Ik lag net lekker in de vensterbank toen ik het voelde. Er was iets in mijn lichaam dat eruit wilde. Met een sprong was ik op het tapijt en daar kwam het. Een haarbal.

Vroeger had ik nooit haarballen. Ik weet niet waarom niet. Dan hoorde ik van vrienden die dat wel hadden maar bij mij gebeurde het nooit. En nou opeens wel. Dat is best gek. Misschien komt het doordat ik ouder word of doordat ik een dikkere vacht heb.

Zielig

Overgeven is best akelig. Je krijgt een vieze smaak in je bek en je lichaam gaat schokken en dan komt er iets uit dat ruikt naar en toch wil je ernaar kijken. Zo ging het. Gelukkig had mijn vrouw het gehoord en toen ik opkeek zat ze bij me op het tapijt en ze zei: “Ach Bertje toch.” Toen voelde ik me helemaal zielig natuurlijk.

“Zullen we gaan aaien?” vroeg ze daarna en dat wilde ik want aaien helpt tegen alles.

Aaien

Ik lag op mijn kussen op de bank, helemaal gestrekt. Het aaien ging van mijn kop tot een beetje over mijn staart en het was heel zacht. Na een poosje voelde ik me beter in mijn lichaam. Het overgeefgevoel verdween. Na nog een poosje kwam ik dieper in het ontspannen zijn en ik kon spinnen en daarna ben ik geloof ik in slaap gevallen. Toen ik wakker werd, voelde ik me weer mezelf. Dus heb ik wat brokjes gegeten.

Spullen

Op feesboek hoorde ik dat vrienden van mij speciale spullen hebben voor de haarballen. Gras eten. Of planten uit de tuin. Of iets van Whiskas. Of weer wat anders. Dat lijkt me niks want misschien krijg ik dan wel meer haarballen en dan moet ik vaker overgeven. Zo is het al moeilijk genoeg.

Oja die haarballen kon ik later nergens meer vinden.