Tag archieven: smaak

Als je smaak opeens anders is

smaak

“Kijk eens Bert, soep met kip,” zei mijn vrouw gisteren en ze zette het bord neer. Ik eet het aller-aller-allerliefste soep met kip. Dus ik naar het bord en toen  ik het rook, wist ik: nee.

Staafje

Misschien kwam het omdat het opeens weer keiwarm was. Ik had ook al beneden geslapen in plaats van op de slaapkamer dus was was ook vreemd. Mijn vrouw snapte het niet.
Ze tikte tegen de rand van het bord. Ik snuffelde aan de soep. Ja, met kip. Het was van mijn fafooriete merk. Alles in orde. Maar ik lustte het niet.
De soep ging terug naar de keuken. Toen kreeg ik snek uit een staafje. Dat lustte ik wel. “Als je maar eet, Bert,” zei mijn vrouw nog, nou ze had zeker niet gezien hoeveel brokjes ik op had. Lekker, brokjes.

Smaak

Nadat ik een dutje had gedaan, wist ik wat er aan de hand was.
Mijn smaak was veranderd.
Kan gebeuren.
Maar je weet het nooit van te voren.

Brokjes

Ik heb heel lang brokjes gegeten, echt elke dag mijn portie wegkraken en toen kwam het moment waarop ik moeite kreeg met ze te eten. Dan at ik langzaam en ze smaakten niet meer zo goed als daarvoor. Ik heb diejeet-brokken tegen dikworden en ook zit er spul in om rustiger te worden dan is belangrijk omdat ik angstklachten heb.
Nou heb ik door mijn brokjes andere brokjes voor katten die moeilijk eten. Die zijn echt super, en dan eet ik ook de diejeet-brokken op.
Dat was ook een smaakverandering maar een beetje.

Je mensen thuis

Het moeilijke van een smaakverandering zit niet in jezelf maar in je mensen thuis. Ze kunnen in paniek raken omdat je iets laat staan.
Jij weet: dit lust ik niet.
Zij denken: we gaan naar de dokter, waar is het reismandje.
Dat moet je niet hebben. Het beste is dan om bij een smaakverandering meteen om iets anders te vragen en dat te eten. Dus keihard Mewww doen en intens kijken. Dan krijg je snel iets dat je wel lust en je hoeft nergens heen, dat is ook belangrijk.

Opeens voelde ik het van binnen

   Opeens voelde ik het van binnen. Dat ik ander eten wilde. Laatst had ik tonijn-eten van een ander merk, het zat in een doos. Dat was echt superduperlekker. Ik at alles op en toen heb ik nog een hele tijd op de bank liggen spinnen.

Mijn vrouw ging meteen naar de winkel en ze kocht twee grote dozen. “Nou hebben we voorraad, Bert,” zei ze en ze had een blij gezicht.

Eerste bord

Die avond kreeg ik weer tonijn. Ik rook er even aan voor de zekerheid. Ja, dat was het. Het rook hetzelfde en toch anders dat ik opeens van binnen voelde: nee.

Ik hoefde het toch niet. Zelfs geen hapje. Ik liep van mijn bord weg en ging op een afstand op het tapijt zitten zodat ik goed naar mijn vrouw kon kijken.

“Lust je het niet?” vroeg ze.  Ik bleef zitten waar ik zat.  En toen zei ze: “Maar ik heb net twee dozen gekocht.”

Tweede bord

Ze ging met mijn bord naar de keuken. En met een ander bord kwam ze terug, daar lag avondeten op uit de doos maar het was een andere smaak. Gewoon vis, geloof ik.

Toen ze het had neegezet, keek ze me aan. “Probeer het tenminste,” zei zei. Dus ik erheen en even ruiken en toen wist ik meteen al dit gaat niks worden. Zij wist het ook toen ik wegkeek.

Derde bord

Nou, en toen kwam dus mijn derde bord uit de keuken. Daar lag mijn gewone avondeten op wat ik elke avond krijg behalve die ene keer dus. Ik rook weer aan dit bord, je kunt nooit weten, en gelukkig was het in orde. Ik kon eten.

“Maar je vond dat andere net zo lekker,” zei mijn vrouw tijdens de avondknuffel. Ja, nee, dat wel, maar ik heb toch liever dat mijn avondeten gewoon hetzelfde is en blijft, behalve als ik trek heb in iets anders.