Toen Jeroen en ik ons toekomstige medebewoner Pop leerden kennen waren wij de woonkamer aan het schilderen. Alle kwasten, roerstaafjes, rollertjes en dergelijke legden we s’avonds buiten in de tuin, om te drogen.
Elke ochtend leek het alsof er minder kwasten en rollertjes waren. Meestal gaven we elkaar de schuld als er weer iets weg leek te zijn.
Sponsje
Tot ik op een dag een zwartwit katertje voorbij zag komen rennen met iets in zijn bekkie. Een half uur later merkte ik dat de zeep in de badkamer verdwenen was. En er lag een kiwi naast de fruitmand. Met tandafdrukken er in.
De zeep vond ik tussen de struiken in de tuin. Ook met tandafdrukken erin. Smaakte blijkbaar toch te vies om mee te nemen.
Ineens snapte ik waarom er steeds minder kwasten en rollertjes overbleven.
Toen katertje Pop eenmaal bij ons woonde bleef het zijn grote hobby om te stelen. Alleen niet meer bij ons. Wij krégen nu juist gestolen cadeaus van hem.
Hij had een voorliefde voor schuursponsjes. Als hij er weer één had kwam hij met een knal door het kattenluikje, met een bepaalde miauw. Zijn speciale miauw, met volle mond, voor als hij iets had gevangen. Hij legde het sponsje meestal in het gangetje neer. Vaak ging hij er meteen weer vandoor om te kijken of hij nog meer te pakken kon krijgen.
Buurvrouw
Bij een buurvrouw haalde hij sokken en vaatdoeken van het wasrek, om die mee naar huis te nemen. Het was een buurvrouw die toch al niet bepaald dol was op katten.
Pop liet zich niet afleiden van zijn jacht door roepen of tikken op een blikje met eten. Ik hoopte altijd maar dat die buurvrouw niet zag wie die spullen pikte. Ik deed zelf meestal of ik niet merkte wat er gebeurde, om hem niet te verraden 😉 Maar ik zag het hem doen: om zich heen kijkend of niemand het zag, tijgerend over de grond naar het wasrek gaan, en dan snel iets er af trekken.
Rovershol
Pop bracht van alles naar huis: plastic bloemen, takjes, eikeltjes, steentjes, veren.
De keer dat hij met een plastic roos tussen zijn tanden aan kwam lopen en die aan mij gaf zal ik nooit vergeten. Is dat romantisch, of niet?!
Een gedeelte van al die spullen kregen wij, en een ander gedeelte bewaarde hij onder de grote rhododendron in onze tuin. Wij noemden dat zijn rovershol.
Iets verderop woonden mensen met vijf katten, en een jong dochtertje.
Pop heeft ons door de jaren heen een flinke verzameling van haar speelgoed gebracht. Veel plastic boerderijdiertjes; koeien, een paard, de boer zelf – alles zat erbij.
Speelgoedautootjes vond hij ook geweldig. Maar eigenlijk pikte hij alles wat klein en draagbaar was.
Ik bracht die spulletjes terug. En Pop nam ze gewoon wéér mee, naar ons toe. Uiteindelijk werd het speelgoed bij de echte eigenaresse thuis in een soort hangende netten opgeborgen, en kon Pop er niet meer bij.
Toen ik een plastic tas vol speelgoed waar Pop, Beer en Mol nooit mee speelden aan die vijf katten gaf, heeft Pop één voor één alles weer mee naar huis genomen. Met trouwens ook nog wat kattenspulletjes die eerst niet van hem waren, haha!
Hij is daar weken mee bezig geweest. Toen het speelgoed weer hier was keek hij er niet meer naar om. Het ging hem er alleen maar om dat het ZIJN speelgoed was.
Strategisch
Soms bracht Pop een week lang elke dag ronde stukjes brood mee, dan weer kunstig gesneden appel. Allemaal uit de keuken van het restaurant tegenover ons. Wat er daar op het menu stond kregen wij ook.
Zijn grootste vangst heeft hij in die keuken gedaan. Samen met een andere kater, Otje.
Pop en Otje hebben een gigantische vissenkop naar onze tuin gesleept, en onder de rhododendron verstopt. Ik merkte dat er iets aan de hand was met die twee. Ze waren daar in de schaduw aan het sjouwen en duwen. Logisch, want die kop was bijna net zo groot als Otje zelf!
Pop was nooit echt bescheiden, en hij was zelf altijd nog wel het meest enthousiast over zijn prooien.
Hij zette de cadeaus ook strategisch in: als hij vond dat hij meer eten moest hebben ging hij buiten iets “vangen” en kwam dat brengen. Hij legde met een heel lief mauwtje een steentje voor je neer, duwde dat met een pootje naar je toe en zat naar je te knipperen. Wij zeiden natuurlijk dat hij een echte tijger was, en hoe knap we het vonden. Dan bleef hij nog even bij je staan, gaf kopjes en miauwde zachtjes. En liep vervolgens naar zijn etensbakje. Likte de lege bodem RASP RASP, en kwam weer naar je toe lopen. Tikte tegen dat steentje. Om te laten weten dat hij na zo’n prachtig cadeau toch wel iets lekkers verdiende. En zeg dan nog maar eens Nee.
Inderdaad, dat lukte dus ook niet.
Speciale miauw
Pop ving ook nog vogels, muizen, ratten, motten, rupsen en regenwormen. Het was dus altijd spannend als we hem met zijn speciale miauw binnen hoorden komen.
Op een dag kwam Pop met iets binnenrennen. Rende door naar de woonkamer en legde iets op het kleed. Gaf er een paar tikken tegen. Ik schrok, want ik dacht dat er weer een halfdood beest lag. Ging kijken, maar herkende in eerste instantie niet wat het was.
Toen zag ik dat het een inlegkruisje was. Nog helemaal nieuw, gelukkig.
Er staat hier nog een vaasje met veren en plastic bloemen die we van Pop hebben gekregen. Een klein plastic aapje staat nog steeds op zijn grafje in de tuin. En zelfs nu nog kom ik af en toe gestolen spulletjes tegen in de tuin. Een wieltje van een atuootje, een legoblokje.
Die bewaar ik. Ik zie ze als een kleine groet van ons zwartwitte (harten)diefje.
Mevrouw (Pop/Beer/Molly/Bolle/Billy/)Kever
Hoi Hoi,
Wat een prachtig mooie blog over pop, echt geweldig.
Zie het ook helemaal voor me hoe hij zijn spulletjes bij elkaar haalt, je kan er gewoon niet boos op worden toch.
Vooral de was bij de buurvrouw, die dan weer niet zo van katten houdt!
Heb daar echt om moeten lachen, geweldig.
Wat een lief boefje is Pop, echt een prachtig mooie katerman.
Pootje van Tommy!
Hoi lieve Annelieke,
Het grappige bij Pop was die combinatie van dat onschuldige koppie en zijn streken. Ook de mensen bij wie hij zijn spulletjes stal werden nooit boos.
Alleen die ene buurvrouw van de was vond het niet leuk. En natuurlijk vond Pop dat daarom juist des te spannender, haha! Ze zette de was op een gegeven moment op een soort tafel buiten, maar dat was geen enkel probleem voor Pop.
Het was een heerlijk ventje!
Liefs en een zachte voorzichtige aai voor Tommy!
Cisca/Mevrouw Kever.
Hoi Cisca mevrouw van Kever,
Toch heerlijk zulke mooie herinneringen, om nooit meer te vergeten.
De buurvrouw was zeker vergeten dat katten vrij lenig kunnen zijn, anders had ze de was niet op een soort tafel gezet. Hahaha!
Pootje van Tommy!
Hoi lieve Annelieke en Tommy,
Eigenlijk werd het probleem met die tafel alleen maar groter. Want Pop klom er op, maar trok soms per ongeluk het hele wasrek omver…
Liefs en pootjes terug!!
Hier waren het sokken.
Katrien en catoo stalen jarenlang johan zijn sokken en verstopte het achter het computermeubel. Johan legte savonds zijn kleren klaar voor de volgende ochtend. En iedere ochtend kreeg ik te horen waar zijn sokken waren. Toen ze voor hun 2e kittenprikje moesten komen moest johan ze achter het bureau vandaan halen. Er lagen meerdere sokken daar. Iedere ochtend moest johan onder het bureau kruipen om zijn sokken weer terug te krijgen????????
Lieve Mevrouw Doorie,
Wat geweldig dat twee van die kleine dametjes ervandoor gingen met sokken! En dan dat verstoppen, heerlijk.
Ik ben wel benieuwd wat nou precies de aantrekkingskracht is van sokken. Maar waarschijnlijk zijn ze gewoon makkelijker mee te nemen dan een broek of trui.
Zijn Catoo en Katrien dat altijd blijven doen? Pop wel, alleen kon hij de laatste jaren niet meer zo makkelijk ergens naar binnen. Toen kwam het chipluikje op, en kon hij niet meer bij andere katten naar binnen.
Liefs en een voorzichtige aai voor Door!
Cisca/Mevrouw Kever.
Het hield op toen ze twee werden. Maar toen waren ze naadloos overgegaan op teddybeertjes stelen. Die kleine ????
En toen katrien 16 werd hield dat op ????
Nou, dan hebben ze toch een prachtige carrière gehad! Met een ontwikkeling erin.
Wij zeiden altijd voor de grap dat we Pop gingen trainen op het stelen van geld en sieraden…????
Zoals wij bij valentino nu doen ????????
Lieve mevrouw (Pop) Kever,
ha ha wat een heerlijk verhaal is dat op de woensdagmorgen. Wat een fantastische boef was die Pop. Ook al zou je willen, zoiets geniaals kun je niet vergeten. Wat een bonte verzameling moet dat toch zijn geweest, vooral in dat rovershol. Ik zie het helemaal voor me. En wat grappig dat deze stroom aan kadootjes onophoudelijk doorging.
Hier heb ik van Bart weleens speelgoedmuizen in mijn bed gehad. Die sleepte hij dan in zijn bek mee naar boven en ligde hij naast mijn gezicht neer. Meestal ging hij er dan zelf bij liggen slapen, wellicht om zijn prooi te bewaken. Of misschien om mijn reactie te zien bij het ontwaken. Ik vond dat altijd zo ontzettend lief.
Van Zusje en ook Loes ken ik wel dat aantikken en naar hun bakje lopen en heel zielig gaan zitten doen. Zusje gaat ook gerust op de rand van de tafel heel hard zitten kermen en dan rollen….
Juist ja tot ik haar opvang ha ha. Nou dan heeft ze toch zeker brokjes verdient.
Zusje is hier op dit moment ook de enige in huis die ik weleens met spulletjes zie sjouwen. Van beneden naar boven en dan van de trap af meppen.
Oopa Floris is er altijd een meester in geweest om handdoeken uit de kast te trekken en daar dan bovenop te gaan liggen. Of juist ja in dit stadium van zijn leven meneer de pinkelaar erop los te laten.
Het is heerlijk om zo terug te kunnen kijken naar de streken van je lieverds. Dank je wel voor dit geweldige verhaal,
Liefs van Mevrouw Loes
Lieve Mevrouw Loes
Pop was inderdaad een heerlijke boef, altijd op zoek naar avonturen.
En de stroom aan dingen die we kregen kon altijd doorgaan omdat Pop desnoods met een blaadje of een steentje aan kwam zetten. Wij waren dan al lang blij dat het geen beest was dat hij kwam brengen, dus hij kreeg erg veel complimenten voor de takjes, blaadjes en steentjes. En anders vond hij altijd nog wel ergens een eikeltje, of een daar hebben we er ook stapels van gekregen.
Wat een vreselijk lief verhaal van Bart en zijn muizen… wat een mooie herinnering zal dat zijn.
Aantikken is onweerstaanbaar, omdat het zo’n duidelijk herkenbaar gebaar is. En als Loes dat doet en Zusje zelfs het risico neemt om van de tafel te vallen zal het wel dringend zijn, toch?!
En op zich wel handig dat Oopa Floris meteen een onderlegger pakt voor als hij moet pinkelen, haha! Pop was ook een echte pinkelaar, vooral op spulletjes buiten. Maar binnen gebeurde het ook nog wel eens, als er een nieuwe kater rondliep in de tuinen.
Katten zijn geweldig!
Liefs en een aai voor je drietal,
Cisca/Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever, ik wil u nog steeds bedanken voor de lieve doos die wij van u kregen in januari. Een beetje laat, maar goed. Wat een verschrikkelijk leuke blog
Ik vind u ontzettend goed schrijven
En niets van de andere bloggers te zeggen, zij vind ik ook goed en leuk, maar de verhalen van u steken daar echt bovenuit. Dat vond ik toe met het boek over Bolle en zijn vriendjes en nu weer. Ik zie ze echt met die vissenkop slepen, grandioos.
Wat een ontzettende kat lijkt Pop me. Al vind ik het slepen met ratten toch wat minder. Bij mij bleef het beperkt tot halve muizen, kikkers en vlinders. Ik heb een keer gehad dat ze een half opgegeten muis in een schoen hadden verstopt en ik daar onwetend zo vol met mijn blote voet inging. Jakkes! En een keer een vogeltje, maar die heb ik kunnen redden. Kwam me wel op een hele kwade blik te staan, maar dat kon ik niet over mn hart krijgen, om die te laten gaan.
Lieve Marjolein,
Graag gedaan van de doos!
En dank voor de complimenten. Ik vind zelf dat alle katten op hun eigen manier de eerste prijs verdienen met hun blogs, maar gelukkig doen we niet aan prijzen ????!
Dit verhaal schreef zichzelf eigenlijk, Pop was echt een heerlijk ventje en heel bijzonder. Maar zodra ik dat schrijf denk ik meteen : “Dat waren/zijn ze allemaal!”
Ik ben wel blij dat we van Kever (en van Bol) geen prooien meer geleverd krijgen… het gevoel van je blote voet op een restje muis herken ik meteen (helaas)!
En toch is het een cadeau dat je krijgt. Speciaal in je schoen gedaan, want ze weten dat je die elke dag gebruikt. Op zich heel lief, maar ik had liever de boerderijdiertjes, haha!
Wij probeerden prooien ook altijd te redden, maar dat lukte helaas niet altijd. Tja, een kat is een kat. En die kijkt er anders tegenaan.
Liefs en een aai voor Bram, Kitty en Mara,
Cisca/Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever
Wat een super geweldig verhaal!!!!!!
Echt…….ik moest zo lachen????????????????
En dan bij de buurvrouw die katten niet leuk vind ????????????????????????????????
Het deed mij even denken aan Tica en Izzy toen ze klein waren.
Ik had op een gegeven moment Merci snoepjes overal liggen. En ik dacht wat raar want die heb ik niet!!! En voor Pasen van die kleine pluche kuikentjes…….had ik ook niet!!! Op een gegeven moment zag ik ze met z’n tweetjes naar de buren gaan!!
En ja hoor daar kwamen de snoepjes weer!! Ik de buurvrouw gevraagd en zij zei
” we amuseren ons kostelijk ermee, de snoepjes staan in een schaaltje op tafel en de kuikentjes staan erom heen.
Eerst had ze haar man de schuld gegeven dat hij teveel snoepjes at ????????
Ze komen met z’n 2en naar binnen, kijken rond, springen op tafel en pakken snoepjes en kuikentjes.
Wij houden ons heel stil en ze hebben niet in de gaten dat wij er zitten en als ze de buit hebben gaan ze weer.
Jammer genoeg hebben ze het nooit gefilmd.
Toen ze wat ouder werden hebben ze het nooit meer gedaan!!
Dikke knuffel van ons allemaal
????????????????????????????????????
Lieve Ceciel,
Ja, natuurlijk altijd bij buren die katten niet leuk vinden… dat maakt het alleen maar spannender lijkt wel! Alsof je als kind belletje ging trekken bij die ene meneer of mevrouw die altijd zo kwaad werd (daar zal ik toch niet de enige in zijn geweest?!).
En wat een prachtig verhaal van Tica en Izzy. Ik weet meteen wat voor soort kuikentjes je bedoelt! Geweldig dat ze als duo te werk gingen, en ook opletten of niemand ze zag. Terwijl ze dan niet merkten dat ze bekeken werden, haha! Leuk dat de buren er van genoten.
Wij hebben ook nooit klachten gekregen van mensen over Pop, eigenlijk iedereen die hem zag met zijn buit moest er om lachen. Alleen die ene buurvrouw niet, maar die wist niet dat Pop dat deed. En dat heb ik haar natuurlijk nooit verteld!!
Dikke knuffel terug voor jou en Tica en Izzy, Dopey, Panda, Moby, en Belle,
Cisca/Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw met de vele kattennamen,
Wat een humoristisch verhaal vandaag. Ik heb er hard om moeten lachen en zag het allemaal voor me.
Wat heb ik dan over het algemeen brave poezen en katers hier wonen. Het zijn ook geen buitenkatten, dus ze krijgen geen gelegenheid om ergens anders iets te gaan uitspoken. Het enige wat ik hier op vreemde plaatsen vindt zijn speeltjes en vaak liggen die onder mijn dekbed. Het is hier dus altijd verstandig om even het dekbed terug te slaan voordat ik in bed stap. En soms ligt er zelfs een kat (vooral Ivar) onder mijn dekbed en dat verklaart gelijk die rare bobbel. Hij miauwt dan geërgerd omdat ik hem stoor tijdens zijn slaap. Verder zijn ze hier heel goed in het door elkaar gooien van pas uitgezochte spullen. Nou ja, dan zoek ik die toch weer opnieuw uit.
Dikkie, mijn allereerste kat, had wel de gewoonte om spullen van een kastje te gooien wanneer hij vond dat ik niet snel genoeg uit bed stapte. Maar verder was het een schat.
En Sproetje was altijd gek op iets van suède en zo kwam het dat ze een keer in mijn suède schoenen plaste, die ik had klaarstaan voor mijn vertrek. Helaas had ik dat iets te laat in de gaten en stapte er middenin. De schoenen waren daarna dus niet meer te gebruiken. Voor mij een goede leer om geen suède spullen ergens te laten slingeren. Maar mijn katten iets kwalijk nemen, dat kan ik echt niet. Ik zou ze niet meer kunnen missen.
Liefs van ons allemaal.
Lieve Marjoke, mijn antwoord aan jou is verkeerd terecht gekomen. Of nee: ik heb het verkeerd neergezet! Het staat onder het stukje van Faalentino!
Geeft niet, hoor. Ik heb het stukje gevonden en gelezen.
Ik ontdekte in mijn eigen stukje trouwens nog een heel erg domme taalfout. Sorry.
Gelukkig dat je het hebt gevonden, en we zijn hier niet bij het Nationaal Dictee dus fouten maken niks uit!
lieve mevrouw Kever, wat een heerlijk verhaal over jullie geliefde Pop met al zijn kadoo’s. Ik heb ervan genoten. ”You made my day” ????❤
Dank je wel. Prrr prrr van Muppet en veel liefs van mij, maria
Lieve Maria en lieve Muppet, dank je wel! Jij hebt MIJN dag gemaakt!!
Het is heerlijk om al die fijne herinneringen aan ons boefje Pop op te halen. Hij was den onuitputtelijke bron van kattenkwaad, liefde en helaas ook angst.
Liefs voor jou en prrrrr prrrrr voor Muppet!
Cisca/Mevrouw Kever
Haha, wat een goed verhaal en wat een mooi en slim dier! Hier krijg ik veren in bed, soms een heleboel. Het is heel lief want het betekent dat ik ook met hun veren mag spelen ❤️
Hoi lieve MM,
Ik zie nu pas je reactie staan, sorry!
Wat lief dat jij ook met de veren mag spelen, en dan nog wel in bed!
Beter dan een katertje (van een vriend):dat ik gekend heb dat altijd zijn gevangen prooien op het hoofdkussen legde…
Liefs voor jullie alle vier!!
Cisca/Mevrouw Kever
Lieve Mevr Kever mijn vjouwtje heeft enorm gelachen en u begrijpt het al ik kreeg te horen dat ik zoiets ook doe . Hier zijn sokken favoriet en ik heb altijd 1 sok van de 2. We hebben hier katten die het openlijk doen en de stiekeme. Faalentino is een combinatie van beiden. Hij heeft nu ontdekt dat schone washandjes bij de wastafel heel interessant zijn. Die vind ik inmiddels op de trap. Fruit in de fruitmand is er niet meer dat ligt op de grond of onder de bank etc met of zonder tandafdrukken. Het verhaal zag ik tijdens het lezen al helemaal voor mij. Faalentino vroe mij of als het weer goed is hij samen met zijn Pepeoom de tuin en tunnel mag gaan verkennen. Hij is inmiddels een ster met zijn lepels , springen gaat ook steeds beter hij mist echter wel de elegantie met springen. Zorro daar integen is Kampioen verspringen. Dat is net een veertje in de lucht.
Lieve Faalentino en Sylvia,
Ja Faalentino klinkt als een geweldig boefje, net als onze Pop was! En Pop is zijn hele, 13jarige leven zo gebleven. Dus ik waarschuw je maar vast…????
Heerlijk, zo’n ondernemend diefje. Gelukkig was niemand hier in de buurt ooit boos. Alleen die ene buurvrouw vond het niet leuk, maar die wist gelukkig niet welke kat het deed. En ik zei altijd dat ik ook geen idee had, haha!
En natuuuuuuurlijk mat Faalentino de tuin en de tunnel komen verkennen! Zijn Pepeoom kan niet wachten! Dan kunnen ze samen lepels vangen, met zijn tweetjes maak je meer kans dan in je eentje. De manier van springen zal Faalentino wel van Kever hebben… die kan goed springen, maar elegantie heb ik nooit gezien.
Leuk dat Zorro zo goed kan ver springen! Misschien kan hij ook meekomen, dan ontsnapt er in ieder geval zeker geen lepel meer!
Liefs voor jou en de hele familie!
Cisca/ Mevrouw Kever.
Lieve Marjoke en katten,
Pop was een heerlijk boefje en is dat altijd gebleven. Helaas is hij maar dertien geworden.
Inmiddels is het hier ook anders voor buitenkatten, met de introductie van het chipluikje. Daardoor kunnen katten alleen nog maar door hun eigen luikje. Dat heeft natuurlijk vele voordelen, maar ik vond het juist ook heel bijzonder dat katten hier bij elkaar in en uit liepen. Niet elke kat deed dat, maar de meesten wel. En zonder vechten of ruzie.
Wat gezellig dat je speeltjes of zelfs een kat kado krijgt onder het dekbed 😉
Dat spulletjes ergens vanaf gooien deed Pop hier ook, elke ochtend. Tot we alle spulletjes van de kasten haalden. Toen ging hij in de electriciteitskabels bijten, en moesten we alsnog opstaan als hij dat wilde.
Ach, die Sproetje! Meteen je schoen gemarkeerd als eigendom!
Wij nemen hier ook nooit onze katten iets kwalijk. Ze mogen alles, tenzij het gevaarlijks is voor hun gezondheid. Dus we laten Kever ook gewoon vier keer per nacht spiraal spelen…????
Liefs voor jou, Cindel, Fenneke, Ivar en Jillie!
Cisca/Mevrouw Kever.
Oh mevrouw Kever/ Bolle enz
Wat een mooi verhaal van Pop!! Mijn Baas Jaap vertelde altijd van mijn voorganger Broer. Die is aankomen lopen bij Baas Jaap, en toen na veel zoeken zijn mensen niet gevonden waren, mocht hij bij Baas Jaap blijven. Hij zorgde zelf voor het eten. Hij gapte van alles bij de buren, en bij thuis kon hij alles openmaken. Op alle kasten kwam een hoge grendel, en de koelkast werd dichtgebonden!! Als er een pak melk op het aanrecht stond, kon het even duren, maar hij kreeg het open. Eerst dronk hij zelf, en daarna mochten alle anderen ook drinken 🙂 .
En mijn voorgangers Derrick en Poncke, gingen altijd helpen als er geklust werd, Vooral Derrick pikte altijd wel een stuk gereedschap. Eén keer klonk er “Boink, boink boink…” op de trap, en toen kwam Derrick met een enorme schroevendraaier naar beneden. Die meneer monteur was helemaal verbaasd dat Derrick zo sterk was.
Ik pik nooooooit wat, kan ik er wat aan doen dat mijn vrouw vergeet waar ze alles neerlegt 🙂 ?!
Heel veel zachte kopjes voor U, meneer Kever en Kever,
Ze zijn van Fietje…….oh en groetjes van mijn vrouw.
Dag lieve Fietje,
Natuurlijk pik jij niks, je leent het eventjes!
Broer klinkt als een hele slimme kater. Gelukkig maar dat hij bij Baas Jaap kon wonen, want zwerven is heel zwaar.
Wij kenden iemand die ook een kater had die alles open kon maken, en daar zaten ook haakjes op de deuren en een touw om de koelkast. Met twee bakstenen ervoor, anders deed Paul alsnog de deur open.
En wat slim van Derrick en Poncke om gereedschap mee te nemen. Dat is altijd handig, je kunt het voor van alles gebruiken.
Dank je wel voor je zachte kopjes, je krijgt een aai terug, en van Kever heeeeeel veel lieve kopjes!!, en ook groetjes terug aan je vrouw!
Cisca/Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw PopKever,
Wat een geweldig verhaal over Pop. Wij vinden Pop helemaal geweldig. Natuurlijk mag “stelen” niet, maar stiekem vinden we het heel leuk dat hij allerlei dingetjes voor jullie meebracht. Het inlegkruisje (ook al weten we niet wat dat precies is) vond vrouwtje hilarisch. Mooie herinneringen aan een bijzondere kater voor jullie.
Veel knuffeltjes – Binti & Zooka, Liefs Gerda
Lieve Gerda en dames Binti en Zooka,
Dank voor jullie lieve woorden!
Pop was een heerlijk ventje, en een echte charmeur. Hij kon geweldig flirten!
Zijn “broer” Beer en zijn “zus” Molly waren ook dol op hem.
We noemden hem ons clowntje, omdat hij ons altijd aan het lachen maakte. Elke dag met hem was een avontuur, we wisten nooit wat hij nu weer ging verzinnen.
Veel knuffeltjes terug, en liefs voor jullie drietjes!
Cisca/Mevrouw PopKever ????
Hé Cisca, heerlijk verhaal, werd er helemaal vrolijk van. Van de poezen vroeger thuis viste Loekie gehaktballen uit de pannen van de buren en bracht ze naar mijn moeder die ze haastig verstopte. Annette rommelde met sokken, (Annett was mijn eerste poes) . Krisje ving van alles en gooide dat in mijn schoenen. Tot ze doorkreeg dat ik het er uitschudde en en ze aan deed. Toen ( poezen zijn ZO slim) kotste ze vol. En altijd mijn favoriete schoenen.
Groeten en tot ziens. Veel liefs voor Keverbaas.
Hoi lieve Kim,
Fijn om te lezen dat je vrolijk bent geworden van de avonturen van Pop! Hij was een onuitputtelijke bron van kattenkwaad en knuffels, een heerlijk ventje.
En wat een geweldig verhaal van Loekie en de gehaktballen, en bijna nog leuker dat je moeder ze verstopte, haha!
Annette was in goed gezelschap met het rommelen met sokken heb ik al gelezen. Ben toch benieuwd wat de aantrekkingskracht van sokken nou precies is. Of schoenen… Krisje pakte dat wel heel slim aan!
Liefs en heeeeeeeel veel lieve kopjes van Keverbaas, die nou met zijn dikke pensje in de zon ligt te genieten,
Cisca.
Lieve mevrouw Kever, wat een prachtig verhaal over Pop en zijn hobby, Floortje en ik, we hebben er van genoten. Met zoveel humor geschreven, ik zag het gewoon gebeuren. Je hebt mijn dag opgefleurd. Knuffels van Ina en Floortje.
Lieve Ina en Floortje,
Dank je wel voor jullie lieve woorden, en wat heerlijk om te horen dat ik je dag heb opgefleurd!
Wij noemden Pop vaak ons zonnestraaltje. En ik vind het heel mooi dat hij dat ook voor anderen kon zijn.
Veel knuffels terug voor jou en je lieve Floortje, en voor altijd poot in hand in poot in hand, SAMEN!
Cisca/Mevrouw Kever