Tag archieven: Sweety

Katrientje over: Sweety de kruising pinsjer

Katrientje

Hallo, daar is ze weer hoor. Vandaag de laatste in de serie van de diertjes die hier voor mij woonde.

Slaapkamer

Dees keer ga ik het over Sweety hebben. Een kruising pinsjer die vroeger van mijn vrouw was. Een woef dus.
Vrouw had Sweety oofergenoom van mensen die van hem af wilden. Ze vonden hem vals. Hij beet wel eens zeiden ze. Daarom gaaf ze hem bier te drinken. En geen hondenbier hoor, maar echte. Dat stinkspul wat mensen drinken. Vonden ze het gek dat hij beet.
Hij was ongefeer een jaar auwt toen hij in huis kwam. En ja… in het begin beet hij ook. Maar dat werd hoe langer hoe minder. En als hij het te druk vond, ging hij in de slaapkamer slapen. Daar liep hij zelf heen.

Een andere woef

Sweety en Debbie

Er woonde daar al een andere woef. Een kruising terriejer. Die heette Debbie. Een tijd lang ging dat goed. Een beetje te goed want op een dag zaten ze hele stoute dingen te doen. Nou… toen werd Sweety de pieeneut als jullie begrijp wat ik bedoel. Één hak… en de rest is bekend.
Debbie moest de folgend dag naar Joyce, ons diertjesdokter, om de pups weg te laat spuit. Wel sielig, maar niemand zat op pups te wachten. Sweety werd binnen een week geopedingest. Klinkt misschien heel raar, maar toen die wiebeldingen weg waren liep hij nog steeds alsof ze er nog hing.

Plietsiepaarden

Vrouw leerde man kennen tijdens het uitlaat van de woefjes. In het begin vertrauwde de woefies hem niet, maar na een tijdje wel. Soms liet manpersoneel hem alleen uit. Vrouw zei dat hij gewoon los mee mog loop aan de oofurkant, mits er geen plietsiepaarden liepen. Daar was gras en er reed geen auwtoos. Natuurlijk keek vrouw wel uit het raam om te zien of alles goed ging.
Toen man een andere baan kreeg had hij opeens een werkauwtoo. En liet Sweety nou van auwtoorijd houden. Dus elke vrijdag werd Sweety opgehaald door man en reden ze naar het werk van man. Daar had hij een lol.
Vrouw ging hem dan weer ophaaltje doen van zijn werk met de andere woef.
Na een jaar kreeg man een woning aangebood. In Amsterdam Noord. De moeder van vrouw, wilde Sweety niet weg laten gaan. Oooh…

Deeltijdwoef

Toen kwaam ze op een opjelos!! Sweety mog bij moedervrouw blijf woon maar werd opgehaald in het wiekent en ging hij mee naar Noord. Hij werd een deeltijdwoef. Moedervrouw betaalde het eet en vrouw de dierenartskosten en de belagjelijke woefbelasting.
Sweetje ontmoette Griet en Poekie. Oooh wat vond hij die dames lief. En de dames vonden hem ook best wel lief.
Ook leerde hij de Oma van man kennen. Nou… hij kwam bij haar ook goed oof hoor.
Sweety heeft ruim 14 jaar een fijn hondenleventje gehad. Hij ging zo vaak naar het Amsterdamse bos of naar een park in de buurt toen het personeel weer in Zuid kwam woon.
Als hij naar Joyce moest gaan voor zijn jaarlijkse prikje ging ze altijd via het Vondelpark naar de dokter toeloop doen. Toen hij doorkreeg dat hij vlakbij de diertjesdokter was weigerde hij verder te loop. Dan tilde vrouw hem op en liepen ze zo de Oofertoom op.

Fruit

Soms ging hij dus ook naar het Amsterdamse Bos.  Dat was niet ver loop hoor. Dat was zo goed als aan het eind van de straat.
Dan gingen ze langs het meer loop. Daar rook hij allemaal koonijntjes en roofdiertjes. Hij snufsnuf doen. De koonijntjes lachte hem gewoon uit, want hij zag ze nooit. Zo verdiept was in in al die geurtjes. In de herfst ging ze altijd braam pluk doen. En dan zaat man, vrouw en Sweety saam heerlijk te smikkelen van de vruchtjes. Sweety was verzot op fruit.
Niemand kon thuis een appul of wat dan ook alleen opeet. Want Sweety kwam er bij zit.

Naar Regenboogland

In 1993 werd Sweety opeens ziek. Hij werd naar de dokter gebracht en die stelde een runtsjenfoot voor. De folg dag zou dat plaatvinden. Nog één keer mog hij meerijd in zijn geliefde auto.
Dokter Ellie wou hem ooferneem toen vrouw en vrouwmoeder zeiden dat het echt niet goed ging met hem. Ze keek naar zijn ogen en deed zijn bek open. Ze moesten niet naar de runtsjenkamer maar naar de behandelkamer. Daar zei Ellie dat ze niets meer kon doen voor hem. Hij had een tumor in zijn buikje die was gaan bloeden. Vrouw moest meteen beslissen. Sweety kreeg een slaapprikje en ze gingen in een aparte ruimte zitten. Toen Sweety in slaap viel moesten ze, ondanks het zwaar verdrietige, toch een beetje lachen. Sweety zat namelijk, op het afgrijselijke af, te snurken op schoot bij vrouwmoeder.
Sweety was zachtjes weggegleden naar Regenboogland.  Vrouw vermoed dat vrouwmoeder daar ook zit, want twee jaar later volgde zij hem daarheen.

Dit was het weer voor dees week.
Veel liefs en een kusje
Katrien (……)

 

Katrien over: voorgoed weggaan

voorgoed weg gaan

Hallo iedereen.  Vandaag word het niet een leuk stukje. Eerder een drietig stukje. Het gaat oof afscheid neem.

Manpersoneel

Ik heb het in mijn leventje al twee keer moeten doen. De eerste keer afscheid nemen was van mijn mammie Levie. Ooooh, wat hadden Catoo en ikjes snachts gehuild. Manpersoneel bleef bij ons nadat hij ons hoorde huilen die eerste nacht.

Vrouw en ik

De tweede keer dat ikjes afscheid moest nemen was bijna vijf jaar geleden. Mijn ongelooflijk lieve zus werd heel ziek. Haar alvleesklier was te ziek om beter gemaakt te worden. Op 3 november 2014 is ze om half 11 in de ochtend zachtjes naar de Regenboogbrug gegaan.
Toen mijn personeel weer thuis kwam zag ik ze huilen. Ik vroeg waar is zussie? En toen pakte vrouw me op en begon verschrikkelijk hard te huil. Ooooooh nee…
Mijn zus!!!
Een paar dagen hebben we alle drie heel erg lopen huilen. Vrouw en ik lagen dicht bij elkaar. Ik lag te snikken in haar nek en vrouw troostte mij. Na een dag of vijf wist ik het.. Catoo kwam nooit meer terug. Een tijd lang was het stil. Geen gelach, geen snertkat… niets.
In die week kreeg vrouw een berichtje van het crematorium dat Catoo gecremeerd was. En we kregen een rouwkaartje van Floor. Nou… de tranen vloeide weer. En veel.

Eerste lachjes

Mamma Levie en ons broertje Tommie

Na de eerste week veranderde we. De eerste lachjes kwamen weer. Hele voorzichtige, maar wat was het geweldig weer. Ik had weer wat streekjes gedaan en moest daar zelf ook best om gniffelen.

En nu, vijf jaar later, is het eigenlijk weer helemaal als altijd. Alhoewel… ik ben ook wel veranderd. Ikjes ben verwend, ook omdat ik zo ziek ben geweest. Ik ben een kleine diva geworden die in bijna alles haar zin krijgt.

Sterke eenheid

We zijn er sterker uit gekomen. Wij drie-en zijn nu een sterke éénheid geworden waar niemand tussen kan komen. Mijn personeel komt bij mij op de eerste plek, en ik sta op plek één bij hun.
En eigenlijk is Catoo niet helemaal weg. Ze zit voor vijftig procent in mij. We hadden namelijk dezelfde mamma.
En dit klinkt misschien raar… maar heel soms zien we Catoo nog hier. Maar, en dat is ook raar, ik zie ook twee andere katten en een woef hier. Echt waar!!
Daar ga ik het in een ander blogje over hebben. Dan leren jullie ze ook kennen. De katten heette Grietje en Poekie. Het hondje heette Sweety.

Dit betekend niet dat ik het nooit meer over mijn zus Catoo ga hebben hoor. Want Catoo hoort bij mij, ze zit in mij. Ze is mij.
Ze zal voor altijd bij ons  zijn en blijven. Plus dat ik de meeste dingen met haar beleefd heb.
Veel liefs en een kusje
Katrien (allesoverwinnend prinsesje van beroep)