ook voor de beebies van Tante Sylvia. Dees kleintjes hadden ook kei mooie hoedjes op. Ik vind ze allemaal even prachtig. En van mezelf ben ik een gefoelige jongen. Met mij hele hart en poot heb ik naar alle sterre geswaaid. Kei hard! En toen kwam er ook iets speesjaals voor mijn vrouw. Mijn vrouw deed ook mee swaaie naar de sterren, dat deden we saame. Ineens kwam er een kei mooie poesedame voorbij met een kei mooie hoed. De hoed was rood met witte hartjes. Het was Trudy!

Trudy

Mijn vrouw heeft heel lang voor Trudy gezorgd en ik heb meelcontact met Trudy gehad. Zij is mijn vriendin van het asiel waar wij allebei hebben gewoond. Eerlijk is eerlijk, het was een mooie swaai want mijn vrouw en ik hadden allebei traane in de ogen. Mij hartje huilde weer van als toen ze net haar koffertje pakte. Mijn vrouw haar traane bleven ook komen, alsof ze nooit meer zouden stoppen. Wij missen haar enorm en dat mag. Ik heb geleerd van mijn vrouw dat ik mag missen en dat het normaal is.
Toen daarna kwam Bolle langs met Mollie, Grote Beer, Poppy en Billy. Ik deed keihard swaaie naar ze allemaal. Mij hart was bij de mevrouw van Bolle en nu Kever. Van Kever weet ik hoe moelijk verdriet kan zijn. Ik vond ze allemaal even mooi met hun hoedje op en wij zullen ze nooit vergeten. Er waren zoveel mooie hoedjes van onze friende en sterre. Het was een hele speesjaale dag. Dank je wel Loesje, Bertje en Dorus voor de allermooiste Hoedjessjoow van dees jaar!!

In mij hart

Mijn vrouw en ik hebben na de hoedjessjoow even tijd saame gemaakt. Om saame even te kriebelen en te praate. Ik ga dan in mijn faavooriete mand liggen en dan komt mijn vrouw bij me staan. Ze kriebelt dan met haar hand over mijn kop heen. Dat vind ik altijd fijn. Zeker na dees Hoedjessjoow want ik was echt kei moe van het swaaie maar ook van alle traane die maar bleven komen. Van mezelf ben ik een gefoelige jonge en swaai ik altijd met mijn hart. Iedereen zit in mij hart foor altijd. Dus vind ik het super fijn dat mijn vrouw nog even blijft en kriebelt. Ik krijg ook altijd kusjes op mijn kop. Dan weet ik dat alles weer goed komt. Want dat is zo.

Hoi lieve allemaal, er kwamen vorige week kei veel liefe reejaksies op mijn eerste blog na de vakanzie.Dat vind ik heel fijn want ik maakte me wel een beetje zorgen. Gelukkig hoeft dat niet want iedereen was kei lief. In mijn vakanzie was er de zomer. Zelf vind ik de zomer fijn want dan is mijn avondklok anders. Het is dan langer licht en dan mag ik langer buiten blijven. In de zomer zijn er kei veel beestjes overal en dan wil ik gewoon altijd in mijn tuintje zijn.

Zomer

In een ochtend kwam mijn vrouw op bezoek. Ze was in haar eigen huis blijven slapen maar ze beloofde me dat ze, als ze wakker was, meteen weer terug zou komen naar mij. En dat deed ze. Dat vind ik fijn want ben ik nog steeds haar Brammie en dat verandert niet. In de zomer is er ook iets gebeurt in de vakanzie. Ik kreeg ineens een andere vacht. Normaal verhaar ik niet zo veel of soms helemaal niet. Ik denk dat mijn vacht niet weet wanneer het zomer of winter is. Ik heb het geleerd door mijn vrouw en de avondklok. Maar mijn vacht doet dat allemaal zelf.

Kriebels

Ik had ineens kei veel kriebels op mijn lijf en ik snapte er niks van. Hoe kan ik zo ineens zoveel jeuk hebben. Want ik had niet in het zand liggen rollen. Mijn vrouw zat aan de tafel en ik ging haar kopjes brengen want dat doen we nu. Dan sta ik op de tafel en dan bonk ik met mijn kop tegen haar wang aan. Dat deed ik dus. Bonk! Mijn vrouw ging met haar hand lekker kriebelen over mijn rug. Dat is erg fijn en zeker als je jeuk hebt. En toen kwam het. Een lang geluid van haar mond, ‘ oooooooooo, Brammie’. Zij zag waarom ik zoveel jeuk had. Ze zei ‘ Kereltje, wat een klitjes allemaal. Arme jongen wat zal jij een jeuk hebben’. Nou dat had ik ook!! Mijn vrouw vertelde me dat ik aan het verharen was. Dat je vacht beslist dat er nu zomer of winter is en dan past je vacht zich daarop aan. Mijn vacht wist dat het zomer was dus die wilde alle haren kwijt.

Kam

Op zich vond ik het helemaal niet erg dat ze me deed kriebelen want dan was de jeuk weg, maar raad eens waar ik ook ging verharen. Juist ja, mijn billen. Mijn billen wisten ook dat het zomer was en die wilde ook de haren kwijt. Ik had zoveel haren dat ik er in zou stikken met al die haarballen.
Dus besloot mijn vrouw mij te helpen. Dat deed ze met een kammetje. Op mijn rug vond ik het heel erg fijn maar bij mijn billen is toch een ander verhaal. Mijn vrouw vroeg aan mij of ik stil wilde blijven staan zodat zij kon kammen. Als eerst deed ik dat maar toen kwam die kam ineens aan mijn billen en dat vond ik niet fijn. Mijn billen zijn prievee. Daar moet je niet aan plukken of kammen. Mijn vrouw haalde de kam er nog een keertje door en er kwamen allemaal plukken haar af. Nou voelde mijn billen wel heel erg kaal. Dit hoefde voor mij niet maar mijn vrouw wilde doorgaan. Ze mocht nog één keertje kammen als ik daarna naar buiten mocht en een snek kreeg. Daar stemde zij ook in mee. Want als je saame bent, ook al woon je een beetje van elkaar af, moet je ook saame praten en het met elkaar eens zijn.
En zo deden we het. Mijn vrouw kamde nog één keertje over mijn billen en gaf me daarna een knuffel met liefe woordjes. Dat ik het goed gedaan had en dat ik dapper was. Ik kreeg ook mijn snek en ik mocht de tuin in. Mijn vacht is nu nog aan het verharen maar gelukkig niet meer zoveel en mijn billen zijn inmiddels normaal van vacht.
Dus geen gepluk meer daar heb je onkruid voor. Fijn wiekent allemaal.

Hoi lieve allemaal, ik ben het Bram. Misschien weten jullie het niet meer of juist wel maar ik ben blogger over mijn leefe. En ik heb net vakanzie gehad omdat mij vrouw ging verhuizen. Ik ben dus nu een katermans op afstand want ik woon eigenlijk bij een manspersoon en dat is de broer van mij vrouw. Ingewikkeld hoor. Maar ik blijf bloggen want mijn vrouw is mijn vrouw en we zijn kei vaak saame en ze woont nu kei dichtbij.

In mij vakanzie

Allereerst wil ik Oopa Floris kei erg bedanken want hij deed vakanziewerk in mij vakanzie. En dat heeft hij kei goed gedaan want zijn verhalen zijn echt super leuk. Dus dank je wel Oopa Floris ik vind heel fijn dat je dit wilde doen voor mij. Ik maakte me namelijk wel zorgen over het bloggen want als ik niet blog, wie doet het dan en toen kwam Bertje met een kei goed idee over Oopa Floris. Een seeniejoor met deemenzie. Dat is wanneer je niet alles meer weet of kan onthouden. En nu is er nog meer goed nieuws want Oopa Floris blijft bloggen en daar ben ik heel blij mee want zijn verhalen zijn super leuk net als onze andere bloggers.
Daarnaast wil ik Loesje ook even bedanken. Als mantelpoes voor Oopa Floris heeft ze het niet altijd makkelijk gehad tijdens het vakanziewerk van Oopa. Hij was regelmatig verdwaald of hij was uit de wc aan het drinken of hij deed ineens keihard krijsen. Dank je wel Loesje dat je deed oppassen of Oopa niet kwijt raakte.
En natuurlijk Bertje ook heel erg bedankt voor je geduld en goeie ideeën, zonder jouw is alles zoveel zwaarder. Jij maakt alles zoveel beter, dank je wel.

Na de vakanzie

En dan nu natuurlijk over hoe het gaat na de vakanzie. Want ik heb echt kei veel te mauwen. Er is heel veel gebeurd. Maar het belangrijkste is, hoe gaat het met mij nu dat mijn vrouw ergens anders slaapt.
De eerste nacht vond ik er niks aan. Want ik was oer met mijn muisjes en ik deed ze naar haar brengen maar ze was er niet. Dat was raar in mijn kop. Mijn vrouw heeft een roetiene net als ik en nu was dat niet zo. Daarom ging ik nog meer muisjes zoeken en brengen. Misschien dat dat zou helpen maar dat was niet zo en toen wilde ik ineens mijn avond snek. En die was er ook niet. Dus ik deed nog meer mauwen en toen vroeg mijn manspersoon wat er was. Ik was mijn vrouw kwijt en mijn avondsnek was weg. Mijn manspersoon heeft ook sneks in een kastje voor als ik die wil snekken dus ik liep naar dat kastje voor mijn avondsnek. Dan maar deze als avondsnek. Hij snapte mij gelukkig en vroeg of ik wat lekkers wilde. Ja natuurlijk. Ik hou van snekken, zeker van kipsmaak sneks. Dees keer kreeg ik van hem sneks en dat waren crunchsneks van whiskas. Het zijn allemaal kleine snekjes. Er is kipsmaak en vis maar ook rund en zallum en kalkoen. Dees snekjes vind ik ook lekker maar die krijg ik niet altijd. Nadat ik mijn snekjes op had ging ik naar de zolder voor kontroole. Want wat nou als mijn vrouw ineens wel boven is, dan wil ik nog steeds de sneks uit het trommeltje. Ik ben op haar bed gaan liggen en ik heb de wacht gehouden tot dat mijn oog het niet meer volhield. Toen ben ik gaan dutten. Want met dutten gaat de tijd sneller. En toen ik wakker werd hoorde ik beneden iets en ben ik kei snel naar beneden gerend.
Daar hoorde ik iets bekends, namelijk: ‘hoi lieve Brammie, knappe jongen, kom hier dan doen we even kriebelen’. Nou ik was kei blij en mijn staart deed bibberen want mijn vrouw was beneden. En ik deed mauwen en spinnen tegelijk. Ook kwamen er kopjes want ik had haar best gemist en zij mij ook. Die avond bleef ze hier bij mij slapen en dat vond ik heel fijn want toen kreeg ik ook mijn avondsnek en knuffel weer.

Ben terug

Het was best een spannend avontuur voor mij zonder mijn vrouw, maar het is me gelukt en daar ben ik kei blij om. Er komen nog meer avonturen want nu ben ik weer terug met bloggen. Maar voor nu wens ik jullie allemaal een kei fijn wiekent met heel veel sneks en knuffels.

Hoi lieve allemaal, dees week is het een speesjaale week want ik ga met vakanzie en daarover wil ik jullie iets meer vertellen. Een tijdje geleden kreeg mijn vrouw te horen dat ze een huis krijgt. Maar de huizen waren er nog niet. Dees moesten nog gemaakt worden. Nu is het een heel tijdje verder en heeft mijn vrouw nieuws gekregen.

Mijn vrouw

Op dinsdag mag zij de sleutel ophalen in haar nieuwe woning. Ze krijgt dan een rondleiding van alles wat er is en hoe het er uit ziet. Daarna vertrekt de persoon en kan mijn vrouw gaan klussen. En in dees weeke ben ik er ook niet. Mijn vrouw gaat verfe en een vloer leggen. Ik vind dat knap want ik kan niet eens de korrels van mijn bak goed veege. Maar er is nog meer nieuws wat ik met jullie wil deele.

Mijn manspersoon

Als de muren zijn gedaan en de vloer erin ligt, gaat mijn vrouw daar alleen wonen. Misschien weten sommige van jullie het al wel maar andere nog niet. Eigenlijk hoor ik bij de broer van mijn vrouw. Ik heb dus een manspersoon en een vrouw. Mijn vrouw heeft mij als kitten meegenomen uit het asiel waar ze werkte en haar broer vind mij zo lief dat ik bij hem in zijn paspoort sta. Dus Brammiesaurus heeft een manspersoon. Mijn manspersoon heet Peter. En ik lig het liefst op zijn armen achter de peesee. Nu zul je misschien wel fraage hebben over van alles wat er mee te maken heeft en ik ga proberen om hier alvast wat duidelijkheid neer te schrijven.

• Ik blijf bloggen want mijn vrouw komt toch altijd hier want ik kan haar niet missen en zij mij ook niet.
•  Dan ben ik een Bram op afstand, mijn vrouw blijft dicht in de buurt dus als ik kei-hard mauw, dan komt ze meteen.
•  Ik heb ongeveer twee weeke vakanzie, de meneer van internet doet vervelend dus misschien is het een weekje later maar dan zeg ik het op tijd.
• Mijn manspersoon snapt niks van bloggen vandaar dat mijn vrouw het doet en hij vind het niet erg.
• Ik ga mijn vrouw echt heel erg missen want nu doen we best veel saame en nu wordt het anders.
• Ik hou nog steeds van kipssmaak sneks. Nu moet ik wel vaker bij mijn manspersoon zeuren als mijn vrouw hier niet meer slaapt.
• Mijn feesboek blijft gewoon en ik blijf ook gewoon, dat is het fijnst

Op bezoek

Er zijn nog zoveel dingen die anders gaan of waar we allebei aan moeten wennen dat het lastig is om te zeggen wat het allemaal presies is. Mijn idee is dus dat ik op afstand ga vertellen wat het met me doet en hoe het gaat. Mijn vrouw komt gewoon op bezoek en dan doen we heel veel kletsen en knuffelen. Eerlijk is eerlijk, ik denk dat het voor haar saai is want ze is dan alleen. En ik ben met Mila en Toby en mijn manspersoon. Maar dat gaan jullie lezen als ik terug ben van de vakanzie. In de vakanzie ga ik heel veel dutten. Maar ik ga ook in de tuin zijn. Kontrooles doen op beestjes want laatst zag ik een soort kevertje lopen op de teegels en die hoorde daar niet. Mijn mijn poot heb ik hem terug gestuurd naar het zand maar toen kwam Mila ineens en die at hem op. Zij doet dat dus. Ik niet. Ik ben tuinveegataaries. Ik eet niks vanuit de tuin. Alleen mijn kipssmaak brokken.

Terug

Maar goed, tot zover het speesjaale nieuws. Ik ben op vakanzie en daarna kom ik weer terug bloggen. Zorgen jullie allemaal goed voor elkaar? Dat je genoeg drinkt met warm weer maar ook geen ruzie maakt. Ik wens jullie een hele fijne zomer met heel veel mooi weer, lekkere sneks en genoeg dutjes! Tot snel, stoere poot van mij, Bram bijna op afstand.

Hoi lieve allemaal, fandaag is er een andere blog dan anders. Het is ineens geen zomer meer. Het weer is koel en fris. En nu is er bijna elke dag wel water uit de wolken. Zelf vind ik dat niet erg. Want zo kan ik buiten water drinken uit de emmer. De emmer vangt het water van de wolken voor me op. Dat is lekker vers water. En dat het niet zo heet is vind ik ook niet erg. Mijn lijf vind het helemaal niks als het zo warm is. Die wil dan alleen maar gaan liggen. Dat maakt dat de tuinkontroole niet gedaan wordt en dat is wel belangrijk. En deze week was ik aan het denke over van alles en nog wat. Het heet fieloosoofeere. Dat is diep denken.

Woef

Mijn kop was bij de blog en wat ik zou gaan schrijven toen er heel verdrietig nieuws kwam. Ik lag op mijn paal te denke toen mijn vrouw naar me toe kwam. Ze zei: ‘Brammie, er is verdrietig nieuws’. Ze vertelde me dat ze vroeger altijd met een woef liep en dat ze beste vrienden waren. De woef is niet van haar maar van haar vorige buren. Hij heet Ozzie. Mijn vrouw en Ozzie vonden elkaar meteen leuk. Ze hebben samen veel gewandeld en plezier gehad. Afgelopen week kwam er slecht nieuws. Het gaat niet goed met Ozzie. In zijn keel zit kanner. Net als bij Trudy. Ozzie werd ineens heel erg ziek en hij kon niet meer beter worden. Hij besloot ook om meteen zijn koffertje te pakken naar Regenboogland want daar is hij weer gezond. Nu is hij niet meer hier en dat is raar voor mijn vrouw. Ze zag hem regelmatig buiten wandelen met zijn baasje.

Vriend

Daarna kwam er nog meer verdrietig nieuws. Onze Griekse vriend Firfirikos heeft ook zijn koffertje gepakt. Eerlijk waar, mijn kop heb traane. Firfirikos was ook ziek. Hij at heel slecht en zijn lijfje deed niet meer wat het moest doen. Hij is zelfs bij de witte jas geweest en zij konden hem ook niet meer helpen. Toen heeft hij besloten dat hij naar Bert en Sjaak wilde in regenboogland. Van me eigen vind ik het heel erg dat Ozzie en Firfirikos zo ziek waren. Ziek zijn is niet leuk. Ik ben heel trots op Firfirikos dat hij nog in de spotlight heeft gestaan op Bertje’s website. Want zo leerde iedereen hem kennen en wat voor mooie katermans hij wel niet is. Hij is dol op de muisjes van Luna en hij kon al heel snel Haags mauwen. Een echte Griekse katermans met een hart van goud. Dank je wel Firfirikos dat je je leven met ons wilde delen. Ik hoop dat je een veilige reis hebt gehad en dat je nu bij je vrienden bent.

Struiken

Van me eigen denk ik ook wel eens na over de Regenboogbrug maar van mij hoef het niet. Ik ben nog gezond en al ben ik een beetje seeniejoor, ik kan nog kei-veel. Mij lijf doet nog van alles. Zelfs in struiken springen. Misschien niet de eerste keer maar het lukt me nog steeds. Maar eerlijk is eerlijk, ik denk er over na. En ik wil niet nog weg. Hier zijn mijn vrouw, mijn zusje, mij furkeer Jafita en al mijn liefe beste vrienden. Soms heb je geen keuze maar ik heb die nu nog wel. Voorlopig ga ik alleen naar mijn tuintje want ik mag de tuin niet uit omdat het te gefaarlijk is. En dat is genoeg voor mij. Vandaag doe ik een kaarsje aan voor Ozzie en Firfirikos. Natuurlijk ook voor onze andere sterren. Dat we altijd aan ze denken zodat ze nooit alleen zijn.