Tag archieven: wennen

Kater Kever en Cisca vertellen hoe het gaat met wennen

wennen

“Dag allemaal, ik mag nu zelf een verhaal schrijven, zegt de vrouw, ik mag vertellen hoe ik het vind in huis, en of ik al gewend ben, en hoe alles gaat, dat wil ik best vertellen hoor, want ik heb overal wel wat over te zeggen dus hier ook over, alleen zegt de vrouw tegen me dat ik wel af en toe even pouze moet nemen met praten, of met schrijven, dat je ook wel eens een punt moet maken, nee zetten zegt ze, een punt ZETTEN zegt ze, dus die maak ik hier, kijk maar: PUNT

wennenEnniewee, ik woon nau al drie weken bij de mensen in huis, en als jullie dit lezen woon ik er al bijna vier weken, dat is nog niet zo lang maar ook niet zo kort vind ik, ik ben al een beetje gewend, ik lig bijna nooit meer onder het bed, alleen soms als ik even rustig wil slapen, dan kan ik lekker snurken en kletsen, ik praat zelfs in mijn slaap, ja dat is toch heel normaal? volgens de mensen niet, ze vinden het leuk hoor zeggen ze, maar niet iedere kat doet dat, nau en? ik wel, en dat blijf ik ook doen, want ik ben het zo gewend, ik schrik nog wel eens hoor, als we een tijdje stil hebben gezeten en de mensen bewegen ineens, zoooo dan ren ik echt heel hard naar de slaapkamer en verstop me, punt roept de vrouw, waarom toch? oja ik moest een punt.

Zetten dus dat doe ik, op een keer zei de vrouw iets tegen me, een beetje harder dan anders, toen werd ik me toch een partij bang en ook verdrietig, ik dacht dat ze boos was en dat ik misschien wel weg moest, ik verstopte me onder het bed en wilde er niet meer onder vandaan komen, ik was helemaal onder-stuur, zei de man, ze vonden het zielig voor me en dat was ook zo, maar nu is het allang weer goed hoor, en…”

Wennen

En nu wat toelichting van mij – Cisca – bij dit verhaal van Kever.
Ik ben verbaasd over hoe snel Kever is gewend. Wij hadden erop gerekend dat hij weken onder het bed zou liggen. Het ging veel sneller. Hij schrikt nog wel van onverwachte bewegingen, en soms schrikt hij als je hem wilt aaien. Dan rent hij nog richting slaapkamer.

De keer dat Kever zo verdrietig was, was toen hij niet aan mijn toetje mocht likken. Er zat zoetstof in, dat is giftig voor katten. Vandaar dat ik echt niet wilde dat hij er aan likte. Ik had twee keer zachtjes nee gezegd en zei het uiteindelijk ietsje harder. Met een beetje nadruk.
Dat vond hij zo erg dat hij onder het bed kroop en er pas onder vandaan kwam toen we hem er onderuit lokten met iets lekkers. Hij was helemaal overstuur en gekwetst.
Natuurlijk hebben we hem geknuffeld en getroost, maar het duurde even voor hij weer de oude was.

Daarin lijkt hij op Bol: hij voelt snel dat hij gestraft wordt, ook al doen wij dat uiteraard niet. Kever wil steeds horen dat hij dingen mag doen, anders durft hij het niet.
De eerste dagen vond hij het spannend om zomaar eten te pakken. Hij kwam elke keer tetterend naar ons toe. Wij zeiden dat hij mocht eten, uiteraard, en liepen met hem mee naar zijn bakjes.
Dat vindt hij nog steeds het leukste; als wij er bij blijven staan.

Praten

wennenKever wil veel bevestiging en vraagt de hele dag door onze aandacht. Door te praten. Soms zachtjes en lief, soms bijna schreeuwend. Het praten is inmiddels iets minder geworden. Gelukkig. Want het was – eerlijk gezegd – best pittig om de hele dag (en nacht!) achterna te worden gelopen en toe te worden getetterd.
Dat achterna lopen doet hij nog steeds. Hij durft nog niet echt zijn eigen dingen te doen. Hij doet dus wat wij doen en bevindt zich waar wij zijn. Maar af en toe trekt hij zich nu toch even terug en slaapt hij een paar uur. Onder de tafel, of onder het bed.
Dat is al een vooruitgang, want tot een paar dagen geleden was Kever de hele dag wakker. En volgde ons op de voet. En dat bedoel ik letterlijk: als wij zaten zat hij naast ons, als ik even thee pakte liep hij mee naar de keuken, dan weer mee terug naar het bureau, als ik mijn beker pakte wilde hij die zien, als ik hem neerzette schrok hij enzovoort.
Dat was voor ons alledrie nogal vermoeiend. Wij durfden ons niet te bewegen als hij eindelijk lag te dutten en Kever kreeg zelf natuurlijk al helemaal geen rust.

Samen

We zijn nog niet helemaal op ons gemak bij elkaar, daar komt het op neer.
We houden elkaar in de gaten en kijken wat de ander doet. En beslissen dan wat wij zelf doen. Dit geldt voor Kever en ook voor Jeroen en mij.
Met Bolletje waren we helemaal vergroeid. We kenden elkaar volkomen en hadden samen een routine ontwikkeld.
Het gemis van Bol is niet minder geworden. Want Bol was Bol, een vreselijk lieve wijze bescheiden katerman.
Maar we zijn blij dat Kever er is, en Kever is blij dat hij bij ons is. We krijgen de hele dag door keiharde koppen en hele lieve zachte droge neusjes van hem. En hij wordt door ons aan de lopende band gekust en geknuffeld.

We hebben alle tijd.

 

Hoe moet je wennen aan iets dat moeilijk is?

wennen

Het is het best lang dat de glazenwasser komt, niet elke dag maar wel zo vaak dat ik de geluiden ken en dat weet ik het. Daar is hij weer. Ik vind het moeilijk.

Herrie

Wat ik moeilijk vind dat is opeens herrie. En dan aan het raam, dat is voor mijn gefoel heel dichtbij. Het gaat van BONK en WROESH de hele tijd. Dan stopt het en als ik denk nou is alles weer gewoon dan gaat het verder op een ander raam.

Aalert

Het is heel gek maar als de glazenwasser komt heb ik altijd net het gefoel nou ga ik even goed liggen en echt ontspannen in mezelf. Dus dan let ik nergens meer op behalve dan op mijn gefoel en hoe fijn alles is en dat ik best een goed leefe heb. Serieus waar dan is het heel moeilijk als het BONK en WROESH begint.
Dan ben ik meteen aalert en ik ga onder de tafel zitten en pas na een hele poos kom ik onder de tafel uit, maar dan let ik nog steeds op.

Wennen

Ik wil er best aan wennen alleen weet ik niet hoe dat moet. Wat heb ik geprobeerd:

  •  op mijn kussen blijven liggen en dan dichtbij mijn vrouw maar dan werd ik toch heel gespannen dus dat ging niet zo goed
  •  een hapje nemen met Bach Rescue Remedy maar dat vind ik nou fies spul dus dat neem ik niet meer, ook al vanwege mijn gefoelige maag
  •  luisteren naar mijn vrouw als ze zegt dat ik veilig ben maar ja ik foel me toch anders met die herrie aan de ramen

Dus ik oefende maar het lukte niet.

Moeilijk

Persoonlijk heb ik liefer dat de glazenwasser nooit meer komt voor de ramen maakt het niks uit want als het regent worden ze ook schoon. Maar tot mijn vrouw hem wegstuurt moet ik eraan wennen alleen weet ik niet hoe.
Het kan ook zijn dat het gewoon te moeilijk voor me is. Ik hoef niet alles te durven vind ik ook.

kater Bolle over: als je opnieuw moet wennen

wennenVorige week schreef ik dat ik nieuwe dingen durfde. Ik kreeg superveel kompliementen, daar werd ik helemaal blij van. Mijn mensen ook, en ze vonden het fijn dat ik zo lekker in mijn felletje zat.

Ineens herfst

Maar toen werd het zomaar ineens herfst in mijn tuin. Volgens mijn vrouw is het niet alleen in mijn tuin herfst. Dat kan best, maar ik kom natuurlijk alleen in mijn tuin. En daar is het zeker weten geen zomer meer.
Er is steeds heel veel regen, het waait keihard, en er vielen zelfs een keer stukjes eijs uit de lucht. Het is niet meer troopies en ook niet echt warm.
Ik lig af en toe nog wel op mijn stoel, maar ik ben vaker binnen.

Wennen

wennenEn elk jaar is het na de zomer hetzelfde.
In mijn tuin ben ik helemaal blij, ik voel me veilig en vind het zelfs prima als er vreemde mensen op bezoek komen. Die mogen me dan soms gewoon aaien, zo rielekst ben ik dan.
Als ik daarna meer in huis ben moet ik eerst wennen. Ik schrik van alles wat ik hoor. Ik hoor ineens allerlei geluiden die ik een tijd niet meer heb gehoord.

Nieuwe bel

Vanochtend lag ik op de bank, heerlijk te slapen, totdat er een hard geluid was. Wel vier keer. Het was de nieuwe deurbel. Die kregen we bij de reenoovaatsie, dat was verplicht.
Ik rende meteen naar buiten, en ging in mijn tuinhuisje liggen.
Mijn vrouw schrok zich ook de tandjes, zegt ze. Die nieuwe bel vinden we alledrie heel vervelend, maar hij kan niet uit.
Ik bleef in mijn huisje totdat mijn vrouw me kwam halen.

Naar buiten

wennenVanmiddag lag ik op het grote bed en hoorde ik op straat kinderen voorbei komen. Dat komt omdat tegenover ons een school is voor mensenkinderen. Dat weet ik eigenlijk best, maar ik was het in de zomer eventjes vergeten. Eerst was er dat fierus corona waardoor de school dicht was, toen was het vakansie en was ik overdag in mijn tuin. Maar nu is de school weer begonnen. En ik hoorde dus die kinderen.
Ik sprong meteen van het bed af en liep naar buiten.
Deze keer kwam mijn man me halen en hij heeft me, samen met mijn vrouw, nog eens ingestopt op bed. Nu lig ik daar, met de raadioo aan. Dan hoor ik het geluid van de straat niet zo, dat vind ik fijn.

Geluiden

Ik schrik ook van kleine dingetjes. Dat mijn man zijn jas aandoet, of dat mijn vrouw een plestik tas pakt, of dat er op de gang (waar wij niet wonen) iemand hoest.
Ik wist niet meer dat er zoveel geluiden waren, in ons huis.
Over een tijdje ben ik er aan gewend, dan ken ik alle geluiden. Dan weet ik dat er niemand zomaar ons huis in kan komen en dat er niks gebeurd als mijn man zijn jas aandoet.
Maar nu ben ik nog heel schrikkerig en gespannen.

Diep gefoel

Mijn vrouw was er vandaag helemaal verdrietig van. Ze vertelde me dat ze wel eens vergeet hoe bang ik kon zijn. En dat ze soms stiekum hoopt dat dat voorbei is.
Maar zoals ik vorige week al schreef: dat gefoel zit zo diep dat ik er zelf niet eens bij kan. Ik kan er geeneens over nadenken, het gebeurt gewoon. Ik hoor iets en ik ren weg, of ik ga plat op de grond liggen.
Een refleks heet dat, zegt mijn vrouw. Dat is iets dat je ootoomaties doet, zonder er over na te denken.

Wachten

Nou wachten we met zijn drietjes maar af tot het over is dat ik zo zenuwachtig ben. Het komt vanzelf terug dat ik helemaal gewend ben aan het binnen zijn. In de winter wil ik vaak geeneens naar buiten, zo fijn vind ik het dan om binnen te zijn.
Mijn man vindt het moeilijk als ik zo bangig ben, maar hij blijft er rustig onder. Mijn vrouw wordt er nerfeus van, zegt ze.
Dus het belangrijkste is nu dat mijn vrouw en ik weer rustig worden. Maar dat kunnen we, dat weet ik heel zeker.
wennenWant met zijn drietjes kunnen we alles.

Pee Es: ik had dit net geschreven toen ik opnieuw was geschrokken, wegens dat mijn man thuis kwam. Ik liep naar buiten omdat ik zenuwachtig was. Mijn man kwam naar de tuindeur en zei kom je binnen? tegen me. Het regende en waaide, dus ik kwam meteen naar binnen en liep door naar de slaapkamer om op bed te klimmen.
Kreeg ik wéér heel veel kompliementjes van mijn mensen!