Ik ga het vandaag over mijn wolletjedeken hebben. Mijn superzachte deken die ik zo lief heb.

Kadootje

Mijn vrouw gaf zichzelf een keer een kadootje. Ze wou namelijk een lekkere deken voor haar om ermee op de bank te liggen. Nou, zij er eentje kopen. En ’s avonds ging ze er onder zitten en liggen op de bank. Ze zei dat het een superheerlijke deken was. Ze lag met de wolletjes onder. En boven lag het fliesgedeelte.

Tiesjirt

Ik lag naast haar op de bank. Ik vond het namelijk fijn om op een tiesjirt van haar te liggen die ze gedragen had. Dat rrrruikt zo lekker. Dan kroel ik en rol en draai ik er maar op. Zolang ik haar geur maar rook.

Wolletje

Maar goed… op een dag vergat ze het wolletjedeken op te bergen en toen rook ik er aan op de bank. Dat zag er koel uit. Het wolletjekant lag boven. Ik deed er een stapje op. Ooh dat voelde lekker. Een zo’n wolletje kwam tussen mijn teentjes. En het kriebelde zo fijn.
Ik stond helemaal te trillen. Zachtjes ging ik verder op de wolletjeskant stappen. Ik voelde me overgelukkig. En ik werd slapjes.
Ooooh, wat voelde dit fijn. Eerst ging ik rondjes draaien, want je wil toch het ultieme plekje hebben toch?
Toen vond ik het… ooh ja. Toen namik een beslissing. Die deken was vanaf nu van mij. Hoe durfde ze zo’n lekkere deken voor zichzelf te houden.
En toen zag zij het. (naar vrouw wijst)
Ohoh… ik deed alsof ik het niet zag. Ik hield me slapende. En toen kwam het.

– Trien? Mag ik mijn deken terug?
– Nee.
– Katrien?
– Nee.
– Ben je doof? Katrientje van Eeuwijk, geef mijn deken terug!
– Ga weg! Ik lig te slapen, hoor.

Ze probeerde zelfs om me van mijn net eerlijk ingepikte dekentje af te halen. Maar ik hield vast. Toen hoorde ik de woorden die ik in gedachten had. Laat maar. Alleen zei ze er ook snertkat achteraan.

Wasdag

Mijn deken nam zowat de hele bank in beslag. Dus gingen ze het opvouwen. Ooooh mijn zachte deken werd nog zachter. Om de dag kreeg ik een schone kant. Dat vinden ze prettig blijkbaar. Maakt mij helemaal niets uit hoor. Als ik mijn deken maar mag houden.
Tot we op wasdag kwamen. Euh… hallo? Waar moet ik nu op liggen?

Kwam ze potjandorie met een gedragen tiesjirt aanzetten. Ja daaaagg, weg ermee. Ik wil mijn wolletje.

Vinger

Toen kwamen ze op een brrrriljant iedee. Ze kochten er nog eentje bij. Ze gingen spesjaal voor mij naar het tuincentrum, in mijn geval tuincentrum Osdorp, en kochten er nog eentje. Om en nabij 20 euro, zeiden ze. Nou wisselen ze elke vrijdag van deken. En dan geniet ik, want ik vind het wasmiddel zo lekker rrruiken. Meestal hebben ze lavendelgeurtjes. Van die kleine flesjes.
Dan stop ik mijn neus diep in mijn wolletjedeken.
Het meest stomme is trouwens wel de wissel. Ze houden me vast. Want als ik zie dat ze ook maar één vinger uitsteken naar mijn wolletje spring ik snel er op. Als de schone er ligt ben ik net een kattapult. Ik neem een snoekduik en ik spring er op.
Maar ze moeten niet de moed hebben om die rare flieskant bovenop te leggen hoor.

Nou… ik hoop dat jullie het leuk vonden om weer wat van mij te weten.

Liefs en kusjes
Katrien. (lief prinsesjesdiefje van beroep)