En ja hoor…daar is ze weer.  Vandaag gaat deze dame het hebben over mandjes.

Ik heb heel veel mandjes gehad hoor. Minimaal 1 keer per jaar krijg ik een nieuwe. De kleur maakt mij niet uit. Als het maar lekker ligt. Toevallig heb ik nu een panterprint. Past goed bij mijn huispakje.

Handdoek

Toen Catoo en ik hier kwamen wonen lag er al een mand klaar. Zo’n lekkere zachte. Alleen weet ik niet meer welke kleur. We keken naar de mand. Ja? Wat moeten we daar nou mee? We waren helemaal geen mand gewend, wij waren gewoon gewend om op de vloer te slapen. Het liefst op een handdoek. We lieten dat stomme ding ook gewoon links liggen. Of rechts, maar dat doet er nu niet toe.
We hoorden wel steeds van ga er nou eens in liggen. Nee!!! Ga er zelf op liggen als je dat zo leuk vind. Maar dat deden ze nooit.

Het personeel had het één na kleinste mandje gekocht. Ze zeiden dat, zodra we uitgegroeid waren, ze een grotere zouden kopen. Nouuuu… we groeide wel, maar niet zo gek veel. We werden smurfkatjes genoemd. Tsssss.
Enniehauw….het kwam er in het kort op neer dat ze het mandje, wat ons betrof, weg konden gooien. Zo niet leuk vonden we het.
En uiteindelijk deden ze dat ook. Vrouw gooide het op balkon. Wij mochten ondertussen gewoon weer op ons balkon na mijn uitglijer. En we zagen dat stomme mandje liggen.

Buiten

Oooooh toen kregen we een iedeej. Zou het niet koel om lekker buiten te slapen? In die stomme mand?
Nou… na een uur kwam vrouw op balkon en ze zag ons tweeen prinsesheerlijk maffen in de mand. Ze riep man er bij. We hoorde dat ze nu wel blerde. Ja!!! Nu wel ja. Toen we eten kregen besloten ze ons mandje onder de tuinstoel te zetten. Kijk… we leven in regenland en ze hadden geen zin om iedere keer een mand te moeten drogen. We kregen dus een soort van afdakje. Zo handig, want zo bleven we droog tijdens regen.
En als de zon te fel was lagen we lekker in de schaduw.

Lijf

Trouwens… sommige van jullie zagen mij een keer lijf op feestboek slapen in mijn mandje. Echt… ze gunt me soms totaal geen rust als ik even priefee wil zijn. Het is echt een wonder dat jullie me nooit op mijn roze kattenbak hebben gezien.
Als we een nieuw mandje kregen ging de oude naar het asiel. En die waren nog heel goed hoor. Wel moesten we iedere keer even aan het nieuwe mandje wennen.
Want onze geurtjes zaten er nog niet in. Zolang het mandje buiten blijft ga ik er wel inliggen, want na bijna 17 jaar wil ik er nog steeds niet binnen op slapen.

Dit was het weer.

Veel liefs en een kusje,

Katrientje (prinses zonder erwt maar wel met een zacht balkonmandje)