Ik lig het liefste op mijn kussen op de bank, tenminste dat dacht ik. Toen het zo keiheet was, ontdekte ik opeens iets anders.

Krant

In het keihete weer kreeg ik een krant om op te liggen. Lekker papier met een klein kraakje erin, en je ziet dat het jouw plek is om op te liggen. Dat je weet: dit is van mij en dan voel je je veilig op je eigen stuk.

Ik ging dus op de krant liggen en dan met het waaiding aan voelde ik me lekker. Alleen ging de krant steeds omhoog. Toen legde mijn vrouw mijn plank op de krant. En toen ik met mijn kop op de plank ging, voelde ik me opeens supergoed.

Zo supergoed dat ik meteen wist: hier lig ik superlekker.

Plank

Het keihete weer is weg maar ik lig nog steeds goed op mijn plank. Het is hard en gezellig en ik voel me dan oer. Ik snap die plank ook. Soms heb ik er mijn nagels op gedaan maar die doe ik liever op die krabpalen. Ik heb er eentje beneden en eentje boven. En ik doe soms de bank en heel erg soms hang ik tegen de muur, dat is het. Dus een plank dat is iets om op te liggen.

Verandering

Ik ben van mezelf een kater die helemaal niet van veranderingen houdt en nou verander ik zelf. Dat is gek. Het kussen op de bank is nog steeds zacht en fijn en precies goed en lig ik daar zo graag als op mijn plank? Nou even niet.

Ik hield ook lang van Almo avondeten in gelei en toen kwam er een dag waarop ik voelde: bleeh. Daarna kreeg ik ander avondeten. Dus dat was ook een verandering van mij.

Het is best raar.  Ik vind iets fijn of lekker op de ene dag en dan komt de volgende dag en dan wil ik een verandering.  Serieus waar, ik snap mezelf niet in die dingen.