Nou zegt u vast: Bertje, schrikken, jij? Ja. Ik. Ook al woon ik hier nou langer dan drie jaar, ik weet geeneens hoelang, dan heb ik het nog. Pas in de badkamer gebeurde er weer iets.
Badkamer
De laatste tijd kom ik weer in de badkamer. ’s Morgens. Dan wil ik vers water drinken, dus dan moet eerst mijn vrouw water sproeien en aan de andere kant gaan staan, en dan ga ik van de tegels drinken en pas als ik de badkamer uit ben mag zij er ook uit. Anders wil ik niet drinken. Soms doen we een tweede ronde. Soms staat zij klaar en dan denk ik nou ik drink toch liever uit mijn waterschaal. Die staat gewoon klaar. Maar water van de tegels drinken dat is spannend.
Geluid
Laatst liep ik net van de ene kant naar de andere toen ik een hard geluid hoorde. Opeens. Ik dook meteen in elkaar. Mijn rug was heel laag en ik maakte me klein. Ik voelde mijn hart bonken.
“Sorry Bert,” zei mijn vrouw, “dat was mijn voet.”
Nou ik hoefde geen tegelwater meer die ochtend.
Gelukkig ging ze mee naar de huiskamer. Ik op mijn kussen. Zij ervoor. Aaien en bijkomen.
Terug
Dat is nou eenmaal zo als je vroeger op straat hebt moeten leven en het was heel erg moeilijk, dat het opeens kan terugkomen. Om niks. Een geluid. Een schaduw. Opeens het gefoel er is iets. En ik ken het huis heel goed, beter dan mijn vrouw, en dan toch schrik ik opeens zo erg dat ik heel veel knuffels nodig heb.
“Dat moet heel erg langzaam slijten,” zegt mijn vrouw. Ja misschien is dat wel zo. Ik ben ook wel vooruitgegaan want ik hoef nou geen druppels meer tegen de bangigheid van binnen en vroeger nam ik ze elke dag.
Dus het gaat heel langzaam. En dan op een dag schrik ik misschien nergens meer van. Dat lijkt me best fijn, eerlijk waar.
Och lieve Bert,
Wat ellendig dat je toch nog zo nu en dan zo bang bent.
Ik ben best vanaf het begin een verwende huiskater geweest. Ik heb maar één heel angstige week meegemaakt, toen ik, toen ik nog in Leiden woonde een week de weg ben kwijt geraakt.
Gelukkig heeft mijn toenmalige vrouw mij toen gezocht en gevonden, maar ik heb sindsdien toch nog een beetje de schrik in de poten.
Ik schrik van dingen waar ik vroeger niet van schrik, al ben ik een echte binnenkater geworden. Ik snuffel aan de voordeur, maar denk “Eh…..nee, niet naar buiten,,,eng!!!”
Jij hebt lang op straat moeten leven in een grote stad, met veel enge dingen. Dan is het helemaal niet gek hoor dat de angst nog in je kop en botten zit.
Ik vind je hartstikke stoer hoe je nu bent, je bent wie je bent, en je bent goed zoals je bent. Je bent van ver gekomen en kijk eens wat je allemaal doet!!!
Je moet trots op jezelf zijn man!
Heel veel kopjes en een poot van Vlo.
hoi Vlo, ja dat kan ik ook niet helpen maar het is erg en ook weer niet erg. Want ik weet ook dat ik veilig ben. En die schrik in de poten wat jij zegt dat voel je soms opeens weer. Een week de weg kwijt dat lijkt me keilang wat knap dat je daarvan bent bijgekomen!! poot van mij
Ooh oompie bert. Ikke ben ook bang sjoms hoor. Asse ik enge gewuidjes hoor. Dan kjijg ik een dikke taart. Uwes hoef u niet te sgaamie hoor oompie. Mamsie blijfe tog fan uwes hau.
Pootjes oompie????????
hoi Dorus, pootjes terug van Oompie!! jij snapt het heel goed, ook al ben je nog zo jong. Dat doet me goed.
Dat is best vervelend als je zo schrikt!!!
Gelukkig dat je het niet meer hebt zoals vroeger!!!
Hier schrikken ze, op Tica na, allemaal zo erg van de deurbel. Ze rennen dan met z’n allen naar boven, halen nauwelijks de bocht naar de trap op.
Ik heb dan ook altijd de deurbel uitgetrokken.
ik weet geeneens hoe een deurbel klinkt volgens mij hebben we die thuis niet of mijn vrouw heeft er ook iets aan gedaan!
Zou kunnen Bert dat je vrouw er ook iets aan gedaan heeft!!!!
Gelukkig maar!!!!
Lieve Bert, Wat fijn dat je nu niet zo vaak meer moet schrikken of angstig bent. Je bent een hele stoere, sterke katerman. En als je toch nog ergens van schrikt is er altijd jouw lieve vrouw die je troost en rustig maakt. We zijn trots op jou lieve Bert. Kusjes en knuffels van Ina en Floortje
hoi Ina en Floortje, ja dat is waar van thuis krijg ik steun en dan kan ik weer rustig worden. Dank jullie wel voor jullie steun!!
Hoi Bert, hier schrikken we ook nog steeds van harde geluiden, ook als de deurbel gaat hollen we snel weg. Alleen Bas niet, want die hoort bijna of helemaal niks meer. Bas is nog wel bang als onze vrouw hem op wilt pakken, of plotseling langs hem loopt. Dat komt waarschijnlijk ook nog uit zijn tijd als zwerfkater. Hoewel hij alweer bijna 4 jaar hier woont, blijft hij dat toch nog eng vinden. Goed nieuws over Kruimel, gisteren en vanochtend heeft ze haar behoefte op de bak in de woonkamer gedaan, ze gromt nog wel naar Juultje en Juul mag ook nog niet te dichtbij komen maar we zijn hopelijk op de goede weg. Onze vrouw en wij hopen echt dat ze aan elkaar gaan wennen en dat Kruimel niet meer zo bang is.
Heel erg bedankt Bert en ook dank je wel voor je vrouw, voor jullie hulp en steun.
Knuffels van Bas Bjarne Oliver Kruimel Bikkel en Juultje en van onze vrouw
hoi allemaal wat fijn dat het al een klein beetje beter gaat. ik hoop dat alle adfiesen van gisteren helpen. Zelf heb ik die druppels van Animal Freedom gehad een hele tijd en daardoor voelde ik me beter. Iedereen leeft mee en ik ook!!
Super Bende !!! Het begin is er, ik draai pootjes voor jullie!
Kopje voor alle zes + vrouw van Vlo
Wat fijn, lieve zes! En nou doorzetten, dat jullie geen ruzie meer maken! Ik blikf duimen voor jullie allezeven (dat is met jullie vrouw erbij).
Knuffels van Bolle.
Lieve Bert,
wat bennie toch eerluk en gefoelig dattie ons allemaal fertel van jou schrikke. En jij ben al zo gegroei en jij ben al zofeel minder bang van jou eigen. Mij broer Floris heb het hier ook maar hij hoor nu slechter, van ze ouwerdom. Dan schrik hij soms minder. Hij heb drie jaar op ze straat geleef en hij heb ook heel feel angste.
Van me eigen ben ik alert Bert, dat is dattie goed oplet. Maar gisteren was hier een monteur, dan laat ik mij eigen nie zien. Mij broer heb me dan noodig en van me eigen geef ik er ook niks om. Vandaag is nog veel lawaai oferal. Mij vrouw zeg het is iets met gasleiding maar daar heb mij eigen geen ferstand van.
Ik vin schrikke ferfeelend en jij kan er niks aan doen. Soms schrikkie van kleine dinge. Maar Bert assie diep in jou binnenin foel dattie toch veilig ben, schrikkie minder erg.
Dat is mij eigen erfaring,
Liefs van jou Loesje en ik ben ook trots op jou eigen Bert
hoi lieve Loesje, dat is ook moeilijk opeens een monteur in huis gelukkig kon je bij Floris blijven dan komt hij er ook goed doorheen. En nou nog lawaai, dat is ook al zo moeilijk. Ik hoop dat het gauw weer gewoon is Loes. En dat je nooit meer schrikt. Ik foel wel dat ik veilig ben, daar heb je gelijk in. Je Bertje
Hallo Bert,
Hier ben ik toch nog hoor is wel later als anders maar ik kon niet eerder schrijf doen.
Bert op een plaatje lijk ik wel een stoere kerel maar in de eggies ben ik een held op Jippeslofjes. Nou ik schaam me er niet voor en al onze vriendjes weten dat wel en ik weet ook dat jij en ikke niet de enigste zijn die bang zijn van veel dingen en schrikken om wat dan ook. Maar Bert ik ben wel een schrikkebeest, maar vrouwtje is nog veel erger van de schrikken hoor, als haar telefoon gaat en noem maar op. Als mensen vrouwtje waarschuwen dat er dadelijk een belletje gaat dan nog zit ze in de schrik. Omdat we het van elkaar weten doen wij elkaar steunen als een van ons in de schrik gaat. Schrikken kan soms ook goed zijn want dan wordt je gewaarschuwd voor iets wat naar en akelig is.
Bert ik weet dat jij bij jouw vrouw net als ikke veilig bent en ze er altijd voor ons zijn en ons helpen en zorgen dat wij het fijn hebben.
Nu moet ik weer opkrassen van vrouwtje want ja je weet ze moet nog veel doen hoor.
Ik stuur heel veel fijn zonnetje mee en ook knuffels van vrouwtje. Grote poot en kopje van je grote vriend Jip
hoi Jip, maakt mij niet uit hoe laat je er bent ik snap nou best dat je hele leven anders is dan ervoor, zeker nou je vrouw keukens moet tekenen en van alles regelen. Ik en de anderen van het blog weten dat je er bent en je bljft gewoon onze grote vriend. Ja, jij hebt het ook dat je gefoelig bent van binnen. En het is wat Loes zeg: als je weet dat je veilig bent dan schrik je toch minder of anders. poot van je vriend Bert
Hoi Bert, dat snap ik heel goed, dat je af en toe ineens heel schrikt. Want dat heb ik zelf ook nog steeds. Dat zit nou eenmaal in je siesteem, omdat je vroeger op straat hebt geleefd.
Als je bang bent kun je niet meer nadenken, dan ben je alleen maar bang. Ook al is dat misschien niet nodig. En je moet eerst weer rustig worden voordat je bedenkt dat er eigenlijk helemaal niks engs was.
Ik doe presies hetzelfde als jij: ik maak me klein, plat op de grond. Ik kan ook als een rups plat over de grond naar buiten rennen. Maar dat deed ik alleen toen ik hier net woonde.
En jij neemt geen druppels meer, dus je ziet dat we toch allebei al een heleboel geleerd hebben!
Ik hoop dat je voorlopig niet meer schrikt Bert, want bang zijn is helemaal niet fijn.
Je krijgt hele lieve zachte kopjes van mij, Bolle, om je te laten zien dat je niet alleen bent, en om je te steunen. Gelukkig dat je een lieve vrouw hebt die begrijpt hoe je bent!
hoi Bolle dankjewel voor de lieve zachte kopjes, als katermannen onder elkaar is dat ook weleens fijn. En ja dat is ook wel zo van die druppels. Dat ik nou toch wat sterker ben geworden dan ik was. En jij helemaal als ik lees wat je nou durft en ook met de reenoovaasie dat doe je toch maar!! poot van mij