Ik ben nou weer bijna normaal na al het vuurwerk. Bijkomen gaat bij mij langzaam, dat is gewoon zo. Er was hier heel veel herrie en toen heb ik ook iets geleerd.

Op de bank

Mijn vrouw zei dat er net als vorig jaar vuurwerk was dus dat de avond anders dan gewoon was. Ik merkte het ook. Ze ging geeeneens op tijd naar bed. In plaats daarvan pakte ze een deken en ze ging op de bank liggen. Doet ze anders nooit. Ik moest er de hele tijd naar kijken ook al omdat er buiten knallen klonken.

Ik had verse valeriaan in mijn speelgoed gekregen en Bach druppels in mijn avondsnek genomen dus in mijn kop was het wat rustiger. Raar vond ik het wel.

Kussen

En toen opeens kwamen er heel veel knallen en mijn vrouw werd wakker en ze zei: “Bertje, kom op je kussen liggen.” Ik hopte er meteen op. Ze legde een arm om me heen en ik voelde me veilig maar eerlijk waar toch had ik van binnen de bibbers.

Buiten ging de herrie door. Ik keek niet naar het raam maar ik zag toch allemaal flitsen. En er waren harde knallen, ik schrok elke keer. Maar dan voelde ik de arm van mijn vrouw. Die was warm en stevig  en helemaal om me heen dat ik gewoon zeker wist dat er niks met mij kon gebeuren.

En ik voelde ook dat mijn vrouw voor mij zorgde en dat ze van mij hield.  Daar had ik steun aan dus zo kon ik blijven liggen.

Boven

Veel later dan anders gingen we naar de slaapkamer. Zij op bed en ik op bed. Er waren weer rare flitsen en ik wist niet wat ik moest doen. Toen legde mijn vrouw een hand op mijn heup en we lagen te liggen en soms keken we naar elkaar. Zo hebben we gewacht tot het buiten rustiger werd zodat we binnen konden gaan slapen.

Het was heel raar en ook moeilijk, maar een arm om je heen dat is voor iedereen fijn en voor mij ook.