Meestal zag ik Bert niet drinken, wat juist goed was, zeiden alle kattenwebsites, maar naarmate in de zomer de temperaturen stegen, stonden diezelfde kattenwebsites vol met waarschuwingen. Drinken, drinken, drinken.
Ja, maar hoe dan, dacht ik.
Opties
Ik dacht aan een waterfonteintje. Zo’n mooi klein geval voor in de huiskamer. In de dierenwinkel zag ik de prachtigste modellen, alleen, er was een bezwaar. Het geluid. Vooral wanneer ik mijn oor dichtbij hield, hoorde ik het brommen, gonzen of anderszins, en dan wist ik het al. Rare geluiden, daar werd Bert zenuwachtig van. Geen fonteintje dus.
Van de waterkraan drinken was evenmin een optie. Herhaaldelijk had ik bij een gezellig ingericht aanrecht gestaan, met uitnodigend op de dikke handdoek kloppend, in de hoop dat hij zou springen: “Kom dan.” Geen enkele keer.
Bij de snel optredende angsklachten kwam ook, dat Bert van zichzelf een moeilijke drinker was. Begon hij, dan was de minste storing fataal. Tegen hem praten kon niet en een beweging maken was evenmin aan te raden.
Ingeving
Maar ja, in een hete zomer moest er toch iets gebeuren. Vermoedelijk kwam de ingeving van Boven, want op een dag wist ik het.
Een beetje snek op een bordje. Een beetje veel water erbij. Roeren. Dit alles met een feestelijke stem de huiskamer indragen en daar met blijheid neerzetten.
Emotie. Presentatie.
Bert keek eens naar mij.
Naar het bord.
“Heerlijk Bert,” jubelde ik.
Hij rook. Ik knikte. Hij dronk. Ik zat stil.
Erna kwam de felicitatie-knuffel en vervolgens ging Bert tevreden over het leven een dutje doen.
En ik voelde me wat geruster.
De dag erna, weer tropisch, dronk Bert weer van de poezenlimonade. Natuurlijk met een andere snack erin, maar in de keuken had ik variaties en smaken voor maanden op voorraad. Dat wist hij natuurlijk. Had hij op weer een hittedag geen trek in kip, dan kwam er vis, en andersom ook.
Gewoon water hoefde hij niet meer. Ja, wie hoeft dat wel, als er poezenlimonade bestaat?
De video is uit 2018. Bert is hier al senior, ongeveer 11 jaar.
Hoi Mevrouw Bert,
Met een glimlach op mijn gezicht lees ik de blog over Bert, de liefde voor elkaar spat er van af.
En wat mooi om te zien dat Bert poezenlimonade zo lekker vind/vond, hij geniet er met volle teuge er van.
Het is misschien gek maar ik mis Bert nog steeds, en dan vraag ik me af hoe het voor jou moet zijn zo zonder Bert.
Hij was een bijzondere katerman met een hart van goud, en in gedachten leeft hij voort.
Pootje van Tommy!
Liefs van Annelieke
Lieve Annelieke, het gemis hier is ook groot en diep tegelijkertijd, en erger nog wegens de decembersfeer van terugkijken op het kalenderjaar, want alles waarop ik kan terugkijken verbleekt bij het besef dat Bert in dit jaar een ster werd. En al die beelden van samenzijn doen me voelen dat er iemand ontbreekt. Over hem schrijven is voor mij een manier om te bewaren, ook iets van troost vinden hopelijk,
pootje voor Tommy
mevrouw Bert
Mevrouw Bert,
Mooi om te zien hoe hij de poezenlimonade drinkt. Ik kan me heel goed voorstellen dat u zich zorgen maakte dat hij nauwelijks dronk. Dit was een prima oplossing. Wat een mooie kater is/was hij toch. Ik heb een zwak voor rode katers hoewel ik nu een zwarte hebt net als u.
Lieve groet ook van Figo🐈⬛
mevrowu Figo, inderdaad, en dat voor een senior- dan is weinig drinken helemaal een alarmsignaal. Dat zwak voor rode katers deel ik; voor Bert was Tim er, ook een rode jongen. Zo prachtig hoe de rode vacht opvonkt in de zon!
mevrouw Bert
Lieve mevrouw Bert,
wat een mooi en liefdevol verhaal weer. Er zullen maar weinig mensen zijn die zo met hun hart voor hun lieverd zorgen. Gelukkig kon Bert dat iedere dag een beetje meer voelen en toelaten. De poezenlimonade was een hit. Niet alleen voor Bert maar ook onder zijn vriendjes. Loes was er ook gek op, zeker in haar jongere jaren. Oopa lustte alles en Zusje moest er niets van hebben en dat is tot op de dag van vandaag niet veranderd. Gelukkig behoorde Bert tot de categorie poezenlimonadefans maar wat wil je ook. Als het met zoveel zorg en liefde wordt opgediend dan smaakt iedere soep naar liefde.
Bert kon zijn hart tot rust laten komen omdat hij zich veilig en geliefd durfde te voelen. En grotere liefde tussen mens en dier bestaat er niet. De poezenlimonade is daar een van de bewijzen van.
Dank je wel mevrouw Bert dat Bert zo iedere week een beetje voort mag leven in onze harten.
Hij wordt enorm gemist….
Liefs mevrouw Loes
lieve Mevrouw Loes, het zijn heerlijke en mooie herinneringen die toch ook wat droevig stemmen, als ik denk aan de tijd waarin het vnzelfsprekend was dat hij leefde, en dat Loesje op Facebook het over “mij Bert” had, en alles voor altijd leek te duren. Gelukkig hebben we de blogs en de foto’s nog. En soort tastbare herinnering, een echo van een wereld waarin ze er nog steeds zijn,
mevrouw Bert
Liever mevrouw Bert,
Wat een mooie herinnering aan Bert weer.
En dit is voor mij “dubbel-mooi” want ik heb Bert ontdekt toen ik op zoek was naar tips om meer te drinken, voor Bolle.
Toen kwam ik op een website voor kattenfonteintjes, waar een roodwitte kater als commentaar had gegeven “Ik vind drinken moeilijk”.
Zo heb ik Bert ontdekt, en natuurlijk meteen aan Bolle laten zien. Er was zóveel herkenning! Eindelijk een andere kat die bang was voor dozen, dekentjes, alles met geluid en alles wat anders dan anders was.
Ach, wat zul je Bert missen… net zoals wij Bolle nog steeds missen. En Bert natuurlijk ook.
Het blijft toch een onbegrijpelijk iets, dat zo’n bijzondere ziel er niet meer is…
Mevrouw KeverBolle
lieve mevrouw KeverBolle, dat is inderdaad dubbel-mooi, en goed dat Bolle toen wist dat hij niet de enige kater was die er stoer uitzag maar van binnen gevoelog en bang was voor moeilijke geluiden en veel dingen die andere katers en poezen juist leuk vonden en vinden. De ziel is elders, waar wij straks ook zijn. Maar het fysieke gemis is al moeilijk te dragen.
mevrouw Bert
Hoi mevrouw Bert,
Ahhhhh wat een mooi filmpje van Bert ❤️
Zo lekker genieten van zijn poezenlimonade.
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘
Ja, ik ben blij dat ik het allemaal nog heb, het lijkt een verre wereld, maar toch, zo goed om het weer te zien!
Lieve mevrouw Bert, wat heb je weer liefdevol geschreven over Bert en de poezenlimonade. Ik kan me nog goed herinneren dat hij schreef dat hij er dol op was. Vervolgens kregen al zijn furiendjes bij erge warmte poezenlimonade.
Wat fijn om hem weer even op film te zien, al die herinneringen zijn zo waardevol. Lieve Bert, wat was hij biezonder . Ook wij missen hem nog steeds, Pasa en ik. Hij zal nooit worden vergeten.
Lieve Ina, dankjewel voor je woorden, het doet me goed te weten dat Bert gemist wordt, dat hij voor anderen dan mij ook iemand van betekenis was. Ja, en die poezenlimonade werd een fenomeen, en dat kwam voort uit een beginnetje van piekeren – nooit gedacht dat dit deel van zijn erfenis zou kunnen zijn.
mevrouw Bert