Weet u nog dat ik even geleden schreef over de kattensoep van Gourmet? Daarna is er nog meer gebeurd en dat wil ik nou vertellen.
Dat er kattensoep was, had ik op feesboek gehoord. Toen kreeg ik met de post een zakje van mijn Tante Martine. Lekker spul, schreef ik eerlijk op. En op feesboek heb ik mijn bespreking toen ook gezet.
Binnen een paar dagen kreeg mijn vrouw twee mails. Eentje via feesboek of ze het filmpje kon doorsturen. Dat heeft ze gedaan. Misschien kom ik nou weer op tv, dat is afwachten. De tweede mail die mijn vrouw kreeg, stuurde ze door naar mij. Die moest ik zelf antwoord geven.
Doos
Gourmet vroeg of ze mijn adres mochten hebben omdat ze me een doos wilden sturen als dank. Ja, dat was even moeilijk. Een hele doos superlekkere soep dat wilde ik wel.
Maar toen dacht ik aan de kattenafdeling van het asiel waar ik vandaan kom. De mensen daar zorgen goed voor de katten maar er is ook altijd tekort aan geld. Dus toen snapte ik het van binnen al. Je moet nooit vergeten waar je vandaan komt.
Ik mailde terug of het ook goed was om de doos naar het asiel te sturen. Dat zouden ze doen.
Van mijn vrouw kreeg ik knuffels: “Dat is lief van je Bertje, om de soep weg te geven, want ik weet hoe lekker je het vond. Weet je wat, ik ga straks speciaal voor jou soep kopen, dat heb je verdiend.”
Foto
En de dag erna stond er een foto op feesboek. Die had het dierenasiel gemaakt. Gourmet had zomaar twee dozen gestuurd voor de katten. Tof hè!
Toen ontdekte ik dat het best goed is om iets weg te geven ook al wil je het liever zelf eten. De asielkatten hebben nou iets lekkers en ik krijg het thuis toch ook. Ik vind dit hele goede reclame dat Gourmet extra aan asielkatten denkt.