Het einde van december naderde en daarmee kwam het besef dat er een nacht kwam met vuurwerk, hoe moest dat met Bert? Een gevoelige kater met angstklachten hield vast nog minder van dat soort herrie dan ik. En in het asiel wisten natuurlijk ook niet hoe hij zou reageren. Dus we waren op onszelf aangewezen, met andere woorden op elkaar. Het nieuwe jaar 2016 was overmijdelijk, wilden we goed door die laatste nacht komen.
En dat wilden we.
Bankhangen
Een paar dagen tevoren druppelde de Bach Rescue Remedy in zijn eten. Er zat geen smaak aan, dus zelfs de kritische Bert at het op. Het verzachtte.
De avond zelf gingen we langer bankhangen dan anders. Aaien. Lieve woordjes. Gewoon bij elkaar liggen. Bert accepteerde dat ik beddengoed neerlegde, hij plofte er meteen gezellig op. Dat ik deze nacht beneden sliep, vond hij gewoon. Tussen de aaisessies door speeden we met het lintje. Bij elke knal die buiten klonk – het was nog niet eens middernacht – keek hij naar mij, ik aaide en zei tegen het vragende katergezicht: “Dat is buiten en wij zijn binnen.” Het stelde hem gerust.
In tegenstelling tot Bert, was ik gespannen. Om hem, want hoe zou het gaan, hoe zou hij reageren, en wat kon ik dan doen. En ook vanwege mezelf, omdat vuurwerk me bang maakt. Maar ik wilde sterk voor twee zijn.
Wel keek ik steeds naar de klok. Straks begon het. En wat zou er dan gebeuren.
Het was 1 minuut over 12, nog voor de explosies, toen Bert in de bak stapte. Wat moet, dat moet. De opluchting van erna werkte door.
Bam-bam op het lintje.
Knuffels. En weliswaar keek hij naar het raam met enige alertheid, maar hij gaf me ook gelijk, wij waren binnen en binnen was ook het lintje. Bam-bam.
Die ochtend werd ik wakker en zag Bert in de vensterbank zitten. Alles was weer gewoon. Een jonge kater had genoeg afleiding aan een lintje.
Lampje
De jaren erna durfden we alletwee meer aan. Bert had er een gewoonte van gemaakt om op bed te slapen. Tegen middernacht deed ik een lampje aan als de decemberherrie buiten begon. We waren alletwee gespannen maar we voelden ook, zolang we blijven aaien en praten zijn we veilig.
Elke tien, vijf minuten meldde ik hoe lang we het al zo goed deden: “Wij kunnen dit hoor Bert, het is bijna over.”
Bert was elke keer de eerste die weer kon slapen. Ik keek naar zijn grote lichaam en voelde me dankbaar voor zijn vertrouwen en dat we weer behouden waren gebleven. En ik besefte wat een zelfvertrouwen hij had opgebouwd. Een volwassen kater, in de bloei van zijn leven, zoals ik vaak tegen hem zei.
Hoekbank
Eind vorig jaar haalde ik het beddengoed weer naar beneden, zodat ik op de bank kon slapen. Door de artrose liep Bert moeilijker trappen – zestien jaar, zo gaan die dingen – en beneden slapen leek me gemakkelijker. Veiliger ook. Ook een kat kan zich verstappen, dat had ik met Tim een keer meegemaakt.
Ik sliep op het korte stuk van de hoekbank, Bert sliep op een kussen op het langere stuk – wel dichtbij, natuurlijk.
Tegen middernacht werden we wakker van de herrie. Bert hing met zijn poten over het kussen en keek me aan. Net als elk jaar ervoor was het weer aaien en praten, tot het minder werd. We hadden steun aan elkaar, we hadden elkaar, we konden alles aan omdat we immers samen waren.
Hoi Mevrouw Bert,
Wat een liefde en vertrouwen naar elkaar en met elkaar, zo mooi om te lezen.
Jullie samen laten zie hoe het hoort te zijn tussen mens en dier, er voor elkaar zijn als het moeilijk is en gaat.
Wat mij betreft mogen ze het vuurwerk voorgoed verbieden, vind het zo erg voor de dieren hoe bang ze er voor zijn.
Wat dat betreft zijn mensen soms erg egoistisch bezig om alleen maar aan zichzelf te denken ipv ook aan de dieren en andere.
Pootje van Tommy!
En een knuffel van Annelieke
hoi Tommy en Annelieke, ja als het moeilijker wordt, dan moet je van elkaar op aan kunnen, en Bert en ik konden dat gelukkig. Ik ben ook voor een vuurwerkverbod, het vuurwerk richt veel te veel schade aan. En het is zo kinderachtig, een knal, een kleur- daarvoor hebben we de beschaving niet uitgevonden.
pootje namens Ollie
mevrouw Bert
Och Mevrouw Bert wat een liefde voor elkaar lees ik. Jullie hielpen elkaar erdoor heen. Wat zult u heen extra gemist hebben met de jaarwisseling.
Lieve groet
Het meeste tijdens het schrijven, toen ik weer wist hoe het ging en het vanzelfsprekende van het jaar na jaar samenzijn en weten hoe dat ging. Bij de jaarwisseling dacht ik eraan terug maar ik wist ook, nu moet ik op Ollie letten en hoe zal dat gaan.
mevrouw Bert
Lieve mevrouw Bert,
wat een mooi, liefdevol verhaal. Dat vertrouwen tussen mens en dier zo groot kan zijn dat zelfs de grootste herrie daar geen afbreuk aan kan doen. Het bevestigde eerder dat Saame alles aankan. Als vertrouwen en liefde voor elkaar op de eerste plaats komen, wint vertrouwen het overal van. Dat blijkt maar weer uit dit prachtige verhaal.
Dank je wel mevrouw Bert en lieve Bert, we missen je nog steeds…
Liefs van mevrouw Loes
Het was ook raar en ook moeilijk om een nieuw kalenderjaar in te gaan, dat zul je ook hebben ervaren mevrowu Loes: het jaar waarin je in het begin nog samen was en toen daarna… niet meer. En nu is het leven veranderd. Ik ben wel blij dat ik de logboeken nog heb, en de vele GB aan foto’s, zo blijven de herinneringen beter bewaard.
mevrouw Bert
Lieve mevrouw Bert,
Dank voor weer een prachtige herinnering aan een bijzondere katerman.
En wat fijn toch dat jullie elkaar hadden en dat dat genoeg was om alles aan te kunnen.
Het is elke keer weer bijzonder om het vertrouwen van een kat te krijgen, juist omdat het voor katten vaak moeilijk is om zich kwetsbaar op te stellen. Het moment dat ze dat tóch durven vind ik altijd intens ontroerend.
Echt samenzijn met een kat is het mooiste dat er is.
Een goed nieuw jaar gewenst voor jou en Ollie, met Bertje in gedachten,
Mevrouw Kever.
lieve Mevrouw Kever, ja dat was ook het heerlijke- het vanzelfsprekende van het samen zijn, en nu ik soms Bert tegen Ollie zeg, weet ik dat we op het goede spoor zitten. Een slapende kat heeft dat kwetsbare, dat het ontroert herken ik.
Ik wen jullie ook een goed nieuw jaar,
mevrouw Bert
Hoi mevrouw Bert,
Wat een mooi liefdevol verhaal.
Zoveel steun en vertrouwen in elkaar ❤️
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘