Een tijdje geleden vroegen mijn mensen zich ineens af hoe oud ik eigenlijk ben. Omdat ik dat niet wil zeggen gingen ze rekenen. Ze kwamen op 15 uit. In mensenjaren.
Het zal wel, ik ben en blijf toch wie ik ben.

Druk leven

Mijn vrouw zei meteen dat dat verklaart waarom ik zo weinig doe. Ja, je leest het goed: mijn vrouw vindt dat ik weinig doe. Ik ga daar niet eens tegen in. Want mijn vrouw weet best dat ik een druk leven heb.
Ik doe mijn tuinpatroejes, ik schrijf op de blog, ik ben op diejeet, ik help in huis en ik denk heel veel na over ingewikkelde dingen. Soms ben ik blij dat ik even tijd heb om te slapen, eerlijk waar.
Maar mijn mensen vinden dat ik meer zou moeten spelen, wegens mijn buik. Mijn buik is te groot en mijn mensen denken dat als ik heel druk ga spelen mijn buik kleiner wordt.
Ik wil helemaal niet veel spelen dus dat is een probleem. En ik wil al helemaal niet heel druk spelen. Zo ben ik niet, ik ben van mezelf een rustige katerman.
Het is jammer dat je van nadenken niet slank wordt want dan was ik superslank geweest.

Rees-ootoo

Natuurlijk ren ik soms eventjes. Dan ren ik ook echt keihard, ik kan zo hard rennen dat je het bijna niet kan geloven.
Als ik in mijn tuin ben en het gaat regenen scheur ik naar binnen, ik lijk dan wel een rees-ootoo!
En ik wil ook best wel spelen. Elke dag speel ik met de veer, en op sommige dagen zelfs een paar keer. Soms speel ik liggend en grijp alleen met een poot naar de veer. Maar er zijn ook dagen dat ik heel druk met de veer speel, dus zoals mijn mensen dat willen. Dan ren en spring ik, en ik grom en blaas. Daarna ben ik altijd moe en slaap ik ekstra lekker.

Tasjes

Mijn vrouw heeft nu iets bedacht om te zorgen dat ik vaker zo druk wil spelen.
Ze heeft een heleboel dunne tasjes van stof gekocht en kapot geknipt. Eerst heeft ze ze gewassen in de wasmasjien en daarna gaan ze in de droogmasjien. Dan zijn ze heerlijk zacht.
Ze legt die tasjes op een lange rij op de grond, als doomienoo stenen steeds een beetje over elkaar heen. Ze legt één tasje in het midden over de andere tasjes heen. Als ze klaar is ga ik aan het ene eind van de rij zitten, en doet mijn vrouw een veer onder een tasje aan het andere eind. Ze beweegt de veer, en dan… surf ik over de tasjes naar de veer! Met het losse tasje surf ik soms wel de halve kamer door.
Ik vind het helemaal supergeweldig.
Ik snapte meteen wat mijn vrouw bedoelde met die tasjes. We speelden al vaker met zo’n tasje en de veer. Mijn vrouw had een keer zo’n tasje op de grond gegooid toen ze het gewassen had. Het was vies geworden omdat er planten voor mijn tuin in zaten. Ik zag het tasje en ging er meteen op liggen. Het voelde heel fijn en zacht.

Entoesjast

Ik weet van katten die op papier surfen maar dat durf ik niet. Ik durf wel op papier te zitten maar ik vind het eng als het ritselt. Ritselen vind ik echt zo vreselijk eng. Als ik dat vroeger hoorde rende ik meteen plat over de grond naar buiten. Nu ben ik minder bang ervoor, maar ik vind het nog steeds niet fijn. Mijn tasjes zijn helemaal zacht en glad en ze maken geen geluid als mijn vrouw of man ze hebben gewassen.
Dus nu doen we elke avond het spel met de veer, dat ik op mijn tasjes naar de veer surf.
Ik lijk soms wel een jonge katerman, zo entoesjast ben ik.

Surfen

Is mijn buik nu kleiner? Nee.
Dat is met surfen juist handig, vind ik, want ik surf op mijn tasjes en op mijn spekjes.
Mijn vrouw denkt dat de dierendokter daar anders over denkt, volgende week woensdag.
Ik krijg weer een seeniejooren tsjek up. Wegens dat ik al ongeveer 15 ben.
Van mij hoeft die tsjek up niet.
Ik denk dat ik dus maar een footoo naar de dokter stuur, van dat ik over mijn tasjes surf. Als hij ziet hoe atleeties ik er dan uitzie hoef ik vast niet eens te komen.