Een stofzuiger moest er komen, zei mijn vrouw. Wegens dat ze steeds moest niezen. Voor mij hoefde het niet. Ik hoef nooit te niezen. Er kwam een hele grote doos in huis, die rook vreemd. Ik vond er niks aan.

De dag erna ging de doos open en wat zie ik, er zit een andere doos in. Die rook al een beetje beter, er zat iets van een gewone lucht aan. Van thuis. Op de doos lagen snoepjes. Van die lekkere. Ik dacht: voor Bertje! Dus hop met mijn voorpoot erop en de snoepjes waren van mij. Toen heb ik de doos een kopje gegeven en daarna ging de doos terug op de gang.

Bang

Op Facebook zeiden heel veel van mijn vrienden dat ze bang waren voor stofzuigers. Vanwege de herrie. En omdat het gewoon eng was. Bijna iedereen had dat. Dus ik dacht, ik mis hier iets. Want mijn stofzuiger daar krijg ik snoep van. En mijn vrouw en ik zaten er gezellig bij en ik kreeg ook knuffels en ze zei dat ik het heel goed deed.

Oefenen

Toen kwam de middag waarop we gingen oefenen met de stofzuiger. Van binnen voelde ik me een beetje raar. Want er ging iets gebeuren dat met mij te maken had en ik wist niet wat ik moest doen. Ja, oefenen. Maar hoe en wat dan.

Dichterbij

Eerst hoorde ik de stofzuiger van de gang beneden komen, bij de voordeur. Daarna kwam het dichterbij, steeds verder de trap op. Toen op de overloop. Ik lag op mijn kussen naar het geluid te luisteren.

En toen stak mijn vrouw haar hoofd om de deur: “Gaat het nog, Bertje?” vroeg ze. Ik keek terug van weet ik niet.

Ze kwam met een stang de huiskamer in. Het was een lelijk geluid ik werd er zenuwachtig van. Ook toen de stofzuiger zelf in de kamer reed.

Mening

Stofzuigen is niet dat ik zeg nou moet ik wegrennen en onder het bed schuilen. Het is vooral stom. Ik moet wel blijven opletten, dat voel ik ook.

Dat is mijn mening over stofzuigen.