Tag archieven: vuurwerk

Veilig is een arm om je heen

Ik ben nou weer bijna normaal na al het vuurwerk. Bijkomen gaat bij mij langzaam, dat is gewoon zo. Er was hier heel veel herrie en toen heb ik ook iets geleerd.

Op de bank

Mijn vrouw zei dat er net als vorig jaar vuurwerk was dus dat de avond anders dan gewoon was. Ik merkte het ook. Ze ging geeeneens op tijd naar bed. In plaats daarvan pakte ze een deken en ze ging op de bank liggen. Doet ze anders nooit. Ik moest er de hele tijd naar kijken ook al omdat er buiten knallen klonken.

Ik had verse valeriaan in mijn speelgoed gekregen en Bach druppels in mijn avondsnek genomen dus in mijn kop was het wat rustiger. Raar vond ik het wel.

Kussen

En toen opeens kwamen er heel veel knallen en mijn vrouw werd wakker en ze zei: “Bertje, kom op je kussen liggen.” Ik hopte er meteen op. Ze legde een arm om me heen en ik voelde me veilig maar eerlijk waar toch had ik van binnen de bibbers.

Buiten ging de herrie door. Ik keek niet naar het raam maar ik zag toch allemaal flitsen. En er waren harde knallen, ik schrok elke keer. Maar dan voelde ik de arm van mijn vrouw. Die was warm en stevig  en helemaal om me heen dat ik gewoon zeker wist dat er niks met mij kon gebeuren.

En ik voelde ook dat mijn vrouw voor mij zorgde en dat ze van mij hield.  Daar had ik steun aan dus zo kon ik blijven liggen.

Boven

Veel later dan anders gingen we naar de slaapkamer. Zij op bed en ik op bed. Er waren weer rare flitsen en ik wist niet wat ik moest doen. Toen legde mijn vrouw een hand op mijn heup en we lagen te liggen en soms keken we naar elkaar. Zo hebben we gewacht tot het buiten rustiger werd zodat we binnen konden gaan slapen.

Het was heel raar en ook moeilijk, maar een arm om je heen dat is voor iedereen fijn en voor mij ook.

Aaien helpt altijd tegen alles behalve soms

aaien

Als knuffelkater hou ik van aaien. Voor elk moment van de dag en soms ook ’s nachts is er een andere aai. Zacht aaien met een beetje friemelen heb ik graag na het eten. Ben ik naar de bak geweest dat wil ik een stevige hand met gesprek. Over mijn kop heb ik het liefste een of twee vingers, niet meer.

Als je een knuffelkater bent dan betekent dat niet dat je alle knuffels altijd goed vindt. Het betekent dat je verstand van knuffels hebt. En dat je er precies in bent. Het is net als mensen die heel graag eten, die lusten ook niet altijd alles.

Rustig

Aaien helpt mij ook om rustig te worden. Zacht en langzaam en dan heel soms een lief woordje erbij. Ik begin te gapen, ik rek een pootje uit, ik zucht en dan wil ik in slaap doezelen en dan moet ze erbij blijven voor de gezelligheid. Want ik slaap wel maar ik weet dat soort dingen toch. Daar ben ik knuffelkater voor.

Spanning

Alleen als ik schrik dan wil ik niks aan mijn lichaam.  Hoor ik een knal dan moet ik opletten en tegelijkertijd wil ik dat niet want ik vind het eng. Dus dan heb ik spanning. Omdat ik twee dingen tegelijkertijd voel. Dat is moeilijk. En dan kan ik er eerlijk waar niks meer bijhebben. Dus ook geen aaien. Ik moet dan wachten tot het weer kan.

Bijkomen

De spanning komt heel snel maar gaat heel langzaam weg. Daarna moet ik bijkomen, en dan wil ik zacht aaien van kop tot staart en terug. Maar dan geen gekus op mijn pootjes of gefriemel met mijn staart, wat mijn vrouw zo leuk vindt om te doen. Ik kijk even van: hè-gets, en dat snapt ze meteen.

Vorig jaar waren er heel veel knallen en nou ook en zo komen we er doorheen, dat we op elkaar letten en mijn vrouw zegt ook met hulp van Boven.  Ik hoop dat we allemaal veilig blijven en dat we kunnen bijkomen.

Vuurwerk de hele dag door

vuurwerk Vuurwerk de hele dag door. Lieve allemaal ik hoop dat u er nog bent en ik ook.  Gisteren was er buiten veel geknal. Steeds maar.

“Het is vuurwerk,” zei mijn vrouw. Ik vond het toch stom. En akelig. Op Facebook zei ik er wat van en heel veel mensen en katten en honden waren het met mij eens.

Avond

Ik schrijf dit stukje na het avondeten. Dat was heel lekker. En ik heb vandaag ook extra veel knuffels gehad, van die lange buikaaiknuffels dat ik helemaal slap en warm voel en wazig ga kijken.

Dadelijk mag ik niet meer op de computer. Dan moet ik verplicht bankhangen. Nou dat is geen straf hoor.

Muis

Zonet heb ik een muis gekregen. Er zit spul in. Van dat groene spul, u weet wel, daar raak je zo raar van in je kop. Op een fijne manier.  Dat je wilt hangen en nog meer buikaaiknuffels wilt. Zooo lekker is dat.

Morgen schrijf ik verder.

Maandag hier ben ik weer. Het was bij mij in de straat heel erg onrustig, er was  de hele tijd keihard geknal en er waren rare lichten. Ik vond het soms moeilijk. Maar er was ook iets anders raars. Mijn vrouw ging niet naar de slaapkamer. Ze ging naast me op de bank liggen en ze stak haar hand in mijn borstvacht. Dat hele zachte kroelen vind ik superfijn. Dus ik kon er niks aan doen maar ik was de hele tijd slap van tevredenheid. Door dat gevoel. Soms moest ik even pauzeren dan ging ik op mijn tapijtje liggen.

Toen werd het lawaai en het licht in de straat minder erg. Mijn vrouw ging toch naar de slaapkamer. En later waren er een paar knallen, nou toen ging ik gauw ook naar boven. Want als je samen bent dan voel je je veiliger.

En nou is alles volgens mij weer gewoon.