Gisteren heb ik op mijn feesboek kopjes uitgedeeld aan iedereen die groonies ziek is en vooral aan Loesje. Iedereen vond het fijn. Kopjes zijn belangrijk.
Toen ik hier kwam, kon ik het nog niet goed. Dus het is niet zo dat omdat je kat bent dat je dan ook meteen alle kat-dingen kunt. Soms moet je iets leren. Ook omdat je dan een vraag krijgt. Mijn vrouw vroeg of ik ook zachte kopjes wilde geven.
Harde kopjes
Eerlijk, ik snapte niet wat ze bedoelde. Ik gaf toch kopjes? Nou weet ik het. Het waren harde kopjes. Dan bonkte ik mijn kop ergens tegenaan en dat was het dan. Tegen een kast. Tegen de bank. Tegen het been van mijn vrouw. Ik wist niet beter en dus kon ik het ook niet beter, maar ja dat weet ik nou.
Bonk. Dat was een kopje.
Zachte kopjes
Volgens mij heb ik heel erg langzaam geleerd om zachte kopjes te geven. Dat kwam ook omdat ze mijn kop aaide op een superfijne manier. Daar ben ik heel gevoelig. Dus toen met zo’n hand over mijn kop voelde ik opeens meer en ik wist dat ik er veel meer gevoel had als het langzaam en zacht was. Langzame kopjes kan ik niet. Maar zachte nou wel. Ik heb dus best veel geoefend. Soms lukte het niet maar nou kan ik het.
Belangrijk
Kopjes geven zit in me dat is de natuur. Maar hoe je kopjes geeft dat is je karakter en wat je durft en hoe het thuis voor je is. Dat is weer voor iedereen anders.
Ik heb nou ook ontdekt dat mijn vrouw heel goed reageert als ik kopjes geef. Vooral als ze moe of ziek is. Dus dan doe ik het.
En weer heel veel later, maar toen had ik al lang computertijd en Feesboek, toen ben ik het ook via de computer gaan proberen en dat kan ik nou dus ook.
Kopjes zijn belangrijk voor het goede gevoel aan je kop en voor van binnen, iedereen heeft er wat aan, maar je moet het wel kunnen en durven, dat is ook waar.