Lieve allemaal, Ik heb iets zo heel bijzonders ontdekt tijdens mijn dagelijkse poetsroutine, en dat wil ik heel graag met jullie delen. Meestal poets ik mijn pootjes, mijn buik en mijn gezicht heel netjes, zodat ik de nacht schoon en fris kan beginnen.
Teentjes
Maar gisterenavond, toen ik daar rustig zat en mijn achterpootje omhoog hield, ontdekte ik iets wat ik nog niet eerder echt had opgemerkt. Wisten jullie dat mijn teentjes niet allemaal dezelfde kleur hebben? Sommige zijn zwart, alsof ze een stukje van de nacht met zich meedragen, en andere zijn zachtroze, als een bloesemblaadje in de lente. Heel bijzonder, hè? Ik wist niet eens dat dat kon.
Als poezendame van twaalf jaar jong en heel netjes, ben ik van mezelf altijd bezig om er verzorgd uit te zien. Ik poets zorgvuldig, maar dit keer keek ik echt goed naar die zachte kussentjes. Het voelde alsof ik ze voor het eerst echt zag! En ik dacht: dat is toch wel heel speciaal. Het ene kussentje donker, bijna zwart, en het andere roze – het contrast is zo mooi. Het is alsof ik een klein stukje dag en nacht meedraag, precies in balans, altijd bij me. Misschien hebben jullie dat ook wel; iets unieks en bijzonders dat bij jullie hoort en altijd met je meegaat.
Zacht
Nou, het lijkt misschien een klein dingetje, maar voor mij voelde het als een grote ontdekking. Elk teentje dat ik op de grond zet, heeft z’n eigen kleur. Het ene teentje brengt mij naar mijn broertjes, het andere naar mijn vrouw voor een extra knuffel. En soms zet ik die speciale kussentjes voorzichtig op de grond, sluipend door het huis in de nacht. Die kussentjes dragen me overal heen en houden me stevig, maar zacht verbonden met de wereld om me heen. Het geeft me een trots gevoel, alsof ik met die bijzondere kussentjes een beetje magie overal achterlaat.
Ik voel me net een ontdekkingsreiziger, elke dag weer. Stel je voor dat je iedere dag iets nieuws ontdekt over jezelf. Misschien is het iets kleins, zoals het vinden van een zwart én roze teentje, of misschien is het iets groots zoals een nieuwe plek ontdekken. Wat het ook is, het maakt ons uniek, toch? En het mooiste is dat we die speciale kanten van onszelf af en toe eens in het zonnetje mogen zetten.
Vanavond, wanneer ik mijn routine weer doe, zal ik nog wat extra aandacht besteden aan die bijzondere kussentjes. Misschien geef ik ze nog een likje extra om ze te laten weten hoe bijzonder ze zijn. Want ook al lijkt het iets kleins, juist die kleine dingen maken het leven mooi en bijzonder. Het maakt dat we onszelf met een beetje zachtheid en liefde verzorgen – iets wat ik als Minister van Zachte Zaken natuurlijk heel belangrijk vind.
Kopjes
Lieve vrienden, misschien hebben jullie ook wel zoiets speciaals, iets wat jullie net zo bijzonder maakt. Misschien een moedervlek, een extra zachte haarlok, of een speciale blik. Ik ben heel benieuwd wat dat is als je het wilt delen.
Tevens doe ik al mijn zachte mooie teentjes bij elkaar voor Doerak. Dat hij zonder pijn verder kan. Ik weet zeker dat zijn mensen en Bliksem extra lief zijn voor Doerak.
Ik tetter nog steeds mee voor vrede want dat is echt nodig en ik doe kopjes geven waar er nodig is.
Poot getekend,
Mienister van zachte zaake, Milamuis