Assie mij een beetje ken dan weet jij wel, van me eigen ben ik geen speelpoes. Mij aard is seeriejeus, gefoelig en ik moet ook veel denke op mij denkpaal. Dan ben ik in mij element, dicht bij mij hart.

Meppe

Maar als poes ontkom jij niet aan speele, ook al doe jij nog zo jou best. Mij vrouw probeer het wel, met ze lintje of met ze stokje met een veer. Dan wil ik best een keer meppe van mij eigen. En soms gooi ze een muis door me huis. Zusje ren er dan meteen achteraan en van me eigen kijk ik toe. Ik geef er niks om, ik vind er niks aan. Maar er is één ding waar mij lijf van in mij beweging kom. Waarvan mij ooge groot worde en mij innerlijke poemaa loskom. Het is een keer onverwacht gebeurd, van mij eigen was ik er niet op voorbereid. Het was met ze leezerlampje van mij peettantes en mij vrouw herkende mij eigen niet meer. Ik ga het u nu vertellen.

Maniere

Mij peettantes kwaame op bezoek, mij vrouw had het mij verteld. Van mij eigen lag ik op mij denkpaal, in mij meedietaasie. Dan is mij dag normaal, maar het was al avond.
Mij peettantes brachte iets mee en het was geen snek. Van mij eigen voel ik dan best mij teleurstelling, maar als poes hebbie er niks over te zegge. Jij kan niet bepaale wat jou tantes meebrengen. Ik ging toch kopjes geeve want jij weet maar nooit en als poes hebbie ook jou maniere.

In mij akzie

Toen haalde mij peettante iets uit ze tas, mij lijf wilde al weer gaan slaape. Ineens vloog er iets door mij kamer, mij ooge werden groot. Het vloog over mij vloer, het vloog teege mij muure aan. Ik voelde mij hart ging tekeer, mij bek ging open en mij ooge stonden wild. Ik voelde mij andere ik, mij poemaa in mij eigen.
Maar ik had geen tijd om erbij stil te zitte, ik was al in mij akzie. Als mij eigen poemaa vloog ik op mij iets af, ik rende door mij huis. Sprong teege mij muure op, over mij tafel heen en soms zat ik in mij aanvalshouding. Mij kontroole was ik met mij akzie verloore, mij rem ook. Van me eigen wist ik niet meer wie ik was, dan hebbie wel een probleem.

In mij kooma

Mij heele avond heb ik gerend, ik moest jaage. Mij wil om mij iets te vange wat teege mij muur vloog en over mij vloer schoot was te groot. Ik zeg u eerlijk, ik was nog jong en ik had ook geen erfaring. Dan kan jij jou eigen laate gaan want jij moet het wel een keer meemaake.
Mij vrouw was in ze sjok van mij uitbarssing. In mij hele leeve heb ik nog nooit zo gespeeld. Mij tantes ginge naar ze huis maar mij ooge stonde nog in mij poemaastand. Mij iets was ineens uit mij huis maar ik vertrouwde het niet. Mij vrouw ging naar ze groote bed en ik ging niet mee. Mij hele nacht heb ik nog gezocht naar mij iets en toen mij vrouw in mij ochtend naar beneden kwam lag ik als mij uitgeputte poemaa in mij huiskamer. Zij heb toen wel voor mij gezorgd. Ik kreeg knuffels en mij vrouw sprak zachte lieve woordjes. Dat alles goed was en dat ik niet meer hoefde te zoeken. En ik kreeg ook mij eete, mij buik voelde uitgemergeld.
Daarna heb ik 33 uur van mij dag geslaape, ik was in mij kooma.

Mij erfaring

Daarna heb ik nooit meer zo gespeeld van mij eigen. Ik heb nu verkering en ik heb erfaring. Mij vrouw probeer het nog weleens en ik zeg u eerlijk, mij gefoeligheid voor mij iets blijf altijd. Mij ooge worden groot en soms kom ik zelfs nog in mij beweging.
Maar van me eigen weet ik, het was mij eenmalige speelakzie. Mij lijf kan het niet meer aan, mij hart zou het van mij gewicht verlieze. En ik ben ook seenior, dan hebbie niet zofeel meer met jou speele.
Ik heb nu wel mij eigen leezerlampje, dat heb mij vrouw mij gegeeve. Maar mij poemaa in mij eigen heb zich verstop achter mij Maatje Meer. Mij kop kan alle drukte ook niet meer verdraage, assie gefoelig ben moet jij rustig aan doen. En mij hart heb nu andere priooriteite. Assie verkering heb kan jij niet somaar jou eigen spelletje speele. Mij hart heb liefde gefoeld en assie iets nooit moet doen is speele met jou hart. En zeker niet met jou liefde…

Liefs van Loesje