Tag archieven: twee jaar verkering

Loesje vertelt: twee jaar verkering

LoesjeBert vroeg me of ik een stukje op zijn website wilde schrijven. Dat wilde ik wel natuurlijk want Bert is mijn verkering. Op 3 juni hebben we twee jaar verkering en dat vind ik best een hele tijd. Het is op de verjaardag van Bert.

 

Hoe het kwam

Vroeger had ik nooit verkering maar toen ik Bert voor de eerste keer zag op Feesboek voelde ik iets wat ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik was toen 8 jaar en best verlegen. Ik wist nog niet zo goed wie ik was, alleen dat ik Loesje heette en dat ik bij mijn vrouw, Floris en Zusje woonde. Ik kreeg een apart gevoel in mijn buik en toen is het begonnen. Ik wilde iedere dag op Feesboek om Bert te zien. Dan schreef ik iets op zijn Feesboek en dat vond ik heel spannend. Mijn vrouw maakte foto’s van mij terwijl ik vóór Bert nooit op de foto wilde. En Bert vroeg me voor een intervjuuw en toen kregen we verkering. Bert vroeg mij en ik zei ja!

Ontplooien

Verkering is gemakkelijk, dat heb ik geleerd. Bert en ik zien elkaar iedere dag op Feesboek en we praten over onze dingen. Maar ook over dingen van het leven want als poes vind ik, dat ik ook best een mening mag hebben. Ik ben rustig en bescheiden maar ik durf nu meer.
Durven is ook ontplooien, dat woord heb ik geleerd van Bert. Ik wist niet wat het was. Ik dacht als ik het niet kan eten, dan ken ik het niet. Maar het is iets van ontwikkelen, dat je iets beter kunt dan eerst. Ik moest het wel leren, dat zeg ik eerlijk. Maar het is ook fijn en het maakt gelukkig.

Dat ik verkering kreeg, was het eerste wat ik durfde. Maar ik wist dat ik bij Bert hoorde dus dat vond ik niet zo moeilijk. Ik voelde iets anders dan honger in mijn lijfje, dus dat moest ik wel volgen. Ik weet nu dat het mijn hartje was.

In de verkering heb ik geleerd dat ik er ook mag zijn, Bert geeft mij rust en hij laat mij zijn wie ik ben. Ik voel me veilig bij Bert en dat had ik nooit eerder gevoeld. Behalve bij mijn vrouw maar dat is anders. Als poes kruip je makkelijker bij je vrouw op schoot dan bij je katerman. Maar ik vind het fijn de gedachte dat ik bij Bert tussen zijn stoere poten mag liggen. Dan word ik warm van binnen en voel ik me zen. Ik ben heel veel emo en dan is eten fijn, maar ook liefde. Ik merk dat ik ook best roomanties ben en ik vind dromen ook fijn.
Ik kreeg ook steeds meer zelfvertrouwen dus toen wilde ik een eigen Feesboek. Bert vond het ook leuk en dat vind ik belangrijk als je verkering hebt. Dat je dingen met elkaar deelt en Bert weet altijd overal heel veel van. Hij is schrijver en controleur vensterbank, nou dan weet je best heel veel. Ik ben ook heel trots op hem.

Poezen onder elkaar

En ik heb nu ook ineens eigen poezevriendinnetjes en een paar vriendjes, ook mensen. Dat vind ik best fijn want met poezen onder elkaar praat je toch over andere dingen dan met je verkering. Dat wist ik niet maar heb ik geleerd op mijn Feesboek. Met Katrientje praat ik over gevoelens en eten, met Mila doe ik heel veel trappelen.
En ik ben ook voor de krant ’t Lopend Vuurtje gaan schrijven, die is van mijn vriendinnetje Djoeke Poes. Het mooiste vind ik dat ik met Bert samen een e-book heb geschreven: Verkering is gemakkelijk. Ik dacht nooit dat ik dat kon maar Bert heeft mij geleerd dat ik ook vertrouwen in mij eigen mag hebben. Dat is zo fijn, vertrouwen in je eigen. Ik voel het nog niet iedere dag maar daar werk ik aan. Dat moet je wel blijven doen, ook als poes.

Dromen

En ik heb ook nog dromen, dat is belangrijk vind ik. Ik durf ze nu te vertellen.
Ik droom ervan om samen met Bert iets te doen voor andere katten, die niet zo gelukkig zijn als wij. Die nog geen eigen vrouw of man hebben, die op straat moeten leven of ziek zijn. Daar krijg ik moeilijke gevoelens van en dat is niet fijn. Dan wil ik helpen.
En ik zou ook samen met Bert een echt boek willen schrijven, mijn vrouw zegt dat op papier een echt boek is. Dan wil ik dat.

Maar mijn mooiste droom zit in gewoon. Dat alles blijft zoals het is en dat ik het snap. Dat Bertje en ik gewoon samen verder kunnen gaan en straks drie jaar verkering hebben. En misschien, misschien ooit meer… Als Bert het ook wil.
Ik ben wel heel roomanties maar dat mag als je twee jaar verkering hebt.