Lieve allemaal, we zijn nog maar in de eerste maand van dees jaar en er is al zo kei veel gebeurd. Als mienister van gefoelige saake wil ik ze graag deele met jullie.

Zo heeft Saphira woef hele mooie beebie puppies gekregen. Kei veel feelizitaazies voor dees mooie puppies. En dan is er nog iets heel moois. Mevrouw Truke is niet langer alleen. Ze heeft niet één maar twee (!) vriendjes geadopteerd! Twee kereltjes en ze zijn zwart met wit gekleurd. Ze heten Cem en Chris. Welkom lieve kleine katermansjes. Tof dat jullie er zijn!

Ferrassing

Dees week had ik een ferassing van me eigen zonder dat ik het wist. Zoals jullie weten ben ik soms half fegetaaries maar toen niet. Normaal eet ik ‘s morgens een blikje moes dat ooma mij en Mila geeft. De smaken die we krijgen verschillen. Soms is het kip en een andere keer is het vis. Ik hou niet zo van vis. Mijn faavooriet is kip. Nu was het anders mede omdat mijn vrouw er was. Natuurlijk moest ik eerst zeuren en kletsen en daarna nog knuffels en kusjes doen met haar. Dat is standaard zo. Dat vind ik fijn. Mijn vrouw en manspersoon gingen heel snel weg. Ik kreeg een kus op mijn kop gepland en ze liep door. Ik stond wel even te kijken van ‘is dat alles?’ Normaal moet ik zeuren dat ze moet stoppen maar nu wilde ik meer.

Wat ik rook

Ik heb wel even zo gestaan en in mijn kop gedacht. Van me eigen was is best roomanties in mijn kop en ik wilde kei lief doen en veel knuffelen. Dat ging niet. En toen ik op het punt stond om te gaan dutten, ging de voordeur open. Daar waren mijn vrouw en manspersoon weer! En het rook zo lekker, ik rook echte kip geur. Hadden ze mijn moes warm gemaakt of er soep van gemaakt? Mijn bek begon meteen te kwijlen.
Ik stond op de krabpaal met mijn kop en keek naar waar de geur vandaan kwam. Mijn vrouw had het in een tas zitten. Een papiere tas want die kraken zo leuk als je erin gaat zitten. En ze zijn warm, ook dat nog eens. Mijn neus ging automaaties de geur en de tas achterna. Ik kwam er al heel snel achter dat het om mensen eten gaat en dat ik dan niet op de tafel mag. Dat is een regel thuis. Dat komt omdat ik soms vieze poote heb en dat willen mijn mensen niet aan tafel. Ik was mijn poote niet altijd super schoon.

Geur

Mijn vrouw was bezig met de tas leeg te halen. Er kwamen witte bakjes uit die dicht waren. En daar kwam die lekkere kip geur vandaan. Toen de tafel gedekt was en iedereen aan tafel zat, keek ik wat mijn vrouw op haar bord had.
Ik kan je zeggen dat ik eefe geen fegetaaries was hoor. Het is echte kip! Hele echte kip, met kipsmaak en geur! Nou je kan al raden denk ik dat ik heel erg ongeduldig was en dat ik op de paal heen en weer aan het haaibaaien was. Ik deed ook dramaaties zeuren. Dat is wanneer ik denk dat ik zielig ben en dan geef ik van die kleine zachte miauwtjes zodat ik meer aandacht van mijn vrouw krijg. Soms strek ik mijn poot uit zo van: ‘zie je mij?, hallo, ik ben hier, ik wil ook’. Dan hengel ik naar mijn vrouw of naar het eten dat ik dan wil.

Uitbuike

Ik hoefde eefe geen knuffels of kusjes hoor, die kip die daar lag die wilde ik wel. Mijn vrouw had mij allang gehoord en mijn manspersoon ook. En toen zag ik ineens twee kipstukjes op tafel liggen. Die wil ik. Die wil ik heel graag! Ik ben een boergondiese brabandse katermans die van luuks eete houdt. Dus ook van verser dan verse kip. En ik ben dan ongeduldig maar het is zo lekker en ik krijg dit niet elke dag. Mijn elke dag eete zijn mijn gezonde brokken van Hills. En dan krijg ik ook nog eens moes dus eigenlijk heb ik genoeg.
Maar dees kip is alles. Echte kip is kei heet en dees moest eefe koele voordat ik hem kon eete. Mijn kop is er klaar voor en mijn bek ook. Dees ging gewoon automaaties open zo van ‘kom maar, ik laat zien waar, kom op’. Toen ik de kip kreeg ging ik meteen met mijn tanne erin en deed ik de kip schudden. Dees is al vlees dus die doet nie veel meer maar toch voor het oer gefoel. Daarna deed ik bijte en smakken en likken en vooral genieten van mij kipvlees. Het was ook zo weg en ik wilde meer kip. Ik heb wel drie keer een stukje kip gekregen! Dat is kei veel en ik ben lekker verwen met mijn kip.
Daarna moest ik eefe uitbuike op de paal en mij poote wassen. Mila heeft eefeveel gehad als ik en zij deed ook uitbuike! Het was een lekkere ferassing!

Woef! Hooooooooi snorremansen en miauwers, wat een verrassende score bij pootbal in de reacties! Oopa scoorde heel sniekie ineens gewoon een goal zonder dat iemand dit ook maar gezien heeft. Hij kwam, rende en maakte een schijnbeweging en toen was het raak! Goal voor Oopa Floris! Knap staaltje pootbal hoor! De volgende wedstrijd pootbal word gehouden op de berg. Want dan gaat de bal nog harder. Ik ben benieuwd, woef!

Witte vlokken

Het is echt waar, afgelopen week net na mijn vorige blog was het ineens wit overal. Van mezelf weet ik dat dit sneeuw is. Dat heb ik al in mijn puppy jaren ontdekt. Van die witte vlokken die neervallen en dan je neus raken.
Bij de landing voelen ze eerst heel zacht maar daarna gaat het kriebelen en dan wil ik er naar happen. Woef, sneeuw happen is leuk! Ik open mijn bek en hap een paar keer naar de lucht. Soms heb ik een sneeuwvlok te pakken en dan voel ik op mijn tong dat het smelt tot water. Sneeuwvlok water is best lekker als je dorst hebt. Gewone sneeuw op de grond ook. Mijn mens vind van niet en wil dat ook niet proberen. Ik hap er graag naar en ik lik het graag op. Het voelt verfrissend in mijn bek. Voor mijn poten is dit anders. Ik voel dat het nat is en koud maar ik heb er niet zoveel last van als ik wandel. Als ik stilsta in de sneeuw of als de grond bevroren is, dan voel ik het heel goed. Meestal probeer ik te blijven lopen als mijn mens aan de praat is geraakt met een ander mens van een van mijn vrienden.

Ballen

Wat ik ook leuk vind aan sneeuw happen zijn de sneeuwballen! Mijn mens en Brams vrouw maken die wel eens voor me als we gaan wandelen. Dan mag ik van de halsband los en dan gooien ze ineens een sneeuwbal ver weg die ik dan moet vangen of oprapen. Nou, ik kan je plechtig blaffen dat ik ze zelden vang want ik blaf te veel en hap er maar half naar. Ik ren er wel achteraan want dat is gewoon kei leuk. Ik hou van rennen. En als de sneeuwbal land, dan is het geen bal meer maar dan hap ik toch nog een keertje voor de zekerheid. Gewoon omdat ik dat wil, woef!
En als er sneeuw ligt en het sneeuwt nog steeds, dan word ik helemaal echt wit. Net als een echte sneeuwvos en dan zie je me bijna niet meer. Tot dat ik de sneeuw van mijn vacht schud dan zie je mij weer. Knap he.

Poot

En dan hebben we ook nog iets anders kei moois. Woef! Dat zijn mijn pootafdrukken in de sneeuw! Hebben jullie die wel eens gezien van je eigen? Ik wel en dat is echt heel bijzonder. Want zonder sneeuw zijn er geen pootafdrukken. Dat is wat je achterlaat als je met je poot op het sneeuw loopt. Wat ik nog mooier vind is een hele spoor aan pootafdrukken! Die kan je helemaal volgen tot aan het eind. Dat kan klein zijn maar ook meters lang, woef! Er zijn pootafdrukken van mij maar ook van mijn mens en ook van andere vrienden en mensen. Dat is mega tof!
Dus wanneer het sneeuwt en er ligt al sneeuw, loop dan eens over de sneeuw waar nog niemand is geweest. Dan kan je de mooiste sporen maken, woef!

Sneeuw

Soms schopt mijn mens wel eens wat sneeuw weg met haar voet en dat vind ik ook leuk. Dan is het net alsof er allemaal kleine sneeuwballetjes rondvliegen. Die wil allemaal tegelijk met mijn bek pakken zo van HAP HAP HAP. Een bek gevuld met sneeuw wat lekker tot water smelt. Ik moet eerlijk blaffen dat ik geen verser water heb geproefd dan dit. Ik drink overal wel water. Als het gewoon geregend heeft en het ligt in een plasje op de grond, dan drink ik dat ook. Het likt lekker fris aan mijn tong. Maar drinken uit een vijvertje of beekje doe ik ook als ik de kans krijg. Mijn mens vind het niet zo fris als ik dat doe maar ik wel.
En als het heet weer is en ik krijg ijsblokjes bij mijn gewone waterbak, dat vind ik ook mega lekker. Dan is het net alsof het buiten sneeuwt en vriest maar dan in mijn bek. De sneeuw was heel snel weg maar ik zeg, tot de volgende keer sneeuw want je komt vast en zeker nog een keertje terug en dan gaan we opnieuw avonturen beleven.
Dan wil ik opnieuw naar je vlokken happen, woef!

Lieve allemaal, ik ben kei blij om te lezen dat vele van jullie uit een beker of glas drinken. Sommige hebben zelfs waterfonteinen. Die heb ik nog geeneens.
Misschien ga ik dat wel voor mijn verjaardag vragen. Dat is in de maand Juli en dat duurt nog even. Mijn vriendin Jafita houd van warme melk uit een beker, dat moet ik ook eens gaan proberen. Ik weet niet eens of ik wel melk lust. Sojamelk wel. Die heeft mijn vrouw wegens haar buik. Die vind ik wel lekker.

Gefoelige saake

En Japie en Mila doen wel echte muise fange. Een klein woordje hierover als mienister van gefoelige saake. Er zijn woordjes over of je slecht bent als je echte muise fangt. Mijn antwoord is nee. Van nature doen alle poese en katers dit. Dus nee Japie, jij bent niet slecht. Ik vind jou een kei toffe katermansvriend! Ik ben een bloeme jonge en ik vind het niet fijn om echte muise te fange. Dat laat ik over aan de stoere katers of poese die buiten kontroole doen. Dat is hun taak.
Mijn taak is voornamelijk binnen en in mijn eigen tuin en daar zijn geen muise. Als er wel een muis komt, dan zeg ik dat hij of zij verdwaalt is niet in mijn tuintje hoort. En dan kreeg ik ook nog eens een kompliement wegens dat mijn vacht zo mooi is. Nou liefe Kever, dat vind ik kei lief van jou dat jij dat zegt. Dan foel ik me ook heel fijn en dan wordt mijn hartje alleen maar warmer. Ik probeer altijd mijn best te doen.

Snektest

Vandaag heb ik weer een snektest. Ik hou van snekken. Dees keer zijn het super lekkere sneks van de winkel. Van Cranenbroek heet het volgens mij vrouw. Het zijn kleine sneks van het merk ‘Beaphar’. Misschien zie ik er een beetje wazig uit op de foto’s maar ik beloof je, ik deed niet beweege. Ik denk dat het door de sneks kwam. Dees sneks zijn namelijk speesjaal. Toen mijn vrouw dat zakje vast had moest ik meteen zien wat dat was.
Ik rook meteen dat het geen kipsmaak was want die ken ik heel goed. Dees was geen vlees smaak maar anders. Ik ken de geur alleen kon mijn kop het niet meteen plaatsen. Ik moest gewoon meteen meer snoffen en daarna merkte ik pas iets. Het is geen sneksnek maar een snek waar je kop rustig van gaat worden. Het is wiew! Nou mijn kop merkte dat meteen. Alles werd een beetje zacht van binnen. En de geur van de wiew was zo lekker dat ik zelfs begon te zeveren. Niet in mauwen maar in kwijlen. Soms doe ik ook zeveren in mauwen maar dat is een ander verhaal en niet voor nu.

Geduld

Mijn vrouw maakte de zak open en ik zat er natuurlijk met mijn kop gewoon in tot zover het kon. Ik wilde persee in de zak die sneks hebben. Mijn vrouw duwde me terug en zei tegen me dat ik even geduldig moest zijn en even moest wachten. Ze zou de sneks eruit halen zodat ik ze kon eten. Van me eigen duren dat soort dingen altijd veel te lang. Ik wil alles gewoon meteen hebben. Mijn vrouw legde een paar van die wiew sneks op de tafel zodat ik ze kon eten. Nou ik kan je zeggen. Ik had niet veel tijd nodig. Mijn bek was al bij de snek voordat mijn kop kon bedenken waar die dingen lagen.
De smaak is super lekker. Het smaakt overal naar. Naar kip, naar kruiden als in gras met kleine druppels water en naar bloeme en ook naar plant van de wiew. Mijn bek bleef maar zeveren met die wiew sneks. Ik pakte de snek en kraakte het lekker tussen mijn tannen. Ik zag niet eens hoe groot of hoe klein ze wel niet zijn. En ook de kleur heb ik niet eens gezien. Zo wordt het wel een hele slechte snektest als ik niks weet. Ik weet dat ze kei lekker zijn en dat mijn kop ineens zacht is. Heel fijn en zacht alsof je op een wolk aan het slapen bent en de zon straalt warm op je kop. Mijn vrouw gaat even helpen hoor want mijn kop is wazig.

De vrouw van Bram zegt:
Het zijn dus snacks van Beaphar. Ze heten Catnipbits en verkrijgbaar bij van Cranenbroek winkels of online. Ze zijn klein, rechthoekig en groen van kleur.
Ik geloof dat het een sterke wiew heeft want Bram is kneiter high en brabbelt iets over dat ie meer wil en hij geeft deze snack een tien! Nou Bram, ik denk dat jij wel genoeg hebt gehad!

Woef! Hooooooooi snorremansen en miauwers, vandaag kijk ik terug op toen ik nog heel klein was. Een puppy. Zo’n klein bolletje wol met een spitse snoet.

Klein

Volgens mij ging ik hier voor het eerst naar het grote bos voor een wandeling. Nu is het een makkie. Maar toen was ik heel klein. Ik denk zelfs dat ik vier maanden jong was. Dat is dus echt puppy hè. De halsband om mijn hals was ook veel te groot maar hier deed leren hoe je met een halsband aan moest lopen. Dat lukte prima.
Nou, nu kan ik terug kijkend bedenken dat het maar goed is dat ik een halsband droeg. Als puppy was ik heel ondeugend en luisterde ik nog niet zo goed. Dus ik rende overal heen waar ik dacht dat kon. Elk geluidje vond ik leuk en als ik iets zag bewegen, dan was ik er ook. Elk blaadje of takje moest hebben en in mijn bek meenemen. Dat was gewoon zo. Ik denk dat alle pups dat doen. Het heeft iets te maken met stoer doen en sterk zijn. Zo was ik ook.

Naar het bos

Op deze dag ging ik met mijn mens naar het grote bos waar ik eerst de commando’s moest oefenen. Dat wil zeggen dat ik opdrachten deed oefenen. Opdrachten zoals ‘zit’ ging ik oefenen. Nou ik kan je blaffen dat ik niet zo heel veel ervaring had en dat ik dat maar lastig vond.
Want hoe wil je zitten als je alles om je heen ziet bewegen en je wilt er achteraan? En dan zeker waar allemaal andere mensen en honden zijn. Auto’s die super snel voorbij vliegen en fietsers die langs je af snellen. Het was voor mij een hele drukke wereld. En ik wilde overal aan meedoen. Hier heb ik ook leren blaffen.

Spelen

Telkens als er iets gebeurde dan moest ik weten wat dat was en dus vroeg ik de hele tijd: Hee, hallo, waar ga je heen? Wie ben je? Ga je ook naar het bos? Gaan we samen spelen? Ken jij commando’s en opdrachten? Mijn mens vertelde me dat er vast wel iemand in het bos is waar ik mee kon spelen. En dat was ook zo.
Het bos was en is nog steeds heel magisch voor mij. Daar leerde ik dat er een heel groot veld was met een berg. Ik paste er wel meer dan een miljoen keer op woef! En daar gingen we oefenen zonder halsband. Dus ik kon daar zo hard rennen als ik wilde.
Brams vrouw en mijn mens deden dan een spelletje. Ik ging aan de halsband mee met Brams vrouw naar boven op de. Mijn mens bleef beneden. Daarna kreeg ik de commando ‘zit’. Dat deed dan ook. Ik vond dit altijd zo spannend want ik wist dat ik dan ineens los ging van de halsband en als mijn mens ‘kom’ riep, dan mocht ik zo hard en zo snel mogelijk de berg af naar haar toe rennen. Dat was super super leuk! Toen was ik zo klein dat ik tijdens dit spelletje wel eens een koppeltje duiken ging doen. En dat kwam vanzelf want mijn kleine pootjes konden mijn lijf niet bijhouden. Ik ging dan super hard van de berg af.

Groter

Nu doen we het spelletje nog steeds alleen ben ik veel groter geworden en veel sneller. En ik doe geen koppeltje duiken meer. Nu ben ik de snelste Toby vos die er is. Als mijn staart naar beneden is in plaat van in een krul, dan heb ik extra kracht. Dat is een soort motortje dat mee wappert voor de snelheid. Ik ben geen echte vos maar ik voel me dan wel een snelle vos.
Soms was er een ander woef en die wilde ook mee van de berg af. Maar als pup ga je niet zo snel en de woefvriend die dan mee van de berg afging, rende veel harder. Ik deed wel altijd kei mijn best om de woefvriend bij te houden. Dan blafte ik heel hard van ‘hee niet zo snel, wacht op mij’. En na het spelletje deden de woef en ik vaak samen nog verder spelen. Zo leerde ik van deze woef hoe je een tak het best in je bek kon pakken maar ook hoe je in zandhopen kon graven. Dat waren leuke tijden. En als kleine pup paste ik overal makkelijk in. Dus door de struiken rennen en verstoppen ging heel makkelijk. Ik mag niet vergeten dat ik heel goed was in van de berg afrennen maar mijn mens moest mij daarna vaak naar huis dragen omdat ik zoooo moe was dat ik in slaap viel. Nu kan ik heel ver lopen en ik vind het heel fijn om te rennen. Maar wat een verschil tussen pup zijn en nu, woef!

Lieve allemaal, het was keihard werken in de vorige blog. Het ging over dat tasje wat ineens zo sniekie bewoog. Het was een kei spannen afontuur en ik ben kei trots dat ik heb gewonnen. Van mij eigen horen tasjes niet zo te beweege.

Toen kwam er een reejakzie bij de blog of ik klaar ben voor echt muise te fange. Nou eerlijk is eerlijk, ik vind ze kei snel gaan. Ik hou dat niet eens bij en van me eigen ben ik half fegetaaries. Ik eet alleen mijn kipsmaak brokken van Hills en geen echte muise. Maar mijn konkluusie is dat ik muise eng vind. Echte muise dan he. Speelgoed muise kan ik aan. Die fang ik kei goed!

Gefoelig

Misschien ben ik van me eigen wel heel kieskeurig. Dat is wanneer je eerst alle keuzes die je hebt nagaat en dan pas beslist omdat je best veel eisen hebt van je eigen. Dat heb ik. Zo ben ik mienister van gefoelige saake omdat ik een hele gefoelige jonge ben. Ik tjek ook altijd of mijn vacht goed zit voor de dag. En dat er geen restant brokjes in mijn bek zitten of in mijn snorhaare. Dat vind ik niet netjes. Maar iemand anders kan daar geen last van hebben.
Ik denk dat ik zo ben omdat ik door mijn vrouw best verwend ben. Zij heeft me van de straat geplukt toen ik nog een beebie kitten was. Toen was ik kei ziek en zij heeft me verzorgd tot dat ik beter was en opzoek kon gaan naar een eigen vrouw en huis. Dat was niet nodig want vanaf de eerste dag was mijn vrouw al van mij alleen wist ik dat toen nog niet. Dat kwam later.

Verwennen

Eefe over dat verwennen. Zo vind ik het fijn als ik dekentjes heb. Van die zachte dekentjes die overal liggen. En als ik bij mijn vrouw kan liggen en zij doet dan een boekje voorlezen, dat vind ik ook heel fijn. Want dan praat ze zachtjes en krijg ik kriebels tussen door. Ik kan dit aanraden want het is het allerfijnste gefoel wat er is. Het voorlezen maakt niet uit wat het is. Zolang je mens het maar zachtjes doet.
Het beste is wanneer je helemaal klaar bent zoals je eigenlijk klaar bent om een dut te doen. Dat je niet meer naar de bak hoeft en dat je genoeg gedronken en gegeten hebt. Want dan heb je alle tijd om bij je mens te zijn. Het is niet fijn als je tussendoor ook nog eens weg moet naar de bak omdat je dan ineens moet.
Als je wilt beginnen met verhalen lezen met je mens, dan is Dikkie Dik een goede start. Dat is een katermansje die afonturen beleeft. Er zijn ook foto’s van Dikkie Dik. Ik vind hem een stoere katermans. Maar je mag alle verhalen lezen die je zelf wilt. Er is geen goed of fout.

Water

Wat ik ook fijn vind is vers water drinken. Dat heb ik het liefst overal. Van mezelf ben ik een echte fijnproever. Ik lust best veel en water vind ik ook lekker. Als ik dan op de zolder ben dan vind ik het fijn als daar een bakje met vers water staat. Mijn vrouw deed dat altijd voor mij. Dan kan ik gewoon overal water drinken. Dat is ook goed voor je lijf.
Maar er zit ook verschil in water. Dat vind ik. Misschien is het omdat ik kieskeurig ben, dat kan, kan ook niet. Ik weet het niet zeker. Het zit zo. Als ik water uit de kraan van de doesj drink is dat vers. Maar als ik beneden ben en ik drink daar water uit de kraan van de aanrecht, dan is dat nog verser dan uit de doesj. Het is lastig uitleggen hoe dat werkt. Ik weet niet eens of ik het weet.
Volgens mij heeft de beneden kraan een voorraad regen water van de wolken opgevangen en die van boven uit de doesj niet. Of andersom. En dan is het ook zo dat het een verschil maakt ik hoe lang het water staat.

Uit een glas

Beneden hebben we altijd een flinke bak met water staan. Dat is voor mij, Mila en Toby. Daar komt elke dag vers water in. Nou is het zo dat ik ook hier kieskeurig ben want als mijn vrouw komt, dan drink ik liever gewoon water uit een mensen glas. Mijn vrouw vult deze helemaal vol zodat ik er makkelijk bij kan en dan mag ik op tafel uit haar glas drinken. Ooma en mijn manspersoon vinden het niet altijd goed maar ze laten het toe omdat ik het ben. Een gefoelige jonge.
Hierin ben ik heel erg verwend. Want eerlijk is eerlijk, ik wil me altijd mooi foelen en als ik dan water uit een glas mag drinken dan foelt dat heel luuks. Alsof ik de rijkste katermans ben van allemaal. Dat is niet zo maar zo foelt het. En water uit een glas smaakt veel verser dan uit de kraan. Waarom dat zo is weet ik niet. Misschien weten jullie het.