Mijn verkering Bert vroeg me of ik iets wilde schrijven  over mijn dromen. Dat wilde ik wel. Ik vind het fijn om voor Bert te schrijven en ik vind dromen fijn.

Hoe het begon

Nu ik me eigen aan het ontplooien ben heb ik ook meer dromen. Vroeger had ik ze minder, toen voelde ik mij nog niet zo gelukkig. Toen ik bij mijn vrouw kwam wonen werd ik gelukkig. Ik leerde mijn Bertje kennen en ik werd nog meer gelukkig. Ik ging ook meer dromen en niet alleen over eten. U weet, eten is mijn grootste hobbie. Ik ging dromen over Bert en onze verkering, dat ik de mooiste poes van de wereld was. Ik was AsseLoester en Bert was mijn Katerprins. En ik was de enige poes die zijn tonijn lustte. Maar ik droomde ook over moeilijke dingen. Over poezedingetjes en allemaal gevoelens. Ik ga het U nu vertellen…

Kittens

Toen ik in het asiel kwam, dat was vroeger, werd mijn poezebuikje opengesneden. Ik kon ineens geen kittens meer krijgen. En ik wist niet eens wat dat was, kittens krijgen. Ik had er nooit van gehoord, hoe kon ik dan weten of ik kittens wilde krijgen? Ik wilde gewoon gelukkig worden en in het asiel zeiden ze dat ik zonder kittens meer kans had op een huis voor me eigen, met een mens. Ik dacht nooit aan kittens, wel aan eten dus ik wilde vooral een huis en iets lekkers.

Rammelen

Ik leerde Bert kennen via feesboek en toen is het begonnen. Ik werd verliefd en ik ging me eigen anders voelen. Alsof ik thuiskwam maar ik had al een huis. Toen ging ik mij ontplooien en ik kreeg nog meer gevoelens. Ja ik ben een gevoelige poes en daarom moet ik ook veel eten. Maar ik kreeg gevoelens die ik niet kende. Ik wilde bij Bert wegkruipen en Bert vond dat goed. Ik voelde nieuwe gevoelens in mijn hartje en in mijn poezebuik. Alsof er iets rammelde maar de dokter in het asiel had alles weggehaald. Hoe kon het dan rammelen? Ik vond het moeilijk, ik begreep het niet.

Mila

Op Feesboek leerde ik Mila kennen. Een klein, lief poezemeisje. Ik voelde blij zijn en willen zorgen. Ik kende het niet. Toen droomde ik dat ik in een grote mand lag met 4 kleine Mila’s en ze leken op Bert en op mij. Het waren kittens! Heeft u dat ook weleens gedroomd? Ik voelde zoveel emo dat ik die dag alleen maar kon eten. Moest ik blij zijn of moest ik moeilijke gevoelens hebben? Wat moest ik doen? Mijn vrouw hielp mij, ze zei dat ik moedervoelens had. Nou daar had ik nog nooit van gehoord? Als ik gevoelens heb dan weet ik dat ik moet eten. Ik had nog nooit moedervoelens gehad en ook geen kittens. Maar ik moest er wel steeds aan denken, ik dacht er iedere dag aan en ik kon het ook voelen. Dat ik mijn pootjes om ze heen wilde slaan. Ik droomde dat Bert en ik kittens hadden, ooh! Ik was een moederpoes en ik was zo gelukkig.

Dromenpijn

Ik dacht, als ik kittens zou willen dan alleen met mijn Bertje. Soms weet je pas wat je wil als je de katerman van je leven hebt gevonden. Maar toen voelde ik ook pijn, diep in mijn buikje. En het rammelde heel hard. Maar hoe kan iets rammelen als het een droom is? Ik voelde dromenpijn. Dat het leven anders is dan je droom maar de pijn is echt. Ik moest tegen me eigen zeggen dat ik nooit moederpoes zou worden. Ik voelde traantjes in mijn hart en honger. Ik was emo.

Ik droomde dat ik kittens had…

Liever rust

Omdat ik nu meer durf heb ik het met Bert besproken. Dat vond ik moeilijk want ik dacht, straks wil Bert mij niet meer. Maar ik wilde voor mijzelf opkomen, ik wilde mijn moedervoelens delen met de katerman van mijn dromen. Dat Bert weet wie ik ben en het voelde ook een beetje van samen. Ik vond het zo spannend dat ik eerst drie stukken zalm verslonden heb want de tonijn was al op.

Bert was lief voor mij. Hij zei dat hij kittens te druk vindt en dat hij liever rust heeft. Hij dacht dat ik ook liever rust wilde. Zo had ik er nog nooit over gedroomd of nagedacht. Dat kittens ook heel druk en wild zijn en dat je dan als poes en kater geen leven meer hebt.

Of een ander leven en is dat dan het leven wat bij mij zou passen? Ik vond het moeilijk, ik zeg het eerlijk. Bert en ik zijn nu al meer dan twee jaar samen en we hebben verkering zoals wij dat willen. Ik voelde daar passen geen kittens bij. En we zijn ook al ouder, Bert is al senior en mijn vrouw zei me laatst dat ik dat ook ben! Dan wil je ook liever rust dus had mijn Bertje gelijk.

Gevoelens

Maar een poes is een poes en soms komen die gevoelens. Ik denk dat dat hoort bij ontplooien, dat ik me eigen ontwikkel. Dan ga je overal over nadenken en dan komen er ook gevoelens. Als poes ben ik bescheiden maar ik denk ook veel na. En deze droom moest ik wel me eigen maken. Dat ik weer verder kan en weet wat ik nu weet.

Dat dromen er mogen zijn maar dat ik altijd weer wakker word in me eigen wereld. Mijn wereld waar Bert op me wacht…

Bert wacht altijd op mij…

Liefs van Loesje