Alle berichten van Chef

Mila heeft de fijnste dutplekjes

Lieve allemaal, nou is het zo heel erg veel herfst bij ons allemaal. Er is veel regen van ze wolken en iedereen blijf nou meer thuis mezelf ook.

Normaal wanneer er geen wolken met regen zijn dat vind ik het zo heerlijk om in de tuin te zijn bij de bloemen en struiken. Thuis heb ik gelukkig een tuin waar ik zo heel veel kan doen maar er zijn ook poese en katers onder ons die alleen een balkon hebben of soms beide niet. Dit zijn de binnenblijfers onder ons en dat is zo helemaal prima want binnen blijfe is ook fijn.
Froeger was ik heel bang van buiten maar dat komt omdat ik eerst een mama had en daarna zat ik helemaal alleen in een groot bos. Daar heeft mijn vrouw mij toen gevonden. En vanaf die tijd woon ik daar en dat is nou al dertien jaar.

Dutplekjes

Dus of je nu alleen een binnen hebt of niet dat maakt niks uit. En zeker niet voor dutplekjes want daar wil ik het vandaag zo over mauwen. Ik vind het zo heel belangrijk dat iedereen mee kan doen dus ik heb zo heel hard mij best gedaan om te kijken welke plekjes het fijnste zijn ook zodat Ollie misschien leert van er is zoveel wat ik kan proberen. Hier komen ze in een rijtje.

1. Bed, mij top één is het bed. Daar kan je overal liggen waar je wilt. Je kan bovenaan het bed liggen maar je kan ook onderaan het bed liggen net waar je zin in hebt. Als er veel dekens zijn kan je ook nog eens kiezen of je op de deken gaat dutten of dat je eronder gaat. Sommige van ons durven dat niet en dat is helemaal prima. Zelf vind ik het fijnst wanneer ik tussen de dekens in lig en dan het liefst saame met mij vrouw want dat is warm. En folgens mij kan iedereen hieraan meedoen thuis.

2. Stoel of bank met kussen. Dit is een perfecte dutplek voor als je graag gekriebeld wordt want er gaan bij bezoek mensen op de stoelen of bank zitten. Dus wil je graag wat sosjaaler zijn dan adfieseer ik de stoel. Daar ziet iedereen je liggen en dan weet je zeker dat je kriebels krijgt. Ik zou wel liggen op een fijne stoel of bank. Misschien waar een kussen op ligt want die zijn lekker warm. In de zomer is dat niet nodig want dan kan het te heet zijn.

3. Tuinstoel. Dit is voor de daiharts onder ons. Een tuinstoel buiten. Normaal adfieseer ik dit eigenlijk alleen wanneer het mooi weer is maar ik weet dat er ook kater en poese zijn die liever niet binnen zijn en dan is zo’n buitenstoel heel fijn. Zorg wel dat er een kussen in ligt en dat je stoel onder een tent staat of onder een grote paraplu wegens het vele regenen in de herfst. Misschien zelfs een ekstra dikke deken erbij.

4. Vensterbank. Nou dit is lekker warm als je ook nog eens een verwarming eronder hebt net zoals bij mij. Dan heb je geen deken of kussen nodig want jouw lijfje wordt al lekker warm van de verwarming. Dit is een super fijn dutplekje als jij je eefe moet opladen van het harde werken of van het muise fange. Op de vensterbank kan je je zo heel erg lang uitrekken zodat je helemaal overal verwarmd wordt. Dat vind ik het allerfijnst daar.

5. Buitenhuisje. Dit is iets wat ik zelf niet heb maar ik heb het op feesboek gezien dat poese en katers dit hebben en dat is een buitenhuisje. Daar kan een flinke dikke deken in of een kussen met deken en daar kan je genieten van alle rust en daar heb je een soort spa. Want je ligt in een donker huisje met een super warm deken en je hoort de regen op het dak tikken. Dan foel je je toch helemaal zen en in je rust. Het is wel lastig als je eefe vlug naar de bak wilt en het regent.

Adfies

Vergeet voordat je gaat dutten niet om eerst naar de bak te gaan, brokjes te eten en eefe wat te drinken. Dan kan je lekker lang dutten. Oh en gaape kan je ook altijd doen dan komt de dut vanzelf wel. Ik zag dat onze dappere Ollie al op de vensterbank durfde te zitten en ook nog een naar buiten keek zonder spanning. Misschien is zijn volgende stap wel een dutje daar.
Ik wens jullie een hele fijne warme week met veel kopjes.
Poot getekend, mienister van zachte zaake,

Milamuis

Izzy over hoe het thuis is

Hoi allemaal, hier Izzy. Neeeeee het gaat niet over bietsen, ik doe dat wel nog hoor hihihihihi. Maar vandaag mag ik namens ons allemaal een woordje doen.
We hebben hier onderling toch wel wat zorgen gehad over onze vrouw. Echt waar jullie lezen het goed… over onze vrouw.

Raar

Zoals jullie weten is onze vrouw al maanden aan het vertellen dat het niet meer lang zou duren dat ze voor altijd bij ons zou zijn.
Dat er geen wekker meer zou aflopen, dat ze niet meer hoefde te gaan werken, dat wij de hele dag naar buiten mochten.
Toen het er langzaam op aan ging werd ze toch wel zenuwachtig… en even dachten we dat ze zich zou bedenken.
Maar toen kwam de postbode met een grote doos die vol zat met kadoos voor haar en voor ons. Allemaal leuke en lekkere dingen voor als ze niet meer hoefde te werken.
Ppppppfffffff wij blij want nou kon ze zich echt niet meer bedenken want als ze dat wel deed moest ze al die leuke en lekkere dingen terug geven hihihihihihi.
Maar ze werd toch steeds zenuwachtiger want mij Izzy noemde ze Belle en Belle noemde ze Tica, Moby werd Dopey en Dopey werd Moby.
Soms was dat wel eens gemakkelijk want als iemand van ons iets deed wat niet mocht hoefde je niet te luisteren naar een verkeerde naam.
Ze gaf ons zelfs te vroeg eten en verwonderde zich erover dat we niets aten.
Toen op een avond ging ze weer weg en toen ze thuis kwam was ze blij maar ook eigenlijk wel wat verdrietig.
Ze had weer kadoos bij zich maar deze keer alleen voor haar zelf. Dat was voor ons niet zon probleem maar dat ze een beetje verdrietig was wel.

Wat Dopey zei

We begonnen ons af te vragen of ze niet voor altijd bij ons wilde zijn?
Om beurten gingen we met haar knuffelen en Dopey kroop in bed dicht tegen haar aan. Toen kwam Dopey ons vertellen dat ze gezegd had:  ‘Dopey nog 2 dagen werken en dan ben ik heerlijk voor altijd bij jullie.’
Wat een opluchting was dat om te horen… gelukkig. We hebben er zonder dat vrouw het in de gaten had een klein feestje van gemaakt.
Toen kwam de dag dat de laatste keer de wekker afliep om te gaan werken.
Wij zijn meteen met haar opgestaan en voordat ze ging werken kregen we heellllll veelllll snoepjes. En toen ze vertrok zijn we haar achter de ramen gaan uitzwaaien… ze moest er wel om lachen want normaal deden we dat nooit. Maar ja vandaag was ook geen normale maar een bijzondere dag.

Thuis

En toen ze thuis zou komen heb ik, Izzy, iedereen opgetrommeld om weer voor het raam te gaan zitten.
Ze stapte uit de auto en zagen we dat ze bloemen en nog meer kadoos uit de auto pakte. En eenmaal binnen zei ze: ‘Zo mupkes dit was het dan en nu ben ik voor de echt altijd bij jullie.’
Wij moesten er ook wel een traantje om laten en hebben allemaal met haar geknuffeld.

Genieten

En nu… is het lang leve de lol bij ons. ’s Morgens gaat de achterdeur en het keukenraam open (als het mooi weer is) en mogen we naar buiten. ’s Avonds als het donker begint te worden hoeven we pas naar binnen. En als ze al eens even weg gaat dan blijft de achterdeur open (we kunnen de tuin toch niet uit).
Als ze koffie maakt uit haar nieuwe koffieapparaat dan krijgen we steevast een beetje van die opgeschuimde melk… en die is nog lekkerder dan de snekjes. Maar lekkere snekjes krijgen we ook nog.
We kunnen nog vaker met haar knuffelen.
We slapen wat langer zonder dat de wekker ons wakker maakt.

Maar onze zorgen over vrouw zijn gelukkig helemaal voorbij en we genieten met volle teugen van elkaar.
En als een van jullie mensen gaat stoppen met werken en ze gaan raar doen maak jullie maar geen zorgen want het komt helemaal goed.

Japie: Een furhaal met een staartje (1)

Het is een nacht als altijd. Tante Catootje ligt opgekruld in het zachte mandje naast Mo der hoofdkussen. Foppe houdt haar voeten warm. Via het kattenluik loop ik in en uit om zowel ons huis als tuin te bewaken terwijl iedereen slaapt. Na de gebruikelijke plaspauze van ons mens wast ze op de tast haar handen bij de wasbak in de donkere keuken en neemt gelijk een glaasje water. Tot zover is alles normaal. Net als Mo slaapdronken terug naar boven wil gaan, hoort ze een geluid dat er nooit is. Geritsel. Ze is acuut klaarwakker. Dat stond niet in mijn planning.

Geritsel

De volle maan werpt met spookachtig licht schaduwen over papieren zakken die op het aanrecht staan. Ze zijn gevuld met biologische bloembollen die Mo gisteravond vast heeft klaargezet om morgen te poten. De voorjaarsbloeiers gaan de bijen die vroeg in het jaar wakker worden rijkelijk van eten voorzien. Weer geritsel. Ze knipt het felle licht aan. Met grote ogen tuurt ze gespannen naar het werkblad om te zien waar het onbekende geluid vandaan komt. Bij de volgende ritsel rent ze naar de keukendeur en zwaait em open. Tussen de punten van haar vingers pakt ze één voor één de zakjes op en zwiept ze de tuin in.
Dat dat geen soelaas zou bieden had ik zo wel kunnen miauwen. Het deksel van de groenbak wordt extra aangedrukt voordat ook die naar buiten wordt gebracht. Als ze weer op adem is, durft ze dichterbij te komen. Het geluid komt nu overduidelijk uit de spoelbak. Er zou toch geen beest in de afvoer zitten?! Snel drukt ze de stop er op. Nog altijd heeft ze geen idee waar de toenemende herrie vandaan komt. Mijn broer en tante zijn nietsvermoedend op het rumoer afgekomen. Ik hou wijselijk mijn bek.

Kraalogen

Met een lange pollepel in haar hand opent ze voorzichtig een reusachtige la onder de gootsteen. Achteloos slenter ik richting de keukenkast, doe alsof ik van niets weet en help met meekijken. Achter in de hoek zie ik grote glanzende bruine kraalogen. Daar zit hij dus. Ik was em al kwijt. Mo heeft niets in de gaten. Behoedzaam haalt ze de bakken eruit waarin ze het afval scheidt. Haastig brengt ze ze naar de tuin, opgelucht dat hier niemand onverwacht uitspringt. Dan begaat mijn nieuwe furriend een stommiteit. Hij gaat verzitten. Mijn mens staat gelijk op scherp, pakt haar telefoon en schijnt met een extra lamp in de kast.
‘Japie, waarom doe je niets!’, gilt ze opeens. Happend naar adem kijkt ze ons met ogen als schoteltjes aan. ‘Jullie moeten dit oplossen!,’ zegt ze met schrille stem en weg is ze. Ze rent de trap op en sluit haar slaapkamerdeur hermetisch af. Daar zitten we dan met z’n viertjes. Foppe kijkt opgewonden rond. Hij heeft wel zin in een verzetje. De blik waarmee Tante Cato ons beschuldigend aankijkt zegt genoeg. ‘Je kan zo weg,’ meow ik tegen mijn grote bruine furriend, ‘de deur naar buiten staat nog open. Of gaan we Kat&Rat spelen?’

Om een lang furhaal kort te houden, volgende keer miauw ik hoe het afloopt.
Tenzij jullie niet meowsgierig zijn.

Koppie van Japie

Kever heeft een mening over vriendschap

Zooo heee, wat was ik forige zondag blij met alle lieve letters die ik kreeg van mijn vrienden, dankjulliewel!, ik had iedereen zoooo gemist, en nau zijn we weer SAAME en dat find ik fantasties!

Blog

Ik foelde me maar alleenig zonder de blog, ik miste de eerlijkheid van Bertje dat hij sommige dingen niet durfde, want daardoor wist ik dat ik niet de enige ben die soms bang is, en ik fond het zo jammer dat ik niet meer de ferhalen van andere katten kon lezen, of kon deelen wat er gebeurt in mijn leefen, dus ik ben heel blij dat Ollie nau bij mevrouw Olliebert woont, en dat hij ferder gaat met de blog.

In de tuin

Ollie schreef deze week dat hij al een beetje begreep wat vrienden zijn, en ik wilde daar in deze blog over vertellen, ik wilde uitleggen wat vrienden zijn, en hoe belangrijk ze zijn, maar eerst ging ik buiten in de tuin speelen, met mijn vrouw, het was lekker warm door de zon en mijn vrouw had een veer, die deed ze onder de taafel en op de taafel en ernaast, en dan heeel snel, maar ik kon hem fangen!, mijn vrouw maakte footoos van mij, voor op de blog, alles was heel fijn en toch foelde ik dat er iets niet klopte, ik wist niet presies wat, ik kon er de poot niet op leggen.

Toen we weer binnen waren keek mijn vrouw op de Aaipet en riep ze Ach nee!, ze kwam naar me toe en fertelde me dat poes Sam over de Regenboogbrug is gegaan, Sam woonde bij mevrouw Kim die mij altijd schrijft en Sam was een lieve vriendin van mij, ze wist heel veel en durfde alles, ze was een klein beetje eigenwijs en hield van zich ferstoppen en knuffelen, maar nau waren haar niertjes en haar hartje op en daarom heeft de dokter haar geholpen om weg te kunnen vliegen naar de sterrenhemel, en daar heeft Loes, de Moeder van alle Sterren, Sam welkom geheeten.

Mevrouw Kim mist Sam nau heel erg, om haar een klein beetje te troosten wil ik haar veel zachte kopjes sturen, zodat ze weet dat ik aan haar en aan Sam denk, soms is dat het eenige dat je als vriend kunt doen.

Ferbonden

Meteen wist ik wat dat freemde gefoel was geweest tijdens het speelen, als vrienden ben je met elkaar ferbonden, als er feest of plezier is, maar ook als er ferdriet is of als er moeilijke dingen zijn, want vriendschap beteekent dat je er altijd voor elkaar bent.

En weeten jullie wat nau zo biesonder is?, mijn vrouw keek naar de footoos die ze heeft gemaakt tijdens het speelen, en ze zag allemaal regenboogen bofen mijn hoofd!, is dat niet geweldig?!, zo kan je zelfs op een footoo zien dat de sterren altijd bij ons blijfen, en dat aan echte vriendschap nooit een einde komt, ik keek ook naar de footoos en ik foelde in die regenboog Bertje, Loes, mijn Brammievlinderleeuw, Bolle, Sam en al mijn andere sterrenvrienden, het foelde heel feilig aan, als een zachte pluisige deeken.

Een paar daagen laater zag ik op de feesboek van Ollie dat hij om adfies froeg voor onze vriend Doerak, die is ziek aan zijn oogen, dat heb je heel goed gedaan Ollie!!, je weet al dat vrienden elkaar helpen, en dat we pootjes draaien voor Doerak, we denken allemaal aan je lieve Doerak!!, en ineens wist ik hoe ik het beste uit kon leggen wat vriendschap is: dat is dat je in elkaars hart woont, eigenlijk ben je SAAME één heel groot hart, en in dat grote hart woon jij nau ook lieve Ollie!!

****

En natuurlijk tetter ik door voor vreede, want de weereld zau zoveel mooier zijn als we allemaal vrienden worden, en ik denk dat dat kan, echt waar!!

Joep kwam van het dak af

Afgelopen week ben ik druk bezig geweest om het nieuw gelegde achterpad te verkennen. Alle tegels liggen weer netjes, maar allemaal in een andere volgorde dan zoals ik gewend was. Dus er is een hele hoop te snuffelen. Zo ruik ik dat een paar stenen die eerst bij mijn achtertuin lagen nu bij allebei m’n buren liggen, en ik heb een paar tegels voor m’n poort waar de barbecue van de buren op de hoek altijd op gestaan heeft. En die ruiken me toch lekker! Ik lig daar nu elke dag wel even op, zeker als de zon schijnt. Dan is ‘t net alsof ‘t weer even zomer is…

Schutting

Senior heeft ook niet stilgezeten. Samen met de andere buurman heeft hij eindelijk de schutting tussen onze tuinen kunnen plaatsen. En nou moet ik dus he-le-maal omlopen om in hun tuin te komen als ik bij ze naar binnen wil gluren. Want ze hebben een hele verkeerde schutting gekocht, eentje waarvan de planken van boven naar beneden lopen. Of van beneden naar boven, net hoe je ‘t bekijkt. Ik had nog zó gemauwd dat ik een schutting wilde die ik als ladder kon gebruiken, maar luisteren? Ho maar. Dus ik moet het hier de komende jaren maar mee doen. Nou ja, het is wel een ideale schutting om m’n nagels overheen te halen, want hij heeft lange planken waar ik helemaal rechtop tegen aan kan staan om de nagels van m’n voorpoten aan te scherpen, dus dat is dan weer wel een voordeel. Al heb ik wel gehoord dat dát niet de bedoeling is, want ik heb volgens m’n personeel meer dan genoeg krabpalen in huis staan, en er hangt zelfs een krabplank buiten naast de achterdeur. Maar ja, ‘t is natuurlijk altijd veel leuker om dingen juist te gebruiken op een manier waar ze volgens tweevoeters eigenlijk niet voor bedoeld zijn. En m’n personeel moet ook niet gaan zeuren dat ik m’n poten veeg op de kokosmat bij de achterdeur voordat ik weer naar binnen ga, want dat doen zij zelf ook. Ik kan ‘t toch ook niet helpen dat zij hun teennagels niet kunnen uitslaan op die mat om ze te scherpen, en ikke wel?

Toezicht

Nou ben ik inmiddels wel gewend aan de nieuwe schutting tussen mijn tuin en die van de buren hoor, maar Senior wilde ook gelijk de schutting aanpakken die hij zelf naast de schuur getimmerd had. Dus hij had de balk waarmee die schutting aan de schuur vast stond alvast weggehaald, want dan kon hij er de volgende dag makkelijker bij, had ‘ie gezegd. Allemaal leuk en aardig, maar de schutting stond toen wel een beetje wankel…
Nou hou ik best van een uitdaging, dus ik was ‘s avonds lekker tegen die schutting omhoog geklommen en heb me boven op de smalle plank tussen alle druiventakken door gewurmd om vanaf ‘t schuurdak te kunnen gluren naar de buren, die op ‘t achterpad aan ‘t barbecuen waren. Per slot van rekening hoort toezicht houden ook bij de achterpad inspectie die ik dagelijks uitvoer, en zo kon ik alles goed in de gaten houden zonder de indruk te wekken dat ik met ze wilde mee eten, want m’n eigen avondeten had weer prima gesmaakt en er kon eerlijk gemauwd geen hapje meer bij.
Maar ja, toen ik weer van ‘t dak af wilde bleek dat niet zo gemakkelijk te zijn als er op komen. Ik heb namelijk een enorme hekel aan wiebelende dingen, plus dat ik de druiventakken waar ik me op de heenweg naar ‘t dak tussendoor gewurmd had veel te dun vond om op te gaan staan om via dezelfde weg weer naar beneden te komen. Ik heb nog steeds al m’n negen levens, en daar ben ik heel zuinig op.
Na wat heen en weer lopen over de rand van ‘t schuurdak en heel hard mauwen kwam m’n personeel met een ladder aanzetten. Nou ja, ‘t was m’n eer te na om zo van ‘t schuurdak afgehaald te worden, dat snap je natuurlijk wel. Dus ik heb even zachtjes met m’n voorpoot een paar tikken op de hand van m’n personeel gegeven en duidelijk gemaakt dat ‘t me heus wel zelf zou lukken om van de schuur af te komen, zonder hun hulp. Ik ben tenslotte al een grote kater en geen kleine kitten meer.

Donker

Intussen begon ‘t aardig donker te worden. De buren waren al uitgegeten, hadden de barbecue weer opgeruimd en waren naar binnen gegaan. M’n personeel zei dat ‘t nou toch écht wel tijd werd om van dat dak af te komen, omdat ik daar niet de hele nacht kon blijven zitten want ‘t zou écht koud gaan worden. Ik mauwde terug dat ik een prachtig uitzicht had om nog even te zwaaien naar alle sterren die ik zag, en dat ze voor mij niet op hoefden te blijven. Maar diep in m’n hart wilde ik toch eigenlijk ook wel graag naar binnen, want ik begon al aardig koude poten te krijgen op dat dak en de gedachte om op ‘t grote bed tussen m’n personeel in te kunnen dutten werd steeds aantrekkelijker.
Net voordat m’n personeel naar binnen ging heeft Senior de paal, die hij eerder die dag van de schutting had gehaald, schuin tegen ‘t dak van de schuur aangezet. En ik kan je mauwen, toen de achterdeur open ging ben ik nog voordat m’n personeel één voet over de drempel kon zetten keihard naar binnen gerend en ben op ‘t grote bed neergeploft. En dat lag toch een heel stuk lekkerderder dan die kouwe steentjes op ‘t schuurdak.

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep