Alle berichten van Chef

Kever heeft een mening over folwassen worden

Ollie en mevrouw Olliebert doen het heel goed SAAME, ze leeren elkaar steeds beeter kennen, en Ollie leert te fertrauwen dat alles goed is, dat is best moeilijk als alles een beetje nieuw is, dat weet ik nog van mezelf.

Aalert

Toen ik net hier kwam wonen liep ik fooral mijn vrouw de hele dag achterna, ik was altijd bij haar omdat ik bang was dat zij (of mijn man) stiekum weg zau gaan en ik alleen achter zau blijfen, dat was me al een keer gebeurd en dat wilde ik niet nog een keer, zeker niet nau ik net een eigen famielie en een eigen huis had gekregen, ik had mijn mensen noodig!, ik sliep niet omdat ik de hele tijd aalert moest zijn.

Dat kon ik natuurlijk niet folhauden, een kat moet toch slaapen, dus ik sliep wel een beetje maar alleen als mijn mensen ook sliepen, ik tsjekte wel steeds of mijn mensen er nog waren en of ze me nog lief fonden, dat deed ik door spieraal te speelen of zachtjes te tetteren of aan het dekbed te krabben, gelukkig waren mijn mensen er altijd en zeiden ze elke keer dat ze me de allerliefste Kever fonden.

Nacht

Mijn vrouw roept dat ik dat stukje over de nacht niet in de ferleeden tijd hoef te schrijfen, omdat het nau net lijkt alsof ik mijn mensen niet meer wakker maak, en dat doe ik folgens haar nog wél, elke nacht vijf of zes keer, ja inderdaad maar daar kan ik toch niets aan doen??, de nacht duurt zoooo lang en dan foel ik me eensaam en klein en bangig, soms foel ik me helemaal alleen op de weereld en heb ik knuffels noodig om me weer feilig te foelen.

Oferdag

Maar oferdag is er best heel veel feranderd, dat komt omdat ik dingen heb geleerd, ik weet nu meer over het leefen en over gefoelens, en daardoor durf ik soms helemaal nieuwe dingen te doen.

In de zomer ben ik oferdag buiten in mijn tuin, daar heb ik het keidruk, maar als het kauder wordt ben ik meer binnen, in de forige jaaren ferfeelde ik me en was ik een beetje mopperig omdat ik de zon miste, ik snapte niet goed waar mijn zomer was gebleefen, elke dag hoopte dat het misschien toch weer zomer was geworden en was ik sipjes dat dat niet zo was, ik wist niet wat ik binnen kon doen en daarom toeterde ik de hele tijd naar mijn mensen foor aandacht en knuffels en snekkies, soms deeden we een spelletje maar daar was ik altijd in fijf minuuten klaar mee en dan begon ik me weer te ferfeelen, nau en zo duuren de herfst en de winter lang hoor!

Binnnen

Dit jaar snap ik ineens hoe het werkt: mijn zomer is weg, nau komt er herfst en daarna winter, het is kaud en het kan ook veel reegenen of er komen witte flokken of het friest, mijn mensen kunnen daar niks aan doen dus ik moet het aksepteeren, dat is best moeilijk maar ik kan het!, ik ga wel naar buiten, alleen niet zo lang, en als ik binnen kom eet ik wat brokjes, knuffel met mijn mensen, speel met de veer of met de muisjes en kruip dan in één van mijn heerlijk warme kersmusmanden in de slaapkamer en ga lekker slaapen.

Mijn mensen waren helemaal ferbaasd, mijn vrouw zag al op tegen de herfst en de winter, fanwege mij, en nau heb ik zomaar ineens een ontwikkeling doorgemaakt, zo noemt ze dat, zelf zie ik het zo: ik weet nu uit erfaaring dat de zomer weg is en foorlopig niet terug komt, hoe hard ik ook toeter, zo is het leefen nau eenmaal, dus ga ik lekker dutten in de slaapkamer, ook al zijn mijn mensen in de woonkamer, en dat durf ik best want ik weet ook dat mijn mensen me altijd lief finden, dat foel ik in mijn hart en dat hoef ik niet steeds te tsjekken.

Folwassen

Ik ben zelfst-andig geworden, zo heet dat, ik ben een grote katermans die alles kan wat hij moet kunnen, zelfs in een andere kamer zijn dan mijn mensen, hoe finden jullie dat?!, mijn vrouw zei dat ze heel erg trots op me is, en dat ben ik zelf ook wel een beetje, maar eerlijk is eerlijk: de nacht is te lang om zelfst-andig te zijn, dan word ik altijd weer beebiekitten Keefje die knuffels en aandagt noodig heeft en daarom zijn mensen wakker moet maken, maar oferdag ben ik folwassen geworden.

****
Ik stuur mevrouw Door heeeeel veel beeterschapskopjes, en ik denk aan Doerak, hij krijgt een ooperaatsie aan zijn oogen en dat is moeilijk, zullen we als vrienden allemaal om hem en Bliksem en zijn mensen heen gaan staan om ze te helpen?, en natuuuuurlijk tetter ik gewoon weer door voor vreede!!

Joep voelt dat het kouder en natter is

Brrr, wat was het de afgelopen dagen frisjes… En er hingen zelfs wolken in m’n weiland, op m’n achterpad en in m’n straat. En weet je wat het gekke was? M’n vacht werd er hartstikke nat van, terwijl het helemaal niet regende…

Thuis

Als ik ‘s morgens thuis kom is ‘t eerste wat ik doe altijd eventjes m’n stiletto’s bijscherpen op m’n krabpaal naast de bank. Vaste prik, en m’n personeel weet dat. Daarna is ‘t tijd voor heel veel knuffels, lieve woordjes en aaien, en dan knabbel ik een paar brokjes weg en slobber wat water, want na een nachtdienst lust ik altijd wel even wat.
Maar deze week kreeg ik alleen maar lieve woordjes terwijl ik m’n nagels in de krabpaal aan het bijslijpen was. M’n personeel was nog te slaperig om door m’n natte vacht, koude poten en dito oren wakker te willen worden. En ik wist gelijk dat het nog veels te vroeg was voor m’n personeel om op te blijven, en m’n ontbijtje kon ik op dat moment dan ook nog wel even op m’n buik schrijven. En dat terwijl ik net terugkwam van m’n nachtdienst! Maar zij hier zeiden dat ‘t nog steeds ‘midden in de nacht’ was, en dat ze terug naar bed gingen om verder te slapen.

Warm

Ik snapte daar werkelijk niks van. Alle tuinen waren al gecontroleerd, het achterpad en de straat aan de voorkant van m’n huis waren weer helemaal veilig en in plaats van dat m’n personeel juichend naar buiten rende omdat ik weer goed werk had gedaan, liepen ze nog slaapdronken door de gang terug naar de grote-mensen-mand om weer diep onder ‘t dekbed te duiken en verder te gaan snurken…
Maar daar heb ik de afgelopen week iets op gevonden.
Op ‘t moment dat ze zich omdraaiden om terug te lopen naar de slaapkamer, racete ik ze in de donkere gang op topsnelheid voorbij, sprong in hun mand, maak een koprol en wreef me aan alle kanten droog op ‘t onderlaken, om vervolgens diep onder ‘t dekbed te kruipen om lekker op te warmen. En toen was m’n personeel ineens wél helemaal wakker zodra ze in hun mand stapten…

De eerste keer dat ik dat van de week deed maakte m’n personeel best wel even een hoop herrie toen ze die nattigheid van de wolken uit m’n vacht voelden, en werden er pogingen gedaan om me onder ‘t dekbed vandaan te halen om me met een handdoek af te drogen. Maar ja, ik had de punten van m’n nageltjes bij binnenkomst net bijgevijld hè, en die had ik lekker stevig in het dikke matras geslagen. M’n vacht droogde vanzelf wel…
Ik heb heerlijk liggen slapen die nacht, en toen ik wat later m’n kop onder het dekbed uitstak omdat ik hoorde dat m’n voorraadkast open ging, ben ik op m’n dooie gemak naar de keuken gewandeld voor m’n ontbijt. Want dat is altijd een goed moment om de dag te beginnen. ‘k Vond wel dat m’n personeel een beetje slaperig achter hun bakje koffie zat, en ik hoorde iets over handdoeken die in de wasmachine moesten. Maar ach, huishoudelijke taken zitten niet in mijn arbeidsovereenkomst, en al had ik een pootje willen meehelpen, dan moesten ze toch echt eerst even wachten tot ik m’n ontbijt achter de kiezen had.

Goed idee

Eigenlijk vond ik het best wel een goed idee, al mauw ik ‘t zelf, om af te drogen en op te warmen in de personeelsmand, dus toen ik de nacht erna weer door de wolken had gelopen tijdens m’n nachtdienst wist ik precies wat me te doen stond zodra de achterdeur open ging.
Klokslag half zeven liep ik naar binnen, kreeg wat aaien en een heleboel lieve woordjes en begon m’n nagels te scherpen aan de krabpaal naast de bank. Daarna liep ik met m’n staart omhoog naar m’n brokjesbak en begon te knabbelen, alsof er niets aan de poot was. Maar ik had net twee brokjes op toen ik m’n voorraadkast open hoorde gaan. M’n stenen etensbak werd gevuld met de inhoud van een zakje natvoer, en kat-kat-kat, wat rook dát lekker! Ik mocht de saus die aan de rand van het zakje zat aflikken, en dat smaakte naar meer. M’n brokjes zijn heerlijk, maar m’n natvoer is nóg heerlijkerder.

Droog

Toen ik m’n bakje helemaal leeggegeten en schoongelikt had keek ik de kamer rond. ‘t Was opvallend stil in ‘t donker, en tot m’n verbazing was m’n personeel ook nergens meer te bekennen. Ze zouden toch niet…
Zo snel als een lichtflits rende ik de gang door naar de slaapkamer en sprong op de mensenmand, precies tussen de twee bulten die onder ‘t dekbed lagen. Ik kreeg gelijk een handdoek over me heen, en m’n personeel begon me zachtjes droog te aaien. Met een volle buik had ik geen puf meer om te mauwen dat ik dat helemaal niet wilde, en eigenlijk was ‘t ook best wel lekker. Ik voelde ‘t laatste restje kou van buiten helemaal uit m’n vacht trekken, en ik had moeite om m’n ogen open te houden.

Dus als ik nu ‘s morgens weer ‘s met een natte vacht thuis kom, laat ik me lekker in een handdoek wikkelen en zachtjes droog aaien. Da’s een veel beter plan dan mezelf afdrogen aan het onderlaken en ‘t dekbed, en zo kan m’n personeel zich ook nog een beetje nuttig maken voordat we weer met z’n allen in slaap vallen.

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Mila ofer koud en ofer warm

Lieve allemaal, vandaag gaan mijn woordjes ofer koud en warm maar voordat ik daar ofer ga mauwen wil eerst een woordje doen voor Ollie en mevrouw OllieBert.

De tijd

Ik vind het zo heel dapper van mevrouw Olliebert dat ze kijkt wat Ollie nodig heeft want soms pas je wel bij elkaar en soms ook niet. Net zoals mijn Keverkuikentje zei dat hij liefer alleen woont. Hij wil wel vriendjes hebben maar wonen doet hij liefer alleen. Ollie vind het denk ik nog een beetje lastig om huiskater te worden. Misschien heeft hij iets meer tijd nodig dan een paar weekjes want we weten niet waar Ollie eerst was en wat er allemaal is gebeurd.
Als mienister van zachte zaake vind ik het heel slim om SAAME te kijken naar wat kan en even de tijd erbij te halen want misschien kan het wel maar heb je andere regels of moet je langer wennen, het kan allemaal! Bij deze geef ik Ollie en mevrouw Olliebert heel veel zachte kopjes en neusjes voor steun en dat het allemaal goed komt.

Warm

Zelf vind ik het heel gezellig als er meer is. Toen Bram een ster werd vond ik dat heel moeilijk maar gelukkig was er Toby woef waar ik tegen aan kon kruipen. Zo zie je maar weer dat iedereen anders is en dat is allemaal zo heel erg goed. Anders kunnen we niet van elkaar leren.
Ik wil het liefst zo heel erg kriebelen en dan de hele dag door. Dat vind ik het aller aller fijnst (hap). En zeker als het koud is buiten dan vind ik het heel fijn als ik een tweede vacht heb waar ik tegenaan kan kruipen. Toby’s vacht is lekker lang en zacht en ook nog eens zo heel erg warm. Ooma’s vacht is meestal ook warm. Ze gebruikt de wol van een schaapje omdat ze zelf meestal zo heel erg koud heeft. Mijn manspersoon gebruikt de sinteetiese schaap en dat heet poliejester. Het is nepschaap maar ook heel erg warm. En mijn vrouw heeft ook een warme vacht. Zij heeft katoen van de plant en echte schaap.

Koud

Als er geen vachtjes zijn dan ga ik op Ooma’s bed. Daar heb ik tussen twee kussens in een nepschaapje van mijn vrouw gekregen. Het is zo heel erg super zacht en lekker warm. Het is mijn holletje waar ik helemaal in weg kan kruipen. Als het buiten warm is dan lig ik het liefste zo heel erg in de zonnestraal buiten omdat ik dat zo heel fijn vind. Mijn motortje gaat dan extra draaien. Maar als het koud is buiten dan is de zonnestraal op mijn vachtje op bed het aller fijnst. Nu is het al een tijdje kouder buiten wegens dat het zo heel erg herfst is en dat betekent dat de ferwarming ook aan gaat. Dat vind ik ook lekker. De ferwarming is onder de fensterbank en dat is zo heel erg handig want nou kan ik op de fensterbank zitten en warm worden als ik geen zin heb in een vachtje. Want dat heb ik soms ook. Soms hoef ik niet perse een vachtje.

Bloemetjes

Ooma weet dat ik graag op de fensterbank zit dus heeft ze haar bloemetjes uit elkaar gezet zodat ik er ook kan zitten. Misschien klinkt dit zo heel erg raar maar ik vind het fijn als mijn achterpootjes en voorpootjes als eerste warm worden. Ik ga zo netjes mogelijk proberen te zitten zodat alles warm wordt door de fernsterbank. Zo kan ik uren blijven zitten tot ik helemaal warm ben. Soms ga ik in Toby’s mandje liggen want die staat bij de ferwarming en dat bedje is dan zo helemaal voor ferwarmt. Daar kan ik ook heerlijk genieten van de ferwarming.

Droome

Soms als ik op de ferwarming aan het ferwarmen ben zit ik zo heel diep in mij gedachte of droome en dan komt er inees een ‘Mila’ stem en een klik van de telefoon. Het is mij Ooma die dan een foto maakt als ik helemaal zen ben. Ik kan dan soms zo heel boos kijken op de foto maar zo foel ik me helemaal niet. Ik denk dat de foto dan gewoon niet goed gelukt is. Mijn ooma vind hem mooi maar ik niet. Ik was in mij gedachte bij mij Keverkuikentje en de picknick die we altijd doen. Nou is het een binnen picknik omdat het zo heel koud is buiten en telkens regent.
Ik zal mijn vrouw alle bloemen van de fensterbank af laten halen zodat we met z’n alle op mij fensterbank kunnen zitten opwarmen. Dat is zo heel fijn voordat we lekker gaan smikkelen. Er zijn twee fensterbanken, eentje voor en eentje achter. Ik zit voor omdat ik daar zo heel goed de beestjes kan zien en ook wie er allemaal aan de deur komt voor op de fensterbank zodat ik ooma de deur open kan laten maken. Ik denk dat dat een super goed idee is want dan kunnen wij gewoon lekker blijfe zitte waar het warm is.

Ik wens jullie heel veel warmte en kopjes toe.
Pootgetekend,
Mienister van Zachte Zaake,
Milamuis

Dopey en de dokter

Op een morgen voelde ik me een beetje raar. Ik moest steeds plassen en dan eenmaal op de bak kwam er niks. Vrouw zag dat en hield me goed in de gaten.

In de tussentijd had ik wel in de bak gepoept en vrouw dacht dat het daardoor kwam. Maar even erna moest ik weer op de bak om te plassen en kwam er weer niks, en meteen erna weer en weer. Vrouw heeft meteen de dokter gebeld en moest meteen met mij ernaar toe.
Ik werd in de reismand geduwd… ja echt geduwd want ik wilde niet en heel snel maakte vrouw de deksel dicht. Mijn staart kon ik nog net naar binnen halen anders had hij ertussen gezeten.
Nou toen in de auto naar de dokter. Ik heb onderweg een heel hard concert gegeven omdat ik het er niet mee eens was… maar het hielp allemaal niet.

Bij de dokter

Bij de dokter werd ik op tafel gezet en meteen gewogen 5.95 kg.
Nou dat valt wel mee voor zo´n grote kater als ik.
Maar toen begon het… echt vreselijk.
De dokter pakte me vast en begon in mijn lijf te knijpen echt aan alle kanten. Maar mijn blaas was leeg.
Vrouw moet maar goed in de gaten houden of er geen blauwe plekken door mijn rooie vacht komen want dan loop ik er voor schut bij hoor. Toen dat voorbij was dacht ik: ‘gelukkig nu mag ik naar huis’. Dus niet… de dokter pakte een staafje en trok mijn staart omhoog en duwde het staafje zomaar naar mijn achterwerk in.
Nou dat ging me toch echt een stap te ver en ik verweerde me zo goed als ik kon, spartelen, blazen, grommen. Alleen hielp het niet veel want ze moest weten of ik koorts had.
Dus vrouw hield mij van voren vast en de dokter hield mijn staart omhoog, ik kon niet anders dan mezelf overgeven.
De dokter zei dat ik iets verhoging had 39.4.
En ook dat het van alles kon zijn… een ontsteking, blaasgruis, blaassteentjes maar ook stress. Zover vrouw weet is er niets veranderd en buiten om ook niets aan de hand. Toen kreeg ik een prik… dat was echt peanuts, echt niks aan hoor. Deze prik was ontstekingsremmend en pijnstillend (Novacam) en vrouw kreeg de opdracht om urine van mij op te vangen. Daarbij nog 7 dagen Novacam door mijn eten en goed opletten of ik drink en plas.
En toen… mocht ik naar huis… gelukkig ik was zo blij.

Weer thuis

Op de terugweg in de auto heb ik een extra concert voor mijn vrouw gegeven en ze was daar echt blij mee hoor.
Thuis gekomen werd mijn kattenbak (daar ga ik alleen maar op) leeg gemaakt en er werden korreltjes in gedaan. Vrouw dacht toch niet dat ik daarvan gebruik zou maken… geen haar in mijn vacht wat eraan denkt.
Dus ik dacht ik ga gewoon in de keuken op de kattenbak.
Vrouw had het gezien en dacht slim te zijn… maar ze weet niet dat ik slimmer ben. Toen ik weer op de kattenbak ging schoof ze een heel klein bakje onder me… ik zou dan in het bakje plassen en vrouw had dan een plasje voor de dokter.
Dat bakje vond ik helemaal niet erg hoor en vrouw was daar blij om.
Eenmaal klaar pakte ze het bakje onder me uit en zei gatverdarrie!
Ik had gewoon het hele bakje vol gepoept… .ik zei toch dat ik slimmer was.

Water

Vrouw heeft nu met de dokter gebeld en we moeten eerst de 7 dagen Novacam afmaken en dan erna maar weer proberen om urine op te vangen. En ook denkt ze dat het toch stress is. Want eenmaal thuis bedacht ze dat we een nieuwe drinkfontein hebben (de oude was kapot) en deze is toch anders dan de oude.
Ze heeft nu een gewone bak met water neer gezet waar alleen ik uit drink. En over dat plasje opvangen moet ik het nog maar eens hebben met vrouw.

Dopey

Een furhaal met een staartje (2-2)

Vorige keer miauwde ik over een onbekend geluid in de keuken. Met angst en beven zocht Mo waar het geritsel vandaan kwam en ontdekte een grote bruine rat die zich in een keukenkast had verschanst. Daarom kon ik hem dus niet meer terugvinden. Ik had mijn kersverse furriend even op de deurmat gelegd om zelf door het kattenluik te kunnen stappen en toen ik binnen stond, was hij opeens foetsie. Eigenpotig krijg ik geen deuren open. Daarom was ik blij dat Mo zowel de kast als de buitendeur open had laten staan toen ze haar slaapkamer in vluchtte, ook al was het midden in het donker. Het moest een fluitje van een cent zijn om dat beest bij zijn staart te grijpen. Zo is hoe het verder ging:

Geen beweging

Tante Cato kijkt Foppe doordringend aan. Mijn broer wacht af wat ik ga doen. Ik staar naar de rat, die onbeweeglijk blijft zitten waar hij zit. Boven in een hoek van de gootsteenkast. Een tijd lang verroert niemand een poot. De stilte is oorverdovend, de spanning om te snijden. Opeens draait m’n tante zich om. Ze is het wachten beu en wil terug naar haar zachte mand op bed. Daar stuit ze op een hermetisch afgesloten deur. Als er iets is waar tante Cato van flipt, is het een dichte deur. Furieus trekt ze alles uit de kast om naar binnen te kunnen: krabben, miauwen, springen en gillen. Terwijl tante Cato boven door het lint gaat, verandert er in de keuken helemaal niets. Maar dat weet Mo niet.
Ik hoor hoe ze uiteindelijk aarzelend de slaapkamerdeur op een kiertje zet. Op de overloop gaat een fel licht aan. Later hoorde ik dat Mo met een spierwit gezicht de gang inspecteerde. Pas toen ze echt geen rat zag, mocht mijn tante naar binnen. Een tijdje later trekt ook Foppe aan zijn stutten om verder te slapen. Net als alles rustig lijkt, wil zijn moeder de dichte slaapkamer weer uit. Hetzelfde ritueel. Terwijl ze boven onenigheid hebben over het wel of niet open laten staan van de slaapkamerdeur klauter in de gootsteenkast om die bruine rakker op te jagen. De slimmerik heeft zich verschanst tussen een voorraad afwasspullen in een bak waar ik net niet bij kan. Hier heb ik geen zin. Ik heb wel wat beters te doen dan wachten tot mijn furriend van plan is om in beweging te komen.

Doorzetten

Na een paar slapeloze uren treft Mo me opgerold in dromenland. Ze verwacht dat ik mijn buik vol heb van een groot harig beest en lig na te boeren van een overvloedig maal. Niets is minder waar en daar komt ze snel genoeg achter. Rat zit nog altijd op precies dezelfde plek tussen de pannensponsjes als waar ik hem het laatst zag. ‘Aan jullie heb ik ook niks’, foetert ze. ‘Ik regel het zelf wel, want dat beest moet hier weg.’ Mopperend gaat ze aan de slag en ruimt met het nodige kabaal de gootsteenkast uit. Mijn broer en tante komen op het tumult af. De indringer kijkt enkel met grote bange kraalogen wat er allemaal gebeurt. Vol belangstelling kijken we toe hoe Mo dit aanpakt. Eerst dekt ze de schuilplaats van Rat af. Zo voorkomt ze dat hij kan zich achter de koelkast kan verstoppen.
In haar nachtjapon wringt ze zich in allerlei bochten om de bak met Rat eruit te krijgen, zonder Rat te laten ontsnappen. Hoe ze ook wurmt en draait het past allemaal net niet. De bak blijft steken en Rat blijft zitten waar hij zit. Er zit maar één ding op, die hele la moet eruit. Met haar blote benen kruipt ze over de koude tegels om gewapend met een allerhande gereedschap de bevestiging van de la los te krijgen. Al gauw gutst het zweet van haar voorhoofd. Tranen staan in haar ogen. Vermoeidheid speelt parten. Net als Mo het op wil geven, komt er beweging in het gevaarte. Hijgend weet ze de la er uit te trekken. De toch al krappe keuken verandert in een nog grotere ravage. Eindelijk is het moment daar. De bak met furrukkullukke inhoud komt los. Ik snel Mo vooruit door de nog altijd wagenwijd openstaande keukendeur. Balancerend met de bak in haar hand hinktstaptspringt ze naar buiten waar motregen haar oververhitte wangen afkoelt. Snel zet ze de bak neer, tilt de plank eraf, doet een stap naar achter en weg is Rat. Vanuit de struiken maak ik een snoekduik. De jacht kan opnieuw beginnen.

Koppie van Japie

Psssst, even checken voor de volgende keer. Smaakt dit naar meer? Of toch liever iets bravers?