Samen wonen met katten is fantastisch.
Op één ding na, wat mij betreft, en dat is de kattenbak. Wij hebben er jarenlang geen gehad. Dat wil zeggen: we hadden er wel eentje, maar die stond meestal op zolder. Omdat Beer, Molly en Bolle weigerden om op de bak te gaan. En ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet heel erg vond!
Sneeuw
Wij hadden alleen een kattenbak staan als het echt heel erg hard sneeuwde, als het zo hard stormde dat het gevaarlijk was om naar buiten te gaan, met oud en nieuw of als iemand niet naar buiten mocht na een narcose.
Pop was de enige die de bak altijd weer een belevenis vond. Zodra we hem neerzetten, kon hij altijd op zijn minst wel een plasje produceren. Hij kwam ons eerst halen, want wij moesten natuurlijk wel zien wat voor kunststuk hij uitvoerde. Wij gaven hem altijd welgemeende complimenten, want een kattenbak is nog niet zo eenvoudig.
Dat bleek toen Pop voor het eerst bij ons op de kattenbak moest. Dat was tijdens zijn eerste oud en nieuw bij ons thuis.
We hadden de bak voor de achterdeur geschoven, tegen het kattenluikje aan. We hoopten dat daardoor meteen duidelijk was waarvoor die bak diende.
Pop, die toen twee was, keek naar de bak, liep er naar toe en begon van het grit te eten. Gelukkig had hij vrij snel door dat dat toch niet lekker was, en dat de bak voor iets anders bedoeld was. Hij klom in de bak, ging met alle vier zijn pootjes op de rand staan, en… klapte met bak en al om! Nadat wij de bak aan drie kanten hadden ingebouwd met onder andere een gereedschapskist, het koffertje met de boormachine en een voorraadblik brokken leek het dan toch goed te gaan. Pop ging op de bak zitten, begon te graven en deed duidelijk hoorbaar een flinke plas. Toen hij die in wilde graven keek hij een beetje verbaasd, maar ging toch maar graven.
Nadat hij weg was gegaan keek ik in de bak. Nergens iets te bekennen! Bleek dat hij in de gordijnen die er naast hingen te hebben geplast, haha!
Mol
Als Mol uit ellende toch maarop de bak ging kwam Pop ook meteen enthousiast aanrennen. Dat wilde hij zien! Als geïnteresseerde toeschouwer bleef hij ernaast staan, waardoor Mol meteen weer van de bak af ging.
We maakten dan altijd maar van karton een soort scherm, en één van ons hield Pop bezig als Mol op de bak ging.
Beer droomde
Beer vond een kattenbak iets verschrikkelijks. Hij wilde er pertinent niet op.
Ik kan me nog herinneren dat er een dik pak sneeuw lag. Beer was toen al een jaar of 18, en stond al een half uur te trappelen bij de achterdeur. Hij wilde naar buiten, maar ook weer niet. En wij hadden het eigenlijk liever ook niet, omdat hij al zo oud was.
Uiteindelijk zijn Jeroen en ik met jassen en laarzen aan naar buiten gegaan, de tuin in. Pop en Mol gingen mee. We veegden zoveel mogelijk een pad schoon, en riepen Beer. Die ons vriendelijk knipperend met zijn ogen aankeek vanaf de vensterbank, lekker boven de verwarming. Hij kwam niet naar buiten.
Toen we naar binnen waren gegaan begon hij meteen weer te dribbelen voor het luikje. Hij moest duidelijk dringend iets doen.
Daarom haalde Jeroen de kattenbak van zolder en maakten we die gebruiksklaar. We lieten Beer zien dat hij de kattenbak kon gebruiken, die in de slaapkamer stond. Toen Beer de kattenbak zag ging hij meteen naar buiten, de tuin in! Alsof hij dacht “Liever koude sneeuw dan zo’n bak!”
We hebben Beer nooit, maar dan ook letterlijk NOOIT op de kattenbak zien gaan!
We hebben meerdere soorten bakken gehad. Met kap, zonder kap. Groot, héél groot, en iets kleiner. Verschillende soorten vullingen. Maakte allemaal niks uit – Beer wilde niet op de bak.
Dat wil zeggen… hij zat er soms een half uurtje in! Gewoon, te zitten. Een beetje te dromen. Of hij ging er in liggen. Alsof het een mand was. En ging dan tussendoor even buiten plassen, haha!
Bolle
Voor Bolle hadden we intussen toch altijd een bak staan. Die gebruikte hij in de winter regelmatig, maar in de zomer soms maanden niet.
Tijdens de renovatie mocht Bol overdag niet naar buiten, omdat er overal bouwvakkers rondliepen. De deuren naar de straat toe stonden vaak open, en we wilden niet dat hij de straat op zou gaan.
Bol vond het vreselijk dat hij op de bak moest. De eerste tijd ging hij gewoon de hele dag niet. Na een tijdje legde hij zich er bij neer, maar hij bleef het tweede keuze vinden.
Waarschijnlijk vond hij dat MOETEN erger dan de bak zelf. Want soms stond hij al een tijdje bij de achterdeur te trappelen om de tuin in te mogen. Als ik dan rond vier uur eindelijk de deur opendeed en hij de tuin in mocht, ging hij het terras op en stond daar eventjes. Om vervolgens weer naar binnen te rennen en op de bak te gaan!!
Bol groef niks in, en we waren er dus blij mee dat hij liever buiten ging. Vooral in de winter, want de bak staat vlak bij de verwarming. Als je net slaapt en de walmen komen je tegemoet is dat niet altijd even geweldig.
Kever
Kever had in het begin op advies van het asiel twee kattenbakken. Het was al snel duidelijk dat hij liever geen bak met kap had. Hij had ook een duidelijke voorkeur voor de kleinere, hogere bak. Na een half jaar waarin hij de grote bak één keer had gebruikt hebben we die weg gehaald.
Als Kever op de bak gaat graaft hij. En graaft, en graaft en graaft. Daarna volgt langdurig gekrab aan de rand van de bak. Die eerst voor het raam stond, maar Kever schopt zijn
houtkorrels ZO hard in het rond dat we serieus bang waren dat ze door het raam heen zouden gaan…
Inmiddels is Kever een echt tuinKever, en heeft daar zijn vaste plekjes. Maar als er mensen in de tuinen naast die van ons zijn, of het regent te hard, dan gaat hij binnen op zijn bak. Alleen om te plassen, de rest gebeurt buiten.
Prima. Houden zo, wat mij betreft!
Hoe zit dat bij jullie? Wat voor bakken hebben jullie, en wat voor vulling? En gaat iedereen zonder problemen op de bak?
Ik ben heel benieuwd!
Hoi Mevrouw van Kever,
Tommy is al sinds kitten gewend om op een en dezelfde bak te gaan, een grote kattenbak want Tommy is zelf ook best wel groot.
Arend Jan haalt de grit bij de Aldi of de Lidl, en dat gaat altijd goed.
Geen idee wat voor korrel dat is trouwens, maar Tommy doet het er goed op.
Maar jeetje wat kan hij na 12 jaar nog stinken als hij heeft gepoept op de bak, brrrrr.
Tommy komt ook nooit buiten, dus hij weet niet beter dan dat de bak zijn toilet is!
Pootje van Tommy!
Lieve mevrouw Tommy/Milo,
Dank je wel voor je reactie!
Fijn dat Tommy altijd prima op zijn bak gaat. Ik denk ook dat binnenkatten er helemaal geen problemen mee hebben. Maar als een kat ook buiten komt gaan ze in mijn ervaring liever buiten. Ook om aan te geven dat de tuin (of het schuurtje, of wat dan ook) van hun is!
En dat stinken… dat herken ik helemaal! Wat moet gebeuren moet gebeuren natuurlijk. Maar ik vind het dus niet echt een probleem dat Kever sinds hij naar buiten mag alleen nog af en toe in de bak plast, vooral ook omdat dat plassen nergens naar ruikt ????
Liefs voor jou en een pootje voor Tommy!
Mevrouw Kever
Hoi mevrouw kever.
Voor grietje, poekie, catootje en katrientje gebruikte we altijd die 20 kilozakken grint. Dat vieze stuifspul. Ik was zo bang dat mijn katten naast de bak zouden plassen dat ik iedere dag de bakken verschoonde. Toen ik nog thuis woonde plastte de katten daar soms naast de bak. Lees mijn bed. Hoe ik ook mijn slaapkamerdeur dicht deed, er was altijd wel iemand die die deur weer opendeed. Gewoon walgelijk.
Meestal waren dat de katers. Daarom wilde ik ook nooit katers.
Toen kwamen poppy en dorus. Doorie zo zindelijk als het maar wezen kon. Poppy… laat ik daar maar gelijk kort over zijn. Tot aan zijn overlijden onzindelijk. Wat we ook probeerde. Kleikorrels, kap van de bak, extra bak. Niets hielp. Het huis stonk ook. Ik denk ook dat het komt omdat pop zo ziek was. Om eerlijk te zijn… ik was echt in staat ze alle 2 weg te doen. Zo erg was het. Je word zo wanhopig.
Doorie is een superzindelijke kater die op zijn bak gaat. Met kleikorrels. Geen kap. Hij zou anders gebogen moeten plassen en poepen. Zo groot is hij. Elke dag scheppen we zijn drolletjes en plasjes uit de bak. Om de 3 dagen krijgt hij een geheel schone bak. Heel soms stinkt de bak te erg. Dan verschonen we natuurlijk eerder. Eens in de 1 1/2 maand kopen we een nieuwe zak. Kan hij weer lekker naar tokyo graven ????????
Liefs
Anita
Lieve Anita,
Dank je wel voor je reactie!
Wij zijn met Kever overgestapt op van die houtkorrels.
Die had Kever in het asiel ook, dus dat kwam goed uit.
Een kat die op je bed plast lijkt mij ook geen fijn idee.
Arme Pop, ik denk inderdaad dat het door zijn ziekzijn kwam dat hij onzindelijk was. Onze Pop had toen hij Fip had continu diarree, en hoge koorts waardoor hij de hele tijd aan het drinken was. Hij werd er niet onzindelijk van, maar zijn achterkant zat wel vol met diarree, het arme ventje. Ik kan me zo voorstellen dat het voor een kitten helemáál geen doen is om alles op te houden tot aan de bak. Bovendien zijn ze door de koorts ook niet helder. Wat een verschrikkelijke ROTziekte is het ook!!!
Gelukkig dat Door zindelijk is, en goed graaft!
En wat dat grootzijn betreft; als Kever naar de bak is geweest zou je denken dat het een paard was…???? We zijn meer korrels gaan gebruiken, anders kreeg hij steeds natte poten, haha!
Liefs en een aai voor Door!
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
wat een mooi verhaal weer, ha ha. Ja de kattenbak..
Omdat ik altijd binnenkatten heb gehad is de kattenbak een niet te missen onderdeel van het samenwonen. Hier in huis staan drie gevulde kattenbakken (met grind). Twee met kap en boven eentje zonder kap. In de huiskamer staat ook nog een lege bak. Die staat er omdat Oopa Floris graag ergens tegenaan pinkelt en dat gelukkig ook soms in deze bak doet. Zelfs Zusje maakt er soms gebruik van, maar alleen om te plassen.
Loes is de netste poes hier in huis. Altijd alles keurig op de bak maar wel inclusief graafconcert en drumsolo. Misschien kan zij een muziekduo vormen met Kever. Flink hard trekken aan de bak en dan een zacht spiraalgeluid. Het lijkt mij wel wat…
Toen ik nog werkte en s’morgens thuiskwam zat Loes negen van de tien keer in de bak. De andere keer kwam ze de trap af om de bak in te gaan ha ha.
Er staan twee bakken onder de trap. Loes gaat ook gerust de ene bak in, oh nee doe toch maar de andere. Oh nee, de andere was fijner, etc etc
Zusje staat meestal als een half luipaard in de bak te poepen of haar leven ervan afhangt en dat is ook zo natuurlijk. En Oopa….
Ja al had ik 16 kattenbakken….
Oopa plast waar hij wil. Door zijn deemenzie is zijn oer wel versterkt. Als de balkondeur opengaat dan gaat hij als een soort tarzan naar buiten om daar tussen de “stoelen” te pinkelen. Of op de deurmat, of tegen de schaarse plantjes die er staan of noem maar op. Alles beter dan op de bak. Poepen doet hij wel op de bak, in die zin… Hij rent met zijn drolletjes door het huis, ook heel plezant. Ik begin mijn dag altijd met het ruimen van pinkeltjes en wat ik nog meer tegenkom.
Maar los van deemenzie werken de kattenbakken goed. En de vrouw maakt ze iedere dag een of twee keer schoon, ach je bent personeel of niet….
Het leven met katten is zeker niet alleen rozengeurtjes maar zeker wel heel veel zonneschijn ❤️
Liefs mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Met drie katten ben je flink bezig elke dag… vooral omdat Oopa de hele wereld als zijn bak ziet???? Tja, en probeer hem maar uit te leggen dat dat niet zo is… als je Oopa heet trek je je daar niks van aan. Ik moest erg lachen om die lege bak, maar als het werkt werkt het.
Dat drummen en graven ken ik van Kever. Loes en Keef kunnen ongetwijfeld samen een concert geven, haha!
Wat hilarisch dat Loes altijd op de bak gaat als jij thuiskwam. En dat ze echt een keuze maakt tussen de bakken! Dat deed Kever in het begin ook, maar hij koos uiteindelijk altijd voor de kleinere. Dus die staat er nu.
En gisteren deed zich het bekende fenomeen voor dat ik de bak had verschoond, en dat Kever binnenkwam. Hij ging meteen aan de bak ruiken, op de plek waar hij altijd plast. Toen hij merkte dat de bak niet meer naar hem rook heeft hij meteen maar weer geplast…
Gelukkig dat Zusje en Loes op de bak gaan, en niet net als Floris ook maar overal gaan plassen. Om over de rest nog maar niet te spreken…
Dat markeren dat Floris doet op het balkon, dat deed iedereen hier. De kant waar de hond woont is de favoriete plek in de tuin, dat was zo voor Bol en nu voor Kever. En als ik dat op een gegeven moment “verzamel” om weg te gooien wordt/werd er meteen opnieuw gepoept. Om te laten weten dat onze tuin daar begint.
Ik tuinier altijd met handschoenen aan, haha!
Liefs en een aai voor je drietal!
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever, ja, de bakken. Ook daar zijn natuurlijke vele verschillende ervaringen over te delen. Ik heb ze met plezier gelezen.
Hier zijn kattenbakken nooit een issue geweest. Alle katten die we hebben gehad gingen gewoon op de bak. Gelukkig maar aangezien we op een 3e verdieping wonen.
Wel liefst een zo simpel mogelijke bak. Dus zonder kap of deurtjes of hop in gedoe, met klontvormig kattengrit. De ene kat graaft wel de ander niet.
Alleen Snoet heeft een periode gehad waarin hij op verschillende plekken in huis ging poepen. Bij de dierenarts werd niets fysieks gevonden. Daarop volgde in overleg met assistente/gedragsdeskundige een heel ‘’kattenbak-project’’. Hoewel ik, zonder precies te weten waarom, niet idee had dat dáár de oplossing voor het probleem lag.
Ander grit, andere plaats om de bak te zetten, nog weer ander grit, nog een kattenbak erbij (we hadden er sowieso voor twee katten al 2 +1). Niets wat we deden veranderde Snoet in zijn drang en gedrag. Zelfs een gesprek met een kattenfluisteraar leverde geen verandering op.
Het kwam uit het ‘’niets’’ ineens en het gedrag verdween ook weer in het ‘’niets’’.
Verder geen spannende kattenbak-avonturen hier. Behalve dan het schoonmaken waarbij je soms het liefst een knijper op je neus zou willen zetten. Vooral in de laatste periode van Muppet had haar lijfje veel last van de manier waarin voedsel zich bewoog tussen haar maag en darmen wat tot een odeur leidde die ik zelfs nu nog denkbeeldig meen te ruiken.
met liefs van Maria
Lieve Maria,
Dank je wel voor je reactie!
Wat een bijzonder verhaal van Snoet! Gelukkig maar dat het ook weer over ging, want een kat die in huis poept lijkt me geen pretje.
Katten kunnen hele vreemde associaties hebben, wie weet had het daar mee te maken? Pop durfde na zijn niesziekte een hele tijd niet meer op bed te komen, om maar een voorbeeld te noemen. Terwijl hij daarvoor niets liever deed. Blijkbaar associeerde hij het bed met ziekzijn. Nou ja, doet er ook niet meer toe.
Snoets problemen met de kattenbak gingen gelukkig weer over.
En ik herken helemaal wat je zegt dat je het gevoel hebt dat iets wat een deskundige je aanraadt toch niet klopt. Dat hadden wij met Bol en de gedragstherapeute ook. Uiteindelijk ken je je eigen kat toch het beste, en weet of voel je vaak dingen vaak aan, zonder dat je exact weet hoe of wat.
Het schoonmaken is geen pretje, vooral niet bij een zieke kat. Lieve Muppet…Ik weet dat hier katten van elkaar merkten dat ze ziek waren door aan elkaar te snuffelen. Vooral in de laatste dagen.
En iedereen had in het begin maagproblemen van de overgang naar een nieuw huis en nieuwe mensen. Maar daar merkten we nooit echt iets van. Tot Kever kwam… we hadden steevast lucifers naast de bak liggen om aan te steken als hij op de bak was geweest, haha!
Liefs, en een aai voor Bibi en Filos!
Mevrouw Kever.
Hallo mevrouw Kever,
Hier geen spannende bakavonturen. Er staan er hier drie met een kap, maar zonder deurtje en die worden keurig gebruikt. Ik gebruik altijd kleikorrels die een klont vormen, dus die zijn gemakkelijk te verwijderen. Ik heb ook wel eens lichtere klontvormende korrels gebruikt, maar die vond je door het hele huis omdat ze gemakkelijk in de lange vacht van mijn perzen bleven hangen. Niet erg prettig om dan die korrels ook in je bed terug te vinden.
Mijn allereerste kat Dikkie vond het trouwens ook wel erg leuk om de bak te gebruiken om lekker te graven zonder iets erin achter te laten. Wel grappig was dat.
Toen Lisette zo oud werd en vaak boven in de slaapkamer op bed lag, heb ik speciaal voor haar een open bak met lage instap in de slaapkamer gezet. Daar maakte ze dankbaar gebruik van en hoefde ze niet de hele trap naar beneden af te hobbelen. In het begin was die bak zo populair bij de andere katten, dat ze speciaal naar boven renden om daar hun behoefte te doen. De andere bakken werden toen nauwelijks meer gebruikt. Dat was natuurlijk ook weer niet de bedoeling. Gelukkig was na een paar maanden het nieuwe ervan af en werden de andere bakken ook weer gebruikt.
Tja, katten soms ! Toch zou ik absoluut niet zonder die eigenwijze en grappige en lieve beesten kunnen.
Groetjes van Marjoke en kopjes van het viertal.
Lieve Marjoke en viertal,
Dank je wel voor je reactie!
Gelukkig dat iedereen de bak altijd netjes gebruikt! En dat door het huis heen slepen van die korrels, dat ken ik. Wij hadden een soort matje voor de bak liggen waar die korrels aan zouden moeten blijven plakken. Maar dat gebeurt niet. Als Kever veel gebruikt maakt van de bak vinden we overal korrels terug, inderdaad ook in bed…
Wat leuk dat Dikkie zo’n plezier had in het graven, haha!
Zo’n seniorenbak als jij voor Lisette hebt neergezet is ideaal. Die hebben wij ook. Maar Kever vond de kleinere prettig. En wat is het toch altijd hilarisch dat katten altijd willen wat de ander ook heeft ????
Zo te lezen heeft iedereen bakken zonder deurtjes. Volgens mij vinden de meeste katten dat ook prettiger.
Toen Mol dement was hadden we een extra bak voor haar gekocht, met een deurtje. Ze is er één keer op geweest, en wist toen niet meer hoe ze eruit moest, de arme schat. Ze stond te loeien en we moesten haar helpen door de kap eraf te tillen. Dat kwam echt door haar dementie. Maar daarna hebben we klep eraf gelaten, voor de zekerheid!
Liefs voor jou en een aai voor Jillie, Ivar, Cindel en Fenneke!
Mevrouw Kever.
Dat graven ken ik, helemaal naar Australië ????
Er staat een bak met kap/zonder klep beneden, en boven precies zo’n zelfde.
Met ultra korrels van de Jumbo.
Het gaat vanaf dag een dat Roos er is (gelukkig) goed ????
Lieve Sandra,
Ja, dat graven naar Australië dat doet Kever ook!
Waarom de ene kat minutenlang graaft en de ander nauwelijks weet ik eigenlijk niet.
Gelukkig dat Roos de bak netjes gebruikt! En die Jumbo ultrakorrels gebruikten wij voor Bol altijd, maar die waren hier een tijdje moeilijk te krijgen. Met Kever zijn we toen overgestapt op houtkorrels.
En inmiddels hebben we heel weinig korrels nodig, omdat Kever buiten gaat. Maar dat zal met de herfst en de winter wel anders worden…
Liefs en een aai voor Roos!
Mevrouw Kever.
Dag mevrouw Kever.
Hier wilden de dames op dezelfde bak in de badkamer.Toen ik Muzette en Sparkle op ging halen kreeg is als boodschap van de opvang mee,dat Muzette alleen op gewoon grit zonder klonten ging en ook geen hout.Daarvan ging ze naast de bak plassen.Dus dat maar aangehouden.Grote bak met deksel en het deurtje eruit.Goed grit(kleikorrels)En ze wist precies waar de bak stond in de badkamer.Muzette wist wel dat graven erbij hoorde,maar zat altijd boven aan de kap van de bak te graven.Voor haar idee was het dan klaar.Nou, mevrouw haar zus dacht er anders over en begroef alles van Muzette nog een keer na.En zij was graven,heel hard en heel veel graven…Tot aan de andere kant van de wereld.Ach in de bad kamer stond een veger en blik en een litter locker.
Alles verliep in goede harmonie.Alleen Muzette was erg op privacy en er mocht niemand in de buurt zijn ….dat kwam nadat ik 1 X rechtstreeks urine had opgevangen.{zij stond bij alles,want door haar minder sterke rechter achterpoot,dus ik dacht hup potje eronder klaar,nou niet dus,want de keren voor controle moest er een blaas punctie gedaan worden,….)
Afijn met de komst van Fynn baken erbij.Ook geen succes.Sparkle ging er bovenop liggen om hem een pets op zijn kop te verkopen,wat zij natuurlijk vreselijk leuk vind,of ze ging er in liggen.
Dus Fynn wilde de grote bak van de dames.
En dat bleef zo.Alle 3 wensten ze dezelfde grote bak te gebruiken.Daarna was het pestgedrag van Sparkle naar Fynn,als hij naar de bak wilde,ook over.Op een gegeven moment heb ik de wat kleinere weggezet.
En men bleef met z’n 3 tjes alleen deze bak gebruiken.Wel steeds scheppen.Poepjes in de litter locker en het grit door elkaar.2 x per week bak volledig schoon,zodat er geen kalk achterbleef waar geur zich in vast zet.
Sparkle hoorde ik altijd wel als ik thuis was,Fynn ook want die had geen geduld om te graven.Hup,hup beetje grit erover en klaar.Ennals hij geplast had deed hij niks met grit.Als Sparkle het in de gaten had,ging ze dat van hem ook nog begraven.Het was het enige aan lichaamsbeweging waar ze fanatiek in was!
Muzette was op privacy,maar kwam ook altijd bij mij melden dat ze de bak gebruikt had en of ik de boel maar weer even netjes wilde maken.Tja je bent scullary girl of niet????
Op zich nooit bak problemen gehad.Alleen toen Sparkle niet meer op de bak kon komen (ook niet met de kap eraf)legde ik puppy training pads voor de bak.Daar deed ze alles op.
Maar erg lang heeft dat niet geduurd,want haar lijf was toen echt op helaas.
Muzette bleef altijd melden dat ze geweest was,ook toen ze nog alleen over bleef.En of ik dan direct het maar weer netjes wilde maken.En dat door naar mij te staren,achter mij aan te lopen,net zo lang aandacht trekken tot domme ik,eraan dacht ,o,ze zal wel ter bak geweest zijn,en ik ging kijken,of het uitkwam of niet.Het was een stuk rustiger als ik maar ging kijken.Zij wist heel goed mij daar in te trainen
Dan was ze gerust.
En bleef every inch a lady!
Groetjes van Mia
Lieve Mia,
Dank je wel voor je reactie!
Wat een heerlijke verhalen over het bakgebeuren met Muzette, Sparkle en Fynn. Elke kat is toch weer heel anders, dat blijkt maar weer.
De vulling luistert inderdaad nauw, ik heb al heel vaak gehoord van katten die door een verandering van vulling ineens naast de bak gingen.
Wat geweldig dat Sparkle voor iedereen het graafwerk deed, dat is al met al toch flinke beweging geweest ????
Dat urine opvangen met een potje of een soeplepel hebben wij ooit met Mol geprobeerd… daarna ging ze nooit meer binnen op de bak! Dan bestonden er ook nog een soort plastic korrels die niks absorbeerden waardoor je met een spuitje de urine uit de bak kon halen… dat hebben we bij Beer, Mol en Bol geprobeerd. Zonder succes. Of oude glossy tijdschriften of vuilniszakken snipperen, voor hetzelfde idee: weigerde ook iedereen. Dus inderdaad blaaspuncties.
Ach, en Fynn en Sparkle, echt van dat broerzus- gepest ???? Wat sneu van de puppypads, arme Sparkle.
Heerlijk dat Muzette (net als Mol) echt een dame was, en bleef. Ik heb Mol ooit een keer per ongeluk “betrapt” toen ze op de bak ging… ze ging er meteen onder verontwaardigd geloei vanaf!
Kever komt ons ook waarschuwen, ook al horen we meestal de korrels al in het rond spatten. Pop en Kever gingen/gaan ook rustig voor onze neus zitten plassen. Bolle had al wat meer privacy nodig. En Beer en Mol wilden niks doen als iemand in de buurt was. Net als Muzette. Echt een gevoel voor decorum!
Liefs,
Mevrouw Kever.