“Doe het nou maar,” zei mijn vrouw en dus mailde ik Yvonne Keuls. Want ik wist dat zij een poezevrouwtje is. En ik had extra  mijn best gedaan op de vragen, en al zeg ik het zelf die hadden diepgang.  En wat gebeurt er? Ik krijg een mail terug van een poes. En zij heette Bertje. Het leven moet niet gekker worden!!

Hier komt eerst mijn mail. De vragen laat ik weg, waarom begrijpt u straks vanzelf.

Ik schreef: mijn vrouw zei dat u van allerlei gekke mensen post krijgt maar zelden van huiskaters. En dat ben ik dus. Ik heb ook een eigen site. Daar doe ik interviews voor. En nou wilde ik u vragen stellen. Voor een interview dus. Dan zet ik dat op mijn site. Nou denkt u vast waar haalt zo’n kater de tijd vandaan. Ja, dat weet ik ook niet. Ik slaap toch best veel. 

Dit kreeg ik terug:

Beste Bertje,

Mijn huisdame, die de boel hier dus voor mij veegt en poetst en voor mijn eten zorgt en ’s nachts wat opschuift in bed zodat ik ook lekker kan liggen (ja, ik heb het comfort van een hoofdkussen ontdekt en dus krijg ik ook een deel van haar kussen), die huisdame dus, die heeft mij gezegd dat ik maar moet antwoorden. Ik heet namelijk ook Bertje, alleen zie ik er niet uit als een kater, ik lijk op een zachtaardig meisjesbeest. Mijn huisdame zegt dat ik de mooiste ogen ter wereld heb, blauw/groen/goud.Ik ben moe van eigen schoonheid, want ik rek mij vele malen per dag uit terwijl ik gaap en met mijn ogen knipper.Ik ben een meisjesbeest met een verleden, maar daar kunnen we het later nog wel eens over hebben. Gelukkig ben ik 2 jaar geleden bij mijn huisdame met mijn neus in de boter gevallen. Ze wilde me eerst een andere naam geven, want ze vond Bertje gek. Ik kwam samen met mijn broer Midas. Midas vond ze niet gek, maar uiteindelijk heb ik haar weten te overtuigen dat ik te oud was om nog aan een andere naam te wennen.

Nu zal ik je vragen beantwoorden.

Mijn huisdame heeft haar hele leven katten gehad, Ze heeft zelfs haar leven ingedeeld in kattenperiodes. Zoals andere mensen zeggen:”Ja, dat was nog in de tijd dat we de Volvo hadden, of de Peugeot…” zo zegt mijn huisdame: “Dat was toen we Pollewop hadden,” of: ” nee joh, dat was in de tijd van onze Odile..” En de eerste kat die in huis kwam heette “DIE ENE”. Hij had een broertje en dat heette “DIE ANDERE”. Mijn huisdame vond het moeilijk om een naam voor dat stel te verzinnen en daarom zei ze steeds tegen haar man:”Heeft DIE ENE al eten gehad? En dan antwoordde hij:”Nee, DIE ANDERE wel” en zo is het gekomen.

Beste Bertje, ik geloof dat je me andere vragen gesteld hebt, maar ik geef mijn eigen antwoorden. Zo zijn katten nu eenmaal. Ik vind het nog steeds gek dat jij ook Bertje heet. Wie heet er nou Bertje? Doe de groeten aan je huisdame en probeer ook eens een hoofdkussen. Bertje

Dankjewel… geloof ik. Zo zie je hoe anders een poes is dan een kater. Ik vind het leven als schrijver toch best moeilijk.