Achteraf gezien had ik de afgelopen week ook nog best wel vakantie kunnen nemen, want het was de laatste dagen nog steeds heel erg stil in m’n straat. En dit weekend zal dat nog niet zoveel anders zijn, want daarna is ’t pas de laatste week van de grote vakantie hier in m’n dorp. Maar ik verwacht dat binnen een paar dagen zo’n beetje alle blikken weer op de parkeerplaats staan en iedereen weer gewoon thuis is.
Personeel
Toen ik nog maar net op mezelf woonde is m’n personeel ook een keer met vakantie gegaan. Meer dan twee halve dagen en een hele nacht had ik alle kamers in ‘t huis toen helemaal voor mezelf alleen. Nou ja, samen met de lieve overbuurvrouw dan, die m’n avondeten en ontbijt kwam neerzetten en m’n drinkbak vulde met lekker vers water. Ze bleef dan gezellig bij me tot ik m’n natvoer op had en klaar was met m’n wasbeurt. Daarna kwamen de knuffeltjes en aaien, en speelden we totdat ik zó moe was da’k niet eens merkte dat ze alweer naar haar eigen huis was gegaan…
Natuurlijk heb ik m’n eigen personeel een paar uur niet aangekeken toen ze de volgende dag pas tegen de avond eindelijk weer thuiskwamen. Want hoe dúrfden ze, om op vakantie te gaan zonder mij mee te nemen?
Vakantie
Eigenlijk begreep ik toen al helemaal niet waarom tweebeners zo nodig met vakantie moeten. Ze beginnen dan met een koffer en een tas inpakken, gaan weg, komen terug en dan pakken ze alles weer uit en stoppen het in de wasmaasjiene. Kunnen ze toch net zo goed thuis blijven en hun vuile wisselvacht gewoon gelijk in de wasmand gooien?
M’n personeel was niet ver weg geweest, maar ze roken toen ze thuiskwamen naar hond. En katten. En kippen, ezels en paarden. Maar ‘t ergste was nog dat ze naar barbecue durfden te ruiken en niet eens een stukje vlees voor me hadden meegenomen!
Nou ja, ik ben niet lang boos gebleven hoor, ‘k was eigenlijk veuls te blij dat ze er weer waren. Maar ik heb toch wel even heel duidelijk gemaakt dat ze niet meer zonder mij op vakantie mochten. Even de deur uit om op jacht te gaan is prima hoor, ik ga dan lekker liggen slapen en zie wel weer waar ze mee thuiskomen.
Maar als ze een hele nacht wegblijven wordt dat natuurlijk een heel ander verhaal. ‘k Heb niet voor niets een reismand, een tuigje en een rugzak met uitzicht klaarliggen, en m’n drink- en etensbakken zijn zó ingepakt. Nog een extra koffertje voor m’n eigen eten, wat extra snekkies (‘t ís dan tenslotte vakantie) en speelgoed, m’n eigen dekentje en de kattenbak met wat extra grit en ik sta al bij de voordeur, helemaal klaar voor vertrek.
Thuis
Hoewel… Ik mauw dat nou wel allemaal heel gemakkelijk, maar eigenlijk weet ik niet eens zo zeker of ‘t écht wel zo leuk is om op vakantie te gaan.
Want hier thuis heb ik m’n eigen dekentjes in de vensterbanken liggen, diverse krabpalen, lekkere stoelen, een heel groot bed en nog veel meer plekjes waar ik heerlijk kan dutten. En ik weet waar m’n bak met brokjes staat, en m’n waterbak. En ik weet ook precies waar ik twee keer per dag m’n bak met natvoer kan vinden, al staat die vaak wél een paar centimeter meer naar rechts, links, onder of boven op m’n placemat dan de keer daarvoor. Maar daar wil ik verder niet over mauwen, dat kan nou eenmaal gebeuren.
M’n kattenbak staat rechts om de hoek onder de wastafel in de badkamer, m’n speelgoedmand onder de tafel bij de grote bank en ik weet wat ik kan verwachten als ik door de voor- of achterdeur ga, of gewoon de makkelijkste weg naar buiten neem via ‘t open slaapkamerraam.
Tuin
In m’n achtertuin heb ik ook m’n favoriete plekjes op de tuinstoel, de tafel, onder m’n kersenboom, op de schutting of soms gewoon lekker op ‘t pad of onder de struiken. Ik ken de buurtpoezen inmiddels, en ‘t is altijd heerlijk om met hun even de laatste nieuwtjes in de wijk uit te wisselen.
En over m’n wedstrijdbad tussen het achterpad en het weiland hoef ik denk ik niks meer te mauwen, want daar heb ik ‘t al veel vaker over gehad.
Als m’n personeel thuis is kan ik gaan en staan waar ik wil, en als ‘t donker wordt ben ik graag buiten. Tenminste, zolang het nog lekker warm is. Want ik kan je nu al mauwen dat als ‘t straks kouder wordt dat ik dan liever lekker met m’n billen boven de verwarming ga liggen. Maar nu nog even niet, want de kachel staat nog niet eens aan.
En dat is dus een heel groot voordeel hè…
Dat ik thuis alles weet te vinden omdat hier alles staat waar ‘t altijd staat. Want eigenlijk ben ik niet zo van de verandering.
M’n tuigje hangt al maanden te verstoffen aan de kapstok, want die heb ik hier buiten helemaal niet meer nodig omdat ik de weg weet. En de rugzak met uitzicht die ik dit jaar voor m’n verjaardag heb gehad… nou, die is voor ‘t mooie alweer te klein geworden. Natuurlijk kan ik volgend jaar wel een buggy voor m’n verjaardag vragen, maar ik denk niet dat ik die ooit ga gebruiken. Want ik wil wandelen, rennen, snuffelen en ontdekken als ik buiten ben. Maar dat gaat natuurlijk niet vanuit zo’n rolbak. En zeker niet met een tuigje om.
Nee hoor, thuis blijven is eigenlijk prima wat mij betreft. En als ik verder wil dan m’n eigen buurt dan stap ik wel in m’n reismand om een eindje te gaan blikrijden met m’n personeel.
Weet ik in elk geval zeker da’k weer op tijd thuis ben voor m’n avondeten…
Stevige poot en zachte kopjes,
Joep.
Toen het zo warm was, wist ik wat ik moest doen en dat was niks. Dus liggen en ontspannen. Soms wat drinken. Daarna liggen. Wat eete. Liggen.
Ajoooooo allemaal!
Onse Losjéé die kwam in ons huis voordat onze tweefoeters op ferkanzie gingen.
Dat was het perrfekte begin fan een heerleke rustege week.
Tiga
Lieve allemaal, zo zeg het was zo heel erg troopies inees. Mij temperatuur van de zon ging inees naar de vijf-en-dertig!
Toen ik binnen was foelde ik meteen de airkoo. Dat is een masjien die koude lucht maakt van warme lucht. Dat is heel biesonder vind ik. Mijn vrouw zette mij op mijn krabpaal neer waar ik eerst eefe brokjes kon eete want ik moet natuurlijk wel mijn zo heel mooie leefeswerk in top condiezie houden. En telkens als ik een hap nam van mij brokjes foelde ik de koude lucht van de airkoo blaaze. Dat foelde zo heel erg fijn in mijn snoet maar ook in mij fagt.
zo flieft ben. Maar nou zag ik dat ik dezelfde voetjes heb als mij Kever! Dat is wel heel speesjaal. Toen mauwde ik meteen naar mijn vrouw van kijk eens! En zij zag het ook.
Ik lag in mijn hangmatje in mijn kattekrabpaaltoren een beetje te tsjillen. Toen ik opeens de deur van de koele kast open hoorde gaan. Ook hoorde ik wat ritselen. Dus ik sprong uit mijn hangmatje met een vloeiende beweging zo op de grond. Zo mooi zoals alleen katten dat kunnen. Als er ooit mooi springen kampioenschappen voor katten zouden worden georganiseerd dan zou ik die zeker winnen. Of heel hoog eindigen hihi.
doen. Oh wat rook dat lekker. Snel liep ik naar het bordje toe en begon het op te smikkelen.
Wat smaakt dat zakje smerig zeg. Geloof dat mensen dat plestik noemen. Ik wilde net gaan proberen hoe ik het zakje open kon krijgen zonder dat vieze smaakje in bekkie te krijgen. En toen, toen hoorde ik voetstappen. Daar kwam Frau aan. Oeps.