Lieve allemaal, allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor alle liefe woordjes op mij feesboek van afgelopen Woensdag. Ik foelde me niet alleen en ik was niet meer zo bang. Nog maar een klein beetje. Maar ik wist dat jullie aan mij dachten toen ik bij de witte jas was. Want wat is er nou gebeurd met mij. Dat ga ik je vertellen, nou weet ik het mediese ook.

Muise

Vorig wiekent, ik weet niet meer welke dag het was, was ik kei fijn aan het spelen. Zoals je weet hou ik van mijn Whiskas muise. Daar doe ik alles mee. Die bijt ik, sleep ik in mijn bek mee en spuug ze ergens uit waarvan ik denk, daar hoor je te zijn als een echte prooi. Dat doe ik het liefst elke dag en dan de hele dag door.
En al helemaal als ik oer ben want dan komen er mauwen uit mijn lijf waarvan ik niet eens wist dat ik het kon. Maar ik kan het dus wel. Het klinkt trouwens als een brul van een echte leeuw! Dan wil ik dat altijd zo foele als ik een muis in mijn bek heb. Maar nu komt het dus.

Afspraak

Ik was zo kei fijn bezig en ineens zei mijn lijf van ‘ho jonge!’ en toen zakte ik door mijn achterpoote en viel ik op de grond neer alsof ik kei wiew was. Maar ik was niet wiew want dat doe ik niet elke dag. Mijn kop was kei duiselig daarna en ik mauwde in paniek naar mijn mensen zo van ‘help! Er is iets’ en ‘wat gebeurt er nu?’
Mijn manspersoon zag wat er gebeurde want die keek hoe ik met mijn muis bezig was. En hij schrok kei erg en ik ook. Hij belde meteen mijn vrouw op en zei dat er iets met mij was. Nou dan kan je het raden, daarna belde mijn manspersoon de witte jas. Heb ik dat weer. Toen ik weer op mijn poote kon staan vond ik dat ik weer gewoon was maar daar trapte mijn manspersoon niet in en mijn vrouw ook niet. Iedereen was in paniek maar voor mij was het alweer gewoon zoals altijd, normaal. De afspraak voor een apk was gemaakt. Woensdag was het zover en moest ik naar de witte jas.

Sneks

Ik probeerde me te verstoppen maar dat lukte niet. Mijn beentjes zijn niet zo snel als die van mij manspersoon en hij deed ook gemeen want hij kocht mij om met snoepjes. Die legde hij in de mand en ik dacht gewoon ‘Bram, sneks jonge!’
Het deurtje ging dicht en toen wist ik het wel. Ik mauwde niet eens. In mijn gedachte deed ik het heel zachtjes want het blijft spannend. Iedereen stuurde allemaal kei liefe berichtjes van sterkte en kopjes. Toen wist ik ook van, dit kan jij jonge en je bent niet alleen.

Dokter

Toen ik bij de dokter was wilde ik niet eens uit de mand maar ik moest. Eerst deed de dokter kijken in mijn oren en bek of alles nog goed en schoon is en ook of mijn fagt goed is van kleur en zo. Daarna kwam het, een raar rond ding die op mijn borst ging. De dokter verplaatste het een paar keer en daarna mocht ik weer terug in mijn mandje. Er zal vast wel meer apk gedaan zijn maar ik was moe en klaar met het gefriemel aan mijn lijf.
Toen kwam de uitslag. Vanaf dat ik een beebie was heb ik een hartruis. Dat is een medies woord en ik snap daar niks van. Maar ik ben van leeftijd al veertien jaar en geen beebie kitten meer. Nou voor mij maakt dat niks uit maar voor mijn hart en kop wel.

Seeniejoor

Het is zo dat ik altijd als kitten en als stoere tijger graag op afontuur ga. Ik maak werkelijk van alles mee. Maar zegt de dokter, je hartje gaat dan te snel en je lijf zegt gewoon simpel: ‘jonge doe eens rustig aan, je bent seeniejoor en niet een beebie kitten’. Dus mijn lijf remt me gewoon af. Die is denk ik lui want in mijn kop kan ik echt waar heel veel. Maar mijn lijf is het er niet mee eens.
Dus van de dokter moet ik rustig aan doen en meer seeniejoor zijn. Want als ik zo door ga als beebie kitten of als tijger, dan gebeurt het ook vaker en dan moet ik terug naar de dokter en dan krijg ik pilletjes voor mijn hart. Nou zeg, dat hoef ik nou ook weer niet.
Maar hoe doe je dat eigenlijk, echt seeniejoor zijn? Is dat meer slapen? Of gewoon in slow moosjon rennen?
Voor nu ga ik dutten. Het was een kei moeilijke week met dees medies gedoe. Fijn wiekent allemaal en dank je wel voor jullie liefe berichtjes en dat jullie aan mij dachten. Ik heb alle liefe berichtjes gelese. En Kever, dank je wel dat je mijn poot vast hield!

Hoi lieve allemaal, vandaag was mijn vrouw weer bij mij. Dees keer kwam ze echt heel vroeg want ik lag nog in mijn oranje mandje die op de krabpaal ligt te slapen.

Ik was in mijn dromenland aan het dromen over beestjes toen ik ineens warmte om me heen foelde. Het was mijn vrouw die me vast pakte met haar armen. Daarna deed ze ook nog kusjes planten op mijn kop en mijn neus. Nou ja, eigenlijk kust ze mijn hele kop. Ook mijn oore. Soms vind ik het prima maar niet altijd. En mijn neus kreeg speesjaale kusjes.

Gaape

Ik moest eerst even gaape toen ik net wakker was. Mijn vrouw had me nog steeds vast. Mijn vrouw heeft het altijd lekker warm dus dan vind ik het heel fijn als ze me warm maakt met haar armen. ‘Goede morgen Brammie’, zei mijn vrouw zachtjes. Er kwam ineens nog een gaap want ik was in diepe slaap geweest. Daarna pakte mijn vrouw mijn kop zachtjes vast en keek naar mijn neus. ‘Wat heb je toch gedaan Brammie?’ vroeg mijn vrouw. Ik weet van niks hoor. Ik weet niet wat zei bedoeld met wat ik gedaan moet hebben. Mijn vrouw wreef met haar vinger over mijn neus heen en vertelde mij dat er wondjes op zitten. Wondjes krijg je wanneer je vacht kapot is gegaan en ook weer gaat genezen. Als je bijvoorbeeld een mep van een katermans of poesemeisje op je neus krijgt. Dan komt er een klein gaatje in en dat gaat dan bloeden. Dat gaatje gaat ook weer dicht. Het duurt even maar je neus kan het helemaal zelf doen. Koel he.

Ge-haafe

Mijn neus ziet er folgens mijn vrouw ge-haafe uit. Ik weet niet eens wat het betekend dus ik heb het gefraagd. Ge-haafe is wanneer je heel veel wondjes hebt en waneer je er slecht verzorgd uitziet omdat je dan heel veel beschadigd bent aan je vacht door misschien het kei veel vechten. Dus kreeg ik ook meteen de vraag van mijn vrouw of ik met Mila had gevochten. Mila is mijn gevonden zusje. Maar nee, ik heb niet met Mila gevochten. Iedereen weet denk ik wel dat ik haar soms graag plaag maar ze is een meisje meisje dus ik krijg soms een mep omdat ik haar vacht in de war heb gemaakt. Maar mijn neus is een raadsel. Ik heb niet gevochten en Mila heeft me niet op mijn neus gemept. Mijn vrouw kon het niet laten om mij een beetje te plagen door te zeggen dat ik een heuse straatkater ben. Ze maakte ook nog een foto van mijn neus en liet het aan mij zien. Mijn neus is echt helemaal ge-haafe.

Gluren

Eerst dacht mijn vrouw dat het vuil was en dat ik weer ergens met mijn kop in had gezeten. Soms doe ik dat om te weten wat het is. Dan ben ik nieuwsgierig. Maar dat was het ook niet want alle papier was aan straat en er waren geen potjes die naar de glasbak moesten dus mijn neus is raadsel voor mijn vrouw. Ze pakte een doekje uit de kast en deed daar water op. Ze ging met dat doekje een paar keer over mijn neus heen maar het ‘vuil’ ging er niet af. Het was dus geen vuil. Ze kuste mijn neus daarna nog een paar keer en liet mijn neus met rust. Ik ben inmiddels wakker en nou heb ik trek in brokjes en even tuinkontroole. Zal ik haar verklappen dat mijn neus zo is geworden door het ‘onder-de-poort’ door gluren?

Hoi lieve allemaal, afgelopen week is het echt lente geweest. Het weer was warm en ik was vaak in mijn tuintje. Soms lag ik op een tuinstoel met kussen te dutten of ik kroop in mijn bloembak.

Er gaan geen bloemetjes groeien zei mijn vrouw tegen mij. Dat is omdat er geen zaadjes in het zand zitten. Dat vind ik niet zo erg want ik heb overal bloeme staan. Dees bloempot is voor mijn dutjes. Soms was het wat kouder buiten en dan deed ik binnen dutten of spelen. Als mijn vrouw terug komt van de boodschappen inspekteer ik graag wat ze heeft. Dat betekent dat ik wil zien wat ze heeft gekocht en of het voor mij is.

In een tasje

Dees keer waren het appels. Die zaten in een tasje. Een plestiek tasje. Natuurlijk moet ik weten wat het allemaal is en hoe het werkt. Mijn kop is nieuwsgierig, dat is gewoon zo. Allereerst kijk ik er naar. Want ik wil weten hoe het eruit ziet. Plestiek is wit maar toch ook weer niet. Als het recht gevouwen is, kan je er doorheen kijken. Maar niet als het een frommel is. Dat is wanneer het niet netjes recht is. Dan kleurt het wit. Hoe dat gaat snap ik niet helemaal. Daarna, wanneer ik dus weet hoe het eruit ziet, moet ik even ruiken hoe het ruikt. Ruikt het ergens naar of ruikt het naar niks. Er was een geur maar het was niet de geur van mij brokken of sneks. Dees geur leek op de geur uit mijn tuin. Het rook een beetje naar mijn bak buiten, de grond. Ik rook ook een beetje gras maar er was ook een bloeme geur. Mijn vrouw vertelde me dat er een appel in de plestiek tas zit en dat ik daaraan rook. Ik wist niet dat appels naar mijn tuin ruiken.

Met mijn poot

Ik snofte nog een keertje aan de plestiek zak en ik rook de appel nog steeds. Toen tikte ik met mijn voorpoot tegen de zak aan. Het maakte een geluid. Een ritstel geluid. Dit heb ik vaker gehoord. Ik ken het geluid. Mijn voorpoot ging ineens vanzelf naar het plestiek toe en tikte het nog een keertje aan. En toen kwam de andere voorpoot ook meedoen. En toen nog een keer. Plestiek klinkt heel leuk. De ritsel klinkt leuk. Het klinkt niet alleen leuk, het voelt ook nog eens. Het zacht onder de poote. Het lijkt een beetje op flies maar dan een ritstel flies. Het kan ook onder je poot doorglijden. Dat leerde ik toen ik het plestiek wilde fange met mij voorpoot. Het kwam ineens in me op dat ik met mij poot kei hard wilde tikke. Alsof je een prooi vangt met een klap van je poot. Bam! En dan heb je je beestje gewoon gefange alleen bij dit plestiek ging mijn voorpoot een stukje naar voore zonder dat ik iets ekstras deed. Ik kon het niet echt tussen mijn poote krijge in de lucht want het was te glad en te zacht daarvoor. Maar het ritselen van het plestiek vind ik erg leuk en er op lopen ook. Spelen met plestiek vind ik erg leuk. Daarna wilde ik nog even bij de appel zijn. Ik kroop op het plestiek en ging bij de appel liggen. Ik wilde er nog even aan snoffen en toen leerde ik weer iets nieuws. Ik leerde dat plestiek ook keiwarm is als je er even op ligt. Dat vond heel erg fijn. Soms geniet ik van een warm dut plekje. Soms ook niet.

Gefaar

Maar voordat ik de blog ga afsluiten wil ik nog iets vertellen. Mijn vrouw was de hele tijd bij mij toen ik met plestiek aan het spelen was want plestiek is geen speelgoed eigenlijk. Het is voor ons kei gefaarlijk. Mijn vrouw heeft het ook weggedaan toen ik klaar was. Door plestiek kan je stikken of je kan klem komen te zitten en dan kan je zo ineens een ster worden. En dat hoort zo niet. Dus, plestiek was voor heel even fijn omdat mijn vrouw er ook was en zij deed opletten maar het is echt gefaarlijk als je alleen bent. Doen jullie ook foorzichtig met plestiek.
Zachte kopjes van mij, Bram

Lieve allemaal, fandaag is het weer Brammiezaterdag. Eerst wil ik iets vertellen voordat ik doorga met blog. Dees blog is nou mijn eerste blog in Maart! Dat wil zeggen dat mij kaalender aangeef dat het bijna lente is!! Dat is kei mooi want dan komt de zon ook vaker en dan kan ik langer buiten blijven. Iedereen is dan ook veel vrolijker als het lente is. En dan komen er ook bloeme overal en dat vind ik heel mooi. Van me eigen ben ik een bloeme jongen en hou ik van zachte dingen. Dees was wat ik kwijt wilde.

Froeger

Nou ga ik met de blog beginnen en dat gaat over ik als beebie katermansje. Nu ben ik een seeniejoor en al best erfaren als blogger. Maar ook ik was een beebietje. Toen ik bij mijn vrouw kwam wonen, was ik al een beebietje. Ik was nog maar een paar maanden oud. Folgens mij niet meer dan zes maanden. Dat is kei jong. Dit heeft een reden. Ik ben namelijk op straat gefonde door de ambulance van het dierenasiel.
Ooit had ik een mama en ik denk ook broertjes en of zusjes. Eerlijk is eerlijk, als je zo klein bent weet je dit niet meer. Van mijn mama dachten de mensen van de ambulance dat een ster is geworden. Kan, kan ook van niet. Soms denk ik nog aan haar en over mijn leven van toen. Maar dit heb ik samen met de hulp van Bertje en de vrouw van Bertje in een kei mooie eeboek geschreven. ‘Het leven met een hendikep, door Bram’ heet het boek. Het staat nog steeds op Bertjes website als je het wilt lezen.

Hobbies

Als kleine beebie heb je hele andere hobbies dan wanneer je ouder bent. Toen ik zo klein was wilde ik overal opspringen alsof ik een heuse tijger was. Dan deed ik ‘rrraaaww’ zeggen in mijn kop en dan liep ik heel stoer en dapper over de vensterbank heen. Mijn staart deed ook mee, die stond dan recht omhoog zodat iedereen wist, Brammie is een tijger! Dan liep ik bewust een paar keer op en neer op de vensterbank zodat iedereen het kon zien. Dat was een van mijn stoerste tijger aksies.

Atleeties

Toen ik nog een beebiekatermansje was, kon ik kei goed en machtig mooi prooien fange. Als er dan een nep muis of nep vogel was dan kon ik dees kei gefookust folgen en fange! Ik sprong zo hoog dat ik bijna bij de tafel hoogte kwam, zo hoog! Ik sprong keer op keer op keer en ik maakte soms de meest koele saltoos. Dat is wanneer je kopje rond gaat in de lucht. Je moet als beebie wel wat atleeties zijn en niet een melkbuikje hebben want dan gaat zo’n saltoo veel moeilijker. Want alle melk in je buik moet ook mee. Of je moet gaan saltoowen voor het eten, dan kan het ook. Ik wist gewoon al meteen, hoe hoger hoe beter met de sprongen en de saltoos.

Tuin

Als beebiekatermansje was ik vrij atleeties en ik mocht toen al naar buiten in de tuin. Toen waren er nog geen regels over mij in de tuin. Nu zijn er die wel. Dat is zo gekomen omdat ik als beebiekatermansje graag deed klimmen. Ook hier was ik kei goed in. Wanneer ik in de tuin was zag ik overal klimspullen staan. Er was een boom en struiken maar ook een schutting en een tafel. Zelfs een tent met overal vakjes. Ik leek soms wel een echte grote gefaarlijke Brammiespin want ik kon op de tent klimmen als een spin! Dat zijn soms enge dieren als ze snel lopen maar ook weer niet want we zijn friende. Maar toen kon ik heel snel via de tent omhoog klimmen. Zo snel dat mijn vrouw bij mij bleef en me van de tent afplukte. Toen kwamen er Brammie-buiten-regels zoals niet op de tent klimmen en niet in de boom klimmen. Maar ik was de aller stoerste beebiekatermansje!

BOE

En verstoppen deed ik ook!! Dan zat ik als kleine dappere katermans achter een groot stenen beeld en dan deed mijn man of vrouw mij roepen en dan kwam ik niet tot dat ze bij het beeld kwamen en dan deed ik ineens ‘BOE’ springen. Dat is wanneer je van je verstop plek ineens omhoog springt of wegspringt en zichtbaar word. Omdat ik dat heel vaak deed kreeg ik een belletje om. Nou wisten ze altijd waar ik was. Mijn afonturen waren altijd anders en meestal leuk. Ik heb zoveel geleerd als katermansje maar dat is voor een andere keer! Fijn wiekent allemaal.

Lieve allemaal, vandaag heb ik een dutplek test. Dat is anders dan een snektest. Nou mag ik niet eete en me bek volproppen. Nee dees test is anders. Een dutplek test is ook anders dan een slaapplek test. Het verschil tussen dees twee is best groot. Bij dutten doe je je oog maar eefe dicht. Misschien tien mienuute of zelf vijftien mienuute maar niet zo heel lang. Bij slapen doe je je oog dicht en dan ben je uure in dromenland. Sommige katers en poese kunnen de hele dag slapen. Ik ook soms.

Zolder

Op de zolder waar mijn vrouw eerst woonde is een wasmand gekomen. Ik zag het toen ik naar boven liep om ergens te gaan dutten. Natuurlijk ben ik dan nieuwsgierig en dan moet ik van mezelf er heen.
Ik weet wat een wasmand is door dat mijn vrouw dit heeft verteld. Ik leer best veel van haar. Ze legt altijd uit wat iets is omdat ik overal bij wil zijn. Dat heb je als samen woont dan deel je bijna alles. Toen ik boven stond moest ik gewoon naar de wasmand lopen. Ik wilde alles weten. Hoe ruikt het en welke kleur is het. Zit er iets in of toch ook weer niet. Pas ik er makkelijk in of is de wasmand te klein. Dees vragen komen altijd in mijn kop wanneer ik iets nieuws zie.

Wasmand

Tijdens dat ik naar de wasmand liep kwam er ineens een gaap. Zomaar. Het kwam onverwacht en ik foelde van binnen dat ik klaar ben voor de duttest. Ik smakte heel even met mijn bek na de gaap. Dat gebeurt wel vaker.
Bij de wasmand aangekomen zie ik dat het groot genoeg is voor mij, Mila en Toby. We kunnen er met z’n allen in. En de kleur is groen. Anders groen. Het is geen gras groen maar wel een groensoort alleen weet ik dees naam niet. Mijn kop moest meteen eefe ruiken. Mijn neus snofte aan de rand van de wasmand en ik rook bijna niks. Een lichte geur van bloeme kwam nog in mij neus. Ik moest ervan niezen.

Knuffels

Toen ging ik eefe denke in mijn kop. Nou Brammie, wat wil je hier mee doen. Ga je erin of niet? En toen kwam er weer een gaap naar boven met een smak erachteraan. Mijn billen gingen bijna vanzelf HOP zo de mand in. Mijn kop kreeg niet eens de kans om te denke. Mijn lijf was al een beetje moe en die wilde al dutten. Soms denk ik eerlijk waar dat mijn kop en lijf niet samen zijn zoals nu. Of mijn lijf is gewoon sneller dan mijn kop. Dus ik zat daar in de mand te kijken en te gapen. Is dit het dacht ik bij mezelf. Het foelt een beetje hard onder mijn billen maar ook wel wat warm.
Zo zat ik een paar mienuute te denke en te foele. Wat gaan we doen Brammie vroeg ik mezelf af. Ik hoorde voetstappen op de trap naar de zolder komen. Het is mijn vrouw die op bezoek is! Die zag ik al meteen dat ik klaar was voor een dut maar eerst moest ik uit de wasmand om met haar eefe te kletsen en te kriebelen.
Natuurlijk werd ik opgepakt, half gewurgd en plat gekust met de woordjes Oh mijn lief manneke, knappe jongen wat heb ik je gemist. Ik jou ook hoor maar laat me nou maar weer op de grond. Kijk vrouw, een wasmand en ik stond op het punt om daarin te gaan liggen. Mijn vrouw snapte dat ik erin wilde omdat ik terug liep naar de wasmand. Ik zie het knul, je wilt een warme dutplek. Ze deed wat was in de wasmand en pakte mij op. Ze zette mij na een kus (alweer) op de was in de wasmand. Zo hee, dat is lekker zacht.
Ik foel weer een gaap en ik kan hem niet tegen houden. Ik smakte weer na en besloot meteen om maar te gaan liggen. Het duurde niet lang voordat mijn dut overging in een slaap. Zeker nadat mijn vrouw mij nog eefe had gekriebeld toen ik net lag.

De uitslag

Mijn dutplek test uitslag. Nou ik kan je mauwen dat het een super plek is wanneer er was in ligt. De mand zelf is groot genoeg. Zonder was kon het ook wel maar dat ligt niet zo zacht. Allebei zijn warm. Dus met en zonder was maakt geen verschil in warmte. Het helpt als je een mens hebt die je eefe kriebelt en wat woordjes zegt. Niet zoals mijn vrouw mij half wurgt en me plat kust. Gewoon subtiel, dat betekend heel zachtjes. Soms vind ik het fijn hoor dat zo knuffelt maar niet als ik wil dutten, dan moet alles zacht zijn. De dutplek geef ik een sijfer van één tot tien. Één is slecht en tien is kei goed. Van mij krijgt het een acht! Wegens dat mijn vrouw mij zo knuffelt. Ik wens jullie allemaal een fijn wiekent.