Tag archieven: wat niet mag

Katrien over: wat ik allemaal niet mag

wat niet mag
Mijn lieve zus Catoo

Daar is ikjes weer.  Ik ga vandaag vertellen over dingen die ik van de ene wel mag en de andere niet. Of van beiden wel mag of weer niet.

Personeel

De ene en de andere zijn mijn personeel. Zij heten Johan en Anita. Ikjes heb dus twee slaafjes die er voor mij zijn. Soms zijn ze lief voor mij, maar soms ook supergemeen hoor. Laat ik vertellen. Van haar mag ik bijna niets.

Afdeling saalontaaful:

Ik mag niet op de saalontaful springen van haar. Die taaful is zacht hout en je ziet er elk krasje op. Soms sta ik, op mijn achterpootjes, tegen de taaful aan. En dan hoor ik weer….Katrien,wat zijn wij van plan?
Nou…WIJ zijn niets van plan hoor, IK wil op taaful.
En dan hoor ik nee Katrien, laat dat.
Dan kijk ik haar aan en blijf gewoon staan. Katrien…ben je doof?
Nee hoor, ik hoor je.
Laat dat krijg ik dan te horen.
Ik doe toch niets? Ga weg!!
En dan staat ze op. Oepsie… ik maak dat ik weg kom. Bij manpersoneel is het simpel…hij vind het niet erg.

Afdeling verboden kamertje:

Dan hebben we het verboden kamertje.
Als het aan vrouw ligt mag ik er niet in. Terwijl zij er wel in gaat. Dat klopt niet vind ik. Waarom zij wel en ik niet. Zoveel ligt er niet.
Hooguit woefkluifjes en eten voor katten en speeltjes. Van man mag ik natuurlijk weer wel er in. Hij laat mij er ook soms alleen. Het liefst wil ik overal in of achter daar in dat kamertje. Ik wil de kasten in om er vervolgens weer uit de kast te komen. Één keer had ik me daar trouwens wel in de nesten gewerkt. Ik dacht dat ik achter een kastje kon. Tegnies gezien lukte het me ook. Alleen zat ik vast. Toen kwam manpersoneel me redden. Natuurlijk met een hoop boze woordjes, want man moest alles zowat uit elkaar slopen om mij te pakken. Ik bedankte hem natuurlijk wel met een miauw en de vraag kon je het niet wat sneller doen.
Man keek me nog nooit zo boos aan.
*slik*

Afdeling planten, zowel voor als op balkon:

wat niet mag
Dit ben ikjes zelf.

Toen ik nog een ukkebebie was hadden ze een plant in de woonkamer staan. Hadden, want opeens was het weg. Zo raar!!
Ik dacht laat ik een lui-jaard nadoen. Want er zat een uit stekende tak aan. Ik eerst in de plant springen. Toen aan de tak. En dan is het de kunst om omgekeerd te komen, zoals een lui-jaard dus. Dat lukte vrijwel altijd. Natuurlijk kletterde ik wel eens uit de plant, maar dan is het een kwestie van opnieuw doen.
Affijn… ik steeds omgekeerd in de plant hangen. Ik kreeg wel steeds te horen dat het niet mog, vooral van haar. Maar een kat van stand trekt zich, van dit soort nutteloze opmerkingen, vrij weinig aan.
Na een tijdje ga je toch een beetje groeien en je word zwaarder. Ik hoefde niet meer in de plant te springen en kon meteen takhangen. Zo koel. Maar ja….de tak begaf het opeens terwijl ik er in hing. Ik viel met tak en al op de vensterbank. De plant kieperde om en was een beetjeboel kapot. Ik was in orde hoor gelukkig, dus daar hoeven jullie je geen zorgen om te maken. Kreeg ik me daar toch op mijn kop!!! Dat was namelijk al de tweede plant die ik op mijn naam had gezet. De eerste was een clematis op balkon. Die had ik samen met Catootje stuk gemaakt. Wie noemt zijn plant nou een KLIMplant!! Dan vraag je er toch om?

En trouwens, de plant was al heel oud. Al 10 jaar. Stelde toch niets meer voor?

Toen ik in die KLIMplant klom dacht ik echt dat ik in de sjungel was. We konden heel hoog. Nou… op een dag was die plant dus opeens weg. De blaadjes en bloemen vielen er zomaar uit!! Heel raar tijdens de late lentemaanden. Toen was ik zo aardig om ook maar de pot kapot te maken. Afterall…daar had ze toch niets meer aan. Catoo en ik deden wie kan het hoogst springen. Wisten wij veel dat het een aardewerkpot was en dat toen ik ertegenaan sprong het om viel en hij stuk ging. Moesten ze het maar niet zo neerzetten dat het in honderden stukken viel. Niet mijn schuld hoor. We maakte trouwens wel dat we weg kwamen. En ik weet echt niet waarom, maar het personeel kwam bij ons verhaal halen.

Afdeling gordijnen:

Toen Catoo en ik hier kwamen wonen zagen we grote lappen stof hangen in de zlaapkaamer. Wij gingen er voor zitten en keken omhoog, het was hoog zeg. Niet normaal. Het personeel zat in de woonkamer en vrouw (ZIJ weer) zag opeens iets zwarts omhoog schieten. Vlak daarna nog een keer iets zwarts. Opeens hoorde we JOOOO, die snertkatten zijn in de gordijnen geklommen!!
Vrouw kon niet bij ons komen. Wij lachen.
Maar ja… hij wel. Tot we ruim een half jaar waren was gordijnklimmen een soort van oolimpieze sport geworden voor ons.
Wel kregen we steeds van haar op ons dondertje.

Afdeling kerstboom:

En nu ik toch in de bekentenisfase zit, dan ook maar dit opbiegtuh.
Dit mocht van beide niet. Ieder jaar,na 5 december, zetten ze hier een boom in de woonkamer. Waarom…ik weet het niet. Ze zijn er uuuren mee bezig om alle plusje beertjes er in te stoppen. Zus en ik zaten het aan te kijken en we stootte elkaar aan. Hun deden er een beertje in,en wij trokken het er weer uit. Wij natuurlijk maken dat we wegkwamen. Nou hadden we een goede verstopplek. Achter de pjoetertaful.(waar we trouwens ook de sokken verstopte die we stalen) We lagen blauw van bet lachen als man onder het buro moest kruipen om bij onze schatkist te komen.
Het leuke was om naar hun gezicht te kijken. Ze gingen slapen met een boom vol beren, en werden wakker met een half lege boom. Hun tekeer gaan tegen ons.
Ook leuk was het om de boom in te klimmen. Ze hoorde geritsel, en gelijk zeiden ze KATRIEN!!! Toevallig was ik het, maar gutteguttegut. Zo oferdreefen zeg.
Het was echt niet zo dat de boom iedere dag omkieperde. Hooguit 3 keer gebeurd.

Nou… dit was het weer. Tot de volgende keer.
Kusjes,
Katrientje (proofesjoneel sloopster van beroep)