Af en toe krijg ik meel waarin dingen staan waarover ik denk o dus ik ben niet de enige. Nou moet u weten dat ik hele gevoelige poten heb. Dat merk ik bij het knuffelen.

Knuffelkater

Als knuffelkater zijnde vind ik heel veel fijn dat is gewoon zo.  Zacht aaien, vachthappen, friemelen achter mijn oren, mijn buikvacht kneden en gewoon bij elkaar liggen dat je je samen voelt dat is ook knuffelen. Alleen mijn poten dat is een ander verhaal en omdat ik meel kreeg van een kater die dat ook had vind ik dat ik erover moet schrijven want ik heb een foorbeeldfunctie.

Poten

Ik kan van alles met mijn poten ze zijn breed en sterk. Springen, rennen, lekker strekken en dan ontspannen zijn, ik ben blij dat het allemaal kan. O ja en spelen ook. Laatst heb ik weer met het lintje gespeeld. Bam. Ertegen en meteen raak. Bam. Erop en meteen gewonnen. Dan voel ik me goed van binnen. Dat ik dingen kan, dus dan voel ik zelfvertrouwen.

Anders

Alleen soms lig ik superlekker te rielieksen tijdens mijn knuffel en dan opeens gaat ze mijn poten aaien. Dat heb ik eigenlijk liever niet of alleen een paar keer maar niet de hele tijd. Het voelt gewoon anders. Ik voel dan veel te veel daar kan ik niet goed tegen. En dan gaat ze soms ook mijn poten kussen en ermee friemelen. Dan kijk ik altijd even van niet-doen en dan houdt het ook op hoor. Tot ze het weer doet. En dan moet ik weer kijken.

De enige

Ik dacht altijd dat ik de enige was die dit had. Zulke gevoelige poten. Door de meel van een kater die anoniem wil blijven weet ik van niet. Zijn vrouw friemelt ook graag aan zijn poten. En ze kijkt ook graag op het internet naar foto’s van katerpoten. Ook naar die van mij. Ik vind dat eng. Misschien is mijn vrouw ook wel zo. Maar ik vind dus als je samenwoont hoef je niet alles van elkaar te weten. Ik niet, hoor.