Alle berichten van Chef

Een furhaal met een staartje (2-2)

Vorige keer miauwde ik over een onbekend geluid in de keuken. Met angst en beven zocht Mo waar het geritsel vandaan kwam en ontdekte een grote bruine rat die zich in een keukenkast had verschanst. Daarom kon ik hem dus niet meer terugvinden. Ik had mijn kersverse furriend even op de deurmat gelegd om zelf door het kattenluik te kunnen stappen en toen ik binnen stond, was hij opeens foetsie. Eigenpotig krijg ik geen deuren open. Daarom was ik blij dat Mo zowel de kast als de buitendeur open had laten staan toen ze haar slaapkamer in vluchtte, ook al was het midden in het donker. Het moest een fluitje van een cent zijn om dat beest bij zijn staart te grijpen. Zo is hoe het verder ging:

Geen beweging

Tante Cato kijkt Foppe doordringend aan. Mijn broer wacht af wat ik ga doen. Ik staar naar de rat, die onbeweeglijk blijft zitten waar hij zit. Boven in een hoek van de gootsteenkast. Een tijd lang verroert niemand een poot. De stilte is oorverdovend, de spanning om te snijden. Opeens draait m’n tante zich om. Ze is het wachten beu en wil terug naar haar zachte mand op bed. Daar stuit ze op een hermetisch afgesloten deur. Als er iets is waar tante Cato van flipt, is het een dichte deur. Furieus trekt ze alles uit de kast om naar binnen te kunnen: krabben, miauwen, springen en gillen. Terwijl tante Cato boven door het lint gaat, verandert er in de keuken helemaal niets. Maar dat weet Mo niet.
Ik hoor hoe ze uiteindelijk aarzelend de slaapkamerdeur op een kiertje zet. Op de overloop gaat een fel licht aan. Later hoorde ik dat Mo met een spierwit gezicht de gang inspecteerde. Pas toen ze echt geen rat zag, mocht mijn tante naar binnen. Een tijdje later trekt ook Foppe aan zijn stutten om verder te slapen. Net als alles rustig lijkt, wil zijn moeder de dichte slaapkamer weer uit. Hetzelfde ritueel. Terwijl ze boven onenigheid hebben over het wel of niet open laten staan van de slaapkamerdeur klauter in de gootsteenkast om die bruine rakker op te jagen. De slimmerik heeft zich verschanst tussen een voorraad afwasspullen in een bak waar ik net niet bij kan. Hier heb ik geen zin. Ik heb wel wat beters te doen dan wachten tot mijn furriend van plan is om in beweging te komen.

Doorzetten

Na een paar slapeloze uren treft Mo me opgerold in dromenland. Ze verwacht dat ik mijn buik vol heb van een groot harig beest en lig na te boeren van een overvloedig maal. Niets is minder waar en daar komt ze snel genoeg achter. Rat zit nog altijd op precies dezelfde plek tussen de pannensponsjes als waar ik hem het laatst zag. ‘Aan jullie heb ik ook niks’, foetert ze. ‘Ik regel het zelf wel, want dat beest moet hier weg.’ Mopperend gaat ze aan de slag en ruimt met het nodige kabaal de gootsteenkast uit. Mijn broer en tante komen op het tumult af. De indringer kijkt enkel met grote bange kraalogen wat er allemaal gebeurt. Vol belangstelling kijken we toe hoe Mo dit aanpakt. Eerst dekt ze de schuilplaats van Rat af. Zo voorkomt ze dat hij kan zich achter de koelkast kan verstoppen.
In haar nachtjapon wringt ze zich in allerlei bochten om de bak met Rat eruit te krijgen, zonder Rat te laten ontsnappen. Hoe ze ook wurmt en draait het past allemaal net niet. De bak blijft steken en Rat blijft zitten waar hij zit. Er zit maar één ding op, die hele la moet eruit. Met haar blote benen kruipt ze over de koude tegels om gewapend met een allerhande gereedschap de bevestiging van de la los te krijgen. Al gauw gutst het zweet van haar voorhoofd. Tranen staan in haar ogen. Vermoeidheid speelt parten. Net als Mo het op wil geven, komt er beweging in het gevaarte. Hijgend weet ze de la er uit te trekken. De toch al krappe keuken verandert in een nog grotere ravage. Eindelijk is het moment daar. De bak met furrukkullukke inhoud komt los. Ik snel Mo vooruit door de nog altijd wagenwijd openstaande keukendeur. Balancerend met de bak in haar hand hinktstaptspringt ze naar buiten waar motregen haar oververhitte wangen afkoelt. Snel zet ze de bak neer, tilt de plank eraf, doet een stap naar achter en weg is Rat. Vanuit de struiken maak ik een snoekduik. De jacht kan opnieuw beginnen.

Koppie van Japie

Psssst, even checken voor de volgende keer. Smaakt dit naar meer? Of toch liever iets bravers?

Kever heeft een mening over enigst kat zijn

Mijn vrouw froeg me of ik niet weer eens een keer iets moest schrijfen over mijn tuinvriend Mikkie, er is nameluk best veel gebeurd in de tijd dat er geen blog was, ik wil dat wel doen maar ik find het ook moeilijk, en dat snappen jullie vast wel als jullie mijn letters hebben geleezen.

Mikkie

Ongefeer een maand geleeden wilden mijn mensen weer eens probeeren of Mikkie misschien hier zau kunnen wonen, we hebben dat al eerder geprobeerd, en toen fond ik het heel moeilijk, ik werd er helemaal onzeeker van en ook een beetje jaloers.
Mikkie heeft gewoon een eigen huis hoor!, hij is geen zwefkat gelukkig, maar hij komt al bij mijn mensen vanaf dat Bolle hier woonde, dat komt omdat hij een zoon is van Bolle, en hij lag graag buiten in één mand met zijn papa, Mikkie zau het liefste hier wonen omdat zijn eigen huis erg druk is, daarom zit hij hier altijd op het dak of in de tuin van de buuren en gaat hij alleen in de nacht naar zijn eigen huis.

Iesooboks

Mikkie is ongefeer twaaluf jaaren, net als ik, hij is veel rustiger dan hij froeger was, en mijn mensen dachten dat ik nau stefig genoeg op mijn hoefjes sta om een “broertje” te kunnen krijgen, dus op een dag met veel zon tilden ze Mikkie van het dak, zo mijn tuin in, ze hadden een iesooboks neergezet voor hem, dat is een soort huisje waar zwerfkatten in kunnen slapen, het is lekker warm en Mikkie kent zoiets van froeger, toen hij met zijn hele famielie buiten woonde, in de tuinen.

Die middag lagen we SAAME in het zonnetje, Mikkie gaf me heeeeeeel veel kopjes, hij probeerde niet ons huis in te gaan, alles ging prima en in de nacht sliep Mikkie in zijn huisje, ik was ook de hele nacht buiten, ik moest steeds alles kontrooleeren, ik kwam pas heel froeg in de ochtend binnen, een beetje moe en kaud.

De folgende dag lag Mikkie vaak in zijn huisje omdat het kaud was en reegende, ikzelf bleef steeds opletten buiten, ik weet eigenlijk niet presies waarom, ook in de nacht was ik buiten, Mikkie lag in zijn huisje en kwam af en toe efentjes naar buiten, gaf mij een kopje en ferder gebeurde er niets.

Kramp

Op de derde dag kwam ik naar binnen, mijn vrouw was in de slaapkamer en ik wilde naar haar toe, maar ik kon niet meer loopen, ik probeerde te gaan zitten maar dat lukte ook niet, ik kon me niet meer beweegen omdat ik helemaal ferkrampt was, door de kau en omdat ik zo nerfeus was, ik ging maar een beetje liggen en ik wist het allemaal niet meer, ik had zoveel pijn en was helemaal in de war en ongelukkig.

Mijn mensen schrokken heel erg en ze wisten meteen dat het zo niet ferder kon, dat het geen goed plan was geweest, buiten reegende het keihard en ze wilden Mikkie niet in de reegen op het dak zetten, maar later op de afond toen het droog was heeft mijn man dat gedaan, hij had traanen en mijn vrouw ook want Mikkie kon er niets aan doen en deed zo zijn best om lief te zijn en zich goed te gedraagen.

De daagen daarop waren heel erg ferdrietig, mijn mensen foelden zich sguldig, mijn vrouw had buikpijn van alles, mijn man was helemaal van de leg, Mikkie snapte er niets van en wilde steeds naar beneeden komen, en ik?, ik had kramp, de hele tijd alleen maar kramp oferal.

Tuinvrienden

Inmiddels zijn we gelukkig weer een tijd ferder, we zijn allemaal weer gewend aan hoe het altijd was, Mikkie zit op het dak en krijgt daar knuffels en een snekkie, hij gaat gelukkig ook wat vaker naar zijn eigen huis, en mijn kramp is bijna weg, soms heb ik er daagen geen last meer van.

Mijn mensen finden het heel erg voor Mikkie en ook voor mij, ze zeggen dat ik het belangrijkste ben, dat mijn geluk foorop staat, en dat ze nau helemaal zeker weeten dat ik altijd eenigst kat blijf, ja dat wil ik het allerliefste!, we weeten ook weer dat de dingen soms niet gaan zoals je wilt, of dat je niet wilt hoe de dingen gaan, dat je het eigenlijk helemaal anders zau willen, maar ja: daar trekt het leefen zich niks van aan, en daarom zijn Mikkie en ik nau weer tuinvrienden, want dat kan ik wél.

***

Ik stuur heeeeeeeeeel veel sterkte kopjes aan Doerak, voor als hij naar de dokter moet voor zijn oogen, en ik stuur mevrouw Door heeeeeeeeel veel zachte kopjes, en natuurlijk tetter ik weer voor vreede!

Joep en de schutting van de buren

Maanden terug had ik al ’s gemauwd over de oude schutting tussen mijn tuin en die van de nieuwe buren. Daar zou een nieuwe voor komen omdat zij van hiernaast een schutting wilden die helemaal tot aan de grond kwam. En eerlijk gemauwd, die oude schutting was ook best wel aan vervanging toe.
Heel enthousiast was Senior al begonnen om de houten planken en het hek daaronder af te breken, omdat hij ervan overtuigd was dat die nieuwe schutting er binnen een week zou staan.
Maar dat liep even anders…

Jungle

Omdat de buren niet konden beslissen wat voor schutting ze wilden, was mijn tuin de afgelopen zomer dus twee keer zo groot want ik kon zo doorlopen in de tuin van de buren waar veel meer te beleven was dan in die van mezelf. Gras, brandnetels, plantjes met mooie bloemen waarvan ik de naam niet eens ken, het groeide allemaal lekker ongehinderd door, want de nieuwe buren waren eerst druk bezig om hun huis aan de binnenkant helemaal af te krijgen en in te richten.
Het was een heerlijke jungle, waar ik naar hartelust op vliegbeestjes en spinnen kon jagen, en ik heb bij hun keukendeur zelfs een keer een zielige dikke vette muis gevonden die ik netjes naar m’n weiland terug heb gebracht. Hij piepte met tranen in z’n donkere kraaloogjes een verhaal dat hij verdwaald was en in een grote groene vlakte woonde waar hij niet meer kon komen omdat hij niet wist hoe hij de sloot over moest. Ik begreep al snel dat zijn gezin nog in het weiland woonde, en hoewel ik inmiddels een zeer ervaren muizenvanger was geworden was deze muis te verdrietig om in m’n vriezer terecht te komen. Want verdriet doet iets met je, en dan smaakt zelfs de grootste, dikste, vetste muis nergens meer naar.
Dus ik heb ‘m met z’n gezin in ‘t weiland herenigd, en een paar weken erna kwam hij piepen dat hij een nieuwe woonruimte had gevonden, aan de andere kant van de snelle weg achter het weiland. Hij was met z’n gezin geloof ik de laatste muizenfamilie die ik in m’n weiland gezien heb, want sindsdien heb ik er geen piep meer gehoord.

Wildgroei

Maar goed, terug naar m’n tuin en die van de buren.
De hele zomer kon ik genieten van die jungle bij de buren. Ik kwam alleen nog maar thuis om te eten, drinken en slapen. En af en toe wat te knuffelen met m’n personeel, want die begonnen me echt wel te missen…
Op een slechte dag kwam de nieuwe buurman met vuilniszakken naar buiten, waar binnen een dag m’n geliefde jungle in verdween. Ik was in sjok. Weg bloemetjes, weg gras, weg kruipende en vliegende vriendjes. Ik heb urenlang tussen de vuilniszakken op het tuinpad van de buren gezeten voordat ik besloot terug te gaan naar m’n eigen tuin en in de tuinstoel te gaan liggen. Of op m’n kussen op de tuintafel. Of in de pot van m’n kersenboom, met m’n rug naar de tuin van de buren.
Gelukkig had ik nog genoeg wildgroei in m’n eigen tuin staan, al was het daar niet zo druk als in m’n jungle bij de buren. Ik keek naar de spinnen, die onvermoeibaar hun web sponnen tussen de takken van de perenboom. Er kwamen vlinders langs die op de bloemen gingen zitten. Ik zag kevertjes door de tuinaarde ploeteren, mieren die druk bezig waren met van alles en nog wat, maar het zou nooit meer hetzelfde worden…

Schutting

Uiteindelijk heeft Senior de knoop doorgehakt en een nieuwe schutting besteld, want m’n personeel had al snel door dat ik bij het zien van die lege buurtuin niet vrolijker werd. Dus sinds een weekje of wat heb ik weer m’n eigen tuin, en hoef ik niet meer naar die kale leegte bij de buren te kijken als ik m’n achterdeur uit wandel.
En er staat nu dus niet alleen een schutting, maar ik heb daar zelfs twee échte catwalks op! Senior zegt dat hij die gemaakt heeft om de schutting overeind te houden bij een zware storm, maar ik weet dat hij die gewoon speciaal voor mij gemaakt heeft. Eentje loopt vanaf de schuur over het tuinhek naar de nieuwe schutting. En als ik daarop ga zitten heb ik het aller- aller- allermooiste uitzicht over m’n weiland, en ‘t zit een heel stuk beter dan de kiezels op het schuurdak.
De andere catwalk loopt vanaf de schutting naast de schuur tot halverwege de schutting tussen mijn tuin en die van de buren. Daarvandaan heb ik ook een prachtig uitzicht over m’n weiland, maar ik kan ook vanaf een hoogte zó gluren bij de buren. En dat doe ik dan ook af en toe. Tot nu toe is hun tuin nog steeds leeg, op wat speelgoed van m’n kleine buurmeisje na. Maar ik hoop dat daar in het voorjaar weer heel veel groen komt en ‘t geen tegeltuin gaat worden, want daar is helemaal nooit niet niks te beleven. En het is dan wel de tuin van de buren, maar toch ook nog steeds een beetje mijn reservetuin…

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Mila bespreekt het wassen

Lieve allemaal, wat gaat de klok toch zo heel snel van dit jaar. Pas was ik nog jarig en kreeg ik allemaal lekkers en nou is het eind van deze week al weer November. Dan is er nog één maandje en dan begint het nieuwe jaar alweer.

Mij kop vind het zo heel moeilijk om de tijd zo bij te houden. De ene keer doe je je ooge dicht en wanneer je ze weer open doet is het inees zo heel veel later. Daar snap ik niks van en nou is het ook zo dat de klok zelf even terug is gegaan. Eerst was het drie uur in de nacht en daarna inees twee. Ik foel dat ik garnaale wil wegens het moeilijke allemaal. Ja ik doe eerst eefe garnaale en dan gaan we door met de blog.
Daar ben ik weer en mij buik is vol met fis en garnaale. De visboer had een prachtige grote gamba uit Argentienieje en die was zo heel erg lekker dat ik het meteen in één keer in mij bek deed. Dat was heel ontspanne en nou ben ik helemaal klaar voor de blog en de woordjes.

Huiskater

Allereerst wil ik eefe stilstaan bij Ollie, ons katermansje van mevrouw Bert. Hij is pas in ons midden gekoome en ik ben nou al zo heel erg tros op hem. Hij doet sins kort compjoeteren en hij weet al hoe hij een blog maakt met woordjes. Hij kan ook al zelfies doen voor op de feesboek en hij doet zo heel erg hard zijn best om huiskater te zijn.
Zo kreeg hij laatst een nieuwe meubel en hij wist meteen hoe dat moest, nou dat is toch super dapper en heel slim! Het is ook een hele mooie meubel met een hele zachte kussen erop. Nou ik denk dat hij daar heel erg lekker op kan dutten. Ik kijk elke dag en elke dag zie ik hoe Ollie zo heel mooi groeit. Ik ben zo heel erg tros op Ollie!

Wassen

Vandaag wil ik het ook over wassen hebben want misschien heb je het wel nodig of weet je niet meer presies hoe het werkt of heb je het geeneens gedaan dat kan ook nog. Als poesedame van twaalf jaar in leef-tijd ben ik zo heel erg netjes op mij vacht. Ik vind het belangrijk dat mij vacht schoon is want dat ruikt lekker. Maar het staat ook netjes en vriendelijk als je vacht mooi schoon is en je haartjes zitten goed.
Mij liefe Kever furkeer weet dit zo heel erg goed want hij neemt altijd een borsteltje mee als we een picknick doen in de tuin. Hier komen hele makkelijk tips en adfiesen zodat jij ook heel schoon kunt straale en het mooiste is, iedereen kan meedoen. Laten we beginnen!

Pootjes

Ik begin altijd bij mijn pootjes. Dat is gewoon slim, want die gebruik ik om de rest van mijn vacht mee te doen. Ik lik m’n pootjes net zolang tot ze helemaal schoon zijn, en dan ga ik met diezelfde poot heel precies over mijn snoet en snorharen heen. Ja, tot ik voel dat alles weer op de juiste plek zit. Dat is belangrijk, want stel je voor dat iemand naar je kijkt en je snoet is niet schoon, dat is niet zo netjes. Daarna doe ik mij buik want daarvoor moet ik eerst eefe zitten of liggen en wordt mij rug vies.
Voor mij buik neem ik de tijd want dat is mijn leefeswerk en daar ben ik altijd zuinig op omdat ik net zo mooie leefeswerk wil als mij mamavoelens ster Loes. Ik zorg dat alle haartjes in de goede richting staan, dat voel je wel als je gaat wassen.

Gimles

Als mij buik helemaal schoon is dan doe ik ook eefe mij hals en borst zodat dat ook helemaal netjes is met de rest van mij buik. Hier houden we eefe een pauze als je klaar bent want de rug en staart kost best wat beweging en enersjie. In de pauze blijf je gewoon eefe zitten zoals je zit of je gaat op alle vier je poten staan. Maar wacht eefe met eete of drinke anders maak je alles weer nat en vies. Als je er klaar voor bent dan gaan we beginnen. De rug is lastig want je moet je kop helemaal naar links draaien en dan van boven naar beneden een lik beweging maken met je tong.
Misschien helpt mijn gimles hierbij of misschien kan ik ook nog wel eens jooga les doen op de blog want dat is makkelijk voor als je je gaat wassen. En al krijg je het niet helemaal schoon de eerste keer dat geef helemaal niks want je ben aan het oefenen. Je leert het en dus gaat het elke keer een beetje beter. Als je linker rugkant hebt gedaan, probeer je dit ook bij de rechter kant. En als je voelt van ja ik ben schoon dan komt als laatste de staart aan de beurt. Dit is makkelijker want je gaat van je billen over de staart heen en dit doe je net zolang tot je staart schoon voelt.
Vergeet je billen niet mee te nemen want die horen er ook bij maar als aller-aller laatst!

En als je nu klaar bent dan zeg ik, goed gedaan! Je bent nou schoon en netjes. Ik hoop dat jullie wat aan de tips en adfiesen hebben. Ik ga de woordjes afsluiten met een fijne week wens. Zacht kopje voor iedereen!

Poot getekend, mienister van zachte zaake,

Milamuis

Minnie gaat naar boven en beneden

Op de dag met de zater er in zat Frau op de computer. Nou eh niet echt op de computer natuurlijk want dan zou die stuk gaan hihi. Wat zeg je Frau? Oh ok dat ik dat soort dingen niet mag mauwen. Straks denken jullie nog dat ze een puikie heeft. Ja echt dat zei ze. Nou toen heb ik maar heel snel teruggemauwd dat mijn liefe Loesjedinnie die nou een mooie ster is een heel mooi puikie had en dat je daar gewoon suuper trots op kan zijn.

Op de stoel

Maar goed ze zat dus bij de computer. Bla bla bla ze zat met andere mensen te praate en te geeme. Een beetje zoals wij poese fia Beestboek en zo ook met elkaar mauwen. Alleen en nou komt het, het was al helemaal donker buiten. En dat was het al best een tijdje. Dus mijn poezeklok had zoies van geeeuuuw het is wel tijd om te gaan slaape. Dus ik keek naar haar. Ze keek niet terug. Dus toen sprong ik op het buroo en liep foor het beeld langs. Ze aaide me oofer m’n ruggetje. Hee liefe Minnie zei ze. Kom je ook eefe kijken? Ik gaf haar een kopje en mauwde zachtjes dat het folgens mij allang bed tijd was geweest.
Ze keek me aan en zei maak je geen zorgen Min dat is wel ok. Nou en omdat ik zelf dus wel echt toe was aan een schoonheidsslaapje sprong ik maar weer fan het buroo af. Ik liep naar de oude buroostoel die nou mijn stoel was geworden omdat zij nu een nieuwe heeft. Ik sprong erop, draaide een paar keer in de rondte en vauwde mijn staartje op me heen. Toen deed ik m’n oogjes dicht en ging slaape.
Ik lag net lekker van een sappig muisje te dromen en toen ineens hoorde ik Frau nou doei ik ga slaape zeggen. Ze deed de computer uit en stond op. Ga je mee Min dan gaan we naar boofe. Dat zei ze. Met een half slaperig kopje dacht ik eerst nog nee lig net zo lekker. Maar ze wou toch graag dat ik mee kwam. Oh ok nou fooruit dan maar. Want tsja ikke weet dat ze als ik erbij lig of in de buurt ben feel beter slaapt.

Naar beneden

Dus we dribbelde saame naar boofe. Gingen liggen op de groote mensenmand en waren al snel allebei in droomeland. En nu hoor ik jullie mauwen he Minnie lig jij dan serieus 8 uur lang naast je mens te slaape? Nou nee natuurlijk. Wij katjes hebben een heel ander slaap ritme dan die tweebeners. Ikke lig op een kussen naast haar en na een uurtje of twee ga ik weer naar beneden. Beetje nachtfensterbank kontrole doen. En ook een slokje drinken en op een paar brokjes knabbelen. Wat soesellen op de bank. En natuurlijk met mijn pootje zwaaien naar alle mooie sterren die aan de hemel staan als het buiten donker is.
Als het dan bijna ochtend is dan dribbel ik weer naar boofe om bij Frau te gaan liggen. Soms gewoon naast haar. Soms op haar voet of been. Deese keer koos ik foor op het kussen. Alleen nou komt het. Mijn interne poezeklok mauwde naar me dat het noepie tijd was. En toen ik achter het gordijn keek in de fensterbank zag ik ook dat het al wat lichter begon te worden. Maar Frau was nog diep in slaap. Ik zat een tijdje naar haar te kijken of ze wakker zou worden. En net toen ik dacht ik ga met mijn pootje op haar wang tikken. Toen deed ze haar ogen open.

Boofe

Goeiemorgen mauwde ik. Wat slaap jij lang het is allang noepie tijd geweest. Frau moest lachen. Snap je nauw waarom ik gister later naar bed ging? Nee dat snapte ik niet. Is dit weer tweebener logica mauwde ik terug. Misschien wel zei ze. Vannacht is de wintertijd in gegaan. Dus is de klok een uur terug gegaan in de tijd. Daarom kon ik wat later gaan slapen en toch genoeg hebben. Ik schudde met mijn kopje. Oh die gekke tijd weer. Pff dat snap ik niet hoor al die dingen. Ik ken maar twee tijden. Noepietijd en natvoertijd hihi. En oh ja jippiezeisterugfanbrokjesfurrdienentijd.
Dit was het weer voor deze keer. Ikke blijf nog altijd mee tetteren foor freede!

Pootje van Minnie

Saame

Saame is alles fijner